Γεια σου VICE,
Ποτέ δεν ήμουν από τα κορίτσια που είχαν τεράστιες παρέες, αλλά πάντα είχα έναν κύκλο. Συνήθως είχα παρέα να πάω στην παμπ και κανόνιζα σχεδόν για κάθε Σαββατοκύριακο. Όταν τα έφτιαξα με το αγόρι μου πριν από μερικά χρόνια, ο κύκλος μου έγινε ακόμη μεγαλύτερος επειδή έκανα παρέα και με τους φίλους του.
Πριν από δύο χρόνια, παρατήρησα ότι άρχισα να υπερδιεγείρομαι πολύ πιο γρήγορα όταν ήμουν με κόσμο. Η επανεκκίνηση μετά την πανδημία ήταν αρκετά δύσκολη – είχα επίσης αμφιβολίες για τη δουλειά μου και ήμουν πάντα εξαντλημένη όταν τελείωνε η εβδομάδα. Συνειδητοποίησα ότι είχα πιέσει τον εαυτό μου πάρα πολύ τα προηγούμενα χρόνια και ήθελα να βάλω καλύτερα όρια.
Για παράδειγμα, αντί να πάω σε ένα πάρτι γενεθλίων την Παρασκευή το βράδυ, έμενα σπίτι με καλό φαγητό και μια ταινία. Μου ήταν ολοένα πιο δύσκολο να κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια, γιατί δεν ήξερα σε τι διάθεση θα ήμουν. Άρχισε να με ενοχλεί η προοπτική να ντυθώ και να βγω έξω για λίγες μόνο ώρες. Τις καλές μέρες, γυμναζόμουν μόνη μου, διάβαζα στον ήλιο ή πήγαινα βόλτα με το αγόρι μου. Τις κακές μέρες –υπήρχαν πολλές– έμενα στον καναπέ όλη μέρα. Στην αρχή, οι φίλοι μου με ρωτούσαν αν ήμουν καλά. Έλεγα απλώς ότι απολάμβανα μια πιο απλή ζωή και το καταλαβαίναν.
Η ξεκούραση μου έχει κάνει πραγματικά καλό: κοιμάμαι καλύτερα και νομίζω ότι πρόλαβα το burnout. Αλλά περιορίστηκε κατά πολύ ο κύκλος μου. Μερικές φορές περνούν βδομάδες χωρίς να μιλήσω με κάποιον φίλο. Είμαι πολύ κακή στην επικοινωνία με το WhatsApp, αλλά παρατηρώ επίσης ότι οι φίλοι μου δεν απαντούν τόσο γρήγορα πια όταν στέλνω ένα μήνυμα.
Στο μεταξύ, έχουν κάνει νέους φίλους και διασκεδάζουν ενώ εγώ νιώθω ότι έχω τερματίσει το Netflix. Εξακολουθώ να διασκεδάζω με το αγόρι μου, αλλά δεν πάω μαζί του στους φίλους του τόσο συχνά, και η σχέση μαζί τους έχει επίσης φθαρεί. Δεν νομίζω ότι κάποιος είναι θυμωμένος μαζί μου, αλλά νιώθω ότι δεν με έχουν πια στο μυαλό τους. Και αυτό γίνεται όλο και πιο επώδυνο, ειδικά επειδή τώρα νιώθω καλύτερα και θέλω να έχω ανθρώπους γύρω μου.
Δεν ξέρω τι να κάνω. Φοβάμαι ότι αν κάνω υπερβολική προσπάθεια να αναβιώσω την κοινωνική μου ζωή, θα διαταράξω ξανά την ψυχική μου ηρεμία. Ταυτόχρονα, το να κάθομαι στο σπίτι με κάνει πιο εσωστρεφή και νιώθω ότι η ζωή με προσπερνά. Πώς μπορώ να το χειριστώ;
Ευχαριστώ,
L.
Περισσότερα από το VICEΓιατί Νιώθουμε Ακόμα Άβολα να Πάμε Μόνοι/ες μας Διακοπές;Ero Seagull: Η Διάγνωση ότι Ανήκει στο Φάσμα του Αυτισμού Ήταν ΛυτρωτικήΟ Γεράσιμος και Άλλοι 16 Κρατούμενοι Έγιναν Δωρητές Οργάνων Μέσα από τη ΦυλακήΑκολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.Κάνε subscribe στο YouTube – VICE Greece.