Από Τσούχτρες Μέχρι Κουνούπια, Αυτές Είναι Μερικές Τρομακτικές Ιστορίες Καλοκαιρινών Τσιμπημάτων

Kοινοποίηση

Eπιμέλεια κειμένου: Μελπομένη Μαραγκίδου

Μέλισσες, σφήκες, κουνούπια, σκορπιοί, φίδια, μέδουσες, αχινοί. Το καλοκαίρι που αναπόφευκτα ερχόμαστε πιο κοντά στη Φύση, ερχόμαστε και αντιμέτωποι με την απειλή κάποιου τσιμπήματος. Αν και εκείνη την ώρα ο πόνος δεν είναι καθόλου διασκεδαστικός, οι ιστορίες με τσιμπήματα είναι αρκετά αστείες – όταν πια η αλοιφή έχει δράσει.

Videos by VICE

Το χειρότερο τσίμπημα: στο πρόσωπο

Το χειρότερο τσίμπημα που μου έχει συμβεί ήταν στη Σαμοθράκη, την πρώτη φορά που πήγα. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένη με τη βλάστηση του νησιού, τα πλατάνια και τα αιωνόβια, τεράστια δέντρα, οπότε, όταν φτάσαμε, έστησα τη σκηνή μου και αποφάσισα να δέσω την αιώρα μου πάνω από μια κουφάλα δέντρου, στη Γριά Βάθρα. Επειδή, εκτός από τα δάση, το νησί διαθέτει και εκπληκτικό ουρανό -μπορείς να δεις μέχρι και τον γαλαξία-, αποφάσισα να αράξω το πρώτο βράδυ στην αιώρα, για να μη χάσω τη θέα. Με πήρε ο ύπνος εκεί και το επόμενο πρωί δεν μπορούσα να ανοίξω το μάτι μου, γιατί κάποιο έντομο -θέλω να πιστεύω πως δεν ήταν αράχνη που είχε χτίσει το σπίτι της στην κουφάλα- με είχε τσιμπήσει. Σχεδόν όλη η αριστερή πλευρά του προσώπου μου πρήστηκε, είχα μουδιάσει και αυτό δεν ήταν καθόλου καλός τρόπος για να ξεκινήσω τις διακοπές μου. Μέχρι να πάω στο φαρμακείο, νόμιζα πως έχω μολυνθεί με Μαύρη Πανώλη, πως θα γυρίσω στην Αθήνα με Έμπολα, ενολοσία, τύφο ή με όλα αυτά μαζί. Μια αλοιφή και ένα αντισταμινικό χάπι που μου έδωσαν στο φαρμακείο, με έκαναν καλά σε μερικές ώρες. Έτσι, μπόρεσα να βουτήξω στις βάθρες, να χαρώ τους καταρράκτες και τις άπειρες λιβελούλες που υπάρχουν στο νησί. Ακόμη χαίρομαι που δεν ακολούθησα τη συμβουλή του κολλητού μου, ο οποίος επέμενε πως κάποιος πρέπει να με κατουρήσει.
– Άννα Νίνη

Η μαζική πισώπλατη επίθεση

Δεν έχω πολλές τέτοιες ιστορίες ή, πιο σωστά, έχω, αλλά ποτέ δεν με φρίκαρε ένα τσίμπημα – εκτός και αν αυτό προερχόταν από φίδι, ένα ζώο που αλήθεια μισώ. Σίγουρα, πιο μικρός έχω κλάψει με τσίμπημα μέδουσας και έχω φρικάρει ακόμη περισσότερο με την ατάκα, «να κατουρήσουμε στο τσίμπημα» που ακούστηκε από κάποιον, την ώρα που με έβγαζαν οι γονείς μου από τη θάλασσα. Η αλήθεια είναι πως στην τρυφερή ηλικία που πλάθεται ένα παιδί, η θάλασσα όπου πηγαίναμε για μπάνιο τα καλοκαίρια, συγκέντρωνε συχνά-πυκνά τσούχτρες, οπότε απέκτησα ενός είδους ανοσία απέναντί τους.


Δείτε: Οι Στόχοι των Γερμανικών Μυστικών Υπηρεσιών στην Ελλάδα

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.


Τέλος πάντων, αν έχω να θυμάμαι μια κακή εμπειρία από τσίμπημα, αυτή δεν είναι από θάλασσα, αλλά από βουνό. Πριν από ορισμένα χρόνια, όταν κοιμήθηκα στην κορυφή ενός βουνού έπειτα από ορειβασία, ένα σμήνος κουνουπιών προφανώς βρήκε μπόλικο αίμα στην πλάτη μου, κάνοντας την πίσω όψη μου να μοιάζει με κυψέλη μελισσών. Για καλή μου τύχη, είχα μαζί μου οινόπνευμα και καταπράυνα έτσι την ανυπόφορη φαγούρα.
– Παύλος Τουμπέκης

