Αυτοί που Υιοθέτησαν Σκυλιά Μέσα στην Καραντίνα

Θα ήταν άκομψο να ανακηρύξουμε «βασιλιά» της πανδημίας. Αλλά αν έπρεπε, τα σκυλιά θα είχαν μεγάλες πιθανότητες. Χωρίς να ξέρουν τον λόγο που τα αφεντικά τους είναι ξαφνικά συνέχεια σπίτι και τα πηγαίνουν βόλτες, για τα σκυλιά το 2020 δεν ήταν κι άσχημο.

Μιλήσαμε με μερικούς νέους ιδιοκτήτες σκύλων σε όλο τον κόσμο, που απέκτησαν σκυλάκια μες στην καραντίνα, για το πώς είναι η νέα τους ζωή και αν η υιοθεσία του τετράποδου φίλου τους ήταν μια σωστή απόφαση.

Για τη Hanna και τον άντρα της, Dave, που ζουν σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Μελβούρνης, το σνάουτσερ μίνι, η Lulu, έχει φέρει ενθουσιασμό στη ζωή των lockdown.

Λένε ότι ήταν περίπλοκο να πάρουν τη Lulu από το Κουίνσλαντ – περίπου 2000 χιλιόμετρα βόρεια της Μελβούρνης. «Δυστυχώς λόγω του COVID οι αεροπορικές εταιρείες έπαψαν να μεταφέρουν κουτάβια μικρότερα των 12 εβδομάδων και ακόμα και τότε οι πτήσεις ακυρώνονταν την τελευταία στιγμή. Τελικά καταλήξαμε να μας τη φέρουν οδικώς, με κόστος 210 ευρώ».

Οι τρέχοντες περιορισμοί στη Μελβούρνη επιτρέπουν δύο ώρες έξω στον ανοιξιάτικο καιρό, αλλά η Lulu αντιμετώπιζε ακόμη μεγαλύτερους περιορισμούς.

«Είναι μόλις 11 εβδομάδων και πρέπει να κάνει τα τελευταία της εμβόλια πριν της επιτραπεί να βγει έξω», λέει η Hanna, συμπληρώνοντας ότι η επιλογή να το τολμήσουν στην καραντίνα ήταν η σωστή. «Το βασικό όφελος είναι ότι σου προσφέρει ενθουσιασμό και χαρά. Πάντα έχει όρεξη για παιχνίδι και είναι απίστευτα τρυφερή».

«Αυτή τη στιγμή, μου φαίνεται τεράστιο λάθος που πήρα σκυλάκι στην καραντίνα», λέει η Emma για το σκυλάκι που υιοθέτησε με τον φίλο της τον Ιούλιο.

Τον Απρίλιο η Νέα Υόρκη, γεμάτη κρούσματα, ήταν σε κατάσταση πανικού. Τότε η Emma άρχισε να ψάχνει για ράτσες σκύλων και καταφύγια. «Όλη μου τη ζωή είχα σκυλιά και μου έτρεχαν τα σάλια όταν τα κοίταζα στο Instagram ή στον δρόμο, όταν ξεκίνησε η καραντίνα». Ως τον Ιούλιο, με τον φίλο της πήραν τον Archie.

Αλλά όταν το Λαμπραντόρ-Ποιμενικός (δεν είναι σίγουροι για τη ράτσα) ήρθε στη μικροσκοπική τους γκαρσονιέρα στον 45ο όροφο χωρίς μπαλκόνι ήταν σκέτος εφιάλτης. «Σκεφτήκαμε ότι ένας χνουδωτός σύντροφος θα μας έκανε να βγαίνουμε από το σπίτι – όπου νιώθαμε ασφυξία», είπε. Δεν περίμεναν όμως ότι ο Archie δεν θα άντεχε τον θόρυβο. Στο κέντρο της Νέας Υόρκης ήταν πολύ αγχωτικό το να βγαίνουμε έξω μαζί του. «Ξαφνικά περνούσαμε λιγότερο χρόνο έξω από πριν».

Επιπλέον ήταν αδύνατον να τον εκπαιδεύσουν για τουαλέτα σε έναν ουρανοξύστη. «Έκλαιγα σχεδόν κάθε μέρα τις πρώτες εβδομάδες», λέει η Emma. Το ζευγάρι είχε συζητήσει αρκετές φορές να τον στείλει πίσω. «Αν ξαναβρίσκαμε χρόνο, μάλλον θα περιμένάμε. Είναι δύσκολα τα σκυλιά, η Νέα Υόρκη και ο COVID. Αλλά ο Archie είναι παιδί μας, έχουμε δεσμευτεί απέναντί του».

