Η Lisa και ο Elliot ξανά μαζί, μετά την αποφυλάκιση.
Φωτογραφία: Liam Rogers
Προειδοποίηση περιεχομένου: Κάποιοι αναγνώστες ίσως βρουν ορισμένες φωτογραφίες ενοχλητικές.Η σελίδα Blue Bag Life στο Instagram δεν μοιάζει με καμιά άλλη. Ξεκίνησε από την καλλιτέχνιδα και ομιλήτρια Lisa Selby, το 2017 - χρονιά που για εκείνη αποδείχτηκε ιδιαίτερα ταραγμένη. Πρώτα, η μητέρα της, η Helen, πέθανε από καρκίνο, αφού αρνήθηκε να μπει στο νοσοκομείο καθώς έκανε «θεραπεία» στο σπίτι με αλκοόλ και ηρωίνη. Μέσα σε λίγους μήνες, ο σύντροφος της Lisa, Elliot Murawski, φυλακίστηκε επειδή ντίλαρε ναρκωτικά για να μπορεί να αγοράζει την ηρωίνη του. Ο λογαριασμός λέγεται Blue Bag Life από τα μπλε πλαστικά σακουλάκια που έβρισκε η Lisa στο σπίτι και πρόδιδαν ότι ο Elliot που ήταν καθαρός όταν γνωρίστηκαν είχε κυλήσει ξανά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ακολουθώντας τη διαδρομή τους με εικόνες και λεζάντες, ο λογαριασμός καταγράφει την πάλη της Helen με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, την εποχή του Elliot ως εθισμένου, μέσα και έξω από τη φυλακή, και τη μάχη της Lisa με την εξάρτηση από το αλκοόλ. Καθώς μαθευόταν, αυτές οι προσωπικές φωτογραφίες πλέκονται με συμβολές άλλων εθισμένων όλων των background, από νοικοκυρές της μεσαίας τάξης μέχρι πρόσφατα φυλακισμένους άνδρες της εργατικής τάξης. Το αποτέλεσμα είναι μια προσωπική, διαφωτιστική ματιά, μια ματιά που σε ταράζει, σε ζωές που συχνά παραμένουν αθέατες λόγω του κοινωνικού στίγματος και της ντροπής. Μια οδύσσεια στον εθισμό, τη φυλακή και την απώλεια, με μια ιστορία αγάπης στον πυρήνα της.
Το διαμερισμα της helen τη χρονια που πεθανε (τη Lisa τη μεγαλωσε ο μπαμπας της και δεν ζουσε εδω).
Σήμερα, η Lisa και ο Elliot έχουν τελειώσει με τον εθισμό και συνεχίζουν να τρέχουν μαζί το Blue Bag Life, μαζί με τις δουλειές τους (Ο Elliot είναι διοργανωτής εργαστηρίων στο Think for the Future, ένα πρόγραμμα mentoring που εμπνέει νέους ναθρώπους που αντιμετωπίζουν εμπόδια στην εκπαίδευση). Τους συνάντησα στο Café Sobar στο Nottingham, να μιλήσουμε για τον λογαριασμό και τις πιο τρομακτικές στιγμές της ζωής τους.VICE:Οι φωτογραφίες και οι ιστορίες που ανεβάζετε συχνά είναι τρομερά προσωπικές. Πώς είναι η εμπειρία του να μοιράζεστε αυτή την πλευρά σας δημόσια και πώς βρήκατε το θάρρος να το κάνετε; Lisa: Εγώ πάντα τραβούσα φωτογραφίες, τα πάντα και τους πάντες. Ήθελα να παρουσιάζω τις πληροφορίες με εξεταστικό τρόπο, να τις αναλύω μετά. Φωτογράφιζα σύνεργα ναρκωτικών στο σπίτι της μακαρίτισσας της μητέρας μου και τον Elliot να σουτάρει, για να καταλάβω τι ήταν αυτό που έπαιρνε τον Elliot μακριά μου, τι ήταν αυτό που μου πήρε τη μαμά μου. Δεν ήξερα ότι τα μπλε σακουλάκια ήταν σακουλάκια ηρωίνης, ότι μια καμένη συσκευή εισπνοών για το άσθμα ήταν πίπα κρακ ή ότι ένα αυγό Kinder χρησιμοποιούνταν για την παράνομη διακίνηση ναρκωτικών, μέχρι που πρόσεξα αυτές τις φωτογραφίες.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Elliot: Αποφάσισα να εμφανιστώ με το πραγματικό μου όνομα επειδή τα μόνο πράγματα που υπήρχαν για μένα στο Ίντερνετ ήταν άρθρα για τη σύλληψή μου και η φωτογραφία από το τμήμα, που τραβήχτηκαν όταν ήμουν σε τραγική κατάσταση, σε φάση στέρησης από τα ναρκωτικά. Έτσι, για να το αντικρούσω αυτό εξηγώ πώς έφτασα εκεί, γιατί άρχισα να παίρνω ναρκωτικά και τι έγινε μετά. Όποτε ήμουν καθαρός (στο παρελθόν) δεν μπορούσα να μιλήσω με ειλικρίνεια για τον εθισμό μου, καθώς η ηρωίνη είναι συνυφασμένη με τη μυστικότητα και τη ντροπή – και τότε κυλούσα ξανά.Lisa: Όλη μου την παιδική ηλικία κρατούσα τον εθισμό της μητέρας μου μυστικό – το κεφάλι μου κόντευε να εκραγεί.
Έτσι βρήκατε το θέμα για την ομιλία σας στο TEDx; Elliot: Την ονομάσαμε Addiction and Prison: The Undoing of Shame, επειδή η ντροπή είναι συνδεδεμένη με τον εθισμό. Η κοινωνία κρίνει τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν ναρκωτικά αλλά αν τα ναρκωτικά είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τα πράγματα, τότε η ντροπή θα σε κάνει να χρησιμοποιείς περισσότερα.
Οι φυλακές είναι από τους χώρους που ελάχιστα κατανοούμε στην κουλτούρα μας. Πώς σε επηρέασε η ποινή σου; Lisa: Υπάρχουν κάποια εντυπωσιακά ντοκιμαντέρ και σειρές όπως το Orange is the New Black, αλλά δεν είναι ρεαλιστικά. Δεν βλέπεις τις απλές καθημερινές δυσκολίες, όπως το να προσπαθείς να βρεις ένα βέλκρο για να κολλήσεις μια πετσέτα στην πόρτα σου για να έχεις λίγη ιδιωτικότητα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Elliot: Είναι τραυματικό και πολύ βαρετό ταυτόχρονα. Σταματάς να προσέχεις τη βία, τα ναρκωτικά, τον αυτοτραυματισμό και τις απόπειρες αυτοκτονίας γύρω σου. Η μονοτονία και τα μικρά πράγματα είναι τα χειρότερα – σου υπόσχονται κάτι που δεν γίνεται και δεν ξέρεις γιατί. Δεν μπορείς να έχεις προσδοκίες επειδή η ζωή σου δεν είναι στα χέρια σου.Lisa: Το σύστημα βάζει σε κίνδυνο τις ανθρώπινες σχέσεις, αρνείται για παράδειγμα σε έναν φυλακισμένο ένα τηλεφώνημα που περιμένει – αλλά τα στοιχεία δείχνουν ότι το μυστικό για την αποκατάσταση είναι το δίκτυο υποστήριξης που έχουν έξω.
Η lISA στο διαμερισμα της helen, μετα τον θανατο της απο καρκινο.
Και τα πρακτικά του να ανανεώνεις τοfeed,να βρίσκεις άτομα να συμμετέχουν και να παρακάμπτεις τη λογοκρισία; Lisa: Παίρνουμε εκατοντάδες μηνύματα κάθε μέρα. Μερικά μέσω email, άλλα σε σχόλια. Δεν είμαστε γραμμή στήριξης ή επαγγελματίες ψυχικής υγείας: λέμε ιστορίες. Σχεδιάζουμε τις συμμετοχές guest πολύ προσεκτικά, με πολλές συζητήσεις. Μας παίρνει πολλή ώρα, δεν τελειώνουμε ποτέ – σε κάθε διάλειμμα στη δουλειά, το απόγευμα, το τελευταίο πράγμα που κάνουμε το βράδυ. Μιλάμε με άτομα απ’ όλη τη χώρα και γράφουμε βιβλίο. Τα post σβήνονται τακτικά, μια φορά μας έσβησαν τον λογαριασμό αλλά επιμένουμε. Το Instagram έχει ελαττώματα αλλά είναι η πλατφόρμα με το μεγαλύτερο εύρος.
Ο ELLIOT με χειροπεδες περασμενες στο χερι ενος αστυνομικου, στην κηδεια του παππου του.
Υπάρχουν ανάλαφρες στιγμέςκαι πώς φτιάχνει το κέφι σας μετά από τόση περιδιάβαση στην ανθρώπινη δυστυχία; Lisa: Δεν υπάρχουν πάντα. Είναι βαρύ όλο. Δεν υπάρχει πάντα καλό τέλος. Όταν επισκέφτηκα τον Elliot στη φυλακή, είχα τις στάχτες της μητέρας μου σε ένα ντουλαπάκι εκεί. Δύο συνέπειες του εθισμού. Η ανταμοιβή μου είναι η ευγνωμοσύνη των ανθρώπων των οποίων τις ιστορίες έχουμε μοιραστεί χωρίς να κρίνουμε. Είναι σαρωτικό. Υπάρχουν και οι έφηβοι, 15 με 18 ετών, κάποιοι ξεκινάνε ισόβια για φόνο, που τους γνωρίσαμε στα εργαστήρια στη φυλακή. Τους διδάσκουμε ότι οι ιστορίες τους είναι πολύτιμες και σημαίνουν κάτι. Είναι εκπληκτικό όταν ακούν ο ένας τον άλλον.
Elliot: Μπορεί να είναι αστείο – τηλεφώνησα στον μπαμπά μου από τη φυλακή και εκείνος μου έκανε πλάκα. Γελούσαμε για να την παλέψουμε.Lisa: Με ρώτησαν αν αλλάζει η στάση των ανθρώπων απέναντι στον εθισμό. Δεν νομίζω ότι έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο αλλά κάτι γίνεται με την αποβολή του στίγματος γύρω από την ψυχική υγεία ,έτσι θα θέλαμε μια μέρα η αντίληψη για τον εθισμό και τη φυλακή να ακολουθήσει την ίδια πορεία την οποία έχει πάρει η ψυχική υγεία – να κανονικοποιηθεί. Αυτός είναι ο στόχος.Περισσότερες φωτογραφίες από τον λογαριασμό Blue Bag Life, παρακάτω.
Oι σταχτες της helen σε ενα ντουλαπι στη φυλακη, κατα τη διαρκεια μιας επισκεψης.
Η LISA επισκεπτεται τον ELLIOT στη φυλακη.
Η HELEN στο σπιτι, τη χρονια που πεθανε.
Μια πιπα κρακ που κατασκευαστηκε απο ενα μπουκαλακι χαπια στο διαμερισμα τησ helen.
O ELLIOT ετοιμαζεται να σουταρει ηρωινη.
Η LISA εξω απο την πυλη της φυλακης, τη μερα αποφυλακισησ του elliot.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
