Η γενιά των σημερινών 30άρηδων, που χαρακτηρίστηκε ως η «χαμένη γενιά», ήταν παράλληλα η γενιά που φιγούραρε σε εξώφυλλα περιοδικών, δίπλα από τον τίτλο «Brain Drain» – το φαινόμενο μαζικής εξόδου των νέων επιστημόνων στο εξωτερικό. Ανάμεσά τους και μία μεγάλη μερίδα ανθρώπων που έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν ακαδημαϊκή καριέρα μακριά από τα ελληνικά πανεπιστήμια. Το γραφειοκρατικό σύστημα, οι μηδενικές προσλήψεις και η πολυετής αναμονή δεν τους επιτρέπει την παραμονή τους στη χώρα μας/τους. Έτσι, διαπρέπουν στην Ευρώπη. Τους ρωτήσαμε πώς τα περνάνε.
«Ιδανικά, η Ελλάδα πρέπει να είναι η πρώτη επιλογή για το πτυχίο»
Μάνος Αυγερινός, 31 ετών, Μαδρίτη, ΙΕ Business School (IE University), Διοί κηση Επιχειρήσεων
Videos by VICE
VICE : Ποια είναι η πορεία των σπουδών σου και πώς βρέθηκες να διδάσκεις εκεί;
Αρχικά, σπούδασα ηλεκτρολόγος μηχανικός και μηχανικός υπολογιστών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (2003-2008). Στη συνέχεια, έκανα το Master μου στην επιχειρησιακή έρευνα στο Columbia University, στη Νέα Υόρκη (2009-2010). Όμως, δεν με ενθουσίαζε η προοπτική να συνεχίσω στο αντικείμενο του μηχανικού. Άλλωστε και στο πρώτο πτυχίο μου είχα επιλέξει τη ροή «Διοίκηση και Απόφαση», οπότε είχα πάρει κάποια σχετικά μαθήματα. Μετά, αποφάσισα συνειδητά να επιστρέψω στην Ευρώπη, για να κάνω το διδακτορικό μου και κατέληξα στο School of Management του University College London στον τομέα της διοίκησης επιχειρήσεων (2010-2015). Ταυτόχρονα με το διδακτορικό μου, εργαζόμουν στο London School of Economics and Political Science και στο UCL, ως guest lecturer καθώς και στο London Business School (IBS) ως teaching assistant – δίδασκα δηλαδή κάποια μαθήματα, εργαστήρια και σεμινάρια, μου άρεσε αρκετά και αποφάσισα να ακολουθήσω ακαδημαϊκή καριέρα. Όταν ολοκλήρωνα, λοιπόν, το διδακτορικό μου, ξεκίνησα να κάνω αιτήσεις για θέσεις λέκτορα, κυρίως στην Ευρώπη, επειδή δεν ήθελα να επιστρέψω στην Αμερική. Είχα αρκετές προτάσεις -και ακόμα περισσότερες απορρίψεις φυσικά- και κατέληξα στην τωρινή μου θέση, όπου ξεκίνησα τον Ιούλιο του 2016.
Ήταν συνειδητή επιλογή να διδάξεις στο εξωτερικό και όχι στην Ελλάδα;
Απολύτως. Ήθελα να μείνω στην Ευρώπη, αλλά όχι να επιστρέψω στην Ελλάδα. Τουλάχιστον προς το παρόν.
Το γεγονός ότι στην Ελλάδα αργείς να πάρεις τον τίτλο του καθηγητή και οι λέκτορες ή οι βοηθοί είναι κακοπληρωμένοι, πώς λειτούργησε στην απόφασή σου;
Δεν με επηρέασε καθόλου, επειδή δεν μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ τον επαναπατρισμό τη συγκεκριμένη στιγμή της καριέρας μου.
Καταφέρνεις να ζεις από τη διδασκαλία ή χρειάζεται να κάνεις και άλλα πράγματα παράλληλα;
Ναι, ο μισθός μου είναι μια χαρά και δεν χρειάζεσαι να εργαστώ ως σύμβουλος επιχειρήσεων, κάτι το οποίο συνηθίζεται στον τομέα μου.
