Οι Barb Wire Dolls Eίναι Punk Rock Μέχρι το Κόκαλο

Πριν λίγα χρόνια, περνώντας από την οδό Τριπτολέμου στο Γκάζι, μπήκα σε ένα μαγαζί που με τράβηξαν οι ηλεκτρικές νότες ενός συγκροτήματος που έφταναν «μανιασμένες» μέχρι το πεζοδρόμιο και μία τραγουδίστρια-περσόνα που έδινε κυριολεκτικά τον εαυτό της στα τραγούδια. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που είδα τους Barb Wire Dolls, όταν η punk μπάντα από την Κρήτη έπαιζε ακόμα στην Αθήνα, πριν τα μέλη της φύγουν για την Αμερική και γίνουν ένα από τα πιο γνωστά συγκροτήματα της ανεξάρτητης σκηνής εκεί.

Οι Barb Wire Dolls είναι ένα πετυχημένο female-fronted, punk rock συγκρότημα με έδρα το Los Angeles, όπου στο ντεμπούτο album τους «Slit» συνεργάστηκαν με τον γνωστό παραγωγό Steve Albini (Nirvana, Pixies, P.J. Harvey). Παρεμπιπτόντως, το Slit συνέλεξε διθυραμβικές κριτικές. Οι Barb Wire Dolls φημίζονται για τις εκρηκτικές συναυλίες τους, που στο εξωτερικό είναι sold out. Βρέθηκαν στην Αθήνα για μία εμφάνιση και μιλήσαμε μαζί τους για την punk μουσική, την έμπνευση και τον τρόπο ζωής τους.

VICE: Πώς ξεκινήσατε από την Ελλάδα και καταφέρατε να γίνετε ένα από τα πιο γνωστά punk συγκροτήματα της αμερικανικής σκηνής;
Isis Queen (φωνητικά): Ξεκινήσαμε από την Κρήτη μέσα από μία καλλιτεχνική κοινότητα που ονομάζεται «The ikarus artist commune», που είναι ανοιχτή σε πολλές μορφές τέχνης. Ιδρύσαμε την μπάντα το 2008 αλλά δεν κάναμε shows μέχρι το 2010, γιατί στην Κρήτη κανένας δεν μας έκλεινε και ας τους γνωρίζαμε, επειδή ήμασταν punk μπάντα και δεν θα ερχόταν κόσμος. Οπότε δοκιμάσαμε στην Αθήνα, συμμετέχοντας σε ένα τηλεοπτικό διαγωνισμό τραγουδιού. Θέλαμε να δώσουμε κάτι διαφορετικό, αλλά η τηλεόραση μάς έδειξε όπως ήθελε αυτή. Ξεκινήσαμε την μπάντα επειδή είχαμε βαρεθεί τη μουσική βιομηχανία. Ό,τι ακουγόταν ήταν όλα ίδια, τίποτα δεν ήταν «επικίνδυνο», όλα ακούγονταν σαν rock 'n' roll, αλλά τίποτα δεν είχε την αίσθηση του rock 'n' roll.

Αργότερα, μας ανακάλυψε ο θρυλικός DJ Rodney Bingenheimer - ήταν ο πρώτος που έπαιξε Guns & Roses και μανατζάρισε τον David Bowie στην αρχή της καριέρας του. Έβαλε τη μουσική μας στην ραδιοφωνική του εκπομπή στο Los Angeles. Αρέσαμε στον κόσμο και μας κάλεσε στο LA να παίξουμε σε ένα show. Ο Rodney μάς έδωσε αυτή τη μικρή ελπίδα που εξαρτιόταν από εμάς να κάνουμε τα βήματα για να τη βιώσουμε. Έτσι, πουλήσαμε ό,τι είχαμε: τα αυτοκίνητά μας, τα μουσικά μας όργανα -τα πάντα- και αγοράσαμε τα αεροπορικά εισιτήρια. Δεν ξέραμε πού θα μείνουμε, δεν ξέραμε τι θα κάνουμε, ούτε καν πού θα παίξουμε - μόνο ότι μας έχουν καλέσει και αυτό είχε σημασία.

