Η πρώτη φορά που βίωσα την τελειότητα ήταν όταν γνώρισα έναν κούκλο πέρυσι στο Μονακό. Ήταν νέος, πολυεκατομμυριούχος (ή τουλάχιστον πρέπει να ήταν, για να ζει στο Μόντε Κάρλο) και στη διάρκεια του ραντεβού μας στην ταράτσα του Hermitage Hotel έκανε ένα σχόλιο την ώρα που συζητούσαμε, λέγοντας ότι πιστεύει πως, από βιολογικής άποψης, κατά βάθος όλες οι γυναίκες θέλουν να τους ασκείται κυριαρχία. Τον στραβοκοίταξα και αμέσως διαφώνησα. Δεν υπάρχει τίποτα στον χαρακτήρα μου ή στη ζωή μου που να δείχνει ότι θέλω να ελέγχομαι από έναν άνδρα, εκτός κρεβατοκάμαρας. Αυτό το τελευταίο δεν το ανέφερα στη συζήτησή μας, γιατί, ειλικρινά, δεν ήθελα να του κάνω τη χάρη σ’ αυτή την αντιπαράθεση και να ενισχύσω την άποψή του ότι οι γυναίκες είναι υποτελείς. Δεν είχε ιδέα, όμως, ότι το εσώρουχό μου είχε γίνει μούσκεμα.
Η ζωή είναι σκληρή όταν είσαι φεμινίστρια που της αρέσει να την πηδάνε. Και αυτό το λέω παίζοντας συνειδητά με τις λέξεις.
Videos by VICE
Δεν κάναμε έρωτα εκείνο το πρώτο βράδυ, αλλά όταν πήγα να τον χαιρετήσω την επόμενη μέρα πριν από την πτήση μου, εκείνος ήρθε από πίσω μου την ώρα που κοιταζόμουν στον καθρέφτη, με γύρισε και με φίλησε. Πήρα μια βαθιά ανάσα και είπα από μέσα μου: «Ναι, Θεέ μου, άσε με να yol-άρω μια φορά, σε παρακαλώ». Και ένιωσα το συνηθισμένο άγχος που έχω πριν πάω με έναν άγνωστο να εξαφανίζεται. Ήταν η απόλυτη τελειότητα. Κάθε λέξη που έλεγε, κάθε άγγιγμα των χεριών του πάνω στους γοφούς μου, τον λαιμό μου, τα μαλλιά μου, το πρόσωπό μου… ήταν πόνος και έκσταση μαζί και πρέπει να τον ευχαριστήσω που επιτέλους πραγματοποίησε τη φαντασίωσή μου.
Η ζωή είναι σκληρή όταν είσαι φεμινίστρια που της αρέσει να την πηδάνε. Και αυτό το λέω παίζοντας συνειδητά με τις λέξεις. Στην καθημερινότητά μου δεν μπορείς να μου πεις κουβέντα. Αλλά όταν κλείνουν οι πόρτες προσπαθώ να μοιάζω με αθλήτρια ρυθμικής γυμναστικής που ετοιμάζεται να οργιάσει σεξουαλικά.
Το να αποκαλύπτεις αυτές τις επιθυμίες μπορεί να είναι δύσκολο έργο, ειδικά από τη στιγμή που ζούμε σε έναν κόσμο που οι γυναίκες απαιτούν ισότητα. Κάνω αυτό που θέλω, δεν ντρέπομαι να μοιραστώ τις φεμινιστικές μου απόψεις στο πρώτο ραντεβού και, το πιο σημαντικό: δεν μπορεί κανείς να μου πει τι να κάνω. Δεν θυμάμαι καν πόσες φορές με έχουν αποβάλει από το σχολείο για «ανυπακοή στην εξουσία», οπότε μπορώ να πω με σιγουριά ότι δεν ανέχομαι κανείς να υπαγορεύει τις πράξεις μου. Το ότι έχω αυτήν τη νοοτροπία ενώ ταυτόχρονα θέλω να με ξεσκίζεις την ώρα που μου λες βρομόλογα είναι πολύ δύσκολο να το εξηγήσω στον εαυτό μου, πόσο μάλλον σε κάποιον άλλο.
Πάνε εκείνες οι μέρες που πίστευα ότι δεν μπορώ να υγρανθώ. Συνειδητοποίησα ότι η διέγερσή μου παρεμποδιζόταν λόγω των ακατάλληλων προκαταρκτικών και της λάθος διεκδίκησης από τον παρτενέρ μου. Και το ότι δεν εξέφραζα τις ανησυχίες μου με οδήγησε να κάνω ξενέρωτο σεξ, χρησιμοποιώντας τόνους λιπαντικού.
Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece
«Γιατί δεν τους λες ότι θέλεις να είναι πιο κυρίαρχοι;» με έχουν ρωτήσει. Φαίνεται λογικό, έτσι; Κι όμως, δεν είναι. Με το που ξεστομίζω τις λέξεις «άγριο» και «κυρίαρχο», προσπαθούν να χώσουν το πουλί τους στο στόμα μου και εκτελούν μια σκηνή για αρχάριους από τις Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι, σε συνδυασμό με διεστραμμένες αναπαραστάσεις από το Pornhub. Υποθέτω ότι η δυσκολία με τα βίτσια είναι ότι είναι ένας ευρύς όρος που καλύπτει τα πάντα – από τις απαλές ξυλιές, στις βελόνες, το ηλεκτροσόκ και άλλες ακραίες μεθόδους πρόκλησης πόνου.
