Οι Au Revoir Simone είναι μία από τις μεγαλύτερες indie pop μπάντες στην παγκόσμια μουσική σκηνή. Τα κορίτσια από το Brooklyn πριν μερικούς μήνες κυκλοφόρησαν το νέο τους album «Move in Spectrums» που οι μουσικοκριτικοί αποθέωσαν και το κοινό τους λάτρεψε, όπως άλλωστε και κάθε άλλο μουσικό τους πόνημα. Εγώ τις γνώρισα κάποτε στην Αθήνα με αφορμή ένα live τους και ένα τάπερ με ντολμαδάκια που τους είχα πάει ως πεσκέσι από έναν groupie. Αγαπηθήκαμε από την πρώτη στιγμή και περάσαμε τρεις υπέροχες μέρες στην Αθήνα με βόλτες στα χορτοφαγικά μέρη της πόλης, τσιμπολογήματα σε μεζεδοπωλεία και τουρ στα παραδοσιακά εργαστήρια σανδαλιών. Πώς είναι όμως πραγματικά η ζωή ενός rock star που ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο για να παίξει τη μουσική του και πόσο γκλάμουρ έχει τελικά το επάγγελμα του μουσικού ακόμα και όταν αυτός είναι πετυχημένος; Είναι η ζωή των rock stars κόκκινα χαλιά και βίλες ή οι rock star των καιρών μας ζουν λίγο διαφορετικά από τα στερεοτυπικά κλισέ που έχουμε στο μυαλό μας; Οι απαντήσεις της Erika, της Heather και της Annie θα σας ανοίξουν τα μάτια σε ένα κόσμο που μάλλον δεν φαντάζεστε καν ότι υπάρχει.
VICE: Ας περάσουμε κατευθείαν στο ψητό. Είναι το ροκσταριλίκι ένας τρόπος να ζήσεις; Και αν όχι πως ζουν οι επαγγελματίες μουσικοί;
Videos by VICE
Erika: Δουλεύουμε σε κύκλους, έτσι υπάρχουν περίοδοι που γράφουμε μόνο μουσική και δεν είμαστε σε tour, οπότε δεν κερδίζουμε τίποτα από την μπάντα. Είμαστε πολύ τυχερές και μερικές φορές αυτές οι περίοδοι γεμίζουν με τυχαία projects όπως επιδείξεις μόδας, ταινίες, γράψιμο τραγουδιών με τον Johnny Marr (των Smiths) για τη Ray Ban, μόντελινγκ και άλλα διάφορα μέχρι να ξαναβγούμε σε tour. Η όλη φάση είναι ένας δύσκολος γρίφος που πρέπει να λύσεις. Πρέπει να έχεις πολλή πίστη, γιατί έχουν υπάρξει μήνες που δεν ήξερα πώς θα πληρώσω το ενοίκιό μου και άλλοι που έβρισκα μια επιταγή έκπληξη στο γραμματοκιβώτιό μου και πήγαινα τον εαυτό μου για ψώνια. Οπότε, μπορείς να βγάλεις το ψωμί σου μόνο αν είσαι διατεθειμένος να ζεις με αυτές τις εναλλαγές. Όταν έχω χρόνο μακριά από τη μπάντα, προσπαθώ να δουλεύω (δουλεύω με έναν καλλιτέχνη γενικά), να παίζω μουσική και να πουλάω ρούχα στο eBay.
Annie: Όταν παραιτήθηκα από την κανονική μου δουλειά, για πολλά χρόνια στην μπάντα ζούσα μόνο με σπιτικά φαγητά όπως ρύζι, φασόλια και φακές και γενικά γεύματα που κόστιζαν λιγότερο από ένα ευρώ. Ακόμα προσπαθώ να ζω με αυτή τη λογική όσο είναι δυνατόν. Νομίζω ότι είναι καλύτερο να φυλάς τα χρήματα σου για χαλεπούς καιρούς, έτσι ώστε να μην είσαι αναγκασμένος να κάνεις μια δουλειά που σου τρώει όλη τη δημιουργική ενέργεια. Τρομάζω όταν σκέφτομαι ότι θα έπρεπε να κάνω μία αγχωτική 10ωρη δουλειά κάθε μέρα. Προτιμώ να μην ξοδέψω χρήματα όταν δεν τα έχω και να χρησιμοποιήσω τον ελεύθερο μου χρόνο για να γράψω μουσική, να κάνω τέχνη και γενικά να πεινάσω.
Ποια είναι η μεγαλύτερη θυσία που έχει κάνει ένας μουσικός που ξέρετε από τον περίγυρό σας, για να κάνει μουσική;
Erika: Ο πρώτος άνθρωπος με τον οποίο είχαμε μπάντα, δεν έζησε ποτέ με τις συνθήκες διαβίωσης που αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι. Κοιμόταν στο στούντιό του που δεν είχε ούτε κουζίνα ούτε ντουζιέρα, παρά μόνο ένα κοινόχρηστο μπάνιο στον όροφο. Έτρωγε μόνο κέτσαπ με λευκό ψωμί, αλλά νομίζω ήταν λίγο στη φάση «πεινασμένος καλλιτέχνης». Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που ξέρω, ακόμα και οι πιο έξυπνοι με πτυχία, δουλεύουν σε cafe ή bars για να μπορούν να έχουν ευελιξία και να κάνουν τουρνέ.
Heather: Οι φίλοι μου που είναι μουσικοί και γονείς είναι αυτοί που βλέπω να κάