Ο George Sephton μπορεί να ανακαλέσει αμέσως το πρώτο του παιχνίδι ως εκφωνητής στο στάδιο Άνφιλντ. «Ήταν 14 Αυγούστου 1971 και παίζαμε με τη Nottigham Forest», λέει. Ένας νεαρός με μακριά μαλλιά εμφανίστηκε και κανείς δεν τον ήξερε, λεγόταν Kevin Keegan και έκανε το ντεμπούτο του». Ο Keegan έκανε 321 εμφανίσεις με τη Λίβερπουλ και έβαλε 100 γκολ, κερδίζοντας τρεις τίτλους της λίγκας, έναν ευρωπαϊκό και διάφορα άλλα τρόπαια. Έφυγε από την ομάδα το 1977. Μετά από 45 χρόνια η φωνή του George ακόμα είναι καθοριστικό χαρακτηριστικό των παιχνιδιών της Liverpool.
«Η πρώτη μέρα ήταν στην παλιά Κεντρική Κερκίδα και έπρεπε να ανέβεις από την έξοδο κινδύνου, να περάσεις από την οροφή της κερκίδας και να κατέβεις από μια σκάλα στην εξέδρα», εξηγεί ο George. «Κατέβηκα, κοίταξα ολόγυρα: και σκέφτηκα “Τι σκατά κάνω εδώ;” Αναγνώριζα ένα σωρό πρόσωπα. Κοντοστάθηκα, πήρα μια βαθιά ανάσα και είπα “Έχω δύο επιλογές. Μπορώ να το κάνω ή να πάω σπίτι μου να μαζέψω τα πράγματά μου και να φύγω από τη χώρα, γιατί οι φίλοι και η οικογένειά μου δεν θα μου ξαναμιλήσουν αν κωλώσω”».
Videos by VICE
Σκληροπυρηνικός φαν της Liverpool, από τις κερκίδες έφτασε να απευθύνεται σε δεκάδες χιλιάδες άλλους οπαδούς και στον διπλό του ρόλο ως resident DJ του Άνφιλντ, επιλέγοντας τη μουσική. Έχοντας δει την ομάδα πλάι στους άλλους οπαδούς, ξαφνικά βρέθηκε να κάνει μια μοναχική διαδρομή για το γήπεδο αρκετές ώρες πιο νωρίς, κουβαλώντας κούτες με βινύλια και παλεύοντας με τον εξοπλισμό του πριν την έναρξη του αγώνα.
Πολλά άλλαξαν έκτοτε, ανάμεσά τους και η τεχνολογία: ενώ κάποτε έπαιζε 12ιντσα σινγκλάκια, τώρα έχει μια playlist σε ένα στικάκι το οποίο έχει κρεμασμένο στον λαιμό. Ο George είναι μία σταθερά εδώ και 51 χρόνια, σε βαθμό που είναι γνωστός ως η φωνή του Άνφιλντ.
«Είμαι σαν μια μεγάλη κόκκινη κουβέρτα παρηγοριάς», λέει γελώντας. «Συνέχεια συναντώ ανθρώπους που μου λένε “Ακούω τη φωνή σου από την πρώτη φορά που ήρθα εδώ”. Κάποιοι λένε ότι είμαι κομμάτι της εμπειρίας τη μέρα του ματς και μ’ αρέσει αυτό». Το να περιμένεις να ακούσεις τη φωνή του, καθώς πλησιάζει η ώρα του αγώνα, έχει γίνει ιεροτελεστία. Ο ήχος έχει γίνει τόσο γνώριμος για τους οπαδούς της Liverpool, που όταν ο George δεν πήγε σε έναν αγώνα πριν από 14 χρόνια λόγω του γάμου του γιου του κυκλοφόρησε η αβάσιμη φήμη ότι είχε πεθάνει.
«Μου λένε ότι πρέπει να βγω στη σύνταξη και απαντάω ότι δεν σκοπεύω, εκτός κι αν συμβεί κάτι έκτακτο. Είναι πιο πιθανό να πάθω καρδιακή προσβολή μετά από ένα γκολ ισοφάρισης στο 90’». Ως ο άνθρωπος που έχει αναλάβει να παίζει το “You’ll Never Walk Alone”, τον ύμνο της ομάδας, λίγο πριν το πρώτο σφύριγμα, ο George έχει μια από τις πιο σημαντικές δουλειές απ’ όσους δεν είναι στο γήπεδο. Όλοι μαζί οι θεατές τραγουδάνε με τα κασκόλ ψηλά και είναι από τις πιο ισχυρές ιεροτελεστίες στο αγγλικό ποδόσφαιρο.
