O Απόστολος Σουγκλάκος Ήταν ο Έλληνας «The Rock»

Ο Σουγκλάκος ήταν για την Ελλάδα, προφανώς με μια μικρή δόση υπερβολής, κάτι αντίστοιχο του Hulk Hogan ή ακόμη και του The Rock. Μπορεί να γελάτε διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, αλλά σκεφτείτε το λίγο. Μιλάμε για τον πιο διάσημο παλαιστή της χώρας, ο οποίος παράλληλα εμφανίστηκε σε εκατοντάδες ταινίες -ο ίδιος έχει ισχυριστεί πως ήταν 180, ενώ κάποια αφιερώματα κάνουν λόγο μέχρι και για 500-, σε τηλεοπτικές σειρές και σόου, ενώ κυκλοφόρησε δύο comedy rap άλμπουμ. Παρότι υπήρχαν και άλλοι γνωστοί παλαιστές στο παρελθόν, όπως ο πασίγνωστος Τρομάρας, κανείς δεν κατάφερε να ξεπηδήσει από τον έναν χώρο στον άλλο και τούμπαλιν.

Σε αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο και η τύχη. Πίσω στη δεκαετία του '60 και πιο συγκεκριμένα στα Ταμπούρια του Πειραιά, ένας πιτσιρικάς ονόματι Απόστολος Σουγκλάκος αποφασίζει ότι το σχολείο δεν είναι γι' αυτόν και προσπαθεί να κυνηγήσει την τύχη του στον αθλητισμό. Ξεκινάει την πορεία του ως τερματοφύλακας σε τοπικές ομάδες, όπως ο Εθνικός, για να καταλάβει γρήγορα ότι «δεν το έχει». Στη συνέχεια θα περάσει στον χώρο της πυγμαχίας και της σφαιροβολίας, αλλά και πάλι κάτι έλειπε. Δεν τον γέμιζαν όλα αυτά. Ήταν ένας showman in the making και δεν το είχε καταλάβει ακόμα.

Τα πάντα άλλαξαν όταν πέτυχε έναν αγώνα πάλης (κατς) που διεξάγονταν στην γειτονιά του. Εκεί ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τον χώρο και είδε σε δράση κάποιους από τους μεγαλύτερους, μελλοντικούς αντιπάλους του. Αυτό ήταν ένα από τα δύο γεγονότα που άλλαξαν τη ζωή του. Το δεύτερο είχε να κάνει με την άλλη μεγάλη του αγάπη, τον κινηματογράφο. Όντας στη γύρα, βρέθηκε εν μέσω γυρισμάτων μιας ιταλικής ταινίας. Το παρουσιαστικό του τράβηξε την προσοχή του σκηνοθέτη της, ο οποίος τον πήρε ως κομπάρσο σε μια σκηνή. Ο Σουγκλάκος μαγεύτηκε από αυτήν την εμπειρία και γράφτηκε ευθύς αμέσως σε ένα σωματείο κομπάρσων.

Όσοι παρακολουθείτε ελληνικές ταινίες του '60 και του '70 σίγουρα τον έχετε δει σε μικρή ηλικία να βρίσκεται στο background σκηνών ή να ενσαρκώνει τον «φουσκωτό» που έρχεται να δείρει κάποιον από τους ζεν πρεμιέ της εποχής. Έχει εμφανιστεί δίπλα σε όλους τους μεγάλους σταρ. Από τη Ρένα Βλαχοπούλου και τον Ντίνο Ηλιόπουλο, μέχρι τον Θανάση Βέγγο και τον Κώστα Βουτσά. Παράλληλα, χτίζει το όνομά του στον χώρο της πάλης δίνοντας ιστορικές μάχες με τον Τρομάρα, τον «Τούρκο» -που μάλλον δεν ήταν Τούρκος- κ.ά. Οι περισσότεροι αγώνες λάμβαναν χώρα στο κλειστό του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, τον «Τάφο του Ινδού».