Το ότι δεν διδάσκεις στη μητρική σου γλώσσα, έχει δημιουργήσει δυσκολίες στα μαθήματα ή στη συναναστροφή σου με τους ντόπιους φοιτητές;
Καμία απολύτως. Το πανεπιστήμιο είναι διεθνές. Η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών δεν είναι Ισπανοί, οπότε τα πάντα γίνονται στα αγγλικά στα μαθήματά μου. Μετά από τόσα χρόνια στο εξωτερικό επίσης, έχω προσαρμοστεί πλήρως στο να διδάσκω στα αγγλικά.
Κάνεις αιτήσεις και για Πανεπιστήμια στην Ελλάδα; Θα επιθυμούσες να επιστρέψεις κάποια στιγμή;
Όχι, δεν έχω κάνει καμία μέχρι στιγμής. Σίγουρα θα το επιθυμούσα, αλλά όχι σε αυτήν τη φάση της καριέρας μου. Ίσως αργότερα, όταν πάρω «μονιμότητα» -tenureship-, να το εξετάσω, γνωρίζοντας ωστόσο ότι δεν είναι εύκολο, λόγω υψηλού ανταγωνισμού.
Σε νέα παιδιά που είναι στο δίλημμα να διαλέξουν ανάμεσα σε σπουδές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, τι προτείνεις;
Το επίπεδο σπουδών στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι ιδιαίτερα υψηλό. Απλώς, ένας φοιτητής ενδέχεται να συναντήσει κάποια εμπόδια στο να ολοκληρώσει τις σπουδές του, για παράδειγμα να κλείνει συχνά η σχολή του λόγω καταλήψεων και να μεταφέρεται κάποια εξεταστική περίοδος – στη σχολή μου ήταν ένα αρκετά συχνό φαινόμενο. Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι με λίγη υπομονή, όποιος θέλει και ασχολείται, τελειώνει και έχει αποκτήσει ένα σημαντικό υπόβαθρο, είτε για να εργαστεί είτε για να συνεχίσει τις σπουδές του με κάποιο μεταπτυχιακό ή και διδακτορικό. Επομένως, πιστεύω ότι ιδανικά η Ελλάδα πρέπει να είναι η πρώτη επιλογή για το πρώτο πτυχίο και μετά ίσως το εξωτερικό για ένα μεταπτυχιακό, αν υπάρχει φυσικά η οικονομική δυνατότητα.
«Τα ελληνικά προπτυχιακά προγράμματα ανοίγουν πολλές μελλοντικές διεξόδους, εντός και εκτός Ελλάδας»
Κωνσταντίνα Βαλογιάννη, 29 ετών, Μαδρίτη, IE Business School , Information Systems
Ποια είναι η πορεία των σπουδών σου. Πώς βρέθηκες να διδάσκεις στο IE Business School;
Σπούδασα στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια, ολοκλήρωσα τη διδακτορική διατριβή μου στο Rotterdam School of Management, στον τομέα των πληροφοριακών συστημάτων, με θέμα αλγόριθμους μηχανικής μάθησης για έξυπνη φόρτιση ηλεκτρικών οχημάτων. Κατά τη διάρκεια του διδακτορικού μου, ήμουν επισκέπτρια ερευνήτρια (visiting scholar) στο Carlson School of Management, University of Minnesota. Εδώ και έναν χρόνο είμαι Assistant Professor στο ΙΕ Business School της Ισπανίας. Βρέθηκα εκεί, καθώς είχε προκηρύξει διαθέσιμες θέσεις τη χρονιά που ολοκλήρωσα τη διατριβή μου και όντας ένα πολύ καλό πανεπιστήμιο, θα μου προσέφερε εμπειρίες και εφόδια για τη μετέπειτα καριέρα μου.
Ήταν συνειδητή επιλογή να διδάξεις στο εξωτερικό και όχι στην Ελλάδα;
Ανέκαθεν με γοήτευε το εξωτερικό ως εμπειρία, καθώς πάντα ήθελα να συναναστραφώ με ερευνητές άλλων χωρών και να μάθω πώς προσεγγίζουν επιστημονικά θέματα. Η επιλογή του IE Business School ήταν συνειδητή, καθώς είναι από τα καλύτερα πανεπιστήμια στο χώρο του business στην Ευρώπη, αλλά και παγκοσμίως, και προσφέρει ισχυρά εφόδια στους νέους καθηγητές. Αυτό δεν σημαίνει ότι είχα αποκλείσει την Ελλάδα. Παρόλα αυτά, η διαθεσιμότητα θέσεων πάνω στο ερευνητικό μου αντικείμενο ήταν πολύ μεγαλύτερη στο εξωτερικό τη χρονιά που ολοκλήρωσα τη διδακτορική διατριβή μου.