Η καραντίνα στο Άμστερνταμ ήταν από τις πιο χαλαρές της Ευρώπης, όταν η Emilie υιοθέτησε το σκυλί της, Bowi, τον Μάη. «Ήδη σκεφτόμουν να πάρω σκυλί, αλλά στην καραντίνα έμεινε για μερικές εβδομάδες μαζί μου ο σκύλος του αδελφού μου και σκέφτηκα να πάρω κι εγώ ένα».

Την υιοθέτησε από ένα καταφύγιο στην Πορτογαλία και ήταν τεσσάρων μηνών όταν έφτασε στο Άμστερνταμ. «Μοιάζει με ντάτσχουντ», λέει η Emilie, που παραδέχεται ότι ενώ ήταν πολύ καλό που την υιοθέτησε, η εκπαίδευση ήταν δύσκολη. «Θέλει δομή, σχέδιο και πειθαρχία, αλλά θα τα καταφέρουμε».

Πήγαινε την Bowi στο γραφείο της –όπου υπήρχαν μεγαλύτερα σκυλιά, απ’ τα οποία μπορούσε να μάθει– κι αυτό βοήθησε στην εκπαίδευσή της, αλλά από τον Οκτώβρη, οι νέοι περιορισμοί στο Άμστερνταμ σημαίνουν ότι πρέπει να περάσουν τον χειμώνα μαζί στο σπίτι.

Κατά το πρώτο lockdown τον Μάρτιο, η βόλτα σκύλου ήταν από τις επιτρομένες εξόδους για τους Ισπανούς. Πώς ανταποκρίθηκε ο κόσμος; Μερικοί προσπάθησαν να νοικιάσουν τα σκυλιά τους σε όσους ήταν πρόθυμοι να πληρώσουν για καθαρό αέρα, ενώ κάποιοι άλλοι δοκίμασαν να βγάλουν βόλτα ένα ψεύτικο σκυλί.

Η Βικτόρια είχε άλλα μακροπρόθεσμα κίνητρα: «Ο φίλος μου κι εγώ δουλεύουμε συνέχεια και δεν αποφασίζαμε να πάρουμε σκύλο επειδή δεν είχαμε χρόνο να τον εκπαιδεύσουμε και να τον μεγαλώσουμε. Έτσι, στην καραντίνα σκεφτήκαμε πως ήταν η κατάλληλη στιγμή».

Το ζευγάρι πήρε τον Ozu, ένα Λαμπραντόρ-ποιμενικό 40 ημερών, τον Απρίλη. «Το σπίτι είναι μικρό έτσι ήταν δύσκολο να ‘μαστε συνέχεια μέσα», λέει, επισημαίνοντας ότι δεν κέρδιζαν κάτι ως προς τις εξόδους διότι ο Ozu ήταν μικρός και δεν μπορούσε να βγει έξω πριν τον εμβολιασμό, που γίνεται στο τρίμηνο. «Το όφελος τού ότι είχαμε σκυλί στην καραντίνα ήταν ότι μπορούσαμε να είμαστε κι εμείς εκεί ώστε να μην σπάσει τίποτα αν έμενε μόνος».

«Ήταν τέλειο να έχεις ένα κουταβάκι στην καραντίνα», λέει η Tracey για το γουίπετ ιταλικό γκρεϊχάουντ της, τον Floyd. «Με τη σύντροφό μου σχεδιάζαμε έτσι κι αλλιώς να πάρουμε κουταβάκι, αλλά μας τον έδιναν την ώρα που το Λονδίνο έμπαινε σε καραντίνα. Τον πήραμε μια βδομάδα νωρίτερα λόγω της απαγόρευσης μη απαραίτητων ταξιδιών».

Η Tracey λέει ότι μπόρεσαν να δεθούν πιο γρήγορα με τον Floyd, σε σχέση με το αν δούλευαν full time στα γραφεία τους. «Δεν ξέρω πώς θα τα καταφέρναμε χωρίς να είμαστε τόσο στο σπίτι. Βασικά, πιο πολύ το κουταβάκι θα υπέφερε».

Περισσότερα από το VICE

«Μου Τηλεφώνησε για να Ακούσω το Παιδί να Κλαίει» - Υποχρεωτική Συνεπιμέλεια ή Όχι;

In Photos: Η Θεσσαλονίκη Ξύπνησε με Lockdown

Οι «Αγρότες» της Κρίσης Έχουν Μετατρέψει ένα Πρώην Στρατόπεδο στον Μεγαλύτερο Λαχανόκηπο της Θεσσαλονίκης

Ακολουθήστε το VICE σε Twitter, Facebook και Instagram.