Το ραντεβού για τον αγώνα ράλι που αποτελεί συνώνυμο της αντοχής, για ανθρώπους και μηχανές, έχει προγραμματιστεί για τις 9 Σεπτεμβρίου και πλέον ο χρόνος μετράει αντίστροφα. Η επιστροφή του εθνικού μας αγώνα Ράλι Ακρόπολις στο πρόγραμμα του παγκοσμίου πρωταθλήματος (WRC), έπειτα από οκτώ χρόνια (2013), έχει σκορπίσει ενθουσιασμό σε όλους τους εγχώριους φαν του μηχανοκίνητου αθλητισμού, αλλά και στα πληρώματα που θα συμμετέχουν σε αυτόν.
Η εντυπωσιακή λίστα συμμετοχών συγκεντρώνει 55 πληρώματα, από 24 χώρες, εκ των οποίων 15 είναι αμιγώς από την Ελλάδα. Παρά το υψηλό κόστος συμμετοχής σε σχέση με τους εγχώριους αγώνες, οι Έλληνες αγωνιζόμενοι ήταν ανέκαθεν κομμάτι της ιστορίας του Ακρόπολις. Κατά προσέγγιση, τα ελληνικά πληρώματα αποτελούν περίπου το 1/3 (άλλες φορές περισσότερο κι άλλες λιγότερο) των συμμετοχών του αγώνα.
Videos by VICE
Μία από τις ελληνικές συμμετοχές που ξεχωρίζουν φέτος είναι αυτή που θα αγωνιστεί με το Νο.46 στις πόρτες του αγωνιστικού αυτοκινήτου. Είναι οι Κορίνθιοι Παναγιώτης Ρουστέμης (οδηγός) και Κωνσταντίνος Νικολόπουλος (συνοδηγός), που το 2020 κατέκτησαν το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Χώματος (Κατηγορία Ν).
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι ο Παναγιώτης Ρουστέμης, το 2018, σε ηλικία 19 ετών, έγινε ο νεότερος Έλληνας οδηγός που τερμάτισε σε Ράλι Ακρόπολις – το οποίο τότε προσμετρούσε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλι (ERC). Κι όχι μόνο αυτό, αλλά τερμάτισε τρίτος ανάμεσα στους υπόλοιπους Έλληνες οδηγούς και τρίτος στην κατηγορία του στο ERC. Τότε αγωνιζόταν με συνοδηγό τον Γεώργιο Καπελλά.
Πέρα από τις επιτυχίες και το αγωνιστικό βιογραφικό του, σε ηλικία 23 ετών σήμερα, αυτό που τον ξεχωρίζει είναι ο απόλυτα επαγγελματικός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει τους αγώνες. Σίγουρα η ενασχόλησή του ξεκινάει από την αγάπη του για το σπορ, αλλά δεν το κάνει απλώς για να περνάει καλά. Ο πρωταθλητισμός στο ράλι απαιτεί χρόνο και χρήμα. Ζει για αυτό και θέλει να ζήσει από αυτό. «Παράλληλα με την ενασχόλησή μου με τους αγώνες αυτοκινήτου, σπουδάζω μηχανολόγος-μηχανικός στην Πάτρα και μου έχουν μείνει λίγα μαθήματα για να πάρω το πτυχίο μου. Ταυτόχρονια, δουλεύω εδώ και σχεδόν έναν χρόνο ως οδηγός στον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης», συμπληρώνει ο ίδιος.
«Συνήθως, μία φορα την εβδομάδα πηγαίνω στην πίστα στο Σπαθοβούνι Κορινθίας για να κάνω την προπόνησή μου. Είναι ένας ασφαλής χώρος για να δοκιμάσω πράγματα. Βέβαια, η προπόνηση γίνεται με ένα αγωνιστικό όχημα τύπου “φορμουλάκι”, που ζυγίζει 400 κιλά όλο κι όλο. Η μηχανή του είναι 600 κυβικών και αποδίδει 140 ίππους. Η αναλογία είναι τρομερή και σε βοηθά να εξελίσσεσαι. Επίσης, έχει χαμηλό κόστος συντήρησης σε σχέση με ένα “κανονικό” αυτοκίνητο αγώνων ράλι, σαν αυτό που θα τρέξω στο Ακρόπολις, το οποίο θέλει αλλαγές και νέες ρυθμίσεις ανά κάποια χιλιόμετρα, άρα έχει πολύ μεγαλύτερο κόστος συντήρησης».