Διαβάστε ακόμη: Οκτώ στους Δέκα Έλληνες Μαθητές Θέλουν να Δραπετεύσουν στο Εξωτερικό
Το γεγονός ότι στην Ελλάδα αργείς να πάρεις τον τίτλο του καθηγητή και οι λέκτορες ή οι βοηθοί είναι κακοπληρωμένοι, πώς λειτούργησε στην απόφασή σου;
Ένα επάγγελμα σαφώς πρέπει να αποδίδει τα προς το ζην, αλλά και να προσφέρει την ηθική ικανοποίηση της προσωπικής εξέλιξης. Δεν είναι κανόνας ότι όλα τα πανεπιστήμια του εξωτερικού πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις, αλλά αυτά που τις πληρούν είναι πιο ελκυστικά για νέους καθηγητές. Στη δική μου περίπτωση, η διαθεσιμότητα των θέσεων εκείνη τη χρονιά σε συνδυασμό με τη δυνατότητα να αποκτήσω ισχυρή εμπειρία και τεχνογνωσία οδήγησε στην επιλογή μου.
Καταφέρνεις να ζεις από τη διδασκαλία ή χρειάζεται να κάνεις και άλλα πράγματα παράλληλα;
Ναι, η θέση μου ως Assistant Professor προϋποθέτει ερευνητικό έργο εκτός από τη διδασκαλία, ο συνδυασμός των οποίων αμείβεται επαρκώς.
Το ότι δεν διδάσκεις στη μητρική σου γλώσσα έχει δημιουργήσει δυσκολίες στα μαθήματα ή στη συναναστροφή σου με τους ντόπιους φοιτητές;
Η διδασκαλία μου γίνεται αποκλειστικά στα αγγλικά. Αυτό δεν μου δημιουργεί προβλήματα, καθώς δίδασκα ήδη σε όλη τη διάρκεια του διδακτορικού μου στα αγγλικά. Επίσης, για να γίνω δεκτή στο διδακτορικό πρόγραμμα του Rotterdam School of Management, απαιτούνταν άριστη γνώση της αγγλικής γλώσσας. Όσον αφορά τους φοιτητές μου, προέρχονται από πολλές διαφορετικές χώρες και για να γίνουν δεκτοί στο πανεπιστήμιο πρέπει να κατέχουν την αγγλική γλώσσα πολύ καλά. Αυτό οδηγεί σε μια απολαυστική πολυπολιτισμική επικοινωνία και ανταλλαγή απόψεων, που δίνει ζωντάνια στα μαθήματα μου.
Κάνεις αιτήσεις και για πανεπιστήμια στην Ελλάδα; Θα επιθυμούσες να επιστρέψεις κάποια στιγμή;
Είναι πολύ νωρίς να μιλήσω για μελλοντικά σχέδια, καθώς μόλις ολοκλήρωσα το πρώτο έτος στη βαθμίδα του Assistant Professor.
Σε νέα παιδιά που είναι στο δίλημμα να διαλέξουν ανάμεσα σε σπουδές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, τι προτείνεις;
Από την εμπειρία μου, τα ελληνικά προπτυχιακά προγράμματα προσφέρουν ισχυρές γνώσεις στους φοιτητές και ανοίγουν πολλές μελλοντικές διεξόδους, εντός και εκτός Ελλάδας. Φυσικά, αυτό εξαρτάται από τις φιλοδοξίες και τα «θέλω» του κάθε νέου και είναι προσωπική επιλογή. Αυτό που θα πρότεινα είναι, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, να προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν στο μέγιστο τη γνώση που τους προσφέρεται από το πανεπιστήμιο, για να μπορούν να εξελιχθούν και να γίνουν ανταγωνιστικοί στην αγορά εργασίας.
«Θα επιστρέψω στην Ελλάδα όταν φτάσω να πάρω σύνταξη, αλλά μέχρι τότε θα μείνω στο εξωτερικό»
Γιάννης Φράγκος, 34 ετών, Ρότερνταμ, Rotterdam School of Management, Erasmus University, Επιχειρησιακή Έρευνα
Ποια είναι η πορεία των σπουδών σου. Πώς βρέθηκες να διδάσκεις στο Rotterdam School of Management;
Αφού αποφοίτησα από τη Σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, έκανα μεταπτυχιακό και διδακτορικό στην Επιχειρησιακή Έρευνα, στο London School of Economics και στο University College London αντίστοιχα. Προτού καταλήξω στην Ολλανδία, ήμουν για έξι μήνες μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Μόντρεαλ του Καναδά, στο Κέντρο Έρευνας Δικτύων Μεταφορών και Logistics (CIRRELT).
