Όταν ήμουν στην εφηβεία, περνούσα ώρες στο δωμάτιό μου βάζοντας στο τέρμα τα αγαπημένα μου τραγούδια, προσποιούμενος με μια ρακέτα του τένις πως παίζω κιθάρα και χρησιμοποιώντας μια ξεχαρβαλωμένη λάμπα ως σταντ μικροφώνου. Μάλιστα, είχα φτιάξει συγκεκριμένη set-list τραγουδιών και είχα γράψει σε ένα τετράδιο (το έχω ακόμη) τα μέρη που επισκέπτεται η παγκόσμια περιοδεία μου, η οποία πάντα έκλεινε πανηγυρικά στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ της γειτονιάς μου, επειδή θα το κρατούσα αληθινό. Λίγα λεπτά αργότερα, συνήθως θα με φώναζε η μητέρα μου για να φάμε και θα επέστρεφα στη σκληρή πραγματικότητα που ζούσα ως ένας όχι και τόσο δημοφιλής τύπος σε σχολείο των νοτίων προαστίων.
Αυτή ήταν η δική μου πραγματικότητα, όμως υπάρχουν κάποιες σπάνιες -ειδικά στην Ελλάδα- περιπτώσεις νεαρών ατόμων που ζουν αυτό το όνειρο στο έπακρο το βράδυ και το επόμενο πρωί πάνε σχολείο. Ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα είναι η Marseaux, η 17χρονη τραγουδίστρια των Wednesday Night Cypher, μιας κολεκτίβας καλλιτεχνών που κυκλοφορεί κάθε Τετάρτη και από ένα νέο τραγούδι. Τα κομμάτια τους χαίρουν μεγάλης αποδοχής και θα τους δεις είτε να περιοδεύουν σε όλη τη χώρα με τον Solmeister -συνοδοιπόρο και μέντορα του γκρουπ- είτε να παίζουν στις δικές τους sold out συναυλίες, μπροστά σε ένα κοινό που τραγουδάει με την ψυχή του κάθε τους στίχο. Έχοντας δει αρκετά Instagram stories από live των WNC, βρέθηκα να απορώ σχετικά με το πώς μπορεί να νιώθει μια έφηβη η οποία τη μία μέρα βρίσκεται στην άλλη άκρη της χώρας για συναυλία και την επόμενη σε μια τάξη να παρακολουθεί μαθήματα. Η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση ήταν μόλις δύο με τρία μηνύματα μακριά, αφού έπειτα από επικοινωνία που είχα μαζί της μέσω social media, κανονίσαμε να κάνουμε μια κουβέντα -την επόμενη της επιστροφής της από την πενταήμερη- εφ’ όλης της ύλης.
Videos by VICE
VICE: Ας ξεκινήσουμε από τα σοβαρά. Πώς πέρασες στην πενταήμερη;
Marseaux: Πέρασα τέλεια. Φαίνεται κιόλας, πάρταρα τόσο πολύ που γύρισα πίσω και ήμουν χάλια (γέλια). Πήγαμε στην Κρήτη, μείναμε στα Χανιά, αλλά πήγαμε και από το Ρέθυμνο.
Αν δεν κάνω λάθος, πας σε καλλιτεχνικό σχολείο;
Είμαι στο Καλλιτεχνικό του Γέρακα. Οι κατευθύνσεις που έχει είναι χορός, θέατρο και εικαστικά. Εγώ ακολουθώ αυτήν του θεάτρου, θέλω να περάσω σε κάποια δραματική σχολή -ιδανικά στην Αθήνα- και θα δώσω Πανελλαδικές ως plan B.
Είσαι 17 ετών, μόλις γύρισες από την πενταήμερη και αύριο φεύγεις ξανά για περιοδεία. Πώς τα ισορροπείς όλα αυτά;
Σίγουρα υπάρχει πολλή πίεση. Είμαι και σε μια δύσκολη χρονιά και πρέπει να διαβάζω πολύ, αλλά είμαι άτομο του προγράμματος. Σκέψου ότι πρέπει να πιέζομαι και για το σχολείο και για τη μουσική. Ωστόσο, όταν θέλεις κάτι πολύ, βρίσκεις πάντα τρόπο να το καταφέρεις. Σε καμία περίπτωση δεν θα θυσίαζα τη μουσική και τις στιγμές που μου χαρίζει, πάντως.
