Φωτογραφία από το Embarrassing Nightclub Photos Tumblr, που δημοσιεύτηκε αρχικά στο άρθρο του VICE«Αυτές Είναι οι πιο Ντροπιαστικές Φωτογραφίες σε Clubbing;»
Απ’ την πρώτη κιόλας φορά που θα πας σε κάποιο club της παραλιακής, ως πιτσιρικάς, επειδή θες να το ζήσεις -και καλά κάνεις-, κάτι θα σε χαλάσει, όσο γαμάτα κι αν έχεις περάσει τελικά. Μετά τις πρώτες πέντε φορές, το σκέφτεσαι πολύ για να κατέβεις εκεί κάτω. Ακόμη και όσοι συνεχίζουμε να πηγαίνουμε στην παραλιακή, δέκα πράγματα μάς χαλάνε πολύ και είναι τα παρακάτω.
Γεωγραφία
Ένα πολύ βασικό πρόβλημα με το clubbing στην παραλιακή είναι το γεγονός ότι απέχει πολλά χιλιόμετρα από τον φυσικό μας βιότοπο, το κέντρο της Αθήνας. Επίσης, όλοι έχουμε γελάσει με το πόσο γρήγορα ΔΕΝ πάει το τραμ, άλλα αυτό το αστείο δεν έχει πλάκα την τρίτη φορά ας πούμε. Για κάποιον που μένει εντός του δακτυλίου και δεν έχει μέσο, η παραλιακή είναι απλώς πολύ μακριά.
Videos by VICE
Στο αριστερό κομμάτι του χάρτη, η παραλιακή / Screenshot από το Google Maps
Στριμωξίδι
Το Νο.1 πρόβλημα ίσως είναι το στρίμωγμα μέχρι αηδίας. Μπαίνοντας στο μαγαζί, περνάει τουλάχιστον μισή ώρα μέχρι να βρεις ένα μέρος να αράξεις για λίγο. Αλλά πριν προλάβεις να χαρείς με τα δύο τετραγωνικά που έχετε χωρέσει πέντε άτομα, θα σκάσει δίπλα σου μια παρέα που θα βάλει τσάντες και λοιπά μπιχλιμπίδια εκεί που έχει τοποθετήσει η δική σου παρέα τα δικά της, τα ποτά εκεί που είναι τα δικά σας ποτά και θα προσπαθήσει να σας πάρει σιγά-σιγά τον χώρο που με τόσο κόπο βρήκατε. Μετά από ένα δίωρο έχετε ήδη μετατοπιστεί χωρίς να το καταλάβετε στην άλλη άκρη του μαγαζιού, έχετε χάσει τα ποτά, προσπαθείτε να ζητήσετε λίγο νερό από τον barman αλλά ποτέ δεν προλαβαίνετε διότι πάντα κάποιος μπαίνει μπροστά σας. Όταν όλοι έχουν πιει αρκετά και αρχίζουν να χορεύουν, κάποιος-α που νομίζει ότι ανήκει στα μπαλέτα του Φωκά Ευαγγελινού, σου ρίχνει το ποτό ή στη χειρότερη σε σπρώχνει κι εσένα μέχρι αηδίας.
Αίμα, Δάκρυα & ΙΔΡΩΤΑΣ
Καλοκαίρι σημαίνει ήλιος, θάλασσα, ξεγνοιασιά -για κάποιους-, αλλά σημαίνει και ΙΔΡΩΤΑΣ. Όταν λοιπόν είσαι θύμα του στριμώγματος μέσα σε ένα club, ή ακόμα και στο τραμ πηγαίνοντας σε κάποιο παραλιακό club, το τελευταίο που θες είναι να βρεθείς δίπλα σε τύπο ή τύπισσα που το αποσμητικό και το ντους είναι λέξεις άγνωστες για εκείνον/η. Δυστυχώς, όλοι κάποια στιγμή έχουμε πέσει θύματα ενός ιδρωμένου τύπου ο οποίος χορεύει κιόλας, διαχέοντας έτσι τη δυσοσμία παντού γύρω του. Όσοι μάλιστα δεν βοηθιούνται από το ύψος τους και παραμένουν στα χαμηλά στρώματα του club, περνούν πιο δύσκολα.
Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece
Τίκα Τάκα Τίκα Τακ
Στην πλειοψηφία των παραλιακών clubs, το DJ set ξεκινά με ξένα -για να δικαιολογήσει το γεγονός ότι αυτοαποκαλείται club- και όταν το μαγαζί γεμίσει, τότε αυτομάτως μετατρέπεται σε μπουζουξίδικο, με τη μόνη διαφορά ότι δεν υπάρχει live ορχήστρα. Η μουσική, μετά από κάποια φάση, εναλλάσσεται από τσιφτετέλι σε νησιώτικο και στη συνέχεια από τύπου techno σε ζεϊμπέκικο. Είναι η φάση που ο DJ το έχει πιστέψει και δίνει το σόου της ζωής του. Προσποιείται πως αλλάζει ρυθμίσεις στα μηχανήματά του (τη στιγμή που όλα παίζουν στον αυτόματο πιλότο), χορεύει με τα χέρια ψηλά, φωνάζει στο κοινό, κάνει καμάκι, παραγγέλνει σφηνάκια, πίνει τα σφηνάκια και γενικά το ζει πολύ δυναμικά. Είναι ο κατεξοχήν τύπος για τον οποίο φτιάχτηκε η σελίδα Κλαρινογαμπρός στο Facebook και είναι πολύ περήφανος γι’ αυτό.
Κλαρινογαμπροί
Θα ήταν άδικο, κρίμα και πάλι άδικο αν δεν γράφαμε δυο λόγια για αυτή την πληθυσμιακή ομάδα στην οποία ανήκουν άνδρες μεταξύ 18-35 ετών και χαρακτηρίζονται από ντύσιμο που περιλαμβάνει εσπαντρίγια, παντελόνι έως τον αστράγαλο, μπλούζα με λαιμόκοψη V, χτένισμα που πλησιάζει αρκετά το μαλλί του Κριστιάνο Ρονάλντο και smartphone με οθόνη πολλών ιντσών. Μόνος τους στόχος είναι να φύγουν από το club έχοντας πάρει το τηλέφωνο ή το Facebook κάποιας κοπέλας.
Ένας βετεράνος κλαρινογαμπρός / Φωτογραφία από το Embarrassing Nightclub Photos Tumblr, που δημοσιεύτηκε αρχικά στο άρθρο του VICE «Αυτές Είναι οι πιο Ντροπιαστικές Φωτογραφίες σε Clubbing;»
Σαββατογκόμενες που Διασκεδάζουν με το Ζόρι
Οι γυναίκες εκείνες που ζουν για τα βράδια του Σαββάτου. Μπορεί να πηγαίνουν στα μαγαζιά της παραλιακής με το τραμ προσπαθώντας να περπατήσουν στα δεκαπεντάποντα τακούνια -αργότερα θα προσπαθήσουν να χορέψουν κιόλας μ’ αυτά- αλλά πάντα έχουν το ύφος «Ίου, μην με πλησιάζεις μαλάκα. Πώς τολμάς;» όταν πάει κάποιος να χορέψει δίπλα τους για να τις πλησιάσει. Είναι εκείνες που θα κοιτάξουν από πάνω ως κάτω όποια άλλη κοπέλα καθίσει δίπλα τους τσεκάροντας τι φοράει, πώς καπνίζει, αν έχουν φριζάρει τα μαλλιά της, με χειρότερο ύφος από αυτό που θα είχε ο Λάκης Γαβαλάς αν έβλεπε να φοράς σκισμένα all star. Φυσικά και θα σε σχολιάσουν -καθόλου διακριτικά- μιας και αντλούν κάποια ικανοποίηση από το ανούσιο κουτσομπολιό. Θα χορεύουν συνέχεια και κάθε μισή ώρα θα κάνουν διάλειμμα για να βγάλουν 35 selfies/sec και να κάνουν 3-4 check in στο Facebook νιώθοντας «ευλογημένες». Είναι εκείνες που όταν πηγαίνεις στην τουαλέτα, τις περιμένεις μισή ώρα να βγουν – ΚΑΝΕΙΣ, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΣΗ ΩΡΑ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ. Θα καθίσουν όμως κι άλλη μισή ώρα μπροστά στους καθρέφτες για να φτιάξουν τα μαλλιά, τη μάσκαρα, το ρίμελ, το make up και ό,τι άλλο φοράνε τέλος πάντων, προκαλώντας συνωστισμό και εμποδίζοντας τον κόσμο που απλώς θέλει να κατουρήσει. Συνήθως στοχεύουν στον barman που τις «φτύνει» επειδή είναι ήδη καπαρωμένος από κάποια χορεύτρια και στο τέλος απλώς φεύγουν με όποιον τους πει ότι θα τις γυρίσει σπίτι, για να μην περιμένουν και πάλι το τραμ.