Ήταν συνειδητή επιλογή να διδάξεις στο εξωτερικό και όχι στην Ελλάδα;
Ναι, δεν προσπάθησα να επιστρέψω.
Το γεγονός ότι στην Ελλάδα αργείς να πάρεις τον τίτλο του καθηγητή και οι λέκτορες ή οι βοηθοί είναι κακοπληρωμένοι, πώς λειτούργησε στην απόφασή σου;
Το γενικότερο ακαδημαϊκό τοπίο στο εξωτερικό δίνει τόσες ευκαιρίες προσωπικής ανάπτυξης, που με έκανε να θέλω να συνεχίσω. Δεν έχω σκεφτεί σοβαρά μέχρι στιγμής να γυρίσω στην Ελλάδα, αλλά αν το σκεφτόμουν, προφανώς θα ήθελα να μην έχω οικονομικά προβλήματα και ο ρόλος μου στο πανεπιστήμιο να είναι αυτός που θα είχα σε εφάμιλλα πανεπιστήμια.
Καταφέρνεις να ζεις από τη διδασκαλία ή χρειάζεται να κάνεις και άλλα πράγματα παράλληλα;
Καταρχάς, η διδασκαλία είναι μόνο ένα κομμάτι της δουλειάς μας και όχι αυτό με τη μεγαλύτερη βαρύτητα. Κρινόμαστε κατά 50% με βάση την ποιότητα -δευτερευόντως, την ποσότητα- της έρευνας που παράγουμε, κατά 40% με βάση τη διδασκαλία, δηλαδή τις αξιολογήσεις που δίνουν οι μαθητές στις διαλέξεις μας και κατά 10% με βάση τις λοιπές υπηρεσίες που παρέχουμε στο πανεπιστήμιο – υπεύθυνοι μεταπτυχιακών προγραμμάτων, συνεντεύξεις προσλήψεων νέων καθηγητών, οργάνωση ερευνητικών εκδηλώσεων κτλ. Για να απαντήσω στην ερώτηση, μπορώ άνετα να ζω από τη δουλειά μου, χωρίς να χρειάζεται να κάνω κι άλλα πράγματα παράλληλα.
Το ότι δεν διδάσκεις στη μητρική σου γλώσσα, έχει δημιουργήσει δυσκολίες στα μαθήματα ή στη συναναστροφή σου με τους ντόπιους φοιτητές;
Όχι. Είμαι περίπου δέκα χρόνια στο εξωτερικό και σε τάξη μπήκα πρώτη φορά ως δάσκαλος 25 χρονών. Ίσως αρχικά να ήταν κάπως περίεργο, αλλά μετά από τόσο καιρό είναι ΟΚ. Οι ντόπιοι φοιτητές και γενικά οι Ολλανδοί, μιλούνε αγγλικά σε ικανοποιητικό επίπεδο, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα γλώσσας.
Κάνεις αιτήσεις και για πανεπιστήμια στην Ελλάδα; Θα επιθυμούσες να επιστρέψεις κάποια στιγμή;
Δεν έχω σκεφτεί μέχρι τώρα να κάνω αιτήσεις στην Ελλάδα, ούτε να επιστρέψω σύντομα. Όταν φτάσω να πάρω σύνταξη σίγουρα θα επιστρέψω, αλλά μέχρι τότε λογικά θα μείνω στο εξωτερικό.
Σε νέα παιδιά που είναι στο δίλημμα να διαλέξουν ανάμεσα σε σπουδές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, τι προτείνεις;
Νομίζω ότι αν κάποιος φύγει από την Ελλάδα για σπουδές, αξίζει να μείνει εκεί και να δουλέψει μετά, επειδή οι δουλειές χωρίς προϋπηρεσία είναι περισσότερες και καλύτερης ποιότητας στο εξωτερικό: πιο αξιοκρατικές, με περισσότερες ευκαιρίες ανάπτυξης και με καλύτερες απολαβές. Επίσης, το να έχει κάποιος μια –έστω μικρή- προϋπηρεσία στο εξωτερικό κάνει μεγάλη διαφορά, όταν θέλει να γυρίσει πίσω. Οπότε, ίσως ένα καλύτερο δίλημμα είναι η επιλογή μεταξύ σπουδών και εργασίας στο εξωτερικό vs σπουδές και εργασία στην Ελλάδα.