Πώς σου φαίνονται οι Πανελλαδικές ως σύστημα;
Θυμάμαι τον εαυτό μου από 11 χρονών, όταν έβλεπα το άγχος που είχαν τα μεγαλύτερα ξαδέρφια μου, να λέω στη μητέρα μου ότι εγώ δεν θα δώσω Πανελλαδικές. Το εν λόγω σύστημα δημιουργεί τεράστιο άγχος στα παιδιά και δεν είναι καθόλου αξιοκρατικό. Δεν μπορείς να βάζεις τους πάντες στο ίδιο τσουβάλι, υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι μπορεί να είναι καλοί σε κάτι άλλο που δεν καλύπτεται από τις Πανελλαδικές. Θεωρώ απαράδεκτο να σου λένε ουσιαστικά ότι κρίνεται η ζωή σου από τα αποτελέσματα κάποιων εξετάσεων που θα δώσεις στα 17 σου.
Πάμε στα μουσικά τώρα. Μίλα μου λίγο για τους WNC.
Οι WNC ή Wednesday Night Cypher, είναι ένα project που αποτελείται από εννιά άτομα (σ.σ. Marseaux, dPans, Brando, Geo RVSD, Pak Polka Rots, MrBlz, Blake, Decipher, Numberless) και όπως μαρτυρά και το όνομά μας, ανεβάζουμε κάθε Τετάρτη στις εννιά το βράδυ ένα νέο κομμάτι στο κανάλι μας. Όλο αυτό ξεκίνησε από τον «μπαμπά» μας, τον Solmeister, που πριν από μεγάλο διάστημα είχε βγάλει μια Τετάρτη ένα κομμάτι για μια κοπέλα. Το θεώρησε ωραίο ως concept και για κάποιες Τετάρτες -νομίζω για τέσσερις στη σειρά- έβγαζε ένα νέο κομμάτι. Στη συνέχεια το σταμάτησε, αλλά όταν γνώρισε τον dPans, το ξεκίνησαν πάλι και αποφάσισαν να βάλουν στο project περισσότερα μέλη. Ένα από αυτά είμαι και εγώ.
Πόσο δύσκολο και αγχωτικό είναι να βγάζετε νέο τραγούδι κάθε Τετάρτη;
Θέλει καλό προγραμματισμό και σωστή συνεννόηση. Μιλάμε συνέχεια μεταξύ μας. Οι περισσότεροι έχουν εξοπλισμό σπίτι τους, επειδή έχουμε και μέλη εκτός Αθήνας. Εγώ δεν έχω και έτσι πρέπει να πηγαίνω στο στούντιο για να γράφω.
Σε λένε Marseaux, έτσι;
Ναι.
Ρωτάω, επειδή υπάρχει και ένα ελληνικό γκρουπ ηλεκτρονικής μουσικής με το ίδιο όνομα.
Ναι, μου το είχε δείξει ο κολλητός μου. Αυτές έχουν και ένα «h» στο όνομά τους – Marsheaux.
Σου αρέσει ο ήχος τους;
Ναι, είναι καλή φάση.
Πότε κατάλαβες ότι το γκρουπ πάει καλά;
Από τα live. Σκέψου, το πρώτο μου ήταν τον Δεκέμβριο, όταν παίξαμε στο six d.o.g.s. Βέβαια, δεν ήταν των WNC. Ήταν του Solmeister και εμείς ανοίγαμε. Όταν είδα πως ο κόσμος γνωρίζει τους στίχους, το κατάλαβα. Ήμουν και φουλ κομπλαρισμένη, δεν είχα ζήσει ξανά κάτι τέτοιο. Τραγουδούσαμε το «Όνειρο Ήταν» και από κάτω το ήξεραν. Λέω, «Πω, φίλε, τι γίνεται;». Μετά, στο Gagarin 205, που πάλι ήταν live του Μανώλη, το κατάλαβα πιο έντονα. Στη συνέχεια κάναμε και τα sold out στο Temple και έδεσε στο μυαλό μου.
VICE Video: Ο Solmeister Είναι ο «Star της Διπλανής Πόρτας»
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
Μπορεί το ευρύτερο κοινό να σας έμαθε μέσω του Solmeister, όμως θεωρώ ότι τελευταία έχετε δημιουργήσει και έναν δικό σας πυρήνα από fans.
Κοίτα, όλα μας τα τελευταία live, ανεξαιρέτως, ήταν sold out. Νομίζω πως αυτό λέει κάτι.
