Florentino Perez: Ο Αποτυχημένος Πολιτικός που Έγινε ο Ισχυρός Πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Sports Spain.

Δεν μπορείς να καταλάβεις τον Florentino Pérez χωρίς την Ισπανία, όπως δεν μπορείς να καταλάβεις και την ίδια τη χώρα, χωρίς ανθρώπους όπως ο Florentino Pérez. Ο Πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης έχει φτάσει στο απόγειό του στον κόσμο του ποδοσφαίρου, χάρη στις επιχειρηματικές του ικανότητες, τη διπλωματία του και, περισσότερο από όλα, τις πολύ καλές διασυνδέσεις του.

Videos by VICE

«Η Ισπανία λειτουργεί μέσω τηλεφώνου», είπε κάποτε ένας επιφανής συγγραφέας. Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα λόγια, ο Florentino έχει γίνει μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες του ισπανικού ποδοσφαίρου – και κατ’ επέκταση, της ισπανικής κοινωνίας γενικότερα.

Από πού προήλθε όμως ο Florentino Pérez και πώς έγινε Πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης; Παρότι διαβόητος, πολύ λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν το παρελθόν του.

Ο Florentino σπούδασε στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Πολυτεχνείου της Μαδρίτης και εργάστηκε για το δημόσιο τα πρώτα χρόνια. Φλέρταρε με την πολιτική, όμως στη συνέχεια έστρεψε όλη την προσοχή του στις επιχειρήσεις.

Ο Pérez ξεκίνησε δουλεύοντας στο Δημοτικό Συμβούλιο της Μαδρίτης, όπου αρχικά είχε έναν μικρό διοικητικό ρόλο. Του είχαν αναθέσει την επίβλεψη ενός καθόλου συναρπαστικού project, στους δημόσιους δρόμους της Ισπανίας. Σύντομα, του πρόσφεραν μια θέση στο υπουργείο Δημοσίων Έργων και Μεταφορών. Είχε ήδη ξεκινήσει να βαδίζει σε ένα δύσκολο μονοπάτι, αν και είχε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά του.

Δυστυχώς για τον Pérez, η πρώτη του απόπειρα να αποκτήσει τον έλεγχο της Ρεάλ απέτυχε.

Παρά την προαγωγή του, ο Pérez δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένος. Τότε ήταν που ο νεαρός μηχανικός αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στην πολιτική και εξελέγη γενικός γραμματέας του νεοσυσταθέντος Δημοκρατικού Κόμματος Μεταρρυθμιστών (PRD). Η καινούργια του καριέρα δεν κράτησε πολύ. Μετά τις ισπανικές εκλογές του 1986, το PRD διαλύθηκε. Το κόμμα δεν κέρδισε αρκετές ψήφους, για να καταφέρει να έχει έναν εκπρόσωπο στο κοινοβούλιο και ο Pérez αποφάσισε να στρέψει τις φιλοδοξίες του αλλού.

Ο Pérez πήρε μια τολμηρή απόφαση. Παράτησε την πολιτική για μια ακόμη πιο ανταγωνιστική ζωή. Επέλεξε να μπει στον κόσμο των επιχειρήσεων και να αντιμετωπίσει μια ολοκαίνουργια πρόκληση. Με λίγους φίλους στο πλευρό του, αγόρασε μια μικρή χρεοκοπημένη κατασκευαστική επιχείρηση με την επωνυμία Padrós και κατάφερε να την κάνει κερδοφόρα. Παρόλο που ίσως δεν το γνώριζε τότε, είχε μόλις βάλει το πρώτο λιθαράκι για αυτό που έμελλε να γίνει μια πολυεθνική αυτοκρατορία.

Τα επόμενα χρόνια, ο Pérez επέκτεινε την επιχείρησή του, εκμεταλλευόμενος την ανερχόμενη κατασκευαστική βιομηχανία της Ισπανίας και συνάπτοντας πολλές συμβάσεις για τη νέα του εταιρεία. Καλώς ή κακώς, αυτή η εταιρεία είναι μια από τις κινητήριες δυνάμεις της ισπανικής οικονομίας τις τελευταίες δεκαετίες.

Το 1993, μετά τη συγχώνευση της Padrós με μια άλλη μεγάλη εταιρεία, ο Pérez έγινε ένας σημαντικός παράγοντας στις παγκόσμιες επιχειρήσεις. Τότε ήταν που ίδρυσε την ACS, μια από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρείες του κόσμου.

Βλέποντας την οικονομική επιτυχία που σημείωνε, ο Pérez αποφάσισε να βάλει υποψηφιότητα για τη θέση του Προέδρου της Ρεάλ Μαδρίτης. Ήταν το 1995 και ο πρώην πρόεδρος Ramón Mendoza δεχόταν πολλές πιέσεις, μετά την αποκάλυψη των μεγάλων χρεών της ομάδας. Δυστυχώς για τον Pérez, η πρώτη του απόπειρα να αποκτήσει τον έλεγχο της Ρεάλ απέτυχε. Έγιναν εκλογές και ο Mendoza κέρδισε με 699 ψήφους. Συνεπώς, ο Pérez έστρεψε και πάλι την προσοχή του στην ACS. Ωστόσο, η δίψα του για δύναμη δεν είχε σβήσει.

Αν ο Pérez έχανε τις προεδρικές εκλογές, είχε συμφωνηθεί να πάρει γενναιόδωρη αποζημίωση ο Figo. Πιστεύοντας ότι ο Pérez δεν είχε καμία ελπίδα, ο ατζέντης του Figo συμφώνησε με τους όρους του.

Συνοψίζοντας, λοιπόν, ο Pérez ξεκίνησε την καριέρα του στον δημόσιο τομέα, προσπάθησε και απέτυχε να μπει στην πολιτική και τελικά σημείωσε επιτυχία στον κόσμο τον επιχειρήσεων. Είχε περιορισμένη επιτυχία στη δημόσια ζωή, αλλά η ειρωνεία είναι ότι ετοιμαζόταν να αποκτήσει μεγάλη φήμη και περιουσία χάρη σε δημόσιους πόρους.

Ακόμη και μετά την αρχική του αποτυχία να αποκτήσει τη Ρεάλ, ο Pérez συνέχισε να φλερτάρει με την εξουσία. Τόσο στις επιχειρήσεις όσο και στο ποδόσφαιρο, η δίψα του για πρεστίζ και επιρροή ήταν ακόρεστη. Το 2000 και ενώ ήταν ακόμη επικεφαλής της ACS, ο Pérez αποφάσισε να δοκιμάσει και πάλι την τύχη του για την προεδρία της Ρεάλ. Τότε ήταν που έκανε την πιο τολμηρή κίνηση. Αυτήν που θα τον έκανε διάσημο και θα του επέτρεπε να πραγματοποιήσει τα μεγαλόπνοα σχέδιά του.

Η κίνηση αυτή, φυσικά, ήταν η μεταγραφή του Luis Figo.

Ήταν το καλοκαίρι του Euro 2000 και ο Figo βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του. Ήταν αρχηγός της Μπαρτσελόνα τότε και είδωλο του Καμπ Νου. Αδιαφορώντας πλήρως για όλα αυτά, ο Pérez ανακοίνωσε ότι –αν γινόταν πρόεδρος– θα υπέγραφε συμβόλαιο με τον Πορτογάλο μέσο, παίρνοντάς τον από τον μεγαλύτερο αντίπαλο της Ρεάλ.

Στο παρασκήνιο, ο Pérez είχε ήδη κλείσει συμφωνία με τον ατζέντη του Figo. Ήθελε να βεβαιωθεί ότι ο Figo θα ήταν σύμφωνος με την κίνηση αυτή, ενώ οι λεπτομέρειες της μεταγραφής έγιναν σιωπηλά. Αν ο Pérez έχανε τις προεδρικές εκλογές, είχε συμφωνηθεί να πάρει γενναιόδωρη αποζημίωση ο Figo. Πιστεύοντας ότι ο Pérez δεν είχε καμία ελπίδα, ο ατζέντης του Figo συμφώνησε με τους όρους του.

Όταν ο Pérez ανακοίνωσε τις προθέσεις του να υπογράψει συμβόλαιο με τον Figo, οι οπαδοί της Ρεάλ Μαδρίτης –ενθουσιασμένοι και δύσπιστοι ταυτόχρονα– τον ψήφισαν κατά χιλιάδες. Κέρδισε την εκλογή κόντρα στον Lorenzo Sanz και κατευθείαν πλήρωσε τη ρήτρα μεταγραφής του Figo. Η Μπαρτσελόνα ήταν ανήμπορη να παρέμβει και για περίπου 50 εκατομμύρια ευρώ, το γούρι τους πήγε στη Ρεάλ. Ο Pérez είχε κάνει κίνηση ματ, κατατροπώνοντας ταυτόχρονα όλους τους αντιπάλους του και αυτή ήταν μόλις η πρώτη του κίνηση.

Όταν ανέλαβε την ομάδα ο Pérez, κληρονόμησε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Η Ρεάλ Μαδρίτης είχε χρέος ύψους 300 εκ. ευρώ. Έπρεπε να βρεθεί μια λύση και γρήγορα. Ο Pérez κατάφερε να σώσει την κατάσταση, αν και έπρεπε να πάρει δραστικά μέτρα. Πήρε κάποιες αμφιλεγόμενες αποφάσεις, σε μια προσπάθεια να βοηθήσει την ομάδα να ξεφορτωθεί το οικονομικό βάρος – αποφάσεις οι οποίες εξακολουθούν να αμφισβητούνται από κάποιους, μέχρι και σήμερα.

Ίσως η πιο αμφισβητούμενη απόφασή του ήταν η πώληση γης που ανήκε στη Ρεάλ Μαδρίτης, στη λεωφόρο Λα Καστελάνα, πολύ κοντά στην καρδιά της πόλης. Η ομάδα πούλησε το οικόπεδο για περίπου 500 εκ. ευρώ, μετά την εύκολη απόκτησή του από το δημοτικό συμβούλιο της Μαδρίτης.

Με μπόλικο χρήμα και φρέσκες ιδέες –όλα τα δικαιώματα των παικτών μεταφέρθηκαν στην ομάδα, για παράδειγμα, πράγμα που εξασφάλιζε αδρές αμοιβές για τη Ρεάλ– ο Pérez κατάφερε να εφαρμόσει την περίφημη τακτική «Galácticos», η οποία διήρκεσε από το 2000 έως το 2006.

Η ομάδα των Galácticos –Ronaldo, Zinedine Zidane, Roberto Carlos, Luis Figo, David Beckham και οι υπόλοιποι- χάρισαν πολλές κούπες στην ομάδα, συμπεριλαμβανομένων δύο πρωταθλημάτων Ισπανίας και δύο θριάμβων στο Champions League. Στο μεταξύ, η Ρεάλ Μαδρίτης ξεκίνησε να επεκτείνεται ραγδαία και εκτός γηπέδου. Η ομάδα εμπορευματοποιήθηκε σε κάθε επίπεδο, σε ακραίο βαθμό.

Για να καταλάβει κανείς τον Pérez, πρέπει να καταλάβει τον τρόπο σκέψης του. Αν και είχε σύντομες συναντήσεις με κεντρώα πολιτικά κόμματα, όπως το DRP και το UCD –και τα δύο εκ των οποίων έχουν διαλυθεί– είχε πάντα διασυνδέσεις με το χριστιανικό συντηρητικό κόμμα Partido Popular (PP). Το ΡΡ συνδέεται τόσο με την ισπανική Δεξιά, όσο και με την ελίτ. Η ιδεολογία του Pérez μπορεί να συνοψιστεί σε τρεις λέξεις: επιχειρήσεις, χρήμα και δύναμη.

Η σχέση του Pérez με το ΡΡ του δημιούργησε προβλήματα σε πολλές περιπτώσεις, αν και δεν αποκαλύφθηκαν ποτέ παράνομες ενέργειες από πλευράς του και δεν του έχουν απαγγελθεί ποτέ κατηγορίες ενώπιον δικαστηρίου. Ωστόσο, η σχέση του με το ΡΡ αντικατοπτρίζεται στη δήλωση ενός δικαστή που εκδίκαζε μια υπόθεση σχετικά με την «Operación Púnica», ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα διαφθοράς στην πρόσφατη ιστορία της Ισπανίας.

Ο Pérez κλήθηκε να εμφανιστεί στο δικαστήριο, με το σκεπτικό ότι είχαν γίνει ύποπτες πληρωμές από τη Ρεάλ Μαδρίτης σε μια μικρή εταιρεία που διαχειριζόταν μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δυστυχώς, αυτή η εταιρεία ανήκε σε έναν άνδρα με ισχυρές συνδέσεις με το ΡΡ – έναν άνδρα που αργότερα κρίθηκε ένοχος για διαφθορά.