Το ποια απόφαση είναι καλύτερη εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ιδιοσυγκρασία του καθενός. Υπάρχει κόσμος που δεν αντέχει ούτε μήνα εκτός Ελλάδας, άλλοι που τους λείπει, αλλά κάνουν υπομονή και άλλοι που τους αρκεί να επιστρέφουν για διακοπές. Αν κάποιος νιώθει ότι καταπιέζεται και ότι του λείπουν πολύ αυτά που αφήνει πίσω, τότε ίσως δεν είναι καλή επιλογή. Αλλιώς, η επιλογή της χώρας είναι σημαντική και θέλει καλό ψάξιμο.
«Αν υπάρχει δρόμος, να τον περπατήσεις και αν δεν υπάρχει, να τον φτιάξεις»
Αλκμήνη Γκρίτζαλη, 31 ετών , Λονδίνο, University of Surrey, Tourism Managment
Ποια είναι η πορεία των σπουδών σου, πώς βρέθηκες να διδάσκεις εκεί;
Τελείωσα το Τμήμα Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών το 2007. Έναν χρόνο αργότερα έφυγα για Αγγλία, για να ξεκινήσω το μεταπτυχιακό μου σε Creative and Media Enterprises στο University of Warwick. Το προπτυχιακό, πέραν από βαθειά γνώση μάρκετινγκ, μου έμαθε να σκέφτομαι. Διάβασα πολύ, για να καταφέρω να περάσω και το Τμήμα με αντάμειψε. Το μεταπτυχιακό μού έδωσε εξειδίκευση πάνω στο μάρκετινγκ τομέων όπως τα media, η τηλεόραση, ο κινηματογράφος, η μόδα, τα μουσεία. Το βρήκα τυχαία χαζεύοντας μια μπροσούρα –μέχρι τότε δεν είχα ιδέα πως μπορώ να σπουδάσω κάτι αντίστοιχο–, έκανα αίτηση αμέσως και αρχικά με απέρριψαν. Ευτυχώς, κάποιος άλλαξε γνώμη, δεν δέχθηκε τη θέση που του προσέφεραν και βρέθηκα εγώ εκεί.
Το διδακτορικό μου το έκανα στο Cass Business School, του City University London με δύο εξαιρετικούς επιβλέποντες καθηγητές, που υπήρξαν για μένα πρότυπα ακαδημαϊκών αλλά και ανθρώπων. Τους βρήκα επίσης τυχαία, μετά από ακόμη μια απόρριψη από άλλο πανεπιστήμιο και «δεθήκαμε» από την αρχή. Παράλληλα με το διδακτορικό μου, δούλευα ως ερευνήτρια στο κέντρο Creativity Marketing στο London campus του ESCP Europe Business School. Η διδακτορική μου διατριβή μελετούσε την επιρροή της ποπ κουλτούρας στον τρόπο που οι Αμερικανοί αντιλαμβάνονται τις ευρωπαϊκές πόλεις, οπότε πέρασα πολύ χρόνο ψάχνοντας τσιτάτα του Woody Allen.
VICE Video: Άνδρες που Είναι Παθιασμένοι με τον «Όγκο» μάς Εξηγούν τη Φιλοσοφία τους
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
Όταν το διδακτορικό μου έφτανε στο τέλος του στα τέλη του 2013, αναζήτησα θέσεις στο αντικείμενό μου στην Αγγλία, όπου ήξερα το σύστημα πολύ καλά. Στο University of Surrey τότε, αναζητούσαν λέκτορα στο αντικείμενο του τουριστικού μάρκετινγκ. Ενώ δεν είχα ειδικές γνώσεις πάνω στο αντικείμενο, αποφάσισα να κάνω αίτηση, λόγω της σχετικής συνάφειας της διατριβής μου. Το άνοιγμα μιας θέσης σαν και αυτή, προτού ακόμη τελειώσω το διδακτορικό μου, ήταν για μένα μια τεράστια ευκαιρία.