Το αγωνιστικό αυτοκίνητο που θα οδηγήσει ο Παναγιώτης στο Ακρόπολις είναι το Citroen DS3 R5 και είναι ολοκαίνουριο. Βρίσκεται στα χέρια του από τον Ιούλιο και μάλιστα παρουσιάστηκε επίσημα σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο λιμάνι του Πειραιά, με την υποστήριξη της SEAJETS που είναι χορηγός της ομάδας του (Roustemis Motorsport). «Πιο πριν είχαμε ένα Mitsubishi Lancer Evo X, το οποίο πουλήσαμε. Πουλήσαμε επίσης ένα παλιότερο Ford Sierra Cosworth, συμπληρώσαμε κάποια χρήματα και πήραμε αυτό το Citroen, από τη Γερμανία», σημειώνει ο ίδιος.
«Οι διαφορές σε σχέση με το προηγούμενο αυτοκίνητο είναι τεράστιες», αναφέρει. «Tο συγκεκριμένο είναι 100% εργοστασιακό, έχει σειριακό σασμάν, είναι σαν να παίζεις Playstation», προσθέτει χαρακτηριστικά. Τον ρωτώ αν παίζει rally games στο Playstation και απαντά θετικά, λέγοντάς μου ότι αν έχεις καλή τιμονιέρα, μπορείς να φέρεις κοντά την εμπειρία οδήγησης ενός αγώνα ράλι – προφανώς χωρίς τις υπόλοιπες παραμέτρους. Ίσως, όμως, να προτιμά το FIFA από τα video games. Άλλωστε, το ποδόσφαιρο είναι ένα κομμάτι της ζωής του. Ήταν η πρώτη του αγάπη στον αθλητισμό και έχει αγωνιστεί σε τοπικά πρωταθλήματα, με τις φανέλες του Ηρακλή Λεχαίου και του Άρη Αρχαίας Κορίνθου. Όπως με ενημερώνει, το ποδόσφαιρο τον έχει βοηθήσει στο να «χτίσει» αντοχή, κάτι που απαιτούν -αν μη τι άλλο- αγώνες όπως το Ακρόπολις.
Μιλώντας για το Ακρόπολις, ο Παναγιώτης τονίζει ότι δεν είναι ένας αγώνας ταχύτητας σαν όλους τους άλλους, για παράδειγμα ένα ράλι τοπικού πρωταθλήματος. «Είναι ένας αγώνας τεσσάρων ημερών, σε υψηλές θερμοκρασίες», υπογραμμίζει. Συγκεκριμένα, τα πληρώματα καλούνται να τερματίσουν έπειτα από 15 ειδικές διαδρομές 292 χιλιομέτρων (από την Αθήνα ως το Λουτράκι, έπειτα στη Θήβα και τέλος, γύρω από τα βουνά της Λαμίας), συν ακόμη 1.000 περίπου χιλιόμετρα απόστασης που πρέπει να διανύσουν μεταξύ αυτών των διαδρομών. Κι όλα αυτά χωρίς κλιματισμό στο αυτοκίνητο, σε περίπτωση που αναρωτιέται κανείς, μαζί με τις αγωνιστικές φόρμες, τα γάντια και τη συνολική θερμοκρασία του αυτοκινήτου.
«Το σημαντικό είναι να φτάσεις χωρίς προβλήματα στη Λαμία, στο service park, τη δεύτερη μέρα του αγώνα. Γενικά, το θέμα είναι να τερματίσεις. Αν το καταφέρουμε, θα είμαστε σίγουρα σε μια καλή θέση κατάταξης. Πάμε με στρατηγική: στην αρχή πιο συντηρητικά και όπου χρειαστεί να επιτεθούμε, θα το κάνουμε. Είναι δύσκολος αγώνας, δεν μπορείς να πας γρήγορα σε όλες τις ειδικές διαδρομές», αναφέρει ο Παναγιώτης.
Από τις σχεδόν ολοκληρωτικά χωμάτινες διαδρομές του αγώνα (εξαιρείται η πρώτη ειδική διαδρομή, την Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου, γύρω από την Πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα), ο ίδιος ξεχωρίζει το Λουτράκι και τους Αγίους Θεοδώρους. Η διαδρομή των Αγίων Θεοδώρων, μάλιστα, φιγουράρει στη θέση Νο.3 στη λίστα με τις 20 κορυφαίες διαδρομές του παγκοσμίου πρωταθλήματος όλων των εποχών, σε σχετικό βίντεο κατάταξης που δημοσιεύτηκε από τη FIA (Διεθνής Ομοσπονδία Αυτοκινήτου). «Είναι τρομερή ειδική, πολύ γρήγορη», λέει ο Παναγιώτης, «όπως και η Παύλιανη είναι πολύ εντυπωσιακή, που έχει ένα γρήγορο κομμάτι στην αρχή και τελειώνει με πολλές, κλειστές στροφές – ένα “πάντρεμα” στοιχείων που σε συνδυασμό με το μέγεθος της ειδικής (σχεδόν 25 χιλιόμετρα) σε κάνει να νιώθεις λες και έχεις τρέξει ολόκληρο αγώνα».
Στις δύο παραπάνω διαδρομές αγωνίστηκε σχετικά πρόσφατα, στα τοπικά Ράλι Φθιώτιδος και Ράλι Κορίνθου αντίστοιχα, ωστόσο μηχανικά προβλήματα τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει. Αλήθεια, πώς νιώθει όταν ένα μηχανικό πρόβλημα τον θέτει εκτός αγώνα; «Στην αρχή, μου έβγαιναν νεύρα και τα έβαζα με τον έναν και με τον άλλον – λάθος. Στην πορεία κατάλαβα ότι απλώς συμβαίνει – είναι και θέμα τύχης. Μπορεί να χτυπήσεις μια πέτρα ενώ οδηγάς ή κάποια λεπτομέρεια να ξεφύγει από το υπόλοιπο τιμ. Μαζί με τον συνοδηγό μου προσπαθούμε πάντα να είμαστε όσο το δυνατόν καλύτερα προετοιμασμένοι, οι σημειώσεις μας να είναι σωστές, το ίδιο και οι μηχανικοί στο δικό τους κομμάτι», απαντά.
Όταν φοράει το κράνος, τα γάντια και δένει τη ζώνη τεσσάρων σημείων, σταματά να σκέφτεται άλλα πράγματα. «Ειδικά με αυτά τα αυτοκίνητα, αν φύγει λίγο το μυαλό σου θα κάνεις λάθος. Πρέπει να νιώθεις συνέχεια το αμάξι, να καταλαβαίνεις αν πάει να σου γλιστρήσει, πότε και πόσο πρέπει να στρίψεις το τιμόνι. Δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια», εξηγεί.
Σχετικά με το αν έχει φοβηθεί ποτέ σε αγώνα, λέει ότι έχει συμβεί αλλά στιγμιαία. «Αν γλιστρήσω λίγο και έχει γκρεμό δίπλα ή αν δω μια μεγάλη πέτρα μπροστά μου, θα φοβηθώ στιγμιαία αλλά βρίσκω λύσεις. Θα κατεβάσω ταχύτητα ή θα τραβήξω το χειρόφρενο, για παράδειγμα. Υπάρχουν στιγμές που μπορεί να σε κάνουν να φοβηθείς, είναι λογικό», αναφέρει.
Γι’ αυτό, άλλωστε, εκτελεί αυστηρά αυτά που του λέει ο συνοδηγός του, καθώς «δεν γίνεται να θυμάσαι απ’ έξω ολόκληρη τη διαδρομή, πόσο μάλλον αν είναι μεγάλη. Ο Κώστας με καθοδηγεί έτσι ώστε να μπορώ να οδηγώ γρήγορα και σωστά. Άλλωστε, οι σημειώσεις που μου διαβάζει, ενώ “τρέχουμε”, είναι φτιαγμένες από κοινού και προσαρμοσμένες έτσι ώστε να μου ταιριάζουν και να τις καταλαβαίνω 100%», λέει.
Με τον συνοδηγό του, Κώστα Νικολόπουλο, αγωνίζονται ως «δίδυμο» εδώ και έναν χρόνο. «Είναι κι αυτός από την Κόρινθο και γνωριζόμασταν. Επίσης, ο πατέρας μου με τον πατέρα του είχαν τρέξει σε αγώνα κάποτε μαζί. Ως ομάδα ήμασταν σε φάση αναζήτησης συνοδηγού και αποφασίσαμε να το δοκιμάσουμε. Υπήρχαν δυσκολίες στην αρχή, χρειάστηκαν πολλές ώρες προπόνησης και πολλή δουλειά μέχρι να βρούμε τα πατήματά μας, αλλά τα έχουμε καταφέρει καλά ως τώρα. Είναι εξαιρετικός συνοδηγός», λέει. «Την ώρα του αγώνα, μου μιλάει όπως ακριβώς θέλω να ακούσω τις σημειώσεις, έχει πολύ καλή αντίληψη. Προφανώς, φορά με τη φορά, συζητάμε και διορθώνουμε πράγματα», συμπληρώνει.