Ο Pérez παραδέχθηκε ότι γνώριζε για αυτές τις πληρωμές, όμως δήλωσε στο δικαστήριο ότι δεν είχαν να κάνουν με το ΡΡ. Λίγο αργότερα, η Ρεάλ Μαδρίτης έκοψε τους δεσμούς με την επιχείρηση και υπέγραψε νέα συμφωνία με άλλη εταιρεία – μια συμφωνία εκατονταπλάσιας αξίας από την αρχική.

Οι σχέσεις του Pérez με τα ΜΜΕ είναι ένα ακόμη κλειδί στην επιτυχία του. Οι δημοσιογράφοι συνήθως χαίρονται, όταν λαμβάνουν πρόσκληση για το προεδρικό θεωρείο του Μπερναμπέου.

«Υπάρχει κάτι εδώ, που δεν μπορώ ακριβώς να εντοπίσω», φέρεται να είπε ο δικαστής στον Pérez. Αυτή σίγουρα φαίνεται να είναι η γενική αίσθηση που επικρατεί γύρω από τις πολιτικές κινήσεις του Pérez, αν και είναι δύσκολο να πει κανείς κάτι παραπάνω για αυτό.

Το δίκτυο που συνδέει τον Pérez με την ανώτερη τάξη της Ισπανίας μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστεί, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αδύνατον να φανεί. Αν ρίξει κανείς μια ματιά στο προεδρικό θεωρείο της Ρεάλ Μαδρίτης, θα δει πλήθος τραπεζιτών, πολιτικών και επιχειρηματιών. Άνδρες όπως αυτοί πηγαίνουν στους αγώνες κάθε δυο εβδομάδες. Ο Pérez αρέσκεται να περιβάλλεται από σημαντικές προσωπικότητες.

Πρέπει να πούμε, όμως, ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται στις VIP ζώνες του Σαντιάγκο Μπερναμπέου δεν είναι πάντα αξιοσέβαστοι. Εκτός από εξαιρετικούς δημοσιογράφους, όπως ο Eduardo Inda, διακεκριμένους δικαστές, όπως ο José Manuel Siera Míguez, ακόμη και πρώην προέδρους της χώρας –ο José María Aznar, για παράδειγμα– το προεδρικό θεωρείο της Ρεάλ έχει φιλοξενήσει επίσης αμφιλεγόμενους χαρακτήρες, όπως τον Gao Ping, ένα μεγάλο κεφάλι της κινεζικής μαφίας της Ισπανίας.

Οι σχέσεις του Pérez με τα ΜΜΕ είναι ένα ακόμη κλειδί στην επιτυχία του. Οι δημοσιογράφοι συνήθως χαίρονται, όταν λαμβάνουν πρόσκληση για το προεδρικό θεωρείο του Μπερναμπέου. Ο Pérez περνά πολύ χρόνο κουβεντιάζοντας μαζί τους και είναι πρόθυμος να αφήνει να διαρρεύσουν πληροφορίες, για να τους κρατήσει με το μέρος του. Σε αντάλλαγμα, λογοκρίνει διακριτικά τα κακά νέα. Οι ειδήσεις, με τη σειρά τους, τείνουν να είναι κολακευτικές για τη Ρεάλ.

Η επιρροή του Pérez έχει αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό που ο ίδιος καυχιέται –στους φίλους του– για τις αλλαγές που έχει καταφέρει να κάνει στα προσχέδια του Ley Mordaza, ενός από τους πιο αμφιλεγόμενους πρόσφατους νόμους της Ισπανίας. Ο Pérez μπορεί ακόμη και να ισχυριστεί ότι υπάρχει νόμος που έχει πάρει το όνομά του: το 2011, μια αλλαγή στους κανόνες της εταιρικής διαχείρισης ήταν ουσιαστικά κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του Pérez, επιτρέποντάς του να γίνει μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Iberdrola, μιας από τις ισχυρότερες ενεργειακές εταιρείες της Ισπανίας.

