Σου έχει τύχει ποτέ να νιώθεις, από το πουθενά, ότι όλοι είναι θυμωμένοι μαζί σου; Εάν ναι, ξέρεις ότι δεν σταματά εκεί. Αναπόφευκτα ακολουθεί οδυνηρή σκέψη ότι ούτως ή άλλως δεν σε συμπάθησαν ποτέ.
Εντάξει, καταρχάς ηρέμησε. Εγώ σε συμπαθώ.
Videos by VICE
Αν και δεν υπάρχουν εγγυήσεις ότι θα σε συμπαθούν όλοι στη ζωή, είναι απίθανο να μη σε γουστάρει κανείς. Αν όμως έχεις ξαφνικά αυτή την αίσθηση μπορεί κάτι να σου λέει. Μερικές φορές, μπορεί να είναι αποτέλεσμα ασυνείδητων και ανθυγιεινών μοτίβων σκέψης. Μπορεί επίσης να αποκαλύψει σημαντικά πράγματα για τις σχέσεις σου.
Σύμφωνα με την κλινική ψυχολόγο Kirren Schnack, διάφορα πράγματα θα μπορούσαν να προκαλούν αυτή την αίσθηση ότι όλοι σε σιχαίνονται. Ίσως κάποιος φίλος καθυστερεί να σου απαντήσει ή δεν δίνει σημασία. Ίσως αρνήθηκε μια πρόσκληση ή έφυγε απότομα την τελευταία φορά που βρεθήκατε.
«Οι άνθρωποι που έχουν αυτόν τον φόβο (ότι όλοι είναι θυμωμένοι μαζί τους) συχνά παρερμηνεύουν αυτά τα πράγματα», λέει η Schnack στο VICE. Για παράδειγμα, κάποια απορρίπτει μια πρόσκληση επειδή πρέπει να πάει στη γιαγιά του, στα γενέθλιά της. Αντί να το δεχτεί αυτό ως αιτιολόγηση, το άτομο που έχει το θέμα μπορεί να υποθέσει ότι οφείλεται στο ότι ο φίλος του είναι θυμωμένος μαζί του ή δεν τον συμπαθεί.
Ένα άλλο παράδειγμα, λέει η Schnack, είναι όταν ένας φίλος ακούγεται πιο απότομος από ό,τι συνήθως στα μηνύματα. Αντί να εξετάσεις διάφορες πιθανότητες, όπως ότι μπορεί να ήταν απασχολημένος ή βιαστικός, συμπεραίνεις ότι είναι θυμωμένος μαζί σου.
Η αίσθηση αυτή μπορεί επίσης να δημιουργηθεί σε άτομα που έχουν θέμα με την αβεβαιότητα και στενοχωριούνται όταν τα πράγματα δεν είναι ξεκάθαρα. Όταν συμβαίνει αυτό βγάζουν απόλυτα συμπεράσματα, ακόμα και όταν δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου στοιχεία για να τα υποστηρίξουν. Διότι αυτό τους δίνει τουλάχιστον την αίσθηση βεβαιότητας, που νομίζουν ότι χρειάζονται.
Η Diante Fuchs, κλινική ψυχολόγος και coach άγχους, λέει ότι ο καθένας μπορεί να βιώσει αυτό το συναίσθημα, σε διάφορους βαθμούς. Για εκείνη, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις εμπειρίες του ανθρώπου στην παιδική του ηλικία.
Πολλοί βιώνουν διάφορες μορφές απόρριψης ως παιδιά. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για άτομα που μεγαλώνουν σε θυμωμένα, εχθρικά ή ασταθή περιβάλλοντα.
Όλοι λαχταρούμε την αποδοχή και την αίσθηση του ανήκειν. Όταν αυτά απειλούνται, νιώθουμε ευάλωτοι. Μερικοί άνθρωποι βίωσαν ως παιδιά την απόρριψη πολλές φορές και ένιωθαν ανεπιθύμητα. Η βασική πεποίθηση για τον εαυτό τους είναι ότι δεν είναι αρκετά καλοί, ότι δεν είναι άξιοι να αγαπηθούν, ότι κάτι δεν πάει καλά γενικά μαζί τους. Έτσι, όταν νιώθουν ότι κάποιος είναι θυμωμένος μαζί τους, το πρώτο τους συμπέρασμα ευθυγραμμίζεται με τη βασική τους πεποίθηση για τον εαυτό τους, ότι ποτέ δεν τους συμπάθησε ο τάδε εξαρχής», λέει η Fuchs στο VICE.
Αυτό σημαίνει ότι τα άτομα που βίωσαν απόρριψη ως παιδιά τείνουν είναι υπερευαίσθητα ως ενήλικες σε πράγματα που μπορεί να τους κάνουν να αισθάνονται απόρριψη.
«Όσο μεγαλύτερη είναι η αυτοεκτίμησή σου, τόσο περισσότερος χρόνος χρειάζεται για να καταλήξεις σε αυτό το συμπέρασμα. Αλλά όσοι έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση πιθανότατα θα καταλήξουν σε αυτό το συμπέρασμα πολύ γρήγορα», είπε ο Fuchs.
Η Schnack λέει ότι αυτή η αίσθηση μπορεί επίσης να είναι σημάδι κοινωνικού άγχους, το οποίο μπορεί να δημιουργηθεί όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ότι τους απορρίπτουν, ότι τους κρίνουν κι ότι τους αποκλείουν. Αυτά τα πράγματα μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε ένα μοντέλο ανασφαλούς προσκόλλησης, το οποίο χαρακτηρίζεται είτε από απελπισμένη ανάγκη για οικειότητα είτε από απομάκρυνση από αυτή.
