Μπορείς να καταλάβεις τι γνώμη έχουν οι άλλοι για σένα με βάση τα δώρα που σου παίρνουν. Για τα 28α γενέθλιά μου έλαβα ένα βιβλίο αυταξίας, ένα κουτί με worry dolls και κάτι χρυσούς σπόρους 24 καρατίων για το άγχος μου. Παραδέχομαι ότι ήταν δύσκολη χρονιά – πέρασα έναν χωρισμό, είχα προβλήματα με το σπίτι μου και υπήρξαν τεράστιες αλλαγές στη δουλειά μου. Αλλά, σπόρους; Τι φάση;Στο TikTok αυτοί οι σπόροι πλασάρονται ως θαυματουργή θεραπεία για το άγχος και το στρες και τα βίντεο με το hashtag #earseeds έχουν σχεδόν 90 εκατομμύρια views. Όμως παρά τον ιντερνετικό πρόφατο χαμό, πρόκειται για πανάρχαιο γιατροσόφι.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Οι απαρχές τους ανάγονται στις ιατρικές πρακτικές της Κίνας 3.000 χρόνια πριν. Λειτουργούν σαν μικρές συσκευές βελονισμού, από πηλό, μέταλλο ή πιο παραδοσιακά, βότανα. Τοποθετούνται στα σημεία του βελονισμού, με αδιάβροχη ταινία και υποτίθεται ότι κατευνάζουν τον πόνο, την αϋπνία, το άγχος, τη θλίψη, ακόμη και την κατάχρηση ουσιών.Όταν τοποθετηθούν πρέπει να κάνεις μασάζ στο σημείο δυο-τρεις φορές τη μέρα και αυτό θα βοηθήσει να εκλυθούν φυσικές ενδορφίνες, «στέλνοντας σήματα στα κέντρα αντανακλαστικών του εγκεφάλου για να χαλαρώσει το νευρικό σου σύστημα και να σε βοηθήσει να θεραπευτείς».Αλλά κάνουν τίποτα ή η επανεμφάνισή τους οφείλεται στο ότι είναι χαριτωμένοι; Θέλοντας απελπισμένα να δοκιμάσω τα πάντα και όντας αρκετά ευσυνείδητη ώστε να μην αδιαφορήσω για ένα δώρο, αποφάσισα να βάλω τους σπόρους στα αυτιά μου και να δοκιμάσω.Μέσα σε επτά μέρες θα δοκίμαζα τρεις αγχωτικές καταστάσεις, που συνήθως μου φέρνουν τρόμο. Οπλισμένη με ένα τσιμπιδάκι και μια κάρτα που εξηγούσε σε ποια σημεία βάζεις τους σπόρους, πάλεψα πολλή ώρα για να τα βάλω σε επτά στρατηγικά σημεία. Ετοιμάστηκα λοιπόν και ξεκίνησα για να βυθιστώ στο απόλυτο άγχος.
Πρώτο τεστ: στο μετρό σε ώρα αιχμής
Κάθε Λονδρέζος που σέβεται τον εαυτό του ξέρει τι παίζει στις γραμμές του μετρό. Ποια βρωμάει πιο πολύ, σε ποια έχει περισσότερη ζέστη, σε ποια φασαρία. Ένα όμως πράγμα τρέμουμε όλοι: Την ώρα αιχμής. Ιδρωμένοι, θυμωμένοι κάτοικοι, shop-aholics που σάρωναν την Oxford και πλέον μια δημοσιογράφος πρόθυμη να κάνει πειράματα που κανείς δεν ζήτησε.Δούλευα όλη μέρα και ήθελα να καθίσω, στα 45 λεπτά που κρατάει η διαδρομή ως το σπίτι – πολλά ήθελα με 31 βαθμούς έξω. Φυσικά πέρασα τη διαδρομή στριμωγμένη πάνω στην πόρτα και μπαινόβγαινα στο τρένο για να περάσει ο κόσμος.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αλλά καθώς έκανα μασάζ στα αυτιά μου και πήρα βαθιές ανάσες, συνειδητοποίησα ότι η καρδιά μου χτυπούσε ήρεμα. Δεν είχα άγχος – απλώς ένιωθα κάπως άβολα. Δεν ξυπνούσε το θηρίο μέσα μου, ως συνήθως. Τι γίνεται; Λειτουργούν οι σπόροι;
Δεύτερο τεστ: πρώτο ραντεβού
Νιώθοντας ωραία από την ηρεμία στο μετρό αποφάσισα να το πάνω ένα βήμα παραπάνω και μπήκα στο Hinge για να κλείσω ένα ραντεβού. Τα αυτιά μου πονούσαν λίγο την επόμενη μέρα. Αναρωτήθηκα μήπως έκανα πολύ μασάζ ή αν είχα ερεθιστεί από την ταινία. Τέλος πάντων, είχα να κάνω πειράματα και είμαι πρόθυμη να υποφέρω για την επιστήμη.Είχα άγχος για το ραντεβού. Άλλαξα δυο φορές ρούχα, έστειλα ένα μήνυμα «ισχύει για σήμερα;» και υπολόγισα ξανά και ξανά τη διαδρομή γιατί το μετρό είχε απεργία. Είχε ζέστη, το μακιγιάζ μου «έλιωνε», είχα ιδρώσει κάτω από τα βυζιά και δυο λεωφορεία ακυρώθηκαν και άργησα 25 λεπτά. Δεν τη λες και ιδανική αρχή.Και πάλι εξεπλάγην δεδομένων των συνθηκών από το πόσο ήρεμη ένιωθα. Τα πρώτα πέντε λεπτά ζητούσα συγγνώμη που άργησα και αμέσως χαλάρωσα όταν είπε ότι άργησε κι εκείνος. Ως τις 9 είχα καλύψει τη δουλειά, ιστορίες φαντασμάτων και επιδρομές αρουραίων. Μάλιστα, του μίλησα και για τους σπόρους και του είπα ότι μετά χαράς θα του έβαζα κι εκείνου. Δεν ξέρω αν λειτούργησαν οι σπόροι ή αν απλώς ταιριάζαμε.
Τρίτο τεστ: υψοφοβία
Είχαν περάσει πέντε μέρες και πρόσεξα ότι είχα μεγάλη διαφορά. Μου φαινόταν πολύ καλό για να είναι αληθινό. Άρχισα να το σκέφτομαι: πιέστηκες αρκετά; Θα είναι καλό το άρθρο; Αν κάτι με αγχώνει αυτό είναι ο οδοντίατρος. Και τα ύψη. Ετοιμάστηκα να μπω με τα μπούνια!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το ArcelorMittal Orbit στο Stratford’s Olympic Park έχει την πιο ψηλή και μεγάλη τσουλήθρα του κόσμου. Έχει 12 στροφές και ύψος 178 μέτρα. Είναι ψηλά, γρήγορα και κλειστοφοβικά. Είχα χεστεί πάνω μου. Δεν μπορώ τα ύψη και παθαίνω ναυτία. Η τσουλήθρα υψωνόταν πάνω από το πάρκο κι εγώ έτριβα τα αυτιά μου τόσο, που νόμισα ότι θα τα τρυπήσω. Κάθε βήμα ήταν όλο και πιο δύσκολο. Καθώς ανέβαινα στην κορυφή, μία έφηβη τσακωνόταν με τους γονείς της, αρνιόταν να κατέβει ενώ φώναζε «Είναι πολύ ψηλά!». Αλλά εγώ είχα τους σπόρους μου και ήμουν δυνατή.Μου έδωσαν προστατευτικά για τα χέρια και ένα παράξενο καπελάκι που με έκανε να μοιάζω με αβγό. Καθώς πόζαρα, μου είπαν να χαμογελάσω κι ένιωσα το χείλος μου να τρέμει ελαφρώς. Δεν μπορούσα να κάνω πίσω τώρα.
Μου έδεσαν μια GoPro και μου είπαν να ξαπλώσω και να κρατάω τον σάκο μες στον οποίο γλιστρούσα. «Είσαι καλά;» με ρώτησε ένας υπάλληλος κοιτάζοντας τη φάτσα μου και εγώ είπα «Πάμε». Με έσπρωξε. Ένιωθα τόσο χάλια όταν έφτασα κάτω, που χρειάστηκα ένα λεπτό για να συνέλθω και το πέρασα κοιτάζοντας το βίντεό μου στο κατάστημα δώρων: ένα αβγό με διπλοσάγονο φώναζε ΓΑΜΩΤΟ για 45 δευτερόλεπτα.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
