Το άρθρο εμφανίστηκε αρχικά στο TONIC.
Μέθυσα και μαστούρωσα για πρώτη φορά, όταν ήμουν 11 χρονών. Ήμουν το νέο παιδί στην πόλη και ήθελα ο κόσμος να με γουστάρει. Μέχρι να μπω στο Λύκειο, ήμουν εκείνο το παιδί που γούσταρε μουσική και πίστευε ότι ήταν πολύ cool για το σχολείο. Στην τελευταία μου χρονιά στο Λύκειο πήρα τον τίτλο «το άτομο με το καλύτερο χιούμορ».
Videos by VICE
Όταν ήμουν 19 ετών, ήμουν σε ένα πάρτι στην Όσιαν Σίτι του Μέριλαντ. Ήπια ουίσκι με χωνί και κατέληξα να πέσω από ένα μπαλκόνι δευτέρου ορόφου. Έφτυνα και κατουρούσα αίμα, ενώ υπέφερα από σοβαρούς πόνους στην πλάτη, αλλά ευτυχώς δεν είχα σπάσει κάτι. Ευτυχώς για μένα, δεν σκοτώθηκα. Ήταν μια από τις πολλές φορές που έφτασα πολύ κοντά στον θάνατο. Μια από τις πολλές.
Διαβάστε ακόμη: Μιλήσαμε με Έναν Άνθρωπο που Επέζησε Μετά από Τριώροφη Πτώση
Πήγα στο νοσοκομείο και οι γιατροί μού έκαναν ένεση μορφίνης. Η κοπέλα που ήταν μαζί μου, μου είπε μετά ότι ακούστηκα σαν να είχα οργασμό, απλώς δυνατότερο από ό,τι είχα ζήσει μαζί της. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή: ήταν σαν μια γλυκιά ελευθερία να φούσκωνε τις φλέβες μου.
Οι γιατροί μού έδωσαν ένα κάρο χάπια. Μετά από λίγο καιρό τα έλιωνα και τα σνίφαρα, κυνηγώντας αυτό το «φτιάξιμο» που είχα νιώσει την πρώτη φορά που τα πήρα. Εντωμεταξύ, η αντοχή μου αυξανόταν και η δόση μου όλο και μεγάλωνε, μέχρι που έφτασα να κάνω 180 milligram οξυκωδόνης ημερησίως, μιλάμε δηλαδή για έξι χάπια των 30 milligram. Αργότερα, κατέληξα να σουτάρω δέκα τη φορά και να παίρνω ταυτόχρονα και δέκα χάπια μεθαδόνης των 10 milligram.
Είναι περίεργο το πώς σε γαντζώνει, χωρίς να το καταλαβαίνεις. Δεν ήξερα ότι εθιζόμουν. Θυμάμαι την πρώτη φορά που μου τελείωσαν τα χάπια. Ξύπνησα και το στόμα μου παρήγαγε συνέχεια σάλια, ενώ ένιωθα έναν οξύ πόνο στην πλάτη μου. Δεν αισθανόμουν καθόλου καλά. Βγήκα και πήρα μια εξάδα μεγάλες μπίρες, τις ήπια όλες, αλλά και πάλι δεν αισθανόμουν καλά. Μετά, ήρθε ένα παιδί και μου έδωσε ένα παυσίπονο και άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα. Εκείνη τη στιγμή το κατάλαβα, ότι δεν αισθανόμουν καλά, επειδή δεν είχα άλλα παυσίπονο. Αλλά σε εκείνη τη φάση δεν κατάλαβα ότι ήταν ένα πρόβλημα που θα μου κατέστρεφε τη ζωή. Απλώς σκέφτηκα ότι έπρεπε να παίρνω αυτά τα πράγματα και πως έπρεπε να πω στον γιατρό μου ότι χρειαζόμουν κι άλλα. Νόμιζα ότι, αν απλώς μου έγραφε τη συνταγή, τότε θα ήμουν μια χαρά.
Διαβάστε ακόμη: Η Καθημερινότητα Μιας Χρήστριας Ηρωίνης στο Κέντρο της Αθήνας
Όταν ξεκίνησα, 5 ή 10 milligram οξυκωδόνης ήταν αρκετά, για να αισθάνομαι όπως ήθελα. Μετά, αυτό ανέβηκε στα 15, μετά στα 20, τα 30, τα 60, μέχρι που ξαφνικά ήμουν στα 300. Ήταν μια ανοδική πορεία. Το μόνο, βέβαια, ζήτημα ήταν πως τα 300 milligram δεν με έκαναν να αισθάνομαι, όπως με έκαναν να αισθάνομαι τα 10 στην αρχή. Το να ξενερώνω από τα 300 ήταν να θέλω να πεθάνω.
O μόνος λόγος που ξεκίνησα να ντιλάρω ήταν ότι ήμουν αυτός με τις άκρες. Ήταν μια μικρή ομάδα ανθρώπων που αγόραζε από εμένα και πάντα προσπαθούσα να κρατήσω αρκετά και για μένα, κάτι που ποτέ δεν έπιανε. Πάντα κατέληγα να τρώω τα λεφτά σε περισσότερα ναρκωτικά, τα οποία βέβαια ήταν ακριβά. Έκανα σκληρά παζάρια, έχοντας παγιδευτεί σε έναν φαύλο κύκλο. Δεν έχεις λεφτά και έχεις στεγνώσει και παίρνεις κόσμο παρακαλώντας τους να σου δώσουν λίγα φράγκα μπροστά για κόκα και πρέζα, ώστε να μπορέσεις να την ακούσεις για μερικές ώρες – και το κάνεις ξανά και ξανά.