Όταν με κάλεσαν για συνέντευξη οι επικεφαλής του τμήματος, τους είπα πως δεν έχω διδαχτεί ποτέ οτιδήποτε σχετικό με τον τουρισμό και πως, από μια ματιά που έριξα στο ερευνητικό τους έργο, συνειδητοποίησα πως δεν έχω ιδέα για αυτά που μελετούν. Μου απάντησαν πως μάλλον ούτε αυτοί έχουν ιδέα και με προσέλαβαν. Αργότερα κατάλαβα πως ήταν δύο από τους πιο γνωστούς καθηγητές τουρισμού παγκοσμίως και συνειδητοποίησα πως η ειλικρίνεια και η άγνοια κινδύνου μου, μού άνοιξαν μια τεράστια πόρτα. Σχεδόν τέσσερα χρόνια αργότερα, έχω σιγουρευτεί πως –συν Αθηνά και χείρα κίνει– έχω βρει αυτό που μου ταιριάζει πραγματικά και προσπαθώ να γίνομαι καλύτερη σε αυτό κάθε μέρα.
Διαβάστε ακόμη: Τσιτσάνης στο Παρίσι – Οι Έλληνες Ρεμπέτες που Μετανάστευσαν στην Ευρώπη
Ήταν συνειδητή επιλογή να διδάξεις στο εξωτερικό και όχι στην Ελλάδα;
Ήταν συνειδητή επιλογή να κάνω ακαδημαϊκή καριέρα. Ξεκίνησα το διδακτορικό μου τον Σεπτέμβρη του 2009 και τελείωσα στις αρχές του 2014. Στο μεσοδιάστημα, στην Ελλάδα έπεσε η κρίση. Δεν έγινε καμία πρόσληψη καθηγητών ανώτατης εκπαίδευσης, σε οποιαδήποτε βαθμίδα, παρά μόνο εξελίξεις όσων είχαν ήδη θέσεις. Οι πρώτες προκηρύξεις θέσεων, μετά το 2009, σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, ανακοινώθηκαν το 2016. Άρα, η προοπτική της ακαδημαϊκής καριέρας στην Ελλάδα, όταν εγώ έγινα επιτέλους «Dr.» ήταν μηδαμινή και το εξωτερικό ήταν μονόδρομος.
Το γεγονός ότι στην Ελλάδα αργείς να πάρεις τον τίτλο του καθηγητή και οι λέκτορες ή οι βοηθοί είναι κακοπληρωμένοι, πώς λειτούργησε στην απόφασή σου;
Καταρχάς διαφωνώ με τη γενίκευση περί τίτλου, αλλά και έτσι να είναι, θεωρώ πως η ακαδημαϊκή καριέρα δεν είναι σπριντ, αλλά μαραθώνιος. Αν τρέχεις σαν τρελός, δεν θα απολαύσεις τη διαδρομή και, αν καταφέρεις να φτάσεις στο τέρμα, θα είσαι τραυματισμένος και ημιλιπόθυμος. Όπως είπε ο Καβάφης, «Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος». Για τους μισθούς στην ανώτατη εκπαίδευση, συμφωνώ πως έπρεπε να είναι υψηλότεροι σε όλες τις βαθμίδες. Παρόλα αυτά, για μένα προσωπικά, δεν θα λειτουργούσαν αποτρεπτικά για μία καριέρα στην Ελλάδα.
Καταφέρνεις να ζεις από τη διδασκαλία ή χρειάζεται να κάνεις και άλλα πράγματα παράλληλα;
Το επίπεδο των μισθών των ακαδημαϊκών στην Αγγλία είναι ικανοποιητικό αλλά όχι υψηλό. Βιοποριστικά, η δουλειά μου ως full-time Lecturer in Tourism, μου επιτρέπει να ζω μια καλή ζωή. Δεδομένου ότι δεν ονειρεύομαι να γίνω πλούσια, αλλά να ζήσω μια ευτυχισμένη και ισορροπημένη ζωή, πιστεύω πως έχω κάνει τη σωστή επιλογή.
Παρόλα αυτά, καθώς θεωρώ πως οι ακαδημαϊκοί είναι εκ φύσεως πολυπράγμονες, θα έλεγα πως τα διαφορετικά projects είναι κομμάτι της δουλειάς. Γι’ αυτό και έχω επιλέξει να ασχολούμαι και με μη ακαδημαϊκά projects, τα οποία ελπίζω κάποια μέρα να βοηθήσουν τον κόσμο να γίνει λιγάκι καλύτερος.
