In Photos: Αγώνες Ράλι Όπου οι Οδηγοί Tρακάρουν Άσχημα τα Aυτοκίνητα Μεταξύ τους

Για τους περισσότερους οδηγούς αγώνων, ένα ατύχημα στην πίστα είναι το χειρότερο σενάριο. Αλλά στα “banger racing”, το να πέφτεις πάνω στο όχημα ενός αντιπάλου δεν είναι μόνο ανεκτό αλλά μπορεί να σε οδηγήσει σε βραβείο. Αυτά το εναλλακτικό ράλι γεννήθηκε τη δεκαετία του ‘70 και είναι κυρίως δημοφιλές στη Βρετανία, την Ιρλανδία, το Βέλγιο και την Ολλανδία. Είναι αγώνες στους οποίους οι διαγωνιζόμενοι οδηγούν αυτοκίνητα-σακαράκες, σε οβάλ πίστες, ενώ οι άλλοι οδηγοί προσπαθούν να τους σαμποτάρουν με τρομερά επικίνδυνα τρακαρίσματα.

Μία από αυτές τις πίστες έχει φτιαχτεί στο ταπεινό χωριό Βάρνετο, στο δυτικό Βέλγιο, από μία κοινότητα οπαδών του σπορ. Ονομάζεται Speedway και επίσης φιλοξενεί «κανονικά» ράλι, αλλά κυρίως είναι ένας τόπος συνάντησης για τους λεγόμενους bangers, όπου λύνουν τις διαφορές τους και αποκτούν λόγους να καυχιούνται.

Videos by VICE

Ο Βέλγος σκηνοθέτης και φωτογράφος Julien Henry μπήκε στον κόσμο των εκκωφαντικών μηχανών, του γράσου και της αδρεναλίνης για ένα πρόσφατο project. Ήταν κοντά στη σκηνή για κάποια χρόνια και στο τέλος απεικόνισε την κοινότητα, στις φωτογραφίες του και σε μια επερχόμενη μυθοπλαστική ταινία μικρού μήκους, με τίτλο Lynx (στα γαλλικά). Τον ρωτήσαμε τι τον τράβηξε στο σπορ και γιατί ο κόσμος το αγαπάει παρά τους κινδύνους.

VICE: Γεια σου Julien. Ποιοι είναι οι άνθρωποι που φωτογράφισες;
Julien: Έχουν πάθος με τα αυτοκίνητα, για την ακρίβεια κυρίως να τα καταστρέφουν. Οι περισσότεροι είναι μηχανικοί, φορτηγατζήδες ή μαζεύουν παλιά μέταλλα.

**Τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια ενός αγώνα;
**Πρώτον, βρίσκουν παλιά και σαραβαλιασμένα αυτοκίνητα. Τα επισκευάζουν, τα βάφουν και τα βγάζουν στην πίστα. Ο στόχος είναι είτε να κάνουν όσο πιο πολλούς γύρους μπορούν χωρίς να χαλάσει το αμάξι, είτε να προκαλέσουν τις μεγαλύτερες τράκες, «σπρώχνοντας» τους άλλους να πέσουν πάνω στους τοίχους γύρω από την πίστα. Όλα αυτά συμβαίνουν σε ταχύτητες 80 με 110 χιλιόμετρα την ώρα. Υπάρχουν πολλές κατηγορίες και βραβεία: Για το πιο όμορφο αμάξι, για το αμάξι που κατέστρεψε το πιο όμορφο αμάξι, για το πιο γρήγορο, για το πιο θεαματικό τρακάρισμα και πολλά άλλα.