Ο πάντα ύπουλος αχινός

Έχω αλλεργία σε διάφορα, οπότε φοβάμαι τα τσιμπήματα περισσότερο απ’ οτιδήποτε. Για καλή μου τύχη, δεν με έχει ακουμπήσει κάποια σφίγγα ή μέλισσα, αφού αποφεύγω τις κακοτοπιές, δηλαδή κάνω απανωτά σλάλομ, όποτε δω κάτι ιπτάμενο στον χώρο. Ένα καλοκαίρι, όμως, που έμπαινα αμέριμνη στη θάλασσα στη Βουλιαγμένη, πάτησα έναν αχινό. Όταν λέω τον πάτησα, τον πάτησα για τα καλά. Αμέσως βγήκα από τη θάλασσα, μάζεψα την παρέα μου και πήγαμε στο φαρμακείο. Στη διαδρομή μέχρι εκεί, κάποιος μου ανέφερε ότι θα πρέπει να αφαιρέσω με προσοχή όλα τα αγκάθια, επειδή είχε ακούσει μία ιστορία από έναν γιατρό ότι κάποιος είχε πεθάνει, επειδή ένα αγκάθι που είχε από αχινό, έφτασε στην καρδιά του μετά από δέκα χρόνια και πέθανε. Αφαίρεσα συνολικά 24 αγκάθια, αλλά έμειναν κάτι μαυράκια στην πατούσα μου. Παρακαλούσα τους πάντες να μου επιβεβαιώσουν ότι είναι απλώς σημάδια από τα αγκάθια που έβγαλα και πως δεν πρόκειται για άλλα αγκάθια. Δέκα χρόνια μετά, ευτυχώς ζω.
-Μελπομένη Μαραγκίδου

Θα σε τσιμπάει και θα είναι σαν να μη σε τσιμπάει

Πριν από αρκετά καλοκαίρια -πρέπει να πήγαινα ακόμα Λύκειο- ήμουν για διακοπές στο χωριό μου, το οποίο, για την ιστορία, βρίσκεται στην Ηλεία. Όπως γνωρίζει, όποιος έχει επισκεφτεί την ευρύτερη περιοχή, αυτό που τη χαρακτηρίζει είναι οι ατελείωτες και πανέμορφες παραλίες της. Σε μία από αυτές, λοιπόν, είχαμε πάει με την οικογένειά μου για μπάνιο. Μετά από τις πρώτες βουτιές, αποφασίσαμε με την ξαδέρφη μου να παίξουμε ρακέτες – μη με κρίνετε, βρισκόμασταν σε σημείο που δεν είχε κόσμο. Εκεί που παίζαμε, ξαφνικά με περιτριγυρίζει ένας σκούρκος, που σε άλλα μέρη είναι γνωστός ως μπάμπουρας ή ντάβανος. Προσωπικά, πιστεύω ότι καμία από αυτές τις ονομασίες δεν είναι σωστή και πως στην πραγματικότητα έχει άλλο όνομα. Τέλος πάντων, το θέμα είναι πολύ απλό: Σε τσίμπησε; Πας νοσοκομείο. Είναι ο Mirko Cro Cop των εντόμων. Έτσι όπως πετούσε γύρω μου, αποφάσισα πως είχε έρθει η στιγμή να αντιδράσω στο bullying. Έτσι, γύρισα και με τέλειο συγχρονισμό τον χτύπησα δυνατά με τη ρακέτα. Ειλικρινά, δεν θα ξεχάσω ποτέ τον ήχο που έκανε – ακούστηκε λες και χτύπησα μικρή πέτρα. Ο σκούρκος έπεσε ζαλισμένος στο νερό και εγώ νόμιζα πως τον σκότωσα. Όμως, έκανα λάθος. Έπειτα από ελάχιστα δευτερόλεπτα κατάφερε να πάρει τα πάνω του και να πετάξει μακριά. Μιλάμε για σκληρό καρύδι. Ευτυχώς το δικό μου καλοκαιρινό τσίμπημα, αποφεύχθηκε.
– Αντώνης Κωνσταντάρας

Η τσούχτρα, η μπαμπέσα

Εκεί που κολυμπάς χαλαρός, μακριά από τις νευρώσεις και τα άγχη της πόλης, ξαφνικά αισθάνεσαι στο πόδι σου ένα οξύ πόνο, ένα έντονο κάψιμ,ο λες και κάποιος σου έσβησε μια γόπα στη γάμπα. Βγαίνεις έξω να δεις τι διάβολο έγινε και αίφνης, ξεκινά ένα μεγαλύτερο μαρτύριο. Τσίμπημα τσούχτρας. Πάνε χρόνια από το καλοκαίρι που μου την έπεσε μπαμπέσικα αυτή η ασπόνδυλη γλίτσα της θάλασσας, όμως περισσότερο από τον πόνο θυμάμαι τις διαφωνίες των παρευρισκόμενων πάνω από το κεφάλι μου. «Όχι νερό, δεν κάνει», «Βάλε άμμο», «Όχι άμμο, τι λες; Ξύδι θέλει», «Τι ξύδι, μωρέ; Ρίξε λίγο θαλασσινό νερό, λεβέντη». Για κάνα τεταρτάκι, έγινε σφοδρό debate. Τελικά, έριξα θαλασσινό νερό για αρχή και μετά πλακώθηκα σε κάτι κορτιζονούχες αλοιφές. Έτσι, έζησα για να το διηγηθώ.
-Αντώνης Ντινιακός

Περισσότερα από το VICE

Μπουζούκια και Φραπέ στο Κέντρο της Ευρώπης

Μιλήσαμε με Γονείς που Μεγαλώνουν Vegan Παιδιά στην Ελλάδα

Kατούρημα στην Πληγή, Αίμα Περιόδου και Ξύδι με Αράχνη: Τα πιο Περίεργα Ελληνικά Γιατροσόφια

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter , Facebook και Instagram .