To Adventures in Success είναι μία από τις ανακαλύψεις της χρονιάς του Deeper Into Movies. Η ταινία περιστρέφεται γύρω από μια σεξουαλική αίρεση που παρουσιάζεται ως startup ευεξίας στο Catskills για να φτιάξουν μια κοινότητα και να κάνουν ένα τελετουργικό που λέγεται “Jilling Off”. Φαντάσου το The Manson Family μέσω του Ghost World και είσαι κάπου κοντά.
Όταν συναντήσαμε τους δημιουργούς της ταινίας, Jay Buim και Susan Juvet, για την προβολή μας, το πρώτο που ρώτησαν ήταν «Πού μπορούμε να βρούμε παλιές, περίεργες βιντεοκασέτες στο Λονδίνο;»
Videos by VICE
Τρώγαμε πίτσα και μιλούσαμε για ταινίες και ο Buim μού μίλησε για πολλές παράξενες ταινίες. Αναρωτιόμουν πώς στο καλό έγιναν αυτές οι ταινίες και γιατί δεν τις έχω ακούσει. Γκέι εξωγήινοι, η Anna Nicole Smith να κάνει το “Die Hard”, τσόντες με κουκλοθέατρο, παράνομο μποξ, αποκαλυπτικούς rollerbladers.
Ήταν λογικό να φτιάξω μια λίστα με εκπληκτικές ταινίες από την εποχή της βιντεοκασέτας που δεν θα δεις ποτέ σε blu-ray και Netflix, αλλά είναι διαθέσιμες στο YouTube με όλη την αναλογική τους δόξα.
Όταν βλέπουν πώς είμαι με τις ταινίες, πάντα με ρωτάνε «γιατί τέτοια πρεμούρα; Δεν καταλαβαίνω καθόλου». Συνήθως έχω μερικές έτοιμες απαντήσεις στις οποίες αντιδρούν με eyeroll. Αλλά αν έπρεπε να δώσω μια καλή απάντηση στη σνομπαρία είναι απλά το γεγονός ότι υπάρχει τόσο χρυσός μόνο σε VHS. Ήταν φτηνές στην παραγωγή και η ισχυρή αγορά της βιντεοκασέτας επέτρεπε σε τόσες απίστευτες ταινίες να έχουν δεύτερη, τρίτη και τέταρτη ζωή. Ακολουθεί μια λίστα με μερικούς από τους αγαπημένους θησαυρούς σε VHS που υπάρχουν στο YouTube.
– Jay Buim
“Homoti” (1987, σκηνοθεσία: Müjdat Gezen)
Πάμφθηνο τουρκικό remake του ET, μόνο που σε αυτή την εκδοχή είναι γκέι. Δύσκολο να βρεις εκδοχή με αγγλικούς υπότιτλους αλλά δεν ξέρω αν θα βοηθούσε. Θα σου «λιώσει» τον εγκέφαλο.
“Voyage of the Rock Aliens” (1984, σκην. James Fargo)
Την ταινία χρηματοδότησε ο άνδρας της Pia Zadora που είναι ιδιοκτήτης καζίνο και υποτίθεται θα την έκανε σταρ. Δεν την έκανε. Αλλά έχουμε ένα τρελό μιούζικαλ που δεν βγάζει κανένα νόημα και ακολουθεί μια μπάντα που θυμίζει τους DEVO. Παίζει ο Jermaine Jackson, το soundtrack είναι τρομερό και η Ruth Gordon (η Maude από το Harold and Maude) προσφέρει κωμικό στοιχείο. Είναι σαν πέντε ταινίες σε μία και μου αρέσουν κι οι πέντε.
“Gore-met, Zombie Chef From Hell” (1986, σκην. Don Swan)
Ένα blood feast οκτώ χιλιοστών, μηδενικού μπάτζετ, που διαδραματίζεται σε ένα 80s μπαρ/ψησταριά. Έχει από τα καλύτερα disco grooves που οδηγούν σε μερικές πολύ καλές χορευτικές σκηνές.
“Skyscraper” (1996, σκην. Raymond Martino)
Μου αρέσει πολύ η Anna Nicole Smith και σ’ αυτή την ταινία δράσης σε στυλ “Die Hard” είναι πρωταγωνίστρια, είναι μια πιλότος ελικοπτέρου που μπλέχτηκε σε τρομοκρατικές υποθέσεις. Η υποκριτική της είναι μια κατηγορία από μόνη της.