Ο αγώνας ξεκινά το πρωί με την παρουσίαση των αυτοκινήτων, καθώς οι οδηγοί στέκονται πάνω στο όχημά τους. Χωρίζεται σε τρεις γύρους, με δύο ώρες διάλειμμα περίπου ενδιάμεσα. Αυτά τα διαλείμματα δίνουν την ευκαιρία στους συμμετέχοντες την ευκαιρία να επιδιορθώσουν τα αυτοκίνητά τους. Υπάρχουν αυτοκίνητα που γίνονται κομμάτια στον τοίχο στον πρώτο γύρο, έτσι οι οδηγοί τα κρεμάνε με αλυσίδες σε φορτηγά και τα ισιώνουν, ανοίγουν τη μηχανή, τη διαλύουν, τη συναρμολογούν ξανά και προσπαθούν να ξαναβγάλουν το αμάξι στη πίστα. Δεν θα περίμενες αυτές οι σακαράκες να μπορούν να οδηγηθούν, αλλά γίνεται. Είναι απίστευτο. Ακόμα κι αν καταφέρουν έναν γύρο, είναι μια νίκη.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΕΤΟΙΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.

Πού τα βρίσκουν αυτά τα αμάξια;
Κυρίως από αγγελίες, όπου αλληλοταγκάρονται τα μέλη της κοινότητας. Ξοδεύουν πάρα πολύ χρόνο για την επισκευή, μόνο και μόνο για να καταστραφούν μετά τα πρώτα 500 μέτρα. Το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον που δίνουν έναν τελευταίο ένδοξο γύρο σε αμάξια που είναι καταδικασμένα να γίνουν παλιοσίδερα.

Πόσο καιρό γίνονται αυτοί οι αγώνες στο Βάρνετον; Στο Βέλγιο υπήρχαν τρεις τέτοιες πίστες που φτιάχτηκαν τη δεκαετία του 1970, αλλά έχει μείνει μόνο η Speedway.

**Πόσο άσχημα τραυματίζονται οι οδηγοί;
**Τους απασχολεί πολύ η ασφάλειά τους, αλλά όλα –σχεδόν όλα– επιτρέπονται στον αγώνα. Κανείς δεν έχει πεθάνει ποτέ αλλά πολλοί καταλήγουν με μετατοπίσεις σπονδύλων, κατάρρευση πνευμόνων και σπασμένα άκρα.

**Γιατί πιστεύεις ότι το κάνουν;
**Θα σου πουν ότι το κάνουν για την αδρεναλίνη, για να νιώθουν ζωντανοί. Είναι ατρόμητοι αλλά υπάρχει μια ανησυχία λίγο πριν μπουν στην πίστα. Όταν αρχίζουν να οδηγούν, αποσυνδέουν τελείως το μυαλό τους. Αν το σκεφτείς πολύ δεν πρόκειται να πέσεις πάνω σε κάποιον με 100 χιλιόμετρα την ώρα. Από την άλλη, δεν είχαν απαραίτητα εύκολες ζωές. Σε αυτή την περιοχή υπάρχει μεγάλη ανεργία, δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνεις. Είναι ένας τρόπος να βγάλουν λίγο θυμό. Κανείς δεν τσακώνεται έξω από την πίστα, όλα τακτοποιούνται εκεί.

Για να σου δώσω ένα παράδειγμα, έκλεψαν το αυτοκίνητο κάποιου από το γκαράζ του. Ήξερε ποιος το έκανε αλλά δεν τον έπιασε να του μιλήσει – το έλυσαν στον αγώνα. Έτσι πάει. Είναι αληθινό πάθος, τρόπος ζωής. Τους δίνει την ευκαιρία να ανήκουν σε κάτι και να λάμψουν. Κάποιοι αποκτούν φήμη για τις θεαματικές τράκες τους – υπάρχει ένα πλήθος 6.000 ατόμων που επευφημεί. Οι ανταμοιβές είναι σχεδόν συμβολικές, όμως. Το μόνο που κερδίζουν είναι ένα πλαστικό τρόπαιο.

**Είναι λες και η πίστα είναι στο κέντρο της κοινότητας.
**Ακριβώς. Είναι σαν την εκκλησία τους. Εκεί τα παιδιά μαθαίνουν να οδηγούν και μαθαίνουν τη μηχανική των αυτοκινήτων. Εκεί γίνονται όλα τα τελετουργικά – βαφτίσεις, γάμοι και όταν κάποιος είναι άρρωστος ή πεθαίνει, ο κόσμος μαζεύει λεφτά για την οικογένεια. Δεν έχω ξαναδεί πιο ενωμένη κοινότητα.

Περισσότερες φωτογραφίες παρακάτω.