Το ότι δεν διδάσκεις στη μητρική σου γλώσσα, έχει δημιουργήσει δυσκολίες στα μαθήματα ή στη συναναστροφή σου με τους ντόπιους φοιτητές;
Στην Αγγλία και ειδικά στο Λονδίνο, που είναι κράμα πολιτισμών, η αγγλική γλώσσα ενώνει και δεν χωρίζει. Ως εργαλείο επικοινωνίας, η γλώσσα μου επέτρεψε να πάρω και να μεταδώσω γνώση σε ανθρώπους από την Αγγλία, την Κίνα, την Ινδονησία, την Καραϊβική, την Ιαπωνία – η λίστα είναι ατελείωτη. Με αυτήν τη λογική, η αγγλική γλώσσα είναι η γέφυρά μου. Μέχρι στιγμής, έχω διδάξει μόνο στα αγγλικά. Η πρώτη διάλεξη που έδωσα στα ελληνικά, φέτος το καλοκαίρι, μου προκάλεσε κάμποσες άγρυπνες νύχτες, αλλά τελικά, απ’ ό,τι μου είπαν, πήγε πολύ καλά. Είπα δεκάδες αγγλικές λέξεις και πάλι. Ως στοιχείο κουλτούρας, παρόλα αυτά, η αγγλική γλώσσα είναι για μένα εμπόδιο. Είμαι 100% ο εαυτός μου, μόνο όταν μιλάω ελληνικά. Με αυτήν την έννοια, πολύς κόσμος -φοιτητές ή συνάδελφοι- δεν θα καταλάβει ποτέ ποια πραγματικά είμαι, αλλά μάλλον δεν τους νοιάζει ιδιαίτερα.
Διαβάστε ακόμη: Ρωτήσαμε Ανθρώπους σε Όλο τον Κόσμο τι Γνώμη Έχουν για τους Έλληνες
Κάνεις αιτήσεις και για πανεπιστήμια στην Ελλάδα; Θα επιθυμούσες να επιστρέψεις κάποια στιγμή;
Αυτό που μάλλον δεν ξέρει πολύς κόσμος, είναι ότι υπάρχει ένα κύμα επιστροφής στην Ελλάδα. Ναι, θα ήθελα πολύ να γίνω μέλος του κύματος αυτού, των ανθρώπων που επιστρέφουν. Στον τομέα μου, τα τελευταία χρόνια, ξεκίνησαν να γίνονται πολλά και όμορφα πράγματα. Νέα τμήματα τουρισμού ιδρύονται κάθε χρόνο, τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική εκπαίδευση, υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι ακαδημαϊκοί και πολλά υποσχόμενοι φοιτητές. Δεδομένου ότι ο τουρισμός έχει μέχρι στιγμής αποτελέσει το δεκανίκι της χώρας κατά τη διάρκεια της κρίσης, θα ήταν ευχής έργον να μπορέσω να συμβάλλω στην εκπαίδευση της νέας γενιάς τουρισμού και να κάνω κάποιους ανθρώπους στην Ελλάδα, όπως έλεγε και ο καθηγητής μου, λιγάκι «intellectually richer».
Σε νέα παιδιά που είναι στο δίλημμα να διαλέξουν ανάμεσα σε σπουδές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, τι προτείνεις;
Δεν μπορώ να δώσω μια γενική συμβουλή, αλλά μόνο κατά περίπτωση. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Η συμβουλή που έδωσα στη μικρή μου αδερφή, που φέτος τελειώνει την Αρχιτεκτονική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, είναι να βρει αυτό που πραγματικά αγαπάει και να το κυνηγήσει δίχως έλεος. Της υπενθύμισα επίσης πως είναι πολύ τυχερή που της δίνεται η δυνατότητα να σπουδάσει -και ειδικά στο εξωτερικό- και την προέτρεψα να αρπάξει ό,τι ευκαιρία βρεθεί στον δρόμο της. «Αν υπάρχει δρόμος, να τον περπατήσεις και αν δεν υπάρχει, να τον φτιάξεις», θα έλεγα σε όλους εκεί έξω.
Περισσότερα από το VICE
Ο Αλβανός Oπαδός με το Drone που Λίγο Έλειψε να Βάλει Φωτιά στα Βαλκάνια
Πανεπιστημιακοί Καθηγητές Μοιράζονται Μαζί μας τις πιο «Κουλές» Ιστορίες με Φοιτητές τους
Γιατί Δεν Πρέπει να Ποστάρεις Ποτέ Φωτογραφίες από Αεροπορικά Εισιτήρια στα Social Media
