Ο Μιχαήλ στεκόταν μπροστά από τη μαύρη μεταλλική πόρτα, σε μία πρώην βιοτεχνική γειτονιά στον Πειραιά, γεμάτη από τετράγωνα κτίρια, της ίδιας μονότονης καφέ απόχρωσης. Ήταν το μεσημέρι του προηγούμενου Σαββάτου και λόγω της βροχής, φτάσαμε με καθυστέρηση στο ραντεβού.
Μας οδήγησε στο εσωτερικό του κτιρίου. Ήταν σκοτεινό και ψυχρό, με ψηλό ταβάνι και κόκκινο led φωτισμό. Εκεί πραγματοποιούνται οι παραστάσεις της ελληνικής κοινότητας επαγγελματικής πάλης, έναν συνδυασμό καλλιτεχνικής performance και πάλης.
Videos by VICE
«Είναι ένα show. Δεν πας να δεις ξύλο. Είναι μία παράσταση με χαρακτήρες και σενάρια. Σε κάθε αγώνα, παρακολουθείς μία ιστορία», εξηγεί ο Μιχαήλ. Τους χαρακτήρες και τα σενάρια τα επινοεί ο promoter, εν προκειμένου ο Πέτρος Πολυχρονίδης, ενώ οι performers λειτουργούν σε κάθε παράσταση σαν ηθοποιοί.
Ο Μιχαήλ είναι 21 ετών και αυτή τη στιγμή αποτελεί έναν από τους κορυφαίους perfomer του είδους στην Ελλάδα. Άρχισε να ασχολείται με την επαγγελματική πάλη πριν από έξι χρόνια, σε ηλικία μόλις 15 χρονών, όταν έπεσε στα χέρια του ένα παιχνίδι του αδερφού του στο Playstation. To παιχνίδι λεγόταν “WWF SmackDown!” και ήταν η μεταφορά της εκπομπής “WWE SmackDown” που προβάλλεται στην αμερικανική τηλεόραση, από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 μέχρι σήμερα.
«Έπαιζα συνέχεια το παιχνίδι στο Playstation και όταν μεγάλωσα, άρχισα να το ψάχνω λίγο παραπάνω στο Internet. Όταν είδα ότι υπάρχει σχολή στην Ελλάδα, πήγα αμέσως», λέει.
Το επίπεδο στην πρώτη σχολή που γράφτηκε, ήταν αρκετά ερασιτεχνικό. «Δεν υπήρχε κανονικός προπονητής, προσπαθούσαμε μόνοι μας να μάθουμε κάποιες βασικές κινήσεις. Το ring ήταν σκληρό, τα σκοινιά ήταν σκληρά κι οι πτώσεις μας πονούσαν πολύ. Προσπαθούσαμε να μάθουμε να πέφτουμε χωρίς να χτυπάμε, αλλά χτυπούσαμε έτσι κι αλλιώς», θυμάται.
Η κοινότητα τότε δεν υπερέβαινε τα δέκα άτομα, ενώ οι παραστάσεις ήταν μικρές και ερασιτεχνικές. Σταδιακά, περισσότερες σχολές άρχισαν να ανοίγουν και τα show αποκτούσαν όλο και πιο επαγγελματικό χαρακτήρα, με αποκορύφωμα την ίδρυση του ZMAK το 2016. Αυτή τη στιγμή προπονούνται περισσότερα από 60 άτομα, ενώ αρκετά από αυτά εμφανίζονται και στις παραστάσεις που διοργανώνονται σε μηνιαία βάση.
Στην επαγγελματική πάλη, ο Μιχαήλ χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Μιχαήλ-Άγγελος. Σύμφωνα με το σενάριο, ο χαρακτήρας του είναι προϊόν εργαστηρίου και προσεγγίζει τον τέλειο άνθρωπο, διότι δεν είναι ούτε άνδρας ούτε γυναίκα. Ο ίδιος χαρακτηρίζει την περσόνα του ως ένα «άφυλο άτομο».
Σε κάθε παράσταση εμφανίζεται με φανταχτερά κοστούμια και διαφορετικού χρώματος ράστα μαλλιά, τα οποία συχνά το κοινό στους αγώνες τού ζητάει να χρησιμοποιήσει, για να «μαστιγώσει» τον αντίπαλό του. Οι κινήσεις του είναι ακροβατικές και τις εκτελεί με την ίδια ευκολία που θα το έκανε χαρακτήρας σε video game.
