Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Australia.Η φωτογράφος Constance McDonald μεγάλωσε στο «κάτω» μέρος του κόσμου: στο πιο νότιο σημείο του Νότιου Νησιού της Νέας Ζηλανδίας. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν απομονωμένη από άλλους πολιτισμούς και οπτικές γωνίες. Για πέντε χρόνια της παιδικής της ηλικίας, η οικογένεια της McDonald φιλοξενούσε Γιαπωνέζες μαθήτριες από ένα Γυμνάσιο θηλέων του Τόκιο. Η εμπειρία της έκανε τέτοια εντύπωση, που αποφάσισε να το αντιστρέψει και να δει η ίδια τη χώρα της Άπω Ανατολής, ως ενήλικη, διδάσκοντας Αγγλικά για έναν χρόνο σε ένα σχολείο θηλέων πολύ κοντά σε εκείνο που έστελνε μαθήτριες στο σπίτι της, πριν από πολλά χρόνια. Πήρε μαζί φυσικά και τη φωτογραφική της.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ενώ οι ναυτικές στολές μοιάζουν γνώριμες από τα anime και τα manga, στις φωτογραφίες της McDonald δεν υπάρχει η ανδρική ματιά που συναντάμε σε πολλές απεικονίσεις νεαρών Γιαπωνέζων γυναικών στην ποπ κουλτούρα. Αντίθετα, λειτουργεί σαν ουδέτερη δύναμη, που μπορεί να αιχμαλωτίσει τις ενθουσιώδεις έφηβες με όλη την αισιοδοξία και τη φιλοδοξία τους.«Κυρίως με εντυπωσίασε η αυτοπεποίθηση και το πάθος των μαθητριών που δίδασκα», λέει στο VICE. «Έχουν μεγάλους στόχους και όνειρα για το μέλλον».Η McDonald ήθελε να αποτίνει φόρο τιμής στα κορίτσια, που όπως λέει «αποκλίνουν τόσο από τη δυτική αντίληψη του ήσυχου και ντροπαλού κοριτσιού από την Ιαπωνία». Έτσι, ζήτησε από το σχολείο και τις μαθήτριες συγκατάθεση, για να κάνει το project της βιβλίο, με τίτλο I Will Be My Dream (Θα Γίνω το Όνειρό μου). Δανείζεται τον τίτλο του από μια γλυκιά συζήτηση που έκανε με μια μαθήτρια, τη Yu, που της εξομολογήθηκε ότι μια μέρα ήθελε να δουλέψει στα Ηνωμένα Έθνη.«Το όνειρό μου είναι πολύ δύσκολο», είπε η Yu στη McDonald. «Αλλά θα γίνω το όνειρό μου».Tα πορτρέτα παρακάτω παρουσιάζουν τις μαθήτριες να χαμογελάνε, να γελάνε και να ακολουθούν τα πάθη τους –άθληση, μουσική, μελέτη-, ενώ διασκεδάζουν με τις φίλες τους.«Δεν παρουσιάζονται σαν μονοδιάστατες επιμέρους πλοκές», λέει η McDonald. «Είναι οι κεντρικοί χαρακτήρες».