Selfies
Δυστυχώς δεν είναι φαινόμενο που συναντάται μόνο στα clubs της παραλιακής, ωστόσο το περιβάλλον ενός τέτοιου χώρου, το γεγονός ότι όλοι είναι ντυμένοι στην πένα και πως το check in πρέπει να συνοδεύεται από φωτογραφία -ιδανικά με φόντο ανοιγμένα μπουκάλια- δίνουν έναν λόγο παραπάνω στους εξαρτημένους των αυτοφωτογραφιών ώστε να αυτοφωτογραφηθούν. Όσοι έχετε πάει απλώς για να διασκεδάσετε και έχουν περάσει 1-2 ώρες χωρίς να έχετε βγάλει selfie, καλό είναι να φύγετε σιγά-σιγά, διότι όλοι γύρω σας θα υποπτευθούν πως κάτι δεν πηγαίνει καλά μαζί σας – ίσως σας περάσουν για ασφαλίτες.
Τουαλέτες, ρε
Αυτή η κατηγορία ξενέρας με τα παραλιακά clubs έχει να κάνει κυρίως με εκείνα τα μαγαζιά τα οποία είναι τόσο by the beach, που τα παπούτσια όλων γεμίζουν με αυτούς τους ενοχλητικούς κόκκους άμμου. Όταν έρθει η ώρα να πας να κάνεις την ανάγκη σου -ή ό,τι άλλο θες- στην τουαλέτα, λοιπόν, αναγκαστικά μεταφέρεις αυτή την άμμο στο «μέρος». Τις πρώτες πρωινές ώρες και ενώ το αλκοόλ έχει κυριεύσει για τα καλά το αίμα μερικών, κάποιες από τις προσπάθειες για κατούρημα είναι απέλπιδες, με αποτέλεσμα η μισή δουλειά να γίνεται έξω από τη λεκάνη. Ο συνδυασμός πατημένων χαρτιών υγείας, ούρων και άμμου είναι ό,τι πιο αηδιαστικό μπορείς να ζήσεις. Με τρεις λέξεις, μη σου τύχει.
Πάρκινγκ
Αν έχεις αυτοκίνητο, νιώθεις τι πρόβλημα υπάρχει. Αν έχεις ακριβό αυτοκίνητο, κανένα πρόβλημα, θα το βάλεις πρώτη μούρη. Αν έχεις όμως αυτοκίνητο κάτω των 30.000 ευρώ, τότε θα αναγκαστείς να το βάλεις κάπου στη Λεωφόρο Ποσειδώνος. Όσα clubs έχουν parking, συνήθως έχουν τιγκάρει μέχρι τις 12 κι εσύ βγαίνεις μετά τη 1. Όχι, μην προτιμήσεις το τραμ. Κακή ιδέα. Απλώς, ετοιμάσου να περπατήσεις λίγο παραπάνω από ό,τι υπολόγιζες.
PR
Τους αναγνωρίζεις από χιλιόμετρα. Έρχονται και σε χαιρετούν λες και θα έπρεπε να τους ξέρεις, κυκλοφορούν μόνιμα με ένα ποτό και ένα τσιγάρο στο χέρι και απλώς μιλούν στον κόσμο. Είναι κάτι σαν τις πωλήτριες στα μαγαζιά με τα ρούχα που σε πλησιάζουν αρχικά με την ατάκα «Μήπως χρειάζεστε βοήθεια;» αλλά σου κατσικώνονται μέχρι να αγοράσεις κάτι. Μόνο που αντί για ρούχα, αυτοί οι τύποι σού πουλάνε εικόνα. Όταν τους ρωτήσεις τι δουλειά κάνουν θα σου πουν «Δημόσιες Σχέσεις εδώ στο open air all day cafe-pool-club-τσιπουράδικο», με ύφος που σε κάνει να νομίζεις πως έχουν ανακαλύψει το εμβόλιο κατά κάποιας βαριάς μορφής ασθένειας. Θέλουν να το παίξουν φίλοι σου για κάποιο λόγο, αλλά αυτό που στην πραγματικότητα θέλουν είναι να τους κάνεις add στο Facebook για να σε βομβαρδίζουν με τα event του μαγαζιού σε ενημερώσεις και inbox.
* Τα παραπάνω δεν αφορούν 2-3 clubs της παραλιακής τα οποία το «κρατάνε ακόμα αληθινό».
Περισσότερα από το VICE
«Φαντασιώνομαι μια Αφέντρα να μου Φοράει Γυναικεία Ρούχα»: Η Κρυφή ζωή των Sissies
Μια Μέρα στη ζωή Ενός Ιδιοκτήτη Γραφείου Κηδειών