Pyn Doll (κιθάρα): Πιστεύουμε ότι πρέπει να κυνηγάς τους στόχους σου και να τους υποστηρίζεις με τις επιλογές σου, ακόμα και στα δύσκολα. Είμαστε DIY μπάντα. Από την αρχή βασιστήκαμε στις δικές μας δυνάμεις. Αυτά τα 5 χρόνια ποτέ δεν πληρώσαμε για δημοσιότητα, αλλά μας ανακάλυψαν και μιλούσαν για τη δουλειά μας. Γίναμε γνωστοί γιατί η μουσική μας, είναι απόλυτα «εμείς».

Οικονομικά, στηρίζεστε στα έσοδα της μπάντας;
Isis: Έχουμε κάνει πολλές δουλειές στο L.A. Στην αρχή γνωρίσαμε ανθρώπους από την ελληνική κοινότητα κι αυτό μας βοήθησε, μας έδιναν μικρές δουλειές. Εγώ και ο Pyn surf-άρουμε και, έτσι, έπιασα περιστασιακή δουλειά σε ένα κατάστημα surf. Προσπαθούμε να εστιάσουμε στην μπάντα, τα χρήματα να βγαίνουν από αυτή και αν δεν το καταφέρνουμε, ας οικοδομήσουμε την μπάντα καλύτερα για να έχουμε απήχηση. Δεν ενδιαφερόμασταν από την αρχή αν είμαστε «της μόδας», όμως πιστεύαμε στη μουσική μας. Δεν έχουμε οικονομικό υπόβαθρο και ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουμε είναι να ζούμε σαν μια κοινότητα. Έτσι, οι τέσσερείς μας (τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας είναι ο Krash Doll στα ντραμς και η JJ στο μπάσο) ζούμε μαζί, σαν μπάντα. Κάνουμε τα πάντα μαζί, προσπαθούμε να εξοικονομούμε όσα χρήματα γίνεται. Ό,τι έσοδα έρχονται, πάνε πάλι πίσω στην μπάντα.

Τι θα λέγατε στις ελληνικές μπάντες που θέλουν να κάνουν διεθνή καριέρα;
Isis: Είναι πολλά πράγματα που είναι λάθος με τη μουσική βιομηχανία στην Ελλάδα. Χρειάζεται να είμαστε πιο ανοιχτοί στις μουσικές εκφράσεις αν θέλουμε να μεγαλώσουμε ως σκηνή και να μας μάθουν στον υπόλοιπο κόσμο. Εκεί (στο L.A.), μιλάμε για τις ελληνικές μπάντες στις ραδιοφωνικές εκπομπές, τους δίνουμε CDs και οδηγούμε κόσμο να τις ακούσει μέσω των facebook pages τους. Δεν μας βλέπουμε τόσο ως παράδειγμα, γιατί εμείς απλά ακολουθήσαμε το όραμά μας. Η μουσική όμως έχει δύναμη, εμπνέει και χρειαζόμαστε έμπνευση σε αυτόν τον κόσμο. Ειδικά αυτή την εποχή, θέλουμε να εμπνεύσουμε τους Έλληνες, να ξέρουν ότι υπάρχουν ευκαιρίες και αν βάλεις στόχο μπορείς να καταφέρεις τα αδύνατα. Υπάρχουν πάντα ευκαιρίες, ακόμα και στις πιο σκοτεινές εποχές.

Από τι εμπνέεστε;
Pyn Doll: Περισσότερο εγώ και η Isis γράφουμε τους στίχους. Γράφουμε μεν την μουσική μας, αλλά δεν είμαστε μουσικοί. Όλοι μάθαμε από την αρχέγονη ανάγκη να εκφραστούμε. Το «Slit», το ντεμπούτο μας, ήταν δημιουργημένο με το πάθος να «φωνάξουμε» στον κόσμο γι' αυτά που γίνονται, στους πολιτικούς, στις τράπεζες. Ενώ το νέο άλμπουμ «Desperate» είναι συγκινητικό, αντανακλά τη ζωή που νιώθουμε μέσα σε ένα άλμπουμ. Η έμπνευσή μας έρχεται από εμάς τους ίδιους, από το σεξ που είναι σημαντικό, από τα βιώματά μας. Οπωσδήποτε και από τα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα.