Πώς είναι να είσαι 16-17 ετών, να κάνεις περιοδείες, να παίζεις σε γεμάτα μαγαζιά και να βλέπεις στο κοινό μέχρι και άτομα μεγαλύτερα από εσένα να τραγουδάνε τα κομμάτια σου;
Δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμη τι έχει συμβεί. Είμαι σαν το βλαχάκι που έχει έρθει στην πόλη και λέει «ουάου». Έρχονται παιδιά, ακόμη και μεγαλύτερα από εμένα και μου ζητάνε να βγάλουμε μια φωτογραφία μαζί. Είμαι ευγνώμων, αισθάνομαι πολύ τυχερή, επειδή κάνω αυτό που αγαπώ, αλλά ακόμη αισθάνομαι σαν τη μύγα μέσα στο γάλα.
Στο σχολείο σου υπάρχουν fans;
Ναι, υπάρχουν.
Πώς αλληλεπιδράτε στο προαύλιο;
Ξέρεις, μπορεί να δω κάποιον να φοράει ένα WNC μπλουζάκι, για παράδειγμα και θα μου κλείσει το μάτι ή θα μου φωνάξει κάτι. Υπάρχουν, όμως και παιδιά με τα οποία θα πούμε και άλλα πράγματα. Θα έρθουν να μου μιλήσουν για τα κομμάτια μας και υπάρχει μια πολύ όμορφη σχέση.
Hate comments λαμβάνεις;
Όχι ιδιαίτερα και είναι κάτι που φοβόμουν όταν μπήκα στη φάση. Είμαι άτομο που παίρνει κατάκαρδα τα κακά σχόλια. Υπάρχουν, βέβαια, κάποια αρνητικά σχόλια. Όταν είδα το πρώτο, έπεσα να πεθάνω (γέλια)! Πλέον, έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν γίνεται να αρέσεις σε όλους.
Είσαι από τους καλλιτέχνες που βιώνουν από κοντά και την επιτυχία του Solmeister. Είναι superstar πλέον, σωστά;
Προσωπικά, θεωρώ ότι θα έπρεπε να το ζει όλο αυτό επί 15. Κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή, συγκλονίζομαι από το πόσο αλλάζει το κλίμα στον χώρο. Τον βλέπω σαν rockstar. Το έχει. Μιλάμε για έναν απίστευτο performer.
Ποια είναι τα κομμάτια σου που είχαν τη μεγαλύτερη ανταπόκριση;
Σίγουρα το «Όνειρο Ήταν», το «Μια Φορά και Έναν Καιρό», το «Η Σειρήνα Φιλούσε Υπέροχα» -αυτό έχει και το αγαπημένο μου ρεφρέν- και το «Λίγο Πριν τα 17».
Εσύ, τι μουσική ακούς;
Μπορεί να ακούσω από Μητροπάνο, μέχρι μια punk μπάντα από την Αυστραλία που θα μου βάλει ο μπαμπάς μου και θα την ξέρει αυτός, εγώ και ένας φίλος του.
Είσαστε νέοι καλλιτέχνες και κυκλοφορείτε τη μουσική σας εντελώς ανεξάρτητα. Πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν τα social media σε όλο αυτό;
Πριν από το WNC δεν είχα κάποια ιδιαίτερη σχέση με τα social media. Πλέον, έχω καταλάβει ότι μέσω των social media ενημερώνεσαι για τα πάντα που έχουν να κάνουν με τον αγαπημένο σου καλλιτέχνη, οπότε έδωσα περισσότερη βάση.
Δίσκο WNC θα δούμε;
Δεν έχουμε συζητήσει κάτι τέτοιο ακόμη, αλλά επειδή οι δικοί μου είναι πολύ αυθόρμητοι, ποτέ δεν ξέρεις.
Σόλο δίσκο Marseaux;
Προς το παρόν, όχι. Όμως, αν έχει παρακολουθήσει κάποιος το Instagram μου ίσως έχει καταλάβει ότι κάτι ετοιμάζεται. Δεν μπορώ να πω περισσότερα ακόμη.
Είσαι 17 ετών, που βλέπεις τον εαυτό σου σε κάποια χρόνια από τώρα;
Το μόνο σίγουρο είναι πως θα συνεχίσω δυναμικά. Θέλω να δημιουργήσω τον δικό μου ήχο και να συνεχίσω να κάνω ωραίες συνεργασίες.
Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.
Περισσότερα από το VICE
Προς Αρχάριους Χειμερινούς Κολυμβητές: Tι Συμβαίνει στο Σώμα σου Όταν Σοκάρεται από Παγωμένο Νερό
Οι Διαπραγματευτές της Αστυνομίας Δεν Λένε Ψέματα και Δεν Δίνουν Υποσχέσεις
Η Ζωή στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών – Συζήτηση με Έναν Πρώην Φύλακά του
