Κείμενο: Κώστας Κουκουμάκας
Κάθε Πέμπτη στο πάρκινγκ πολυκαταστήματος στην Ανατολική Θεσσαλονίκη στήνεται το μεγάλο παιχνίδι. Μερικές δεκάδες τύποι με αυτοκίνητα, που έχουν τα μαρσπιέ κολλημένα στην άσφαλτο και ιπποδύναμη που μουγκρίζει κάτω από τα καπό, κάνουν επίδειξη σαν να μην υπάρχει αύριο. Πολύς κόσμος, μπορεί και 1.000 νέοι, στήνονται τριγύρω στο πάρκινγκ και παρακολουθούν το σόου, πίνουν μπίρες και ακούνε δυνατά μουσική από τις ανοιχτές πόρτες των αυτοκινήτων, κι αυτό έχει ακόμη μεγαλύτερο και πιο φορτισμένο ενδιαφέρον. Χρονοκάψουλα στη δεκαετία του ’80, τα «Τσακάλια» τραγουδάνε ακόμα.
Videos by VICE
Την αυτοσχέδια πίστα με τον υπόλοιπο χώρο του αχανούς χώρου στάθμευσης χωρίζει ένα round about. Η κίνηση σταματά όση ώρα τρεις «ασήκωτες» BMW μπαίνουν στον κύκλο και στροφάρουν με τα τιμόνια ανάποδα. Στον μεγάλο χώρο ο κόσμος έχει πάρει θέση από νωρίς. Όμως τα καλά αρχίζουν γύρω στις 10 το βράδυ, όταν οι πρώτοι γρήγοροι και φουριόζοι μπαίνουν στη μέση και αρχίζουν τους ελιγμούς. Τα λάστιχα στριγγλίζουν στην άσφαλτο, τα μάτια και ο λαιμός καίνε από τη μυρωδιά του ελαστικού που λειώνει, η ατμόσφαιρα γίνεται εκρηκτική όσο νέα αυτοκίνητα μπαίνουν στην αρένα και τα μπροστινά φώτα τους φέγγουν θολά μέσα στον άσπρο καπνό. Ο κόσμος ορισμένες φορές χειροκροτεί και τραβά φωτογραφίες με το κινητό. Υπάρχουν πολλά κορίτσια, ακόμη και πατεράδες που έφεραν ως εδώ τα αγόρια τους. Επίσης, πολλοί ολόγυρα βρίσκονται καβάλα σε μηχανάκια, που μαρσάρουν χωρίς λόγο ή καίνε τα πίσω λάστιχα, κάνουν επιτόπου σούζες σαν τον Σταμάτη Γαρδέλη ή φρενάρουν και σηκώνουν τις μοτοσικλέτες στη μπροστινή ρόδα.
Ακολουθήστε το VICE στην καινούρια μας σελίδα στο Facebook.
Στην πίστα μπαίνουν εναλλακτικά βαριές BMW και Mercedes, χαμηλωμένα AUDI, νευρικά Honda, και φαινομενικά απλά αυτοκίνητα, που δεν τα πιάνει εξωτερικά το μάτι σου, όμως από τον πρώτο ήχο του κινητήρα καταλαβαίνεις ότι δεν πιάνονται.
Οι οδηγοί μπαίνουν στην «πίστα» με μια ακατανόητη σειρά, υπακούοντας στον άγραφο κανόνα που λέει ότι πρέπει πρώτα να ολοκληρώσει ο προηγούμενος το προσωπικό σόου. Οι πιο τολμηροί κάνουν στροφές γύρω από τις κολώνες φωτισμού, πλησιάζοντας μια ανάσα το μπροστά μέρος του αυτοκινήτου στον στύλο. Για μια στιγμή, δύο μικρά αυτοκίνητα συγκρούονται ελαφρά. Το παιχνίδι σταματά για λίγο, πολλοί θεατές τρέχουν κοντά, δεν τρέχει ευτυχώς τίποτα, οι οδηγοί δίνουν τα χέρια και ο καθένας γυρίζει πίσω στη θέση του. Στην άλλη άκρη του πάρκινγκ στέκονται με ανοιχτά παράθυρα και καπό όσοι έχουν φορτώσει στα αυτοκίνητα ηχεία και γούφερ μεγάλα σαν αρκούδες, και ανταγωνίζονται στα ντεσιμπέλ των γκάνγκστα οχημάτων τους.
«Όλοι αυτοί ζούνε για την ταχύτητα. Σε κάθε αυτοκίνητο υπάρχουν μετατροπές και εξαρτήματα που μπορεί να στοιχίζουν δύο φορές το αρχικό του κόστος» μου λέει ο Χρήστος Μ. που στήνεται κάθε Πέμπτη στο μεγάλο πάρκινγκ. Οι περισσότεροι από όλους αυτούς είναι εργατόπαιδα, που δουλεύουν σε συνεργεία και βουλκανιζατέρ και κάνουν υπερωρίες για να αγοράσουν μία εξάτμιση ή μια τετράδα λάστιχα. Κόντρες φτιαγμένων αυτοκινήτων δεν γίνονται εδώ. Η Αστυνομία, αν τύχει καμία φορά και περάσει, απλώς ανάβει τον φάρο στο περιπολικό και ο κόσμος αραιώνει χωρίς προβλήματα.
Έτσι κι αλλιώς, γύρω στα μεσάνυχτα της Πέμπτης, χωρίς προφανή λόγο, ο κόσμος σπάει και η παράσταση τελειώνει ησύχως. Τα αυτοκίνητα βγαίνουν τώρα στη λεωφόρο Γεωργικής Σχολής και καλπάζουν προς το κέντρο της πόλης και τα δυτικά. Το επόμενο πρωί στο ίδιο σημείο θα σταθμεύσουν χιλιάδες καθημερινά αυτοκίνητα και οικογένειες με καροτσάκια σούπερ μάρκετ θα ιχνηλατήσουν τις ροδιές-απομεινάρια του χθεσινού σόου. «Ανάποδα τιμόνια/ Στα καλύτερα σαλόνια/ Κάνω πάρτι εδώ και χρόνια»…