Αν σου Έλειψαν οι Συνάδελφοί σου Τότε Μπορείς να Φτιάξεις Μάσκες με τα «Πρόσωπά» τους

Να λοιπόν που είμαστε αντιμέτωποι με άλλη μια αύξηση κρουσμάτων COVID-19 και έναν αναπόφευκτο χειμώνα που δεν θα μπορούμε ούτε να τρώμε έξω. Αναπόφευκτα σκέφτεσαι την εποχή που ακόμα κι αν δεν είχες κοινωνική ζωή, μπορούσες να μιλήσεις με κόσμο στη δουλειά σου. Τώρα περνάω σχεδόν κάθε μέρα στο δωμάτιό μου, μιλώντας μόνο με άτομα που συνεργάζομαι άμεσα, μέσω μιας οθονίτσας. 

Μου λείπουν οι συνάδελφοί μου. Έτσι, για να προετοιμαστώ για τον χειμώνα που έρχεται, αποφάσισα να φτιάξω μάσκες με τις φάτσες τους ώστε να κουτσομπολεύουμε και να πίνουμε μπίρες. Αντίο μοναξιά.

Ρώτησα ποιος μπορεί να ενδιαφέρεται να κατασκευάσω την «αφεντιά» του σε απλό παπιέ μασέ -η συναίνεση είναι σημαντική– και προσπάθησα να τονίσω ότι παρόλο που σπουδάζω καλές τέχνες δεν είχα ιδέα τι κάνω. Έπειτα ζήτησα από όσους ήθελαν να συμμετάσχουν να μου στείλουν φωτογραφίες αλλά επειδή φοβόμουν την οργή του HR ανακάλεσα αμέσως και αποφάσισα να το κάνω από μνήμης. Καλή επιλογή εκ των υστέρων. Μπράβο μου.

Για να είμαι και οικολόγος, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω τα κουτιά από τις παραγγελίες του συγκατοίκου μου, τα κόλλησα και έφτιαξα μια βασική κατασκευή. Έπειτα σκέφτηκα ότι μπορούσα να χρησιμοποιήσω χαρτί συσκευασίας για να φτιάξω το γενικό σχήμα του προσώπου και να τα κολλήσω όλα μαζί για να μη γίνουν όλα χάλια από την κόλλα.

Μετά από αρκετό κρασί και δύο TikTok, άρχισα να αναρωτιέμαι αν είχα δει ποτέ μου ανθρώπινο πρόσωπο. Είχα ξεκινήσει την πρώτη μάσκα και αυτό που υποτίθεται ότι θα ήταν το ευγενικό πρόσωπο του πρώην αφεντικού μου έμοιαζε με εφιάλτη βγαλμένο από ταινία του Cronenberg. Άρχισα να ποστάρω στο Slack ζητώντας προκαταβολικά συγγνώμη κι έτσι τους κέντρισα το ενδιαφέρον.

Για να επιταχύνω τη διαδικασία αποφάσισα να χρησιμοποιήσω άλλη προσέγγιση. Αγόρασα αφρό πολυουρεθάνης πιστεύοντας ότι μπορούσα να καλύψω μια κατασκευή κι έπειτα να σχεδιάσω όταν θα σκλήραινε. Σίγουρα θα είναι πιο εύκολο να σκαλίζεις κάτι, παρά να το φτιάχνεις απ’ την αρχή.

Η μάσκα βγήκε πιο μεγάλη και πιο βαριά από τις άλλες και δεν ήξερα πώς θα την έβαφα.  Είναι δύσκολο να χαράξεις σε στέρεο αφρό –με έναν τρόπο διαφορετικό απ’ ό,τι στο χαρτί– είναι σκληρό και δεν μπορείς να κάνεις λεπτομέρειες. Αποφάσισα να χρησιμοποιήσω επίπεδο χαρτόνι, να το καλύψω με ταινία κι ύστερα με πηλό από ένα μαγαζί με είδη ζωγραφικής.

Αυτή ήταν τελικά η πιο εύκολη και γρήγορη μέθοδος, και για μια στιγμή δεν ήμουν γεμάτος αμφιβολία και ντροπή. Έβαλα πηλό σε όλες τις μάσκες, τις έβαψα γρήγορα και ύστερα έκανα τις πιο παράξενες αγορές: Περούκες που έμοιαζαν με τα μαλλιά των συναδέλφων μου.

Κοιτάζοντας το καλάθι μου, έβλεπα στο περίπου τους ανθρώπους που ήξερα. Είναι τρελό πόσο μας καθορίζουν τα μαλλιά μας.

Όταν ήρθαν οι περούκες, φωτογράφισα τις μάσκες στο στούντιό μου, έπειτα μάζεψα τις φωτογραφίες και οργάνωσα μερικές συναντήσεις με συναδέλφους. Αυτές ήταν οι πρώτες αντιδράσεις.

«Πράγματι, μόλις κουρεύτηκα».

«Τα μάτια μου είναι καστανοπράσινα. Κατά τα άλλα, ωραία».

«Πω-πω».

«Φαίνομαι πιο προσιτή απ’ ό,τι στην πραγματικότητα».

«Μ’ αρέσει και τη μισώ. Θέλω να την κάψω κάποια στιγμή».

«Τέλεια».

Ο Robert Hickerson δουλεύει στο VICE τη μέρα και τη νύχτα είναι καλλιτέχνης που φτιάχνει πράγματα στην ντουλάπα του. Είναι Υδροχόος με ωροσκόπο Λέοντα, σελήνη στους Διδύμους και ύψος 1,78. Δείτε τη δουλειά του στο Instagram: @roberthickerson 

Περισσότερα από το VICE

Τα Μαλλιά Είναι η πιο Ισχυρή Γλώσσα του Σώματος που Έχουμε Κατακτήσει

Κυκεώνα για Πρωινό και Πλακούντες: Φάγαμε ό,τι Έτρωγαν οι Αρχαίοι Έλληνες

«Σπάστε τους τα Κεφάλια, Μη Χαμπαριάζετε» - Ο Νεοναζί Υπαρχηγός Παππάς που Καταζητείται

Ακολουθήστε το VICE σε Twitter, Facebook και Instagram.