Το Mossless in America είναι μια στήλη με συνεντεύξεις φωτογράφων της καλλιτεχνικής φωτοδημοσιογραφίας. Η σειρά βγαίνει με τη συνεργασία του Mossless Magazine, και δημοσιεύονται πειραματικές φωτογραφίες, υπό την επιμέλεια των Romke Hoogwaerts και Grace Leigh. Ο Romke ξεκίνησε το Mossless το 2009, σαν blog, δημοσιεύοντας συνεντεύξεις φωτογράφων, ανά δυο μέρες. Από το 2012, το περιοδικό έχει εκδώσει 2 τεύχη, που αφορούσαν ένα διαφορετικό είδος φωτογραφίας. Το Mossless αναδείχθηκε στην έκθεση-ορόσημο του Millennium Magazine, στο Museum of Modern Art in New York, το 2012, με την υποστήριξη του Printed Matter, Inc. Το τρίτο τεύχος, ένας μεγάλος φωτογραφικός τόμος για την Αμερικάνικη καλλιτεχνική φωτοδημοσιογραφία των τελευταίων δέκα χρόνων, με τίτλο The United States (2003-2013), δημοσιεύτηκε την άνοιξη.
Γιατί μας ακολουθούν πάντα οι αναμνήσεις του τόπου που μεγαλώσαμε; Τι μας συνδέει μ’ αυτά τα μέρη και τους ανθρώπους που ζουν πλέον εκεί, αφού φύγαμε, αλλάξαμε και μεγαλώσαμε; Ο Sebastian Collett, μπορεί να μην έχει τις απαντήσεις, αλλά θέτει περισσότερα ερωτήματα βγάζοντας φωτογραφίες που αψηφούν το χώρο και το χρόνο. Η συλλογή του, Vanishing Point, ξεκίνησε όταν επέστρεψε στην μικρή πόλη του Οχάιο, όπου μεγάλωσε, για το 20ο reunion του σχολείου του. Το αντικείμενο του Collett, είναι οι καθημερινές στιγμές σε φωτεινή μονοχρωμία, στιγμιότυπα που είτε θα εξελιχθούν σε κάτι άλλο ή που θα τελειώσουν και θα χαθούν, και θα καταγραφούν για πάντα, κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού. Μιλήσαμε μαζί του για την αξιοποίηση του χρόνου, και την απελευθέρωσή του.
Videos by VICE
VICE: Που μεγάλωσες;
Sebastian Collett: Στο Ομπερλίν του Οχάιο, και για λίγα χρόνια, στη Γαλλία.
Από πού είναι οι φωτογραφίες του Vanishing Point; Δεν προδίδουν ένα συγκεκριμένο μέρος.
Οι περισσότερες είναι από την πατρίδα μου, στο Οχάιο, και λίγες από άλλα μέρη. Και έχεις δίκιο, στα μισά του project αντιλήφθηκα ότι πολλές εικόνες δεν επηρεάζονταν από το χώρο ή το χρόνο, παρόλο που ήταν τραβηγμένες την ίδια χρονική στιγμή. Θα έλεγα ότι είναι από ένα πολύ συγκεκριμένο μέρος, αλλά πρόκειται περισσότερο για ψυχολογικό ή συναισθηματικό μέρος, παρά για γεωγραφικό. Εξετάζουν ένα εσωτερικό τοπίο.
Τι σε ελκύει σ’ αυτό το τοπίο;
Έχω μια βαθειά σχέση με την πατρίδα μου, η οποία έχει δυναμώσει με το πέρασμα των χρόνων. Όταν επέστρεψα, για το 20ο reunion του σχολείου, κάτι μου έκανε κλικ. Ήταν σαν να ήρθαν τα πάντα σε τροχιά. Είχα την ανάγκη να βουτήξω στο τοπίο των παιδικών μου χρόνων, και όταν το έκανα, επανέφερα στην επιφάνεια κομμάτια που είχα σχεδόν ξεχάσει. Ήταν πολύ δυνατή εμπειρία, και συνεχίζει να είναι. Κάθε φορά που επιστρέφω εκεί, με χτυπάει ένα κύμα ενέργειας, σαν να μπαίνω στη μηχανή του χρόνου. Είμαι ενήλικας, αλλά μπορώ να δω με τα μάτια του παιδιού μέσα μου. Με ελκύουν άτομα που μου θυμίζουν συγκεκριμένες συναισθηματικές καταστάσεις ή παιδικές αναμνήσεις. Καμιά φορά είναι άνθρωποι που μου θυμίζουν άτομα του παρελθόντος. Όταν τους πλησιάζω, αναλαμβάνει ο ενήλικας εαυτός μου, αλλά ταυτόχρονα, το παιδί μέσα μου ενσωματώνει τα συναισθήματα και τις εμπειρίες του παρελθόντος. Είναι μια παράξενη διαδικασία επούλωσης.
Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από το αγόρι με τη φανέλα του football;
Συνήθως, όταν είμαι στο δρόμο και φωτογραφίζω, μου έρχονται αναλαμπές -προφανώς ήθελα να φωτογραφίσω το συγκεκριμένο άτομο. Συνήθως, αυτό γίνεται πριν καταλάβω πώς μοιάζει καλά-καλά αυτό το άτομο. Στην περίπτωση αυτού του αγοριού, με τράβηξε η φανέλα, που φαινόταν τεράστια πάνω στο μικρό σώμα του. Φαινόταν λυπημένος, εύθραυστος και κουρασμένος. Του μίλησα λίγο, και έμαθα ότι ήταν μαθητής του Langston Middle School, το ίδιο σχολείο που πήγαινα και ‘γώ. Το σχολείο, είχε πάρει το όνομά του από τον John Mercer Langston, τον πρώτο μαύρο δικηγόρο του Οχάιο.
Τι σημαίνει ο τίτλος της συλλογής;
Το να βρεις τον τέλειο τίτλο είναι μια πρόκληση. Είχα διάφορους τίτλους κατά νου, όσο δούλευα, αλλά νομίζω ότι ο συγκεκριμένος τίτλος συνδέεται με το project. Με άλλα λόγια, το βλέπω να γεννάει και άλλα project, διαφορετικά μεν, αλλά με σχετικούς τίτλους. Vanishing Point, είναι το πιο μακρινό, ορατό σημείο. Το σημείο που αρχίζει να φαίνεται το μέλλον και να χάνεται το παρελθόν. Είναι το ταξίδι στο χρόνο, όπου μπορείς να δεις το παρόν να γίνεται παρελθόν και παρόν ξανά. Με έλκυαν άτομα που βρίσκονταν σε κρίσιμη στιγμή της ζωής του, και ήθελα να απαθανατίσω αυτή τη μετάβαση. Ήταν η στιγμή που είτε θα γινόταν κάτι άλλο είτε θα χανόταν.
O Sebastian Collett, είναι ένας φωτογράφος που ζει μεταξύ Αμερικής και Βερολίνου.
Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.
