Ήταν 5 Αυγούστου του 1973. Μεσημέρι, γύρω στις 13:10. Στην αίθουσα τράνζιτ του Ανατολικού Αεροδρομίου Αθηνών (στο Ελληνικό) βρίσκονται περίπου 2.000 επιβάτες, που περιμένουν για να επιβιβαστούν στις πτήσεις τους.
Κάποιοι πηγαίνουν στη Γενεύη, ενώ άλλοι ετοιμάζονται να πετάξουν για Νέα Υόρκη. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, όμως, το ήρεμο κλίμα θα αλλάξει, όπως και οι ζωές των ανθρώπων που βρέθηκαν σε αυτό το σημείο τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δύο νεαροί άνδρες με αρκετά «μοδάτο» για την εποχή ντύσιμο, κάνουν την εμφάνισή τους. Ο ένας φοράει ανοιχτόχρωμο μπλουζάκι και ο δεύτερος ένα κοντομάνικο πουκάμισο. Τα ρούχα τους είναι φαρδιά, μιας και από κάτω κρύβουν βαρύ οπλισμό.Ξαφνικά και χωρίς καμία προειδοποίηση ή αφορμή, ο ένας απασφαλίζει μια χειροβομβίδα και την πετάει στο πλήθος που περίμενε ώστε να γίνουν οι απαραίτητοι έλεγχοι σε εισιτήρια και αποσκευές. Ένα μεγάλο «μπαμ» ακούγεται, κορμιά πέφτουν στο έδαφος και από παντού ακούγονται ουρλιαχτά, καθώς όλοι προσπαθούν να καταλάβουν τι συμβαίνει. Στη συνέχεια πέφτουν άλλες τρεις χειροβομβίδες, εκ των οποίων σκάνε οι δύο. Η αίθουσα γεμίζει με αίματα και ο κόσμος προσπαθεί να βρει ένα μέρος για να κρυφτεί, καθώς οι δύο δράστες έχουν βγάλει περίστροφα και πυροβολούν αδιακρίτως. Η ασφάλεια του αεροδρομίου επεμβαίνει και οι δύο νεαροί άνδρες βρίσκουν καταφύγιο πίσω από μία μπάρα, κρατώντας όμηρους περίπου 40 ανθρώπους. Τα περιπολικά καταφθάνουν και η περιοχή γεμίζει από αστυνομικούς. Ένας Αυστριακός τουρίστας που είναι στην ομάδα των ομήρων κάνει μία κίνηση και εκτελείται εν ψυχρώ. Οι διαθέσεις των δύο ανδρών είναι σαφείς και δείχνουν ότι δεν έχουν πρόβλημα να σκοτώσουν.Τις διαπραγματεύσεις αναλαμβάνει ο Αστυνομικός Διευθυντής, Λουκάς Χριστολουκάς. Αν σας λέει κάτι το όνομά του είναι επειδή πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που ανέλαβε και τις διαπραγματεύσεις στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, λίγο καιρό αργότερα.
Οι δύο νεαροί είναι αραβικής καταγωγής (Παλαιστίνιοι) και δηλώνουν μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης», η οποία, έναν χρόνο νωρίτερα, είχε αιματοκυλίσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Μόναχο, σκοτώνοντας εννέα Ισραηλινούς αθλητές. Στον χώρο βρίσκεται και ο Στυλιανός Παττακός, για να επιβλέψει την επιχείρηση. Μην ξεχνάμε ότι η Χούντα δεν είχε τελειώσει ακόμα. Οι τρομοκράτες ζητούν να μεταβούν στο αεροδρόμιο οι πρέσβεις της Αιγύπτου και της Συρίας, αλλά το αίτημά τους δεν γίνεται δεκτό. Οι τραυματίες απομακρύνονται με τους περισσότερους να μεταφέρονται στο Νοσοκομείο ΚΑΤ. Οι δύο νεαροί καταλαβαίνουν ότι τα όρια έχουν στενέψει και πως δεν υπάρχει διαφυγή. Με τη βοήθεια ενός πιλότου της λιβανέζικης αεροπορικής εταιρείας ΜΕΑ -όμηρος και αυτός- ο οποίος μεταφράζει τα λεγόμενα των δυο πλευρών από τα αραβικά στα αγγλικά -και το αντίστροφο- έρχεται η λύση. Οι τρομοκράτες δέχονται να παραδοθούν και να αφήσουν τους ομήρους ελεύθερους, με την προϋπόθεση ότι δεν θα τους σκοτώσουν οι αστυνομικοί. «Ό,τι είχαμε να κάνουμε το κάναμε. Πράξαμε το καθήκον μας και τώρα θέλουμε να παραδώσουμε τα όπλα μας και να παραδοθούμε κι εμείς οι ίδιοι. Θέλουμε ανώτερο αξιωματικό της Αστυνομίας να μας εγγυηθεί ότι δεν θα μας σκοτώσετε», αναφέρουν δημοσιεύματα της εποχής πως είπαν.