Η φήμη του Σουγκλάκου πέρασε και εκτός συνόρων, αφού ταξίδεψε σε πολλές χώρες με σκοπό να αντιμετωπίσει αντίστοιχους θρύλους του αθλήματος. «Ποιος θα δείρει τον Σουγκλάκο;», φώναζαν οι οπαδοί του με τον ίδιο να δηλώνει πως η πιο οδυνηρή του ήττα ήρθε στην Νιγηρία, όπου αντιμετώπιζε τον Power Mike (ο οποίος είχε ξεκινήσει την καριέρα του στην Ελλάδα) και ενώ θα μπορούσε να έχει κερδίσει έκατσε και έχασε επειδή απειλήθηκε με όπλο. Μέρος του σόου ή πραγματικό περιστατικό; Αυτό μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ, αφού το ελληνικό κατς είναι ίσως ο τομέας με της λιγότερες ιστορικές καταγραφές.

Οι πραγματικές «Glory Days» για τον παλαιστή της καρδιάς μας ήρθαν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80, η οποία του επιφύλασσε πολλές εκπλήξεις. Οι αγώνες του συνέχισαν να μαζεύουν χιλιάδες κόσμο, αλλά η πραγματική απογείωση έχει να κάνει με τη δεύτερή του αγάπη. Τον κινηματογράφο.

Η εποχή της βιντεοκασέτας και των εύκολων και πρόχειρων παραγωγών του δίνει τη δυνατότητα να εμφανιστεί σε ταινίες πλέον ως πρωταγωνιστής και όχι ως κομπάρσος ή τρίτος ρόλος. Μάλιστα, σε κάποιες από αυτές θα συμμετάσχει και ως σκηνοθέτης. Τα Καθάρματα (1985) του Αλέξανδρου Σμαραγδή είναι ίσως μία από τις πιο σημαντικές από όσες πρωταγωνίστησε. Σε αυτήν υποδύεται έναν παλαιστή που εκβιάζεται από μία συμμορία για να χάσει κάποιους αγώνες. Όταν αρνείται, ο αρχηγός απαγάγει την αδερφή του και ξεκινάει ένα μεγάλο κυνήγι. Οι σκηνή όπου παλεύει με τον μεγάλο του αντίπαλο Τρομάρα είναι πραγματικά υπέροχη με τον δικό της -καλτ- τρόπο.

Υπάρχει όμως μια ταινία στη φιλμογραφία του, η οποία έχει ξεχαστεί σε μια σκονισμένη γωνιά του χρονοντούλαπου της ιστορίας, αλλά είναι πραγματικά πρωτοποριακή. Πρόκειται για το θρυλικό «Ο Στραγγαλιστής της Συγγρού». Ένα θρίλερ μυστηρίου με ρετροφουτουριστικά στοιχεία που κυκλοφόρησε το 1989 με το σενάριο να έχει βασιστεί σε μια ιδέα του ίδιου. Ενσαρκώνει τον Άγγελο, έναν κατασκευαστή μανεκέν για βιτρίνες καταστημάτων που χάνει τη γυναίκα του. Αποφασίζει λοιπόν να δημιουργήσει μια κούκλα που να της μοιάζει, η οποία στη συνέχεια αποκτά -στο μυαλό του- ανθρώπινη υπόσταση και έτσι αρχίζει να της συμπεριφέρεται σαν να είναι άνθρωπος. Η παράνοια επικρατεί στο κεφάλι του και καθώς προχωρά η ταινία αρχίζει να στραγγαλίζει αθώες γυναίκες αφήνοντας ως μοναδικό στοιχείο ένα τριαντάφυλλο. Για κάθε μία από αυτές δημιουργεί κούκλα με τα χαρακτηριστικά της.

Στο φιλμ εμφανίζονται επίσης τρανς ηθοποιοί και παράλληλα ο Σουγκλάκος δεν διστάζει να τσαλακώσει την εικόνα του σκληρού, με το να ντυθεί -για τις ανάγκες του ρόλου- γυναίκα και να κάνει «πιάτσα» στη Συγγρού. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ταινία έχει και αρκετό γυμνό, όχι μόνο από γυναίκες αλλά και από τον ίδιο. Αξίζει επίσης να αναφέρουμε πως πρόκειται για διασκευή του «Μανιακός Δολοφόνος» (1980) του William Lustig.

