Seven Nation Army: Το Rock Anthem που Έγινε Σύνθημα σε Όλο τον Κόσμο

Κάποια τραγούδια είναι απλά σπουδαία και δεν χρειάζεται να ξοδέψεις πολύ χρόνο για να εξηγήσεις γιατί. Ένα από τα καλύτερα παραδείγματα είναι το Seven Nation Army των White Stripes. Ένα δημιούργημα της ιδιοφυίας που ακούει στο όνομα Jack White (ο frontman και songwriter της μπάντας από το Detroit), τη μελωδία του οποίου έχουν τραγουδήσει εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, ίσως και χωρίς να γνωρίζουν από πού προέρχεται.

Αυτή η απλή σύνθεση έχει χρησιμοποιηθεί για αθλητικά και πολιτικά συνθήματα σε όλο τον κόσμο. Το πιο πιθανό είναι να το έχεις τραγουδήσει, ή έστω να το έχεις ακούσει σε κάποιες παραλλαγές του. Το Seven Nation Army έκλεισε φέτος 20 χρόνια από τη μέρα που κυκλοφόρησε και πιστεύω ότι αξίζει να ρίξουμε μια «βουτιά» στην ιστορία αυτής της αριστουργηματικής ωδής στην απλότητα.

Όλα ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 2002 σε ένα δωμάτιο του Corner Hotel στη Μελβούρνη. Οι White Stripes βρίσκονταν για περιοδεία στην Αυστραλία. Εκεί, ο Jack White έπαιξε για πρώτη φορά το γνωστό riff. Αρχικά ζήτησε την άποψη του συνεργάτη του, Ben Swank, ο οποίος του είπε ότι «μπορεί και καλύτερα». O White αποφάσισε να κρατήσει στην άκρη το καθαριστικό αυτό μέρος, σε περίπτωση που κάποια στιγμή του ζητηθεί να γράψει το κεντρικό τραγούδι για κάποια από τις μελλοντικές ταινίες του James Bond.

Η μπάντα βρισκόταν ήδη στο τρίτο της album (με τίτλο White Blood Cells), το οποίο τους είχε βάλει ήδη στον χάρτη του Garage Rock Revival που λάμβανε χώρα εκείνη την περίοδο. Το single τους, Fell in Love With a Girl, είχε αρχίσει να ακούγεται παντού και το συγκρότημα, που, αποτελείτο από τον ίδιο και την πρώην γυναίκα του και ντράμερ, Meg White, έδειχνε έτοιμο να κατακτήσει νέες κορυφές.

Θεωρώντας ότι δεν θα του δοθεί η ευκαιρία να γράψει τραγούδι για το γνωστό franchise ταινιών (κάτι που έγινε βέβαια το 2008, όταν μαζί με την Alicia Keys έγραψαν το τραγούδι Another Way to Die για την ταινία Quantum of Solace) αποφάσισε να ολοκληρώσει την ιδέα και να τη χρησιμοποιήσει ως opening track του τέταρτου album των White Stripes - Elephant. Μάλιστα, κατάφερε να πείσει τους executives της V2 (του label στο οποίο ανήκαν) να το κυκλοφορήσουν ως πρώτο single -κάτι που δεν ήθελαν αρχικά να κάνουν.

Τελικά, το τραγούδι έγινε ένα από τα μεγαλύτερα rock hits όλων των εποχών. Μάλιστα, έπαιξε μεγάλο ρόλο στην αποκόλληση της μπάντας από το garage rock κίνημα και την τοποθέτησή τους στη λίστα με τους rock legends. To Seven Nation Army «σκαρφάλωσε» σε πολλά charts ανά τον κόσμο και μετέτρεψε τους White Stripes από indie μπάντα σε rockstars.

«Στιχουργικά έχει να κάνει με το κουτσομπολιό», ανέφερε ο White σε παλαιότερη συνέντευξη που έδωσε στο Rolling Stone. «Έχει να κάνει με τη διάδοση ψεμάτων και το πώς επηρεάζουν τον άνθρωπο που αφορούν. Είναι βασισμένο σε δυο συγκεκριμένα άτομα που γνωρίζω από το Detroit και προέρχεται από την αγανάκτηση που ένιωθα όταν έβλεπα τους φίλους μου να το κάνουν μεταξύ τους». Παράλληλα, υπάρχουν και αναφορές στους στίχους, στις οποίες οι fans της μπάντας βλέπουν το χριστιανικό περιβάλλον όπου μεγάλωσε ο Αμερικανός τραγουδοποιός.

Το iconic βίντεοκλιπ που δημιούργησε το δίδυμο Alex & Martin «έδεσε» με το vibe μιας ολόκληρης εποχής. Το 2003 ήταν η χρονιά των White Stripes. Και μπορεί οι στίχοι να αφορούν κάτι πολύ συγκεκριμένο, όμως η πραγματική επιτυχία του κομματιού οφείλεται σε αυτό το τόσο απλό αλλά μαγικό riff.