Στις 17:30, αφού έλαβαν τις απαραίτητες διαβεβαιώσεις, παραδίνονται. Μπορεί το περιστατικό να κράτησε μόλις δύο ώρες, όμως άφησε πίσω του τρεις νεκρούς και 55 τραυματίες. Ιδιαίτερη συγκίνηση είχε προκαλέσει ο θάνατος της 23χρονης Ελληνοαμερικανίδας Τζίνας Τσαλάντη, η οποία είχε έρθει στην Ελλάδα με τον άνδρα της για τον γάμο της αδερφής της. Ο τρίτος νεκρός, εκτός του προαναφερθέντα Αυστριακού, ήταν ένας Αμερικανός που είχε επισκεφτεί την Κάρπαθο με τη γυναίκα του για διακοπές.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στη ΓΑΔΑ θα πραγματοποιηθεί ταυτοποίηση των δύο νεαρών. Πρόκειται για τους Ehod Mohamed (τοπογράφος-μηχανικός) και Talaat Hussam (άνεργος). Και οι δύο είναι μόλις 21 ετών. Λακωνικοί στις καταθέσεις τους, αρνούνται να δώσουν οποιαδήποτε πληροφορία πέραν των στοιχείων τους, αλλά και των ιδεών που υποτίθεται ότι εκπροσωπούσαν.
Τα νέα για το τρομοκρατικό χτύπημα κάνουν τον γύρο του κόσμου και υπάρχει κατακραυγή για τους δράστες -ακόμη και από την πλευρά των Παλαιστινίων-οι οποίοι αναφέρθηκαν στην υπόθεση ως πρόσχημα για να υπάρξουν νέα χτυπήματα από πλευράς Ισραήλ. Αξίζει να αναφέρουμε ότι οι δύο δράστες ήταν ευδιάθετοι και φαίνονταν χαρούμενοι που κατάφεραν ένα τόσο μεγάλο χτύπημα. Αργά το βράδυ της ίδιας μέρας, πάντως, θα αποκαλύψουν ότι ο πραγματικός τους στόχος ήταν μια πτήση της El Al Airlines προς το Τελ Αβίβ - αεροπλάνο της ίδιας εταιρείας είχε δεχθεί επίθεση και το 1968 στο Ελληνικό με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ένας επιβάτης και να τραυματιστούν δύο. Το αεροπλάνο, όμως, είχε ήδη απογειωθεί πριν φτάσουν στο αεροδρόμιο και τελικά αποφάσισαν να επιτεθούν προς την πλευρά που βρίσκονταν όσοι είχαν κατέβει από πτήση της αμερικανικής TWA, η οποία έκανε στάση στην Αθήνα ερχόμενη από το Τελ Αβίβ, με τελικό προορισμό τη Νέα Υόρκη.
Μαρτυρίες έκαναν λόγο και για τρίτο συνεργό, όμως κάτι τέτοιο δεν αποδείχθηκε ποτέ. Κάπως έτσι ολοκληρώθηκε το μεγαλύτερο τρομοκρατικό χτύπημα που έχει λάβει χώρα σε ελληνικό αεροδρόμιο. Μια ιστορία που έχει ξεχαστεί σε τέτοιο βαθμό, που δεν έχουμε σαφή στοιχεία για την τύχη των δύο τρομοκρατών. Ωστόσο, άφησε ανεξίτηλα σημάδια στην ψυχή και το σώμα των ανθρώπων που την έζησαν.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
