Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο i-D.Η φωτογράφος Jackie Nickerson, με βάση της την Νέα Υόρκη, κατέγραψε για το project της «Terrain» (το οποίο θα εκθέσει στην Εθνική Πινακοθήκη της Ιρλανδίας τον Οκτώβρη) τη ζωή στην αγροτική Ιρλανδία, τους επιδεκτικούς λιμοκοντόρους της Brazzaville και τους Αφρικανούς αγρότες. Εκτός από τα καλλιτεχνικά έργα της, έχει επίσης συνεργαστεί με τον Kanye West για τη δημιουργία του ανατρεπτικού του lookbook για εταιρία αθλητικών ειδών και φωτογράφισε επίσης την πρώτη καμπάνια της Μarni, η οποία θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο. H προσέγγιση της Nickerson, ως προς την κοινωνική αποτύπωση, είναι να εξετάζει με ειλικρίνεια τα θέματά της όταν αυτά εμφανίζονται μπροστά της. Τα σκηνικά της έχουν να κάνουν με την έντονη καθημερινότητα -πεδιάδες, βρώμικοι δρόμοι, ένα αυτοσχέδιο θερμοκήπιο- «αναγκάζοντας» τα θέματά της να πουν τη δική τους ιστορία και αφήνοντάς τα να οριστούν από μόνα τους. Αυτή η ενστικτώδης προσέγγιση έχει ως αποτέλεσμα φωτογραφίες οι οποίες δίνουν στο κοινό, από μόνες τους, πληροφορίες για το θέμα της φωτογραφίας. Προκαλεί τον εαυτό της, αλλά και το κοινό, να κάνουν ερωτήσεις - ακόμη και αν οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες να βρεθούν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
i-D: Οι προσωπογραφίες σου, οι οποίες συχνά ενσωματώνονται με τα τοπία, φαίνονται να είναι κεντρικής σημασίας στη δουλειά σου.
Jackie Nickerson: Πάντα με ενδιέφερε η αιτία και το αποτέλεσμα, κυρίως στο πώς επηρεαζόμαστε όλοι από το περιβάλλον μας. Επίσης, οι κοινές κοινωνικές και ψυχολογικές μας εμπειρίες, η σχέση μεταξύ του «είμαι» και του «φαίνομαι». Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να δω τι πραγματικά βρίσκεται μπροστά μου. Δεν θεωρώ πως η γη είναι ατίθαση. Αντιθέτως, βλέπω ένα τοπίο που αποκαλύπτει στοιχεία της ανθρώπινης εργασίας. Υποθέτω πως δεν «διαβάζονται» τόσο ως εικόνες ντοκιμαντέρ των συνθηκών εργασίας, αλλά είναι περισσότερο ένα ιμπρεσιονιστικό ντοκιμαντέρ. Το πορτραίτο ενός ανθρώπου μπορεί να είναι η μετωνυμία μιας ολόκληρης κοινότητας.
Jackie Nickerson: Πάντα με ενδιέφερε η αιτία και το αποτέλεσμα, κυρίως στο πώς επηρεαζόμαστε όλοι από το περιβάλλον μας. Επίσης, οι κοινές κοινωνικές και ψυχολογικές μας εμπειρίες, η σχέση μεταξύ του «είμαι» και του «φαίνομαι». Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να δω τι πραγματικά βρίσκεται μπροστά μου. Δεν θεωρώ πως η γη είναι ατίθαση. Αντιθέτως, βλέπω ένα τοπίο που αποκαλύπτει στοιχεία της ανθρώπινης εργασίας. Υποθέτω πως δεν «διαβάζονται» τόσο ως εικόνες ντοκιμαντέρ των συνθηκών εργασίας, αλλά είναι περισσότερο ένα ιμπρεσιονιστικό ντοκιμαντέρ. Το πορτραίτο ενός ανθρώπου μπορεί να είναι η μετωνυμία μιας ολόκληρης κοινότητας.