Όταν φτάνει στο γήπεδο, ο George καμιά φορά πετάγεται στο Homebaked Bakery για έναν καφέ πριν τον αγώνα, δίπλα στο γήπεδο. Οι οπαδοί της Liverpool στήνονται στην ουρά για να πάρουν πίτες με βραστό – κλασικό έδεσμα στην πόλη.
Άλλοι περιμένουν να πάρουν κινέζικο, από το The Golden Dragon Chippery ή το Sing Fong, για τα τεράστια λουκάνικα με σάλτσα κάρι. Ως λιμάνι με ιστορικούς εμπορικούς δεσμούς με Σανγκάη και Χονγκ Κονγκ, το Λίβερπουλ έχει την πιο παλιά κινεζική κοινότητα στην Ευρώπη και τη μέρα του αγώνα αυτοί οι δεσμοί παίρνουν σάρκα και οστά με τη μορφή spring rolls σε πλαστικές συσκευασίες, που συνοδεύονται από μια τεράστια μερίδα τηγανητές πατάτες.
Άλλος ένας άνδρας που έχει βιώσει μεγάλο κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας του Λίβερπουλ είναι ο John Pearman, βετεράνος της σκηνής fanzine της ομάδας και εκδότης του Red All Over The Land. «Το πρώτο τεύχος βγήκε το 1995 πριν ένα παιχνίδι εντός έδρας με την Everton», λέει. «Έβρεχε και χάσαμε 2-1. Αλλά είμαστε περήφανοι ότι από τότε η Everton έχει κερδίσει μόνο δύο παιχνίδια εδώ και δεν έχει κερδίσει κύπελλο». Φαίνεται απίθανο το ξεκίνημα ενός zine να προκάλεσε μια αλυσιδωτή αντίδραση που καταδίκασε τους αντίπαλους της Liverpool σε χρόνια δυστυχίας στο ντέρμπι του Μέρσισαϊντ, αλλά για τον John είναι μια ευχάριστη σύμπτωση.
Το Red All Over The Land είναι το τελευταίο εναπομείναν έντυπο fanzine που πωλείται έξω από το Anfield, έχοντας επιβιώσει περισσότερα χρόνια από τα υπόλοιπα ανταγωνιστικά έντυπα. Κάτω από τον τεράστιο εξωτερικό τοίχο της κεντρικής κερκίδας, ο John είναι η πρώτη στάση για τους οπαδούς που έρχονται στο γήπεδο από το Stanley Park, όπου παιδιά με φανέλες της Liverpool μιμούνται τους Mohamed Salah, Sadio Mane και τους υπόλοιπους ήρωές τους, παίζοντας πριν τον αγώνα.
Κι εκείνος είναι κλασική φιγούρα της μέρας του αγώνα, φτάνει στο γήπεδο δυο ώρες πριν την έναρξη και κάθεται στη βροχή, τον αέρα, τη λιακάδα. «Αν έρχεσαι νωρίς, γνωρίζεις πολύ κόσμο. Κάποιοι φοράνε μισά-μισά κασκόλ, σε αυτούς δεν μιλάμε».
Το Red All Over The Land πλησιάζει ένα σημαντικό ορόσημο, όμως παρόλο που έχει επιβιώσει περισσότερο από κάθε άλλο fanzine ο John ξέρει ότι δεν μπορεί να συνεχίσει για πάντα. «Αν βγάλω άλλα 16 τεύχη θα φτάσουμε στα 300. Μετά ίσως αποσυρθώ». Αν το αποφασίσει, το fanzine θα λείψει από πολλούς.
Πέντε λεπτά από το πόστο του John υπάρχει η παμπ Twelfth Man, αγαπημένη των ντόπιων. Οπαδοί ντυμένοι στα κόκκινα πίνουν Guinness τις ώρες πριν το παιχνίδι, ενώ οι κουρτίνες και τα χαλιά δίνουν την αίσθηση ότι είσαι στο καθιστικό κάποιου κι όχι σε μπαρ. Είναι κλασική στάση στον δρόμο για το γήπεδο για τον Josh Hallam, που έχει κάρτα διαρκείας για την κεντρική κερκίδα.
Όπως πολλοί άλλοι οπαδοί σε όλη τη χώρα, το τελετουργικό του τη μέρα του ματς βασίζεται στις προλήψεις. «Βασικά πρέπει να παρκάρω στο ίδιο σημείο, στον ίδιο δρόμο. Μπαίνω στον πειρασμό να παρκάρω πιο κοντά αλλά δεν μπορώ, γιατί όταν άρχισα να παρκάρω εκεί αρχίσαμε να κερδίζουμε… θα ήταν καταστροφή».
Η πρόληψη αναφέρεται στον ημιτελικό της Liverpool στο Europa League ενάντια στη Villarreal το 2016, που η ομάδα του Jurgen Klopp επανήλθε μετά από μια ήττα 1-0 στο πρώτο ημίχρονο για να κερδίσει συνολικά 3-1. Η Liverpool έχει κερδίσει τα Champions League, Premier League, League Cup, FA Cup, UEFA Super Cup και Club World Cup από τότε.
«Επίσης υπάρχει ένα μαγαζί που σταματάω και αγοράσω μια Snickers Duo», συμπληρώνει ο Josh. «Δεν υπάρχει λογική, αλλά για καλό και για κακό…».
O Josh είναι μέλος του Spirit of Shankly, του σωματείου υποστηρικτών της Liverpool. Ο Bill Shankly, εκτός του ότι ήταν ένας από τους πιο αγαπημένους και χαρισματικούς προπονητές της ομάδας, ήταν και ορκισμένος σοσιαλιστή. Η ομάδα βάζει τα δυνατά της να διατηρεί την ιεραρχία με βάση αυτά τα ιδανικά, φέρνοντας αντιρρήσεις στις προτάσεις τον μισητών πρώην ιδιοκτητών Tom Hicks και George Gillet για αύξηση τιμή του εισιτηρίου το 2016 και pay-per-view τηλεοπτικά παιχνίδια στις πρώτες φάσεις της πανδημίας.
Η μέρα του αγώνα στο Μέρσισαϊντ συνδέεται στενά με τον κοινοτικό ακτιβισμό. Η Fans Supporting Foodbanks, κοινή πρωτοβουλία οπαδών της Liverpool και της Everton που μάχεται ενάντια στη φτώχεια στη πόλη, έχουν ένα κέντρο δίπλα στο γήπεδο όπου πριν τον αγώνα ο κόσμος μαζεύεται για να κάνει δωρεές. Ανάλογα με το ποιος παίζει εντός έδρας και ποιος εκτός, οι εθελοντές επαναλαμβάνουν το ίδιο και στο Goodison Park, το γήπεδο της Everton, περίπου ενάμιση χιλιόμετρο από εκεί. Το σλόγκαν «Η πείνα δεν φοράει χρώματα» δείχνει την αποφασιστικότητά του να γεφυρώσουν τις διαφορές, κάτι σπάνιο στο αγγλικό ποδόσφαιρο.
Ως μια από τις πιο παρασημοφορημένες ομάδες της Ευρώπης, δεν αποτελεί έκπληξη που η Liverpool προσελκύει οπαδούς πολύ πέρα από το Μέρσισαίϊντ. Κάτοχος κάρτας διαρκείας από το 2012 ο Harinder Singh έρχεται από το Σάρεϊ και παίρνει οπαδούς από τα προάστια του Λονδίνου ή τα Μίντλαντς.
H Liverpool έχει πολλούς Βρετανούς Ασιάτες οπαδούς. Ο Singh, συμπαρουσιαστής του podcast Desi, ένα πολύγλωσσο pod όπου γίνεται ανάλυση στα αγγλικά μαζί με παντζάμπι και χίντι, ανήκει στην αυξανόμενη ομάδα υποστηρικτών με παρόμοιο υπόβαθρο που συναντιούνται συχνά στο κατάστημα της ομάδας. «Έχει γίνει ένα μίνι τελετουργικό για μας. Υπάρχει η αίσθηση ότι δεν έχει σημασία από πού είσαι στον κόσμο –Λίβερπουλ, Λονδίνο, Λισαβόνα, Λαχόρη– αυτό εδώ είναι το σωστό μέρος για σένα».
Αν σκεφτεί κανείς πόσοι γενιές κατοίκων ζούσαν από τη θάλασσα, η Liverpool συχνά θεωρείται παγκόσμια πόλη. Αυτό φαίνεται στους οπαδούς που έρχονται στο Anfield απ’ όλο τον κόσμο. Πολλοί νιώθουν σύνδεση με την ομάδα ακριβώς επειδή είναι τόσο ανοιχτή. Παρόλα αυτά, όπως δείχνουν οι τοιχογραφίες θρύλων της ομάδας στα σπίτια με τα κόκκινα τούβλα, τα πανό της Liverpool που κρέμονται από ανοιχτά παράθυρα ή οι γείτονες που συναντιούνται για να αράξουν στον τοίχο του τοπικού συνεργείου και να απολαύσουν τη λιακάδα πριν πάνε στο γήπεδο, η ομάδα επίσης βασίζεται στους δρόμους που την περιβάλλουν. Κι αυτό γίνεται πιο προφανές από κάθε άλλη στιγμή όταν ο George Sephton Πατάει play και το “You ‘ll Never Walk Alone” αντηχεί ολόγυρα, πολλά χιλιόμετρα μακριά.
Περισσότερα από το VICE
Οι Λάθος Τρόποι που Αναπνέεις και πώς να Αποκτήσεις Σωστές Συνήθειες
Πήγαμε στα Γυρίσματα του Video Clip του Anser