Μιας και αναφέρθηκε στον πατέρα του, τον Αλέξανδρο Ρουστέμη, να πούμε ότι αποτελεί έναν άνθρωπο του μηχανοκίνητου αθλητισμού που πρωτοεμφανίστηκε το 1990 με το ψευδώνυμο “Lion” και ακολούθησε μία πορεία σταθερά ανοδική και με επιτυχίες στους ασφάλτινους αγώνες. Η κορύφωσή του στους αγώνες ταχύτητας ήταν η κατάκτηση του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Αγώνων Ταχύτητας (Κατηγορία Ε) το 1999. Στη συνέχεια, ήρθαν αρκετές επιτυχίες και πρωταθλήματα σε αγώνες ταχύτητας. Το μήλο κάτω απ’ τη μηλιά, που λένε.
«Από τον πατέρα μου έχω πάρει αρκετά πράγματα, τον έχω ζήσει άλλωστε. Αυτός με έφτιαξε μέχρις ενός σημείου. Θυμάμαι ότι με μάθαινε να φρενάρω με το αριστερό πόδι από όταν ήμουν 14 ετών. Με έχει βοηθήσει πολύ και κυρίως με έχει μάθει να διασκεδάζω στους αγώνες», σημειώνει. Μαζί με τον πατέρα του έχουν παρακολουθήσει παλιότερα κι άλλα Ράλι Ακρόπολις ως θεατές. «Θυμάμαι ότι στο πρώτο Ακρόπολις που πήγα, εντυπωσιάστηκα από τα αυτοκίνητα, τους οδηγούς και κυρίως το χώμα. Από εκεί κι έπειτα, νομίζω, αποφάσισα ότι προτιμώ τους χωμάτινους αγώνες», συμπληρώνει.
Δες επίσης:
Η κατηγορία στην οποία θα αγωνιστεί στο φετινό Ακρόπολις είναι η WRC 3 (ή Rally 2), δηλαδή τετρακίνητα αυτοκίνητα με κινητήρες 1,6 λίτρων και ισχύ που αγγίζει τους 280-290 ίππους. «Σε αυτά τα αυτοκίνητα, οι αναρτήσεις είναι τόσο καλές που δεν καταλαβαίνεις τίποτα», απαντά όταν τον ρωτώ σχετικά με τη σωματική επιβάρυνση σε έναν τέτοιο αγώνα, σε συνδυασμό με τις υψηλές ταχύτητες. «Σίγουρα αναπτύσσονται μεγάλες επιταχύνσεις (g), επιβαρύνεται η μέση λίγο, αλλά δεν είναι ενοχλητικό. Τους καρπούς πρέπει να προσέχεις», τονίζει και μαθαίνω ότι κάνει ένα τυπικό ζέσταμα στα χέρια του πριν ξεκινήσει κάθε αγώνα.
Η συζήτησή μας φθάνει στο κόστος συμμετοχής σε έναν τέτοιο αγώνα. «Αναλόγως το αυτοκίνητο», απαντά γρήγορα ο Παναγιώτης. «Η συμμετοχή είναι γύρω στα 3.000 ευρώ και από εκεί και πέρα προσθέτεις το κόστος των ελαστικών, τα ανταλλακτικά, το ανθρώπινο δυναμικό που απασχολείς. Ένας αγώνας όπως το Ακρόπολις φθάνει στα 25.000-30.000 ευρώ. Γι’ αυτό θέλουμε χορηγούς, αλλιώς δεν κάνουμε τίποτα».
