Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.
Η αγαπημένη δυστοπική σειρά επιστημονικής φαντασίας Black Mirror επέστρεψε πρόσφατα, με έξι νέα επεισόδια. Για κάθε ένα από αυτά, το VICE θα εξερευνήσει τις ιδέες που εκφράζονται, μέσω συζητήσεων με βασικούς συντελεστές, καθώς και τον ευρύτερο κόσμο της επιστήμης και της τεχνολογίας.
Videos by VICE
Το πρώτο επεισόδιο έχει τίτλο «USS Callister» -ένα διαστημόπλοιο που θυμίζει Star Trek– όμως υπάρχουν ανατροπές. Οι αποστολές που πραγματοποιεί το σκάφος αποτελούν στην πραγματικότητα μέρος ενός «σπασμένου» video game, που τρέχει στο προσωπικό laptop ενός προγραμματιστή.
Για το πρώτο αυτό επεισόδιο μιλήσαμε με τον σεναριογράφο της σειράς, Charlie Booker. Η συνέντευξη περιέχει ορισμένα spoiler.
VICE: Πώς ξεκίνησε η ιδέα για αυτό το επεισόδιο; Ήξερες ότι θες να κάνεις κάτι στο διάστημα;
Charlie Brooker: Ναι, είχαμε κάνει ακριβώς αυτήν τη συζήτηση. Ήμασταν στο πλατό του «Playtest» της τρίτης σεζόν, το οποίο είχε πολλά ειδικά εφέ. Συζητούσαμε το επόμενό μας βήμα, μιας και είχαμε ξεκινήσει να σχεδιάζουμε τη νέα σεζόν και μερικές φορές όταν μιλάμε για το τι θα κάνουμε στη συνέχεια, το κάνουμε με βάση το είδος. Οπότε λέμε κάτι του τύπου, «Να τι δεν έχουμε κάνει ακόμη: ένα μιούζικαλ ή ένα αστυνομικό επεισόδιο».
Δεν είχαμε κάνει ξανά κάτι με το διάστημα, οπότε πώς θα γυρίζαμε ένα διαστημικό επεισόδιο; Τι ήταν αυτό που θα έκανε ένα διαστημικό επεισόδιο χαρακτηριστικό του Black Mirror; Βασικά, το κάναμε, επειδή είχαμε ήδη χρησιμοποιήσει ειδικά εφέ στο «Playtest», τα οποία όμως είναι ένα εργαλείο που δεν είχα χρησιμοποιήσει πολύ σε ό,τι είχα γράψει στο παρελθόν. Θέλαμε να δούμε τι θα γινόταν, αν το δοκιμάζαμε. Στο πλατό υπήρχε ήδη ένας ειδικός στα εφέ, με τον οποίο κουβέντιασα για αυτό. Έτσι προέκυψε η ιδέα.
Σε αυτήν τη σεζόν, κάνουμε πολλές στροφές ως προς το ύφος, το είδος, την αισθητική και όλα τα επίπεδα. Αυτήν τη φορά, κάθε επεισόδιο ήταν διαφορετικό.
Πόσο διαφορετικό είναι να γυρίζεις ένα blockbuster επεισόδιο, σε σχέση με τα προηγούμενα επεισόδια που είχαν περισσότερο μια αισθητική ανεξάρτητου κινηματογράφου;
Είναι περίεργο, μιας και από πολλές απόψεις είναι ένα mainstream επεισόδιο –σε μεγάλο βαθμό, είναι ένα παραδοσιακό επεισόδιο– ακόμη και αν διαδραματίζεται σε περίεργα μέρη. Υπάρχουν παράξενες παρακάμψεις. Έγραψα το σενάριο μαζί με τον William Bridges. Είχαμε γράψει μαζί και το «Shut Up and Dance» της τρίτης σεζόν. Ήταν πολύ διαφορετικό εκείνο το επεισόδιο, εκ διαμέτρου αντίθετο θα έλεγα. Εκτυλίσσονταν στον πραγματικό κόσμο του παρόντος και υπό αυτήν την έννοια ήταν ρεαλιστικό. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με αυτό, όμως σε μαζική κλίμακα. Οπότε είναι πιο διασκεδαστικό, αλλά και μια διαφορετική πρόκληση. Αυτό που θέλαμε να πετύχουμε με τη σειρά ήταν να κάνουμε κάθε επεισόδιο διαφορετικό από τα προηγούμενα.
Θα έλεγα ότι σε αυτήν τη σεζόν, κάνουμε πολλές στροφές ως προς το ύφος, το είδος, την αισθητική και όλα τα επίπεδα. Αυτήν τη φορά, κάθε επεισόδιο ήταν διαφορετικό.
Αυτό που μου έμεινε από τη σειρά είναι η σεξουαλική εκμετάλλευση που κρύβεται ως έναν βαθμό στην καρδιά κάθε ιστορίας ή που απλώς αποτελεί κομμάτι της. Τίθεται το ζήτημα της άνισης κατανομής της εξουσίας.
Το «Callister» είναι ουσιαστικά μια ιστορία για την εξουσία. Είναι η ιστορία ενός τυράννου. Είναι ένα πολύπλοκο ζήτημα. Κάποιος μου είχε πει κάποτε ότι το Black Mirror είχε πολύ σεξ και αναρωτιόμουν αν αυτό ήταν αλήθεια. Υποθέτω ότι ισχύει για το «15 Million Merits». Θα έλεγα, όμως, ότι έχει περισσότερο να κάνει με τις σχέσεις εξουσίας, με έναν παράξενο φανταστικό κόσμο, ο οποίος είναι βασισμένος σε έναν ρετρό, ανδροκρατούμενο κόσμο επιστημονικής φαντασίας.
[VICE Video] Ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης Παίζει στο Netflix Όμως Κάποτε Είχε για Καμαρίνι Ένα Πορτμπαγκάζ
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
Βασικά, εννοούσα ότι κάθε φορά που προκύπτουν νέες σχέσεις εξουσίας, λόγω της τεχνολογικής δυναμικής, πάντα εξερευνάτε τις επιπτώσεις.
Ναι. Υποθέτω ότι αυτό συμβαίνει, επειδή ο θεατής μπορεί να ταυτιστεί με τις ιστορίες, ενώ τα περισσότερα σενάρια επιστημονικής φαντασίας δεν εξερευνούν ιδιαίτερα το σεξ και αν το κάνουν, συνήθως παρουσιάζουν κάποιο ρομπότ του σεξ. Τώρα θα μου πεις ότι και εμείς βάλαμε ένα ρομπότ του σεξ στο επεισόδιο «Be Right Back». Απλώς πιστεύω ότι οι σχέσεις είναι αναπόσπαστο κομμάτι όλου αυτού. Νομίζω ότι το σεξ είναι μέρος των επεισοδίων, όμως δεν αποτελεί το κεντρικό θέμα. Το θέμα είναι συνήθως κάτι άλλο. Γενικότερα, η εξουσία και η τυραννία αποτελούν πολύ πιο κεντρικά ζητήματα, ενώ άλλα επεισόδια της σειράς, όπως το «Arkangel» για παράδειγμα, καταπιάνονται περισσότερο με την ανατροφή ενός παιδιού από τους γονείς του και την προστασία.
Φαντάζομαι ότι εδώ εξερευνάτε επίσης την οργή: την οργή απέναντι στις γυναίκες, την οργή απέναντι στην επιτυχία, την οργή ανθρώπων που συχνά είναι ικανότατοι χρήστες της τεχνολογίας. Αυτό είναι πολύ εμφανές στην αναφορά στο Reddit, την απομάκρυνση της γυναίκας διευθύνουσας συμβούλου και άλλα τέτοια.