Στα κουπλέ η κιθάρα παίζει τον ρόλο του μπάσου - οι White Stripes δεν είχαν ποτέ μπασίστα. Ενώ, στο υπόλοιπο δίνει απλά τα «γκάζια» που χρειάζεται κάθε rock anthem το οποίο σέβεται τον εαυτό του. Ρεφρέν δεν υπάρχει. Αυτή ήταν μια συνειδητή επιλογή από τον White, όμως, ποιος χρειάζεται τα ρεφρέν όταν έχει γράψει αυτή τη μελωδική γραμμή;

Κάπου προς τα τέλη του 2003 και πιο συγκεκριμένα στις 22 Οκτωβρίου, οι οπαδοί της βελγικής ομάδας ποδοσφαίρου Club Brugge K.V, επισκέφτηκαν το Μιλάνο, όπου η ομάδα θα αντιμετώπιζε την Milan στο πλαίσιο του UEFA Champions League. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του «Μπλε Στρατού», όπως αποκαλούνται οι φανατικοί της ομάδας, Geert De Can, άκουσαν το κομμάτι από τα ηχεία ενός τοπικού μπαρ. Το βράδυ και έπειτα από το νικητήριο γκολ του παίκτη τους, Andres Mendoz, οι φίλοι της βελγικής ομάδας άρχισαν να τραγουδάνε τον ρυθμό.

Κάπως έτσι έγινε η αρχή.

Οι Ιταλοί «κόλλησαν» με τη δυναμική του και οι οπαδοί της Roma αυτήν τη φορά, το τραγούδησαν στο γήπεδο της Club Brugge K.V. τρία χρόνια αργότερα. Ωστόσο, το μεγάλο «μπαμ» ήρθε το καλοκαίρι του 2006, όταν και ο ρυθμός του Seven Nation Army μετατράπηκε σε βασικό σύνθημα των Ιταλών κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ, το οποίο τελικά κατέκτησαν. H δημιουργία του Jack White δεν του ανήκε πια. Ανήκε σε όλο τον κόσμο.

«Χαίρομαι ιδιαίτερα για το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα από ποιο τραγούδι προέρχεται η μελωδία που τραγουδούν. Αυτό μου δίνει έμπνευση και αισθάνομαι υπερήφανος που έγινα κάτι σαν πομπός ώστε να εκφραστούν τόσοι άνθρωποι. Όσο λιγότεροι άνθρωποι γνωρίζουν την προέλευσή του, τόσο πιο βαθιά ριζώνεται στην παράδοση της λαϊκής μουσικής», έχει αναφέρει ο Jack White σχετικά με τη δημοτικότητα του τραγουδιού. 

Έκτοτε, η μελωδία έχει ακουστεί σε αμέτρητα γήπεδα σε όλο τον κόσμο. Έχει αποτελέσει έμπνευση για fans του ΝΒΑ, του ποδοσφαίρου, του baseball, των δυναμικών σπορ, ενώ, έχει ακουστεί μέχρι και σε διοργανώσεις darts. Ωστόσο, το riff δεν έχει χρησιμοποιηθεί μόνο για αθλητικά συνθήματα, αλλά το έχουν τραγουδήσει και για πολιτικούς σκοπούς.

Παράλληλα, αποτελεί και ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια που επιλέγουν οι marching bands των κολεγιακών πρωταθλημάτων -ανεξαρτήτως σπορ- στην Αμερική.  

Στην Ελλάδα το έχουμε ακούσει σε διάφορα γήπεδα, κυρίως με την κλασική του χρήση, δηλαδή, με το να φωνάζουν οι οπαδοί το όνομα ενός παίκτη στη μελωδία του Seven Nations Army. Επίσης, έχει χρησιμοποιηθεί και στη χώρα μας ως πολιτικό σύνθημα.

Μπορεί οι White Stripes να μην είναι πια ενεργοί (διαλύθηκαν το 2011), όμως ο Jack White συνεχίζει να παίζει το κομμάτι στις ζωντανές του εμφανίσεις, με το κοινό να τρελαίνεται από τις πρώτες κιόλας νότες. Αξίζει επίσης να αναφέρω ότι έχει διασκευαστεί εκατοντάδες -αν όχι χιλιάδες- φορές από καλλιτέχνες διαφόρων ειδών. Από τους Metallica και Jazz καλλιτέχνες, μέχρι τον Trannos, όλοι έχουν χρησιμοποιήσει την κλασική μελωδία.

Πλέον, πραγματοποιεί μια αξιοζήλευτη solo πορεία έχοντας κάνει τεράστιες συνεργασίες. Μάλιστα, το record label του, η Third Man Records, έχει κυκλοφορήσει επανεκδόσεις του single που εκτόξευσε την καριέρα του.

O White, πιο συνειδητοποιημένος από ποτέ, έχει «αγκαλιάσει» το τραγούδι, την ίδια στιγμή που η Meg -η οποία, με την απλότητα του παιξίματος της στα τύμπανα συμπλήρωσε υπέροχα την ιδέα του- έχει απομακρυνθεί από τα φώτα της δημοσιότητας .

Ένα είναι σίγουρο. Αυτό που δημιούργησαν πριν από μια εικοσαετία θα συνεχίσει να ακούγεται για πολλά χρόνια ακόμη.

Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.

Περισσότερα από το VICE

O Konilo Ψάχνει τον Τραννό

Φωτογραφίζοντας την Καταστροφή και την Ελπίδα στα Χαλάσματα της Τουρκίας

Οι Άνθρωποι που Χαράσσουν τα Μονοπάτια στα Τζουμέρκα Είναι Case Study

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.