Στην ελληνική εκδοχή της επαγγελματικής πάλης, ο Μιχαήλ Άγγελος είναι σίγουρα η πιο queer εμφάνιση που υπάρχει και αυτό στην αρχή ήταν σχετικά δύσκολο να γίνει αποδεκτό από το κοινό των παραστάσεων. «Στην αρχή δεν πήγαινε τόσο καλά. Άκουγα περίεργα σχόλια, αλλά σταδιακά με τις παραστάστεις άρχισε να αλλάζει αυτό», ανακαλεί.
Πλέον, το κοινό του έχει μεγαλώσει και απαρτίζεται από άνδρες, γυναίκες και μικρά παιδιά. «Πολλοί γονείς έρχονται με τα παιδάκια τους και μου μιλάνε. Νομίζω ότι είναι οι φανταχτερές στολές και τα χρώματα που τραβούν τα βλέμματα των παιδιών», λέει.
Η προετοιμασία της εμφάνισής του πριν από κάθε αγώνα μπορεί να διαρκέσει ώρες, αν όχι έναν ολόκληρο μήνα. Ο Μιχαήλ αφιερώνει περίπου τρεις ώρες για να βαφτεί και να πλέξει τα μαλλιά του σε κοτσίδες, για τις ανάγκες του χαρακτήρα και των κινήσεών του. «Πολλές μέρες πριν από τα show πρέπει να ράψω τη στολή μου. Αν είναι μεγάλο το shοw, φτιάχνω μία καινούργια. Αν εχω σκεφτεί κάποια δύσκολη στολή, μπορεί να τη δουλεύω και έναν μήνα πριν. Εμπνεόμαι από το σενάριο, τον αγώνα και το κλίμα. Για παράδειγμα, τώρα στο επόμενο show, η στολή μου θα είναι κόκκινη βελουτέ, όπως είναι του Άι Βασίλη, με άσπρα γουνάκια, για να είμαι στο κλίμα».
Από την άλλη, η αθλητική προετοιμασία που χρειάζεται να κάνει για τους αγώνες εξαρτάται από τον αντίπαλό του και τις κινήσεις του σε κάθε αγώνα. «Τα κομμάτια που είναι πιο επικίνδυνα και χοροακροβατικά, συνήθως, πρέπει να τα μάθουμε σαν χορογραφίες για να βγουν οπτικά άψογα. Τα δουλεύουμε πολύ αυτά. Άλλα κομμάτια δεν χρειάζονται τόση δουλειά. Για παράδειγμα, αν έχω παλέψει πολλές φορές με κάποιον και ξέρω τις κινήσεις του, δεν χρειάζεται να ξανακάνουμε πρόβα. Απλώς θα συνεννοηθούμε – σε ποια σημεία θα γίνει τι», εξηγεί.
Παρ’ ότι οι κινήσεις είναι εν μέρει προμελετημένες, οι performers συχνά καταλήγουν στο νοκοσομείο με τραυματισμούς. «Εκείνη την ώρα, πάνω στην αδρεναλίνη, δεν νιώθουμε απολύτως τίποτα, αλλά αν έχουμε φάει κάποια πολύ δυνατή πτώση, στο τέλος του αγώνα που φεύγει η ένταση, πονάμε πολύ. Κάποιες φορές μπορεί να τραυματιστούμε και καταλήξουμε και νοσοκομείο. Έχει τύχει να τραυματιστώ πολλές φορές, αλλά το έχω ξεπεράσει. Κυρίως επειδή ξέρουμε πώς να προστατευόμαστε και να πέφτουμε χωρίς να χτυπήσουμε. Αλλά συμβαίνουν και ατυχήματα», λέει. Οι γονείς του σπάνια παρακολουθούν τους αγώνες, γιατί τους είναι δύσκολο να τον βλέπουν να τραυματίζεται.
Τον Σεπτέμβριο του 2019, ο Μιχαήλ έγινε πρωταθλητής στο ZMAK, ενώ ήταν ο πρώτος Έλληνας performer που αγωνίστηκε στις ΗΠΑ για τον παγκόσμιο τίτλο του ZMAK. Έχει σπουδάσει ψυχολογία σε ιδιωτικό εκπαιδευτήριο. Σήμερα, εργάζεται και σπουδάζει Κομμωτική. Ακόμα δεν έχει αποφασίσει με τι θα ήθελε να ασχοληθεί επαγγελματικά στο μέλλον.
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.
Περισσότερα από το VICE
Τι Είδαν οι Έλληνες στο YouTube Μέσα στο 2019
O Xρόνιος Πόνος Βελτίωσε τη Σεξουαλική μου Ζωή
«Το Μισό μου Πρόσωπο Ήταν Διαλυμένο» – Πώς Επιβίωσα Από τα Βασανιστήρια σε μια Φυλακή του Εκουαδόρ