Και κάπως έτσι περνάμε στη δεκαετία του '90, με το wrestling να έχει ταξιδέψει πλέον σε όλο τον κόσμο χάρη στον Hulk Hogan. Όπως είχε πει στο podcast του ο θρύλος "Stone Cold" Steve Austin, «ο Hulk Hogan είναι πιθανότητα ο πιο γνωστός παλαιστής που έχει περάσει ποτέ από τον πλανήτη. Όλοι γνωρίζουν ποιος είναι, ακόμα και αν δεν έχουν δει αγώνα του». Το ίδιο ισχύει για τον Σουγκλάκο, που κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού της δεκαετίας συνεχίζει δυναμικά. Μάλιστα, το 1995 θα ζήσει την πιο συγκλονιστική στιγμή της καριέρας του. Διαβάστε πώς την είχε περιγράψει σε συνέντευξη που είχε δώσει στον Μάκη Παπασημακόπουλο -που είναι γνώστης του κατς και της ιστορίας του σε παγκόσμιο επίπεδο- το 2005:

«Θα έλεγα πως είναι όταν νίκησα τον Ασάσιν, τον Ρώσο, τον Γίγαντα πριν δέκα χρόνια περίπου, στο ΣΕΦ. Είχε 15.000 κόσμο μέσα και ήταν μια νίκη που ήταν όνειρό μου να παίξω στο ΣΕΦ, γιατί νόμιζα πως δεν θα παίξω ποτέ εκεί μέσα, οι διοργανωτές ζητάγανε πολλά λεφτά και ξαφνικά ήρθανε οι Αμερικάνοι και με επιλέξανε σαν τον μόνο Έλληνα να παίξω με τον Ρώσο. Και έπαιξα με τον Ρώσο, μπήκα με τα τσολιαδίστικα μέσα, ακούστηκαν "Τα Παιδιά του Πειραιά", μιας και είμαι και Πειραιώτης, και κατάφερα μια νίκη που ήταν και η μητέρα μου και οι γονείς μου και όλοι και με σηκώσανε στα χέρια και με γυρνάγανε μέχρι τις 2 τη νύχτα μέσα στον Πειραιά».

Κάπου προς τα τέλη της δεκαετίας, όμως, η «αμερικανοποίηση» και η είσοδος του home entertainment στα ελληνικά νοικοκυριά είχαν ως αποτέλεσμα την απότομη πτώση του συγκεκριμένου θεάματος. Τότε, ήρθε και η πρώτη περιπέτεια της υγείας για τον Έλληνα «γίγαντα» που συνέχιζε να παλεύει και να εμφανίζεται σε κινηματογραφικές και τηλεοπτικές -πλέον- παραγωγές.

Όπως μπορεί να δει κανείς στο παρακάτω ρεπορτάζ των ειδήσεων του MEGA Channel, υπεβλήθη -για λόγους που δεν έγιναν γνωστοί- σε εγχείρηση στον εγκέφαλο. Και κάπου εδώ προκύπτει ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλοί αθλητές του είδους και για το οποίο έχει ήδη ξεκινήσει μεγάλη κουβέντα με αφορμή την απότομη άνοδο του UFC. Οι τραυματισμοί στο κεφάλι. Μια «αρρώστια» που χτυπά πολλούς αθλητές των δυναμικών σπορ αλλά και του Αμερικανικού Ποδοσφαίρου. Ο Σουγκλάκος, βέβαια, παρότι οι γιατροί του είπαν πως είναι καλύτερο να αποφύγει την πάλη, δεν μπορούσε να αφήσει τη μεγάλη του αγάπη και αυτό είχε ως αποτέλεσμα έναν γλυκύτατο -on camera- καυγά με τη γυναίκα του. Στο ρεπορτάζ βλέπουμε και τα δύο του παιδιά. Αν το κοριτσάκι σας θυμίζει κάτι μην απορείτε, πρόκειται για την Ελένη Σουγκλάκου που απέκτησε αρκετή δημοσιότητα πριν από λίγα χρόνια συμμετέχοντας στην εκπομπή «My Style Rocks».

