Είναι βράδυ της 16ης Ιουλίου. Το βράδυ της μεγάλης πανσελήνου. Το ρολόι δείχνει λίγα λεπτά μετά τις 11 και το ταξί μας αφήνει σε ένα σκοτεινό, στενό μονόδρομο. Δεν υπάρχει τίποτα τριγύρω. Μας λέει να τον ακολουθήσουμε για να φτάσουμε στο μέρος όπου γίνεται το πάρτι. Δεν ακούγεται το παραμικρό, κυριαρχεί η απόλυτη σιωπή. Όμως, όσο προχωράμε, βλέπουμε μερικές σκοτεινές φιγούρες να προπορεύονται λίγα μέτρα πιο μπροστά, με γρήγορο ρυθμό. Τελικά, μετά από ένα δεκάλεπτο, φτάνουμε στην είσοδο. Στο βάθος ακούγεται μουσική, φωνές και γέλια. Περνάμε ένα μακρύ διάδρομο κατά μήκος του οποίου έχουν τοποθετηθεί δεκάδες φαναράκια, τα οποία μας οδηγούν στο χώρο του πάρτι. Το σκηνικό θυμίζει κάτι από ταινία. Κοιτάζω τριγύρω και αντικρίζω μια απέραντη παραλία με φοίνικες, από τους οποίους κρέμονται πολύχρωμα λαμπιόνια.
Στη μία άκρη στέκει το εντυπωσιακό stage και από κάτω απλώνεται το πλήθος του κόσμο, ενώ απέναντι ακριβώς έχει στηθεί το ένα από τα δύο μπαρ που υπάρχουν στον χώρο. Οι ουρές για ένα ποτό είναι τεράστιες. Την ώρα εκείνη, στη σκηνή βρίσκεται ένας τοπικός καλλιτέχνης. Παρατηρώ τον κόσμο να σιγοτραγουδά τα κομμάτια και να χορεύει. Τα performance είναι πολλά και διαφορετικά.
Videos by VICE
Στη συνέχεια ανεβαίνει στη σκηνή ένα team χορευτικό, γίνεται ένα show με φωτιές, μετά ακόμη περισσότεροι καλλιτέχνες και αργότερα Djs. Το πάρτι έχει κυρίως κομμάτια afro-beat που προωθούν την αφρικανική κουλτούρα. Ο κόσμος ολοένα και πυκνώνει. Ζητοκραυγάζει, πίνει κοκτέιλ και ποτά, χορεύει. Μερικοί είναι ξυπόλητοι, άλλοι κάθονται στην άμμο και πίνουν μπύρες. Όλοι τους είναι ανάλαφροι και χαμογελαστοί.
Συναντάω τον Nooa που δουλεύει εκεί. Το ξενοδοχείο που διοργανώνει το πάρτι ανήκει στην οικογένειά του. Όπως μου εξηγεί, αυτό το πάρτι είναι ιστορικό. Διοργανώνεται από το 1996 και η φήμη του έχει φτάσει σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ένα πάρτι δίχως σύνορα, αφού συγκεντρώνει κόσμο από όλη την υφήλιο. Δεν έχει σχέση με το Full Moon Party της Ταϊλάνδης, καθώς έχει το δικό του vibe και είναι μία γεύση του αφρικανικού τρόπου ζωής. Και φυσικά των τεράστιων αντιθέσεων που συναντά κανείς, σε κάθε του βήμα σε αυτήν τη χώρα. Τον αποχαιρετάμε και χανόμαστε στον χώρο.
Πράγματι, ξεκινώ να παρατηρώ τριγύρω. Αφρικανοί, Ευρωπαίοι, Ασιάτες, Αμερικάνοι. Όλες οι κουλτούρες ενώνονται κάτω από τους ίδιους ρυθμούς και διασκεδάζουν μαζί. Εκεί δεν χωρούν διαχωρισμοί. Φούστες, αέρινα φορέματα, πουκάμισα που ανεμίζουν, όσο τα κορμιά λικνίζονται. Πολύχρωμα όλα, από τα σώματα μέχρι τα ρούχα. Σαν μια ιδανική κοινωνία. Ο κόσμος ρέει συνεχώς.