Το άγριο δεν ισοδυναμεί πάντα με το BDSM και το BDSM δεν ισοδυναμεί πάντα με το άγριο.
Είναι τρομακτικό να προσπαθείς να βρεις έναν άνδρα που να κατανοεί αυτή την εύθραυστη ισορροπία και να σε κάνει να νιώθεις αρκετά ασφαλής ώστε να τον αφήσεις να πάρει τον έλεγχο του σώματός σου χωρίς να έχει παγιωμένες ιδέες για το πώς πρέπει να είναι αυτή η εμπειρία και για τους δύο. Θέλω να πω, πώς λες στον άνδρα που του ζήτησες να πάρει τον έλεγχο να μη σου κάνει αυτό που θέλει;
Στα εφηβικά μου χρόνια και την ενήλικη ζωή μου έκανα σεξ χωρίς να βγάζω την μπλούζα μου ή τουλάχιστον φορώντας το σουτιέν μου.
Καταλαβαίνω ότι μπορεί να είναι δύσκολο για κάποιους άνδρες να μπουν σε όλο αυτό και να αρχίσουν να το απολαμβάνουν. Μου έχουν τύχει παρτενέρ που ήταν αγχωμένοι και με φοβούνταν τόσο που δεν ήξεραν τι να κάνουν, οπότε κατέληγαν να κοπανιούνται σαν να παθαίνουν κρίση. Μου έχουν τύχει άλλοι που δεν είχαν ιδέα τι σημαίνει να είσαι δυναμικός σεξουαλικά, οπότε μου ζητούσαν τόσο λεπτομερή περιγραφή του τι θέλω, που θα μπορούσα κάλλιστα να σκηνοθετήσω τσόντα και να πληρώνομαι για να γράφω σενάρια. Και οι χειρότεροι από όλους είναι αυτοί που νομίζουν ότι θέλω να τρώω μπουνιές στο πρόσωπο και να τους γλείφω τις πατούσες. Όχι. Με τίποτα. Μου ανάβουν κατευθείαν τα λαμπάκια και σταματάω επιτόπου αν υπάρξει οποιαδήποτε αναφορά σε κάτι τέτοιο.
Η κυριαρχία εκφράζεται σε κάθε ενέργεια, σε κάθε κίνηση, στους μικρο-υπαινιγμούς και στην τοποθέτηση των χεριών και άλλων σημείων του σώματος με σαφή πρόθεση ελέγχου. Είναι ένας λεπτεπίλεπτος χορός με κάποιον που ξέρει να ηγείται. Αυτή η σαρκική αίσθηση ότι κάποιος με ποθεί, με επιθυμεί και με βρίσκει σέξι είναι κάτι το καινούργιο για εμένα, το οποίο δεν ένιωσα ποτέ καθώς μεγάλωνα. Πάντα με περιέπαιζαν που είμαι λεπτοκαμωμένη και έχω επίπεδο στήθος –εξακολουθώ να φοράω 32Α νούμερο σουτιέν– και ποτέ δεν με επέλεγε κάποιος για να με ταξιδέψει για επτά λεπτά στον παράδεισο. Στα εφηβικά μου χρόνια και την ενήλικη ζωή μου έκανα σεξ χωρίς να βγάζω την μπλούζα μου ή τουλάχιστον φορώντας το σουτιέν μου. Μου πήρε πολύ καιρό να νιώσω σέξι και ακόμα και τώρα δεν συμβαίνει πάντα.
Το φλερτ με την ιδέα του πόνου είναι συναρπαστικό. Όταν ένας άνδρας αφιερώνει χρόνο στο να με ανακαλύψει και να βρει τα κουμπιά μου, μου δίνει την αμέριστη προσοχή του και στην ουσία αυτό είναι που με ανάβει. Όταν το κορμί μου αντιδρά σε κάτι που το μυαλό μου κανονικά θα απέρριπτε, είναι κάτι που μου προκαλεί σύγχυση αλλά ταυτόχρονα με κάνει να νιώθω δυνατή, και αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να στερήσω από τον εαυτό μου λόγω των αρχών μου. Μου δίνεται η ευκαιρία να κάνω την επιλογή να παραχωρήσω τον έλεγχο του σώματός μου και αυτή η κίνηση από μόνη της είναι ενδυναμωτική και απελευθερωτική. Η πραγματική δοκιμασία είναι να βρεις κάποιον που να μπορεί να εκτελέσει αυτές τις σχεδόν εξευτελιστικές πράξεις αλλά να μπορεί να αναγνωρίσει ότι αφού καταπιώ τα ζουμιά του, δεν είμαι άτομο που σηκώνει πολλά-πολλά.
Περισσότερα από το VICE
Ένας Διοργανωτής Πολυτελών Οργίων Μιλάει για τα Βίτσια των πιο Πλούσιων Ανθρώπων του Κόσμου
Τι Γνώμη Έχουμε για την Ελληνική Αστυνομία;
Ο Δικαστής της Υπόθεσης «El Chapo» Σκοτώθηκε από Πυροβολισμό την ώρα που Έκανε Τζόκινγκ