“Marquis” (1989, σκην. Henri Xhonneux)
Ευτυχώς αυτή η ταινία κρατάει μόνο μια ώρα επειδή είναι ένα X-rated διεστραμμένο κουκλοθέατρο και claymation, μια προσαρμογή κειμένων του Μαρκησίου Ντε Σαντ. Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας ο Μαρκήσιος συζητάει για το πολύ παράξενο πέος του που μιλάει και όλοι οι χαρακτήρες είναι τρελά υβρίδια ανθρώπων και ζώων. Για γερά στομάχια.
“Running Delilah” (1993, σκην. Richard Franklin)
Νομίζω πως ξεκίνησε ως τηλεταινία και μετά έγινε βιντεοκασέτα. Πρωταγωνιστεί η Kim Cattrall ως μυστική πράκτορας, που αφού τη σκοτώνουν πάνω στο καθήκον, επιστρέφει στη ζωή με υπεράνθρωπη δύναμη και τεχνητά μέλη. Παίζει κι ο Billy Zane και είναι πολύ καλός. Μακάρι η Kim να έκανε ένα follow up γιατί είναι τέλεια στον ρόλο.
“Satan’s Storybook” (1989, σκην. Michael Rider)
Είχα την τύχη να δω μια προβολή αυτού του αριστουργήματος στο ετήσιο φεστιβάλ βιντεοταινίας του Mahoning Drive-In Theater. Είναι μια ταινία τρόμου σε δύο μέρη. Το μοντάζ είναι κάτι που δεν έχω ξαναδεί και πιστεύω ότι κανείς δεν θα μπορούσε να κάνει την ίδια ταινία και να ήθελε – είναι υπέροχη. Κάποιοι μπορεί να πουν ότι είναι σαν πορνό χωρίς σεξ αλλά είναι πολύ ιδιαίτερη και μοναδική ταινία αν την προσέξεις.
“Girls at the Carnival” (ημερομηνία και σκηνοθέτης άγνωστα)
Αυτή η ταινία δεν ήταν να τη δει κανείς, καθώς βρέθηκε από κάποιον που μετακόμιζε από ένα σπίτι. Κάπως έτσι έχουμε ανακαλύψει απίστευτες ξεχασμένες ταινίες και αυτή εδώ είναι άλλο ένα διαμάντι. Μου αρέσουν τα ειλικρινή και τίμια πράγματα, και πιο ειλικρινές και τίμιο από αυτό δεν γίνεται.
“Prayer of the Rollerboys” (1990, σκην. Rick King)
Ο Corey Haim πρωταγωνιστεί σε αυτό το μετα-αποκαλυπτικό φιλμ όπου η πιο κουλ ζόρικη συμμορία είναι οι Rollerboys, μια παρέα αγγελικών εμπόρων ναρκωτικών με rollerblades. H Patricia Arquette παίζει επίσης και είναι τέλεια. Η ταινία είναι καταπληκτική και πρέπει να τη δεις. Κάτι παράξενο όταν την ξαναείδα πρόσφατα ήταν ότι το τέλος του κόσμου στην ταινία λεγόταν η μέρα του σχοινιού, που είναι το ίδιο σλόγκαν που χρησιμοποίησαν οι αποτυχημένοι πραξικοπηματίες της 6ης Ιανουαρίου.
“Hamburger: the Motion Picture” (1986, σκην. Mike Marvin)
Ένα προνομιούχο παιδί τη δεκαετία του ‘80 έχει μια τελευταία ευκαιρία να τα καταφέρει αλλιώς θα τον αποκληρώσουν. Το twist είναι ότι τον έχουν διώξει από όλα τα πανεπιστήμια και η μόνη του ευκαιρία να αποφοιτήσει από το Buster Burger University και να φτιάξει το δικό του franchise. Πρωταγωνιστεί ο Dick Butkus και εκφράζει όλο τον θυμό για το όνομά του. Η μόνη μου διαφωνία είναι ότι θα έπρεπε να λέγεται cheeseburger αντί για hamburger. Ποιος ανώμαλος παραγγέλνει μπέργκερ χωρίς τυρί;
Κάνε subscribe στο YouTube – VICE Greece.
Περισσότερα από το VICE
«Ήμουν 35 Χρόνια Εθισμένος στην Πρέζα» – Από την Απεξάρτηση στην Εργασιακή Επανένταξη
Πολύχρωμες Φωτογραφίες από το Φετινό Athens Pride
Η Μέρα που Έσπασα τα Νεύρα στην Εισπρακτική που με Πήρε Τηλέφωνο