Στη Ρεάλ Μαδρίτης, η δύναμη του Pérez είναι τώρα απόλυτη. Έχει τον πλήρη έλεγχο όλων των ΜΜΕ της ομάδας και έχει στήσει μια καλολαδωμένη μηχανή προπαγάνδας. Χάρη στις πολλές επαφές τους με τη βιομηχανία της ενημέρωσης, εξασφαλίζει ότι οι δημοσιογράφοι ακολουθούν τη γραμμή του. Περιβάλλεται από ανθρώπους που τον λατρεύουν και εξουδετερώνει όσους τολμούν να επικρίνουν –ή έστω να αμφισβητήσουν– τις μεθόδους του.

Ο Pérez έχει καταφέρει ακόμη και να παρέμβει στην εκλογική διαδικασία της Ρεάλ Μαδρίτης προς όφελός του: πλέον, υπάρχουν παράλογες απαιτήσεις από τους υποψήφιους προέδρους, όπως τεράστιες οικονομικές εγγυήσεις, ενώ πρέπει να έχουν υπάρξει μέλη της ομάδας για περισσότερα από 20 χρόνια και να έχουν τεράστιο προσωπικό πλούτο. Ο Pérez έχει εξασφαλίσει ότι μόνο ο ίδιος θα μπορεί να κερδίσει την εκλογή, αν και εξακολουθεί να διατηρείται ένα προσωπείο δημοκρατίας.

Οι μοναδικοί οπαδοί που τολμήσαν να αμφισβητήσουν το καθεστώς Pérez ήταν οι Ultrasur, μια ομάδα ακραίων –και μερικές φορές βίαιων– οπαδών. Αυτοί οι ultras, ήταν αντίθετοι με την αυταρχική διοίκηση του συλλόγου και διαφώνησαν με πολλές από τις αποφάσεις σχετικά με την ομάδα. Φημίζονταν, μάλιστα, επειδή τον γιούχαραν σε αγώνες, αν και αυτές οι επιδείξεις δυσαρέσκειας δεν είναι καθόλου σπάνιες στην Ισπανία.

[VICE Video] Unfair Play: Ο Ντέμης και η Χαμένη Ευκαιρία

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Παρόλα αυτά, ο Pérez δεν δέχτηκε καλά αυτήν την κριτική. Χρησιμοποίησε κάποια βίαια περιστατικά ως πρόσχημα για να απαγορεύσει την είσοδο στους αγώνες στη συγκεκριμένη ομάδα οπαδών. Παρόμοια περιστατικά δεν φαίνεται να τον είχαν ενοχλήσει στο παρελθόν, όμως ξαφνικά οι βιαιότητες των Ultrasur έγιναν ο νούμερο ένα δημόσιος κίνδυνος. Όμως δεν του έφτανε να τους απαγορεύσει απλώς την είσοδο: τους πήρε τη δύναμη που είχαν, κόβοντας τις επαφές τους με την ομάδα. Η κοινότητα του ισπανικού ποδοσφαίρου θαύμασε την κίνηση και εξέφρασε την πλήρη στήριξή της στον Pérez.

Ο Pérez είχε βγει και πάλι από πάνω.

Χρησιμοποιώντας όλα τα απαραίτητα μέσα, από την κολακεία μέχρι τη δύναμη, ο Florentino Pérez έχει γίνει ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης ενός από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιρικούς συλλόγους του κόσμου. Όταν δεν τα καταφέρνει μέσω της επιρροής που ασκεί, ο Pérez δεν διατάζει να χρησιμοποιήσει το χρήμα. Στο τέλος, όλοι του εχθροί πήγαν με το μέρος του ή καταστράφηκαν.

Ο Pérez τα συνόψισε όλα αυτά, όταν είπε, «Είμαι ισχυρός, εφόσον είμαι πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης». Ο Πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης ήταν πάντα ένας πολύ ισχυρός άνδρας και ο Pérez είναι ο πιο ισχυρός από όλους τους.

Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.

Περισσότερα από το VICE

Κοκαΐνη, Ένας Θάνατος και Λίγη Μόδα: Η Αφοπλιστικά Ειλικρινής Συνέντευξη της Donatella Versace

Το Χρονικό της Συντριβής του Mirage και Γιατί Κινδύνευσε και ο Δεύτερος Πιλότος

Ένα Ταξίδι στην Παρατημένη «Σίλικον Βάλεϊ» της Αθήνας