Όσο περνά το βράδυ, όλο και περισσότεροι ντόπιοι καταφθάνουν. Αγκαλιάζονται μεταξύ τους, τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους, τραβούν βίντεο το θέαμα. Είναι ακριβώς αυτό που φανταζόμουν. Ανθρώπους με κορμιά που λούζονται στο φως της πανσελήνου, σε έναν άκρως εκστατικό χορό, εκφράσεις που έχουν αποτυπωθεί μέσα μου. Εκεί δεν υπάρχει καταπίεση και ντροπή, σαν να έχουν φύγει όλα τα βάρη της ζωής από πάνω μας. Πηγαίνω να πάρω μπίρα. Μπαίνω κι εγώ κάπου μέσα στο πλήθος, γίνομαι ένα με αυτούς. Μου πιάνουν το χέρι και με κάνουν στροφές. Κινούνται υπέροχα. Προσπαθώ να ταυτιστώ μαζί τους, σε αυτό το λίκνισμα που τους βγαίνει τόσο αυθόρμητα και αβίαστα. Χαμογελούν και συνεχίζουν τον χορό, τον ατέρμονο. Νιώθω λες και γνωριζόμαστε χρόνια.
Στη σκηνή οι καλλιτέχνες εναλλάσονται και δίνουν το ρυθμό. Αναφωνούν “This is Africa” και ο κόσμος χειροκροτά. Κανείς δεν σταματά, εκεί δεν υπάρχει κούραση. Μόνο χορός μέσα στους καπνούς από τα τσιγάρα. Βρεχόμαστε από τα ποτά των γύρω, όμως δεν μας απασχολεί. Τα μυαλά εκείνη τη στιγμή αδειάζουν από τα άγχη, τις φοβίες, τις σκέψεις, τις αναστολές. Αδειάζουν οι ψυχές και λύνονται τα σώματα. Είναι σαν μια διαδικασία εξαγνισμού ή ψυχοθεραπείας. Κάτι διαφορετικό, μη αναμενόμενο, αναζωγονητικό. Σαν την πρώτη βουτιά του καλοκαιριού σε μία αδειανή θάλασσα, σαν το χτύπο της καρδιάς όταν νιώθει πρωτόγνωρα συναισθήματα, σαν το πρώτο πάρτυ που πας ως έφηβη και όλα είναι άγρια και συναρπαστικά. Κάπως έτσι είναι τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν εκείνη τη στιγμή.
Οι ρυθμοί μάς παρασύρουν, τα πόδια μας που βυθίζονται στην παχιά άμμο, το φεγγάρι που βρίσκεται από πάνω μας είναι πιο φωτεινό από ποτέ, το αλκοόλ και οι αφρικανικές μουσικές με τους ξεσηκωτικούς ήχους και τα beats μάς «λύνουν» εντελώς. Έχουμε αφήσει τις κάμερες και τα κινητά και ζούμε τις στιγμές. Όλο αυτό συνεχίζει μέχρι το σκοτάδι να διαλυθεί και τα χρώματα της ανατολής να φανούν στον ορίζοντα. Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου ξεπροβάλλουν και δημιουργούν τα πιο όμορφα πορτοκαλί και κίτρινα χρώματα. Το πάρτι αρχίζει να «σπάει». Κάποιοι κοιμούνται στην άμμο, άλλοι κάθονται στις ξαπλώστρες και παρατηρούν το θέαμα, μερικοί -ελάχιστοι- συνεχίζουν να χορεύουν, φορώντας τα απαραίτητα γυαλιά ηλίου.
Ήρθε η ώρα της επιστροφής. Ένα βράδυ που δεν θα επισκιαστεί, όσα βράδια και αν περάσουν. Πηγαίνουμε πίσω, σχεδόν κατάκοποι. Μετά από λίγο καταφθάνει το ταξί. Είναι νωρίς το πρωί και η πόλη αποκτά πάλι πνοή. Περνώντας τους δρόμους, οι ντόπιοι έχουν ήδη ανοίξει τα μαγαζιά τους και οι δρόμοι έχουν και πάλι κίνηση. Υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι θα ξαναγυρίσω εδώ, θα ξαναχορέψω με αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους, θα ξαναδώ μια ακόμα μαγευτική ανατολή. Γιατί “This is Africa”!
Περισσότερες φωτογραφίες από το Full Moon Party:
Ακολουθήστε την Άντυ Κουκλάδα στο instagram.
Περισσότερα από το VICE
Γιατί οι Φωτογραφίες από το Διάστημα Είναι Τόσο Δυνατές;
Ο Μάγος Σανκάρα Αποκαλύπτεται στο Εργαστήριό του στο Κερατσίνι
Μια Αντιδημοφιλής Άποψη (Μπορεί και Όχι) για τους Ενήλικες που Πίνουν Γάλα