Υπάρχουν κάποια στοιχεία σε όλα αυτά, για τα οποία νιώθει οργή. Όμως, είναι οργισμένος με όλους. Αυτό είναι το θέμα. Είναι οργισμένος με τους άνδρες και τις γυναίκες που εξυπηρετεί, όμως οι γυναίκες τοποθετούνται σε έναν μη απειλητικό, τύπου Μπαρμπαρέλλα κόσμο. Τους άνδρες τους έχει υποτάξει με διαφορετικό τρόπο, μετατρέποντάς τους σε δουλικά τσιράκια του. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι στους γνώστες της τεχνολογίας που τους κάνει περισσότερο επιρρεπείς στον μισογυνισμό, πάντως. Είναι δύσκολο, επειδή νομίζω ότι αυτά τα πράγματα είναι στοιχεία της ίδιας της ιστορίας, όμως δεν αποτελούν το επίκεντρο. Νομίζω ότι η ιστορία έχει περισσότερο να κάνει με κάποιον που ουσιαστικά δεν είναι καλά, ο οποίος έχει συγκεντρώσει ανεξέλεγκτη εξουσία στα χέρια του. Επομένως, όλα αυτά είναι πτυχές αυτού του πράγματος. Όμως, είναι ενδιαφέρον: ο καθένας λέει διαφορετικά πράγματα για το επεισόδιο.
Ακόμη και τα πιο αλλόκοτα επεισόδιά μας έχουν ένα στοιχείο που τα κάνει πιο προσγειωμένα.
Διάβαζα κάπου ότι οι ταινίες με υπερήρωες τα έχουν βρει σκούρα αυτήν τη στιγμή, επειδή εξαρτώνται τόσο από το franchise. Επομένως, ο θεατής είναι πιο σίγουρος από ποτέ ότι δεν θα πεθάνει κανείς. Τόσο, όμως, σε αυτό το επεισόδιο, όσο και στο «White Christmas» καταφέρατε να βρείτε μια μοίρα για τους χαρακτήρες σας που είναι χειρότερη και από τον θάνατο.
Ναι, μας αρέσει πολύ να δημιουργούμε τρομακτικούς, υπαρξιακούς εφιάλτες. Δεν θα ήταν επεισόδιο του Black Mirror, αν δεν υπήρχε ένας τρομακτικός, υπαρξιακός εφιάλτης στον πυρήνα του. Πρέπει να πω ότι δεν μου πολυαρέσουν οι ταινίες με υπερήρωες, πάντως. Μπορώ να δω μια, για να περάσει η ώρα, όμως δεν με εκφράζουν. Δεν είμαι ο Iron Man και ποτέ δεν θα γίνω ο Thor. Αν και έχω ακούσει ότι το Thor Ragnarok είναι καλό – δεν το έχω δει ακόμη. Όμως γενικά, νιώθω ότι δεν μπορώ να ταυτιστώ με αυτά που συμβαίνουν στις ταινίες υπερηρώων. Ενώ εδώ ευελπιστώ ότι ο θεατής συμπάσχει με τους χαρακτήρες. Σε ένα βασικό επίπεδο.
Ειδικά σε αυτήν την περίπτωση, όπου πρόκειται για καθημερινούς ανθρώπους που δουλεύουν σε γραφείο.
Ναι, ακόμη και τα πιο αλλόκοτα επεισόδιά μας έχουν ένα στοιχείο που τα κάνει πιο προσγειωμένα. Ελπίζω να το καταφέραμε αυτό στο «Callister».
Περισσότερα από το VICE
Mιλήσαμε με τον Καρδιτσιώτη που Έγραψε Βιβλίο για τις Παγανιστικές Δοξασίες στον Θεσσαλικό Κάμπο
Ο Ακτιβιστής που Έφθασε στον Άρειο Πάγο για Ένα Γραμμάριο Κάνναβης
Η πιο Σωστή Συμβουλή για τo Bitcoin Είναι Ήδη Τεσσάρων Ετών