Όπως φαντάζεται κανείς, στην Ελλάδα είναι ακόμη πιο δύσκολη η εύρεση χορηγιών, «κυρίως επειδή δεν υπάρχει ιδιαίτερη προβολή των αγώνων ράλι» σύμφωνα με τον Π. Ρουστέμη. «Ενώ είναι εντυπωσιακό σπορ, αρέσει σε πολλούς και συγκεντρώνει θεατές, δεν υπάρχει επαρκής κάλυψη από τα μίντια. Δεν αναφέρομαι σε έναν αγώνα τύπου Ακρόπολις, που προφανώς έχει συγκεντρώσει το ενδιαφέρον κοινού και ΜΜΕ -έχει να διεξαχθεί πολλά χρόνια κιόλας- αλλά κυρίως για το ελληνικό πρωτάθλημα. Τώρα τελευταία γίνεται μια προσπάθεια από ένα συνδρομητικό κανάλι – θα δείξει. Αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι ακόμη και διακρίσεις να έχεις, δεν ανοίγουν εύκολα οι “πόρτες”. Χρειάζεται να βρεις τον κατάλληλο άνθρωπο στην κάθε εταιρία για να προχωρήσει μια χορηγία», εξηγεί.
Μάλιστα, σε αυτό το σημείο, μου αναφέρει και την πρόταση που του είχε γίνει από την αγωνιστική ομάδα M-Sport πριν δυο χρόνια, που τον είχε προεπιλέξει για να συμμετάσχει στο Junior WRC και το γεγονός πως το οικονομικό σκέλος δεν του επέτρεψε τελικά να πραγματοποιήσει ένα όνειρό του. «Είχαν επιλέξει κάποιους οδηγούς από διάφορες χώρες. Ήρθε ένα μήνυμα που μας καλούσε στην Κρακοβία της Πολωνίας, για να μας ενημερώσουν σχετικά, να μας πουν για το αυτοκίνητο, τα χαρακτηριστικά του κλπ. Την επόμενη μέρα, πήγαμε στο Κιέλτσε, σε μία πίστα, όπου κληθήκαμε να οδηγήσουμε όλοι το ίδιο αυτοκίνητο. Στους χρόνους ήμουν πιο μπροστά και έτσι, κάναμε μια προσπάθεια να συγκεντρώσουμε το ποσό των 100.000 ευρώ για πέντε αγώνες. Φτάσαμε ως τα 60.000, αλλά τα υπόλοιπα δεν καταφέραμε να τα βρούμε. Πιστεύω ότι μία καλή εμφάνιση στο Ακρόπολις μπορεί να προσεγγίσει κι άλλους χορηγούς».
Κλείνοντας, θέλω να μάθω αν έχει κάποιο γούρι ή τελετουργικό για να του πάει καλά ο αγώνας. «Φοράω κάποια συγκεκριμένα ρούχα και θα πάω να ανάψω ένα κερί στην εκκλησία», λέει. Τονίζει, πάντως, ότι πριν από κάθε αγώνα έχει υπερένταση, σκέφτεται συνεχώς σενάρια και πιθανότητες, και δυσκολεύεται να κοιμηθεί το προηγούμενο βράδυ. Ευτυχώς, δεν έχει αποκοιμηθεί ποτέ πριν τον αγώνα.
Τέλος, του ζητώ να μου πει επιγραμματικά το starter pack συμβουλών που έχει κάνει πράξη ο ίδιος όλα αυτά τα χρόνια που αγωνίζεται και τον έχουν οδηγήσει ως το φετινό Ράλι Ακρόπολις με αξιώσεις. «Να ακούς αυτούς που γνωρίζουν όντως και αποδεδειγμένα μπορούν να σε εξελίξουν. Επίσης, μην προσπαθείς να πας κατευθείαν γρήγορα διότι μπορεί να τρομάξεις. Να κάνεις τα σωστά βήματα, αλλά σταδιακά. Τέλος, το αυτοκίνητο παίζει σημαντικό ρόλο. Ας πούμε, πρέπει να το αλλάζεις όταν το φτάνεις στα όριά του. Με το προηγούμενο αυτοκίνητο είχαμε φτάσει να κάνουμε ίδιους χρόνους με αγωνιστικά ανώτερης κατηγορίας. Αν το πίεζα κι άλλο, ίσως να είχε γίνει κάποιο ατύχημα. Έτσι και τώρα, σε αυτό το αυτοκίνητο ψάχνω να βρω τα όριά του».
Ακολουθήστε τον Παύλο Τουμπέκη στο Instagram.
Περισσότερα από το VICE
Τέσσερις Εθελοντές Αφηγούνται πώς Έζησαν τις Μέρες της Απόλυτης Καταστροφής των Πυρκαγιών
Ο CJ Κάνει τα Πρώτα του Βήματα στο Rap Game Μέσα Από τις Φυλακές Αυλώνα
Ένα Οδοιπορικό στα Καταφύγια των Τζουμέρκων, Εκεί Όπου Κάθε Μέρα Είναι μια Περιπέτεια