Την ίδια περίοδο (1999-2000) θα κυκλοφορήσει και δύο (comedy) rap δίσκους που σίγουρα δεν θα μνημονεύονται αιώνια, αλλά δίνουν ένα έξτρα καλτ στοιχείο στην κληρονομιά του. Το κομμάτι «Αστυνομικίνα» που εξιστορεί τον έρωτα ενός αλήτη με μια αστυνομικό, είναι το πιο γνωστό από τη δισκογραφία του.

Και φτάνουμε στα τιμημένα '00s. Το κατς αποτελεί είδος υπό εξαφάνιση, με τους νέους να παίζουν WWE στο Playstation. Βέβαια, ο Απόστολος Σουγκλάκος συνέχιζε για πέμπτη συνεχόμενη δεκαετία να επιβιώνει στον σκληρό χώρο της σόουμπιζ έχοντας πλέον ένα cult following ανθρώπων που τον αγάπησαν. Θρυλικές χαρακτηρίζονται οι βραδιές του «Φεστιβάλ Cult Ελληνικού Κινηματογράφου» που παρουσίαζε στο Gagarin 205 και το οποίο διοργάνωνε ο αδικοχαμένος σκηνοθέτης Νίκος Τριανταφυλλίδης - γιος μιας άλλης τεράστιας μορφής με εξίσου μοναδική ιστορία, του Χάρρυ Κλυνν. Μάλιστα, ο Σουγκλάκος είχε εμφανιστεί και σε δύο ταινίες του («Ράδιο Μόσχα», «Μαύρο γάλα»).

Οι δύο άντρες ετοιμάζονταν να τριτώσουν το καλό της συνεργασίας τους αφού ο Απόστολος θα συμμετείχε στην ταινία «Αισθηματίες», όμως η ζωή τον πρόλαβε και έτσι στις 5 Σεπτεμβρίου του 2006 αποχωρεί για το ρινγκ του ουρανού. Ήταν 56 ετών.

Ο Απόστολος Σουγκλάκος ήταν μια περίεργη, αλλά ενδιαφέρουσα μορφή. Αντιπροσώπευε τη δύναμη και την καλοσύνη, το μεράκι και το πάθος. Βλέποντας σήμερα αγώνες του και όντας φίλος του αμερικάνικου wrestling μπορώ να πω ότι για την εποχή του και σύμφωνα με την όχι και τόσο εξειδικευμένη εκπαίδευση και τις ελάχιστες πρώτες ύλες που είχε στα χέρια του -μην ξεχνάμε ότι σπάνια υπήρχε ρινγκ για να παίξουν αγώνες- έδινε ένα αξιοπρεπές σόου. Αν ήταν στην Αμερική και με τη σωστή καθοδήγηση, θα μπορούσε άνετα να κάνει μια αξιόλογη καριέρα και στον επαγγελματικό κόσμο του κατς.

Αλλά γεννήθηκε εδώ και όπως αναφέρει και ο ίδιος στην προαναφερθείσα συνέντευξη: «Κοίταξε, εγώ αν ήμουνα σε ένα άλλο κράτος, θα μου είχανε κάνει αγάλματα, θα έπαιρνα ότι ήθελα, θα είχα χορηγούς, θα ήμουνα ο top. Αλλά εμένα μ’ αρέσει η Ψαροκώσταινα, περπατάω στον δρόμο και μου λένε "γειά σου μεγάλε", είναι μια ηθική ικανοποίηση».

Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.

Περισσότερα από το VICE

Απαγωγή Μυλωνά: Μπορεί ο Παλαιοκώστας να Στοιχίσει 8 Εκατ. Ευρώ στο Δημόσιο;

Ο Ζωρζ Τσαπέλας Ήταν ο Πρώτος (και Ίσως ο Μόνος) Gay Έλληνας Πορνοστάρ

Οπτικοποιήσαμε Δεδομένα για τον Υπερπληθυσμό στις Ελληνικές Φυλακές