Ο κίνδυνος είναι οι άνθρωποι που αισθάνονται έτσι, είτε λόγω τωρινών ερεθισμάτων είτε λόγω γεγονότων του παρελθόντος, να κολλήσουν σε μοτίβα υπερανάλυσης των κοινωνικών σχέσεων και παρερμηνείας. Όλα αυτά οφείλονται σε ένα αγχωμένο μυαλό που ψάχνει πράγματα που ταιριάζουν με την αφήγησή του.
Αλλά αν κάποιος νιώθει έτσι δεν φταίει πάντα ο ίδιος.
«Τα συναισθήματα είναι δικά μας, επηρεάζονται, εντείνονται ή αμβλύνονται επίσης από άλλους», είπε ο Schnack. «Αν ένα άτομο αισθάνεται σταθερά έτσι σε πολλές σχέσεις ή έχει παρατηρήσει ένα μοτίβο με τα χρόνια, τότε πιθανόν αυτά τα συναισθήματα να σχετίζονται με αυτό. Ωστόσο, αν οι άνθρωποι γύρω τους είναι οι άνθρωποι που τους αντιμετωπίζουν με τρόπο που τους πληγώνει, τότε ίσως υπάρχει κάτι που δεν είναι υγιές».
Αυτό σημαίνει ότι αν το συναίσθημα εμφανίζεται τακτικά αποκλειστικά σε συγκεκριμένες σχέσεις, το πρόβλημα μπορεί να είναι σε αυτές τις σχέσεις. Σε αυτή την περίπτωση, δεν θα ήταν παράλογο. Θα ήταν απλώς προϊόν τοξικών αλληλεπιδράσεων.
«Όλα τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά. Πρέπει να τα αποδεχόμαστε. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν τα συναισθήματα υπαγορεύουν τη συμπεριφορά μας, κάνοντας μας να ενεργούμε με τρόπους που μπορεί να μη βοηθάμε, είτε τον εαυτό μας είτε τους άλλους», είπε ο Schnack.
Όταν δεν αντιμετωπίζονται αυτά τα συναισθήματα μπορεί να κάνουν τα άτομα να απομακρυνθούν από κοινωνικές καταστάσεις ή να αποφεύγουν ορισμένους ανθρώπους, για να γλιτώσουν το άγχος και την αίσθηση ότι κανείς δεν τους συμπαθεί, αλλά αυτό θέτει σε μεγαλύτερο κίνδυνο την ψυχική τους υγεία. Σύμφωνα με τη Schnack μπορεί να αισθανθούν μόνοι, θλιμμένοι ή και ανάξιοι.
«Αυτό μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για κάποιες παθήσεις όπως η κατάθλιψη ή οι αγχώδεις διαταραχές. Εάν κάποιος βρεθεί σε αυτήν τη θέση, καλό είναι να μιλήσει με τον γιατρό του».
Το να νιώθεις ότι κάποιος ή όλοι είναι θυμωμένοι μαζί σου, θα μπορούσε να δείχνει κάτι σε επίπεδο συναισθημάτων. Ίσως αφορά εσένα ή τους γύρω σου. Αν μπορείς να το καταλάβεις, τότε η Schnack λέει ότι μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό (αν θέλεις).
Η Schnack συμβουλεύει όσους νιώθουν ότι δεν τους συμπαθούν οι φίλοι τους να αναρωτηθούν τα εξής: Είναι αλήθεια αυτό που σκέφτομαι, με βάση τα δεδομένα που έχω, ή είναι μια υπόθεση; Τι στοιχεία έχω για να υποστηρίξω το συμπέρασμά μου; Τι στοιχεία έχω που έρχονται σε αντίθεση με το συμπέρασμα όπου έχω καταλήξει; Αν η συμπεριφορά του άλλου δεν είναι σημάδι ότι είναι θυμωμένος μαζί μου, τι άλλο μπορεί να είναι;
Η Fuchs συμβουλεύει να ρωτήσεις τα εν λόγω άτομα αν είναι όντως θυμωμένα μαζί σου.
«Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι σκέφτονται οι άλλοι. Έτσι οδηγούμαστε σε συμπεράσματα που συνήθως κάνουν ζημιά στη σχέση. Επομένως, αν ανησυχείς για τα συναισθήματα κάποιου, μίλησέ του».
Ας πούμε ότι στεναχώρησες κάποιον κι ότι είναι θυμωμένος μαζί σου. Και πάλι, δεν έχουν χαθεί όλα. Μπορείτε να μιλήσετε και να ζητήσεις συγγνώμη.
«Μερικές φορές συμβαίνει. Μια πιο ρεαλιστική στάση αποδοχής μπορεί να επιφέρει ηρεμία και να βοηθήσει, καθώς μας βοηθά να κατανοήσουμε την ευθραυστότητα να είμαστε άνθρωποι», λέει η Schnack.
Σε κάθε περίπτωση, η συνεχής επιφυλακή και η υπερευαισθησία απέναντι στη συμπεριφορά των άλλων μπορεί να δημιουργήσει μια διαρκή κατάσταση άγχους. Πάντως, φυσικά θα υπάρχουν άνθρωποι που δεν μας συμπαθούν. Και τι έγινε;
«Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους τα πηγαίνουμε καλά και μας συμπαθούν, και θα υπάρχουν κάποιοι που δεν μας συμπαθούν», λέει η Fuchs.
Κάνε subscribe στο YouTube – VICE Greece.
Περισσότερα από το VICE
Ο Σκηνοθέτης του “Pari” Πιστεύει ότι τα Εξάρχεια Δεν Κινδυνεύουν από Τίποτα