Η ένταση που βγάζετε πάνω στη σκηνή είναι ένα είδος ρόλου;
Isis: Ό,τι κάνω στη σκηνή, μου βγαίνει φυσικά. Δεν παίζω κάποιο ρόλο, αλλά το άτομο που είμαι στη σκηνή μπορεί να είναι διαφορετικό από αυτή που είμαι εκτός. Αυτό είναι η τέχνη, σου επιτρέπει να είσαι και να κάνεις πράγματα που δεν ξέρεις ότι είσαι ικανός να κάνεις. Γι' αυτό το απολαμβάνω, επειδή εκφράζω πράγματα που δεν ήξερα πως είχα μέσα μου. Νομίζω πως όλοι έχουν την ικανότητα και γι' αυτό είναι σημαντικό να σε αγγίξει η τέχνη σε οποιαδήποτε μορφή, ειδικά η μουσική επειδή είναι ο ήχος του σύμπαντος.

Βάλτε μας στον κόσμο σας, περιγράψτε μας κάτι «δυνατό» που σας ένωσε.
Isis: Όταν κάναμε περιοδεία στην Αμερική για πρώτη φορά, ήταν όλα καινούρια για εμάς - ζούσαμε κυριολεκτικά σε ένα van και κάναμε μικρά underground shows και γινόταν για μήνες. Κάποια στιγμή παίξαμε 110 shows σε 120 ημέρες. Μαγειρεύαμε στο πίσω μέρος του van για να ταΐσουμε τον οδηγό και τους υπόλοιπους, φτιάχναμε μόνοι μας το εμπόρευμα (μπλουζάκια κ.τ.λ.) γιατί δεν είχαμε χρήματα να αγοράζουμε. Ζώντας αυτό καθημερινά, μετά από έναν χρόνο, έρχεσαι πολύ κοντά με τον άλλο, ξέρεις τι γίνεται στο μυαλό του, βλέπεις την καλή και την κακή πλευρά των πραγμάτων. Δεν ήμασταν φίλοι πριν την μπάντα, την ξεκινήσαμε επειδή χρειαζόμασταν ο καθένας την αδελφή ψυχή του για να βγει η μουσική από μέσα μας. Γι' αυτό είναι κάτι παραπάνω από δεσμοί αίματος, είναι θέμα ψυχής.

Πώς αντιμετωπίζει η εποχή μας την punk;
Pyn Doll: To 2016 είναι μια σημαντική χρονιά για αλλαγές στη μουσική βιομηχανία. Κάτι αλλάζει, η underground (μουσική σκηνή) «βράζει» όλο και πιο δυνατά. Θεωρώ ότι, περισσότερο από ποτέ, αυτή η μουσική είναι επίκαιρη. Πρώτη φορά εδώ και 25 χρόνια θα ξεχειλίσει και θα χτυπήσει την πόρτα των κλασσικών ροκάδων και της επικρατούσας τάσης. Ο κόσμος είναι θυμωμένος και χρειάζεται νέους ήχους για να εκφράσει τα συναισθήματά του.

Καλλιτεχνικά, σε τι φάση σας πετυχαίνουμε;
Isis: Έχουμε ηχογραφήσει το νέο μας άλμπουμ που ονομάζεται «Desperate» και αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2016. Είναι η εξέλιξη του πρώτου (Slit), αλλά δεν έχει τους ίδιους ήχους. Στο δεύτερο έχουμε μπασίστα, οπότε θα ακούγονται διαφορετικά οι μελωδίες. Είχαμε την ευκαιρία και ηχογραφήσαμε στο στούντιο «Rancho De La Luna» που είναι μυθικό μέρος. Μπορείς να ηχογραφήσεις εκεί μόνο αν σε καλέσουν και πιστεύουμε ότι θα βγει πολλή δουλειά. Στην Ελλάδα, το 2016, θα κάνουμε μόνο μία συναυλία (20/01) αλλά θα φροντίσουμε να ζήσουμε με το κοινό μία ηχητικά εκρηκτική εμπειρία.

Περισσότερα από το VICE

Ο Εικαστικός του Δρόμου Cacao Rocks Ζει Μέσα στο Στούντιό του

Mια Σπάνια Συλλογή Ισπανικού Ερωτικού Περιεχομένου

Πέρασα 130 Λεπτά από τη Ζωή μου για να Καταλάβω τι Σημαίνει η Λέξη «Σορτάρισμα»