Interviews met mensen die net DMT hebben gerookt

DMT is een extreem effectief, natuurlijk psychedelisch middel dat bekend staat om de spirituele ervaring die je ervan krijgt. Maar ook omdat je er net zoveel lol aan beleeft als aan een wildwaterachtbaanjetskirace. Binnen een paar seconden nadat je de dikke, harde rook hebt geïnhaleerd bevind je je al op een heel andere plek dan wat hedendaagse westerlingen normaliter de realiteit noemen.

Er wordt nog gediscussieerd over waar deze plek is (en of het bestaat, en of er überhaupt iets bestaat, als we toch bezig zijn), maar er kan wel met zekerheid gezegd worden dat DMT-stad een spannende plek is om te bezoeken. De toeristen worden beladen met exotische patronen, kleuren, texturen, emoties en andere dingen waar we nog geen woorden voor hebben. Ik sprak wat vrienden over hun trips, terwijl ze weer terug op aarde landden.

Jodie

Ik voelde hoe God was. Het was iets dat kleiner was dan al het andere. Het is niet van iets gemaakt—het is alles rondom het ding dat het is en tegelijkertijd alles aan de binnenkant ervan en het beweegt zichzelf op een manier die niet op de kaart bestaat.

Het was als tijdreizen, maar het was niet de tijd voor of na, tijd lag gewoon naast ons. Eerder zag ik dat de aarde aan het beven was. Dat het als een constante adem was, die we niet kunnen zien. Je kunt het niet zien op de foto's. De rand van alles. Het werd zo heet. Het was als een elektrische golf. Het was zwart en toen rood en toen wit, en het was rond en gebogen alsof het ergens in een baan om de ruimte bewoog.

De lichamen leken te zingen—alles wat je deed was een liedje. Je maakte een symfonie. Het krassen en bewegen was allemaal in een ritme, en ik voelde me erg gelukkig. Ik zag ook allemaal leuk en gek clowngedoe. Allemaal gekke geometrische patronen, en het leek alsof ze me uitlachten. Toen kwamen er kleine elfdingetjes. Ik kon ze niet zien maar ze lieten me weten dat ze er waren. Ik voelde me erg gelukkig, zo van "Ja, dit is waar ik hoor."

Oren

Dit was het meest intense ding ooit. De hele kamer was aan het dansen. Aan mijn linkerkant zag ik alleen maar fantasie. Ik maakte echt iets fucking serieus mee. Je gaat verder dan je bewustzijn, maar je bent bij bewustzijn, en je wilt dat niets je vastbindt aan deze fysieke wereld. Ik ging zoveel dromen en scenario's door, eigenlijk een geconcentreerde droom. Ik was wakker maar ik kon niet stoppen met dromen.

Taylor

Het sloeg erg snel in. Na het tweede trekje waren er al overal Slinkies. Gekleurde Slinkies die me niet per se aanvielen maar wel richting mijn gezicht kwamen. En alle kleuren die in de kamer waren, de kleuren waarvan ik me inbeeldde dat ze in de kamer waren, kwamen ook op me af. Het was erg mooi.

Ik voelde me lichamelijk erg zwaar. Ik kon niet eens de fles of de aansteker omhooghouden. En tijd ging langzamer. Het voelde als een goede vijftien minuten, maar misschien waren het dertig seconden. De kleuren waren echt ongelofelijk—heel veel kleuren groen, heel veel neonkleuren. Het voelde alsof ik mezelf bekeek door een muur heen, en onderdeel was van al deze kleuren. Het geluid van de camera was nogal verontrustend.

Adam

Het begon meteen als een keiharde caleidoscopische ervaring. En toen waren er piramides, en toen symbolen binnen die piramides, en toen smolten ze samen en combineerden ze. Het voelde alsof ik in oneindig veel boezems was. Oprechte liefde en warmte en tieten en harmonie. Het was alsof de zon hier gewoon scheen. Het was niet superheet, maar gewoon de warmste gloed.

Sarah

Alles zag eruit als een schilderij. En haar haar werd waanzinnig, het was als spaghetti. Elke hoek was verdriedubbeld. Alles had hoeken. De kamer leek met cijfertjes getekend. Het werd op een gegeven moment echt raar. Het voelde alsof de kamer op me afkwam en alles kleiner was, en de witte ruimte ging echt boven m'n pet. Ik dacht, "Wauw, er is daar zoveel wit!"

Victor

De visuele kant leek erg veel op de effecten van LSD of paddo's. Ik voelde me tintelen en ik had een lichamelijke high of zoiets. Ik ging toen liggen en luisterde naar Iggy Pop, en toen jij een foto van mij maakte voelde ik me nog steeds erg zelfbewust. Ik denk niet dat ik mezelf zoveel verloor dat ik niet meer het absurde en grappige ervan in kon zien. Dus toen ging ik weer rechtop zitten en werd het superintens. Toen was het meer als de intensere momenten van LSD.

Het raarste is bijna hoe snel je weer nuchter bent. Met LSD blijft het soms een dag hangen—en de hele daaropvolgende dag voel je je wel een beetje vreemd. Maar hiermee voel je je bijna meteen weer normaal. Ik voel me nog wel een beetje vreemd omdat ik de ervaring van de drug herinner. En ik ga daar waarschijnlijk de rest van de dag over nadenken. Het is een veel rendabelere drug. Het kost veel minder tijd en energie.

Lex

Het is moeilijk om erover te praten. Ik zag patronen binnenin de designpatronen die er hoorden te zijn, en ze bewogen allemaal en zagen er allemaal sick uit. De gordijnen bewogen als kleedjes. Er was een rare plek waar alles zijn eigen beweging leek te hebben, en er was een plek waar alles waar ik naar luisterde en naar keek en over dacht ontmoette, en die plek was de drug zelf… ofzo. Het is ook raar hoe je uit de trip raakt. Het is gewoon telkens een beetje minder totdat je niet meer high bent. De beelden zijn zo sterk. Alles zag er prachtig uit. Voor zoiets extreem geestverruimends is het erg makkelijk.

Joshua

Toen het voor het eerst insloeg begon de kamer te ademen, en ik voelde mezelf verlammen. Ik denk dat het voelde alsof ik in een baarmoeder was. Alles was veilig en warm. Het ging erg vloeiend, een beetje hoe je denkt hoe de zon zal zijn. Ik huilde, om de een of andere manier. Ik herinner me dat ik dacht dat er een bericht voor me zou zijn.

Disclaimer: VICE moedigt het gebruik van drugs niet aan, gebruik nooit drugs. Kijk voor meer informatie over de wetgeving en risico's op Drugsinfo.nl of Jellinek.nl