VICE Video: Μπήκαμε με την Κάμερα του VICE στην Πιάτσα Όπου Διακινείται η πιο Επικίνδυνη Ηρωίνη στην Αθήνα
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
Έκανα και μερικές δουλειές εδώ και εκεί, αλλά δεν μπορούσα να τις κρατήσω, επειδή ήμουν χρήστης. Θυμάμαι μια φορά που δούλευα σερβιτόρος σε ένα εστιατόριο, στο Γουέλινγκτον του Ντέλαγουερ. Πήγα σε μια φάση στην τουαλέτα με ένα πιάτο και ένα κουτάλι, για να λιώσω μερικά χάπια. Οι συνάδελφοί μου ήταν σε φάση, «Ρε φίλε, τι σκατά κάνεις; Σνιφάρεις χάπια!» και εγώ τους απαντούσα, «Ναι, γιατί, δεν παίζει αυτό; Δεν το κάνουν αυτό οι κανονικοί άνθρωποι; Δεν μπορώ να την ακούω εδώ στις τουαλέτες;». Το είχα χάσει τελείως. Αυτό συμβαίνει στο μυαλό σου.
Όταν ήμουν γύρω στα 25-26, ο γιατρός μού έκοψε τις συνταγές. Δεν θυμάμαι ακριβώς πότε ήταν, άλλωστε όταν είσαι χρήστης τα χρόνια γίνονται ένας πολτός. Νομίζω ότι οι γονείς μου, του το είπαν. Το είχα χάσει και με κάρφωσαν. Τότε, θεωρούσα πως ήταν οι χειρότεροι άνθρωποι του κόσμου που μου το έκαναν αυτό.
Η ηρωίνη ήταν πιο εύκολη να βρεθεί, αλλά και πιο φτηνή. Κόλλησα ηπατίτιδα C την πρώτη φορά που σούταρα ποτέ ναρκωτικά. Ήμουν με κάποιον που νόμιζα πως ήταν φίλος και μοιραστήκαμε μια βελόνα. Εκείνος έχει πεθάνει πλέον. Όταν ξεκίνησα να κάνω κόκα, μαζί με τα οπιοειδή, ήταν λες και είχε τελειώσει και η δική μου ζωή.
Διαβάστε ακόμη: Τα Στάδια «Λεπρού» που Περνάς Αφού Κολλήσεις Ηπατίτιδα C
Νομίζω πως προσπάθησα να το κόψω για πρώτη φορά στα 28 μου ή στα 27 μου. Μου πήρε αρκετές ακόμη φορές και μια θητεία στη φυλακή, ώσπου να αποφασίσω ότι αυτό ήταν. Δεν ήταν ότι ζούσα στον δρόμο, κλέβοντας γριές ή κάτι τέτοιο – για ένα μεγάλο μέρος του διαστήματος που έκανα χρήση οι γονείς μου με άφηναν να μένω μαζί τους. Βασικά, το πρόβλημα ήταν το ότι δεν γινόταν πραγματικότητα κάποιο από τα όνειρά μου. Έβλεπα τον εαυτό μου να μεγαλώνει και δεν είχα κάτι να δείξω για αυτό. Κάνεις ναρκωτικά, επειδή σε κάνει να αισθάνεσαι καλά, αλλά δεν ήμουν καλά πια. Μου είχαν φέρει μόνο δυστυχία και μιζέρια. Ήταν καιρός για να αλλάξει κάτι.
Είμαι πλέον καθαρός από αλκοόλ και ναρκωτικά εδώ και 508 ημέρες. Ένας χρόνος, τέσσερις μήνες, 22 μέρες. Περνάω πολύ χρόνο πηγαίνοντας σε συναντήσεις των Ν.Α. (σ.σ. Ανώνυμων Τοξικοεξαρτημένων). Κάνω επίσης εθελοντική εργασία, βοηθώντας άτομα που ακολουθούν προγράμματα αποτοξίνωσης ή που θέλουν να μπουν σε αυτά. Δουλεύω επίσης και σε εστίες αστέγων, ενώ παίζω μουσική και σε κέντρα αποτοξίνωσης. Γράφω τραγούδια για την αποτοξίνωση. Νομίζω ότι βοηθάει τον κόσμο. Στο Facebook, τα κομμάτια μου έχουν μαζέψει 65.000 plays. Με κάνει να αισθάνομαι καλά το ότι γράφω τραγούδια που βοηθάνε κόσμο, που τον επηρεάζουν θετικά. Πηγαίνω επίσης στο γυμναστήριο. Έχω χάσει 27 κιλά από τότε που τα έκοψα όλα και προσπαθώ να σφίξω.
Ένας από τους μεγάλους μου στόχους είναι να συνεχίσω τις σπουδές μου. Θέλω να σπουδάσω Διοίκηση Μονάδων Υγείας, θα ήθελα να διευθύνω ένα κέντρο αποτοξίνωσης. Για την ώρα, δουλεύω ως σερβιτόρος σε ένα αρκετά διάσημο εστιατόριο στη Φιλαδέλφεια, εξυπηρετώντας καθωσπρέπει ανθρώπους. Μου αρέσει που είμαι καθαρός. Ο κόσμος με συμπαθεί πολύ περισσότερο τώρα.
Περισσότερα από το VICE
Η Νέα Χρυσή Αυγή Εκκολάπτεται στο Μενίδι
H Συγκλονιστική Ιστορία του Γκάνγκστερ που Ξόδεψε Πάνω από ένα Εκατομμύριο Ευρώ σε Ναρκωτικά
Οι Θεσσαλονικείς Ξύπνησαν και Είδαν τον Θερμαϊκό Κατακίτρινο