Υπάρχει μια οικειότητα και μια τρυφερότητα στα πορτραίτα σου, ακόμη και σε αυτά που δεν αποκαλύπτουν την ταυτότητα του μοντέλου. Πώς είναι η «ανταλλαγή» μεταξύ εσένα και του υποκειμένου-θέματός σου;
Συνήθως είναι μια μεγάλη διαδικασία. Επισκέπτομαι τα ίδια μέρη και βλέπω τους ίδιους ανθρώπους πολλές φορές. Έτσι τους μαθαίνω όλους από λίγο. Επίσης, πληροφορούμαι για το εργασιακό περιβάλλον της φάρμας και τον τρόπο με τον οποίο τα πράγματα καλλιεργούνται και επεξεργάζονται. Η πρώτη μου επίσκεψη, συνήθως, αποτελείται από μια σειρά συζητήσεων. «Τραβάω» οικογενειακές φωτογραφίες και τους τις στέλνω εκτυπωμένες. Τους εξηγώ ποια είμαι και τι προσπαθώ να κάνω. Είναι διασκεδαστικό και κάπως χαοτικό, αλλά συνήθως είναι μια ευχάριστη διαδικασία για όλους. Είναι κάτι τόσο διαφορετικό από αυτό που κάνουν οι αγρότες καθημερινά. Νομίζω οτι ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων, ή ίσως και όλοι, πιστεύουν ότι είμαι λίγο τρελή.
Συνήθως είναι μια μεγάλη διαδικασία. Επισκέπτομαι τα ίδια μέρη και βλέπω τους ίδιους ανθρώπους πολλές φορές. Έτσι τους μαθαίνω όλους από λίγο. Επίσης, πληροφορούμαι για το εργασιακό περιβάλλον της φάρμας και τον τρόπο με τον οποίο τα πράγματα καλλιεργούνται και επεξεργάζονται. Η πρώτη μου επίσκεψη, συνήθως, αποτελείται από μια σειρά συζητήσεων. «Τραβάω» οικογενειακές φωτογραφίες και τους τις στέλνω εκτυπωμένες. Τους εξηγώ ποια είμαι και τι προσπαθώ να κάνω. Είναι διασκεδαστικό και κάπως χαοτικό, αλλά συνήθως είναι μια ευχάριστη διαδικασία για όλους. Είναι κάτι τόσο διαφορετικό από αυτό που κάνουν οι αγρότες καθημερινά. Νομίζω οτι ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων, ή ίσως και όλοι, πιστεύουν ότι είμαι λίγο τρελή.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είναι σπάνιο, για φωτογραφίες που ανήκουν στο είδος του κοινωνικού ντοκιμαντέρ, να μη δείχνεις πρόσωπα. Μπορείς να μας εξηγήσεις για ποιον λόγο επέλεξες αυτή την προσέγγιση στο «Terrain» ;
Πώς προκαλούμε τις αντιλήψεις των εργαζόμενων ανθρώπων; Πώς δίνουμε στον άνθρωπο που φωτογραφίζεται το «πάνω χέρι» στις διαπραγματεύσεις, που είναι και αυτό μέρος της προσωπογραφίας; Αυτό που θίγεται εδώ είναι η ισορροπία της δύναμης μεταξύ του φωτογράφου και του μοντέλου, αλλά επίσης και μεταξύ του μοντέλου και του κοινού. Όταν δεν μπορούμε να δούμε το πρόσωπο του ανθρώπου στη φωτογραφία, μας κάνει να νιώθουμε άβολα. Δεν σκεφτόμαστε αυτόματα ότι ο άνθρωπος στη φωτογραφία έχει επιλέξει να μην εμπλακεί στους όρους του θεατή ή να γίνει «ελεγχόμενος». Για μένα, έχει να κάνει με την ενδυνάμωση του εργάτη έναντι του καταναλωτή. Υποθέτω πως κάποιος θα μπορούσε να πει ότι είναι σαν να ψάχνεις το ταλέντο του κάθε ανθρώπου. Αυτοί είναι άνδρες και γυναίκες που για να τους βρω περνάω πολλές ώρες.Σου είχε ανατεθεί η φωτογράφηση για το εξώφυλλο των Time's, για το Πρόσωπο της Χρονιάς 2014, το οποίο τιμούσε τα κεντρικά πρόσωπα της επιδημίας Έμπολα. Ήταν πρόκληση για εσένα να δημιουργήσεις μια εικόνα η οποία «γιόρταζε» την επιμονή και τον θρίαμβο μέσω μιας τεράστιας ανθρώπινης δυστυχίας;
Με ενέπνευσαν οι άνθρωποι που γνώρισα, όπως ο Dr. Jerry Brown που εμφανίζεται στο εξώφυλλο για το Πρόσωπο της Χρονιάς. Λειτουργεί την πιο επιτυχημένη μονάδα θεραπείας του Έμπολα στη Μονροβία (Λιβερία), χωρίς την υποστήριξη κάποιας μη κυβερνητικής οργάνωσης - ένας φοβερά γενναίος άντρας. Γνώρισα πολλούς εργαζόμενους στον τομέα της υγείας, που η αυτοθυσία τους ήταν απίστευτη. Απλά, επικεντρώθηκα σε αυτούς. Είπαν την ιστορία τους από μόνοι τους. Εγώ ήμουν απλά τυχερή που ήμουν εκεί για να την καταγράψω.
Πώς προκαλούμε τις αντιλήψεις των εργαζόμενων ανθρώπων; Πώς δίνουμε στον άνθρωπο που φωτογραφίζεται το «πάνω χέρι» στις διαπραγματεύσεις, που είναι και αυτό μέρος της προσωπογραφίας; Αυτό που θίγεται εδώ είναι η ισορροπία της δύναμης μεταξύ του φωτογράφου και του μοντέλου, αλλά επίσης και μεταξύ του μοντέλου και του κοινού. Όταν δεν μπορούμε να δούμε το πρόσωπο του ανθρώπου στη φωτογραφία, μας κάνει να νιώθουμε άβολα. Δεν σκεφτόμαστε αυτόματα ότι ο άνθρωπος στη φωτογραφία έχει επιλέξει να μην εμπλακεί στους όρους του θεατή ή να γίνει «ελεγχόμενος». Για μένα, έχει να κάνει με την ενδυνάμωση του εργάτη έναντι του καταναλωτή. Υποθέτω πως κάποιος θα μπορούσε να πει ότι είναι σαν να ψάχνεις το ταλέντο του κάθε ανθρώπου. Αυτοί είναι άνδρες και γυναίκες που για να τους βρω περνάω πολλές ώρες.Σου είχε ανατεθεί η φωτογράφηση για το εξώφυλλο των Time's, για το Πρόσωπο της Χρονιάς 2014, το οποίο τιμούσε τα κεντρικά πρόσωπα της επιδημίας Έμπολα. Ήταν πρόκληση για εσένα να δημιουργήσεις μια εικόνα η οποία «γιόρταζε» την επιμονή και τον θρίαμβο μέσω μιας τεράστιας ανθρώπινης δυστυχίας;
Με ενέπνευσαν οι άνθρωποι που γνώρισα, όπως ο Dr. Jerry Brown που εμφανίζεται στο εξώφυλλο για το Πρόσωπο της Χρονιάς. Λειτουργεί την πιο επιτυχημένη μονάδα θεραπείας του Έμπολα στη Μονροβία (Λιβερία), χωρίς την υποστήριξη κάποιας μη κυβερνητικής οργάνωσης - ένας φοβερά γενναίος άντρας. Γνώρισα πολλούς εργαζόμενους στον τομέα της υγείας, που η αυτοθυσία τους ήταν απίστευτη. Απλά, επικεντρώθηκα σε αυτούς. Είπαν την ιστορία τους από μόνοι τους. Εγώ ήμουν απλά τυχερή που ήμουν εκεί για να την καταγράψω.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πρόσφατα, έκανες την φωτογράφηση για το lookbook του Kanye West για την συνεργασία του με εταιρία αθλητικών ειδών. Πώς είναι να «μπαινοβγαίνεις» στον χώρο της φωτογραφίας της μόδας;
Το να δουλεύω ως καλλιτέχνης για project «καλών τεχνών» έγινε ένα αναπόσπαστο κομμάτι μου. Όμως, σε πρακτικό επίπεδο, πρέπει να χρησιμοποιήσεις μια τελείως διαφορετική προσέγγιση. Στη μόδα έχεις μια τελική χρήση, μια συγκεκριμένη χρήση. Συνεργάζεσαι με μια ομάδα ανθρώπων για να δημιουργήσεις. Στις «καλές τέχνες» δουλεύεις μόνος σου και προσπαθείς να κάνεις ερωτήσεις. Αυτό που μου άρεσει πολύ στο να δουλεύω με τον Kenye είναι ότι κάνει και αυτός ερωτήσεις.Σε μια εποχή όπου οι εικόνες είναι παντού και που μπορεί οποιοσδήποτε, μέσω των κοινωνικών μέσων δικτύωσης, να δει τις ιστορίες άλλων ανθρώπων, πιστεύεις ότι η φωτογραφία θα αλλάξει και θα γίνει το μέσο για την κατανόηση θεμάτων παγκόσμιας σημασίας;
Πιστεύω πως η φωτογραφία πάντα ήταν και θα συνεχίσει να είναι ένας σημαντικός καταλύτης για την αλλαγή. Η δύναμη μιας εικόνας είναι συνεχόμενη. Παρ' όλα αυτά, πιστεύω πως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίον η πληροφορία διαδίδεται και ερμηνεύεται. Η πληροφόρηση γίνεται κομμάτι ενός πλέγματος ή δικτύου, χωρίς άμεσες γραμμές επικοινωνίας. Είναι, ίσως, η αρχή ενός είδους νέου πλήθους ή τεχνητής νοημοσύνης.Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.
Το να δουλεύω ως καλλιτέχνης για project «καλών τεχνών» έγινε ένα αναπόσπαστο κομμάτι μου. Όμως, σε πρακτικό επίπεδο, πρέπει να χρησιμοποιήσεις μια τελείως διαφορετική προσέγγιση. Στη μόδα έχεις μια τελική χρήση, μια συγκεκριμένη χρήση. Συνεργάζεσαι με μια ομάδα ανθρώπων για να δημιουργήσεις. Στις «καλές τέχνες» δουλεύεις μόνος σου και προσπαθείς να κάνεις ερωτήσεις. Αυτό που μου άρεσει πολύ στο να δουλεύω με τον Kenye είναι ότι κάνει και αυτός ερωτήσεις.Σε μια εποχή όπου οι εικόνες είναι παντού και που μπορεί οποιοσδήποτε, μέσω των κοινωνικών μέσων δικτύωσης, να δει τις ιστορίες άλλων ανθρώπων, πιστεύεις ότι η φωτογραφία θα αλλάξει και θα γίνει το μέσο για την κατανόηση θεμάτων παγκόσμιας σημασίας;
Πιστεύω πως η φωτογραφία πάντα ήταν και θα συνεχίσει να είναι ένας σημαντικός καταλύτης για την αλλαγή. Η δύναμη μιας εικόνας είναι συνεχόμενη. Παρ' όλα αυτά, πιστεύω πως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίον η πληροφορία διαδίδεται και ερμηνεύεται. Η πληροφόρηση γίνεται κομμάτι ενός πλέγματος ή δικτύου, χωρίς άμεσες γραμμές επικοινωνίας. Είναι, ίσως, η αρχή ενός είδους νέου πλήθους ή τεχνητής νοημοσύνης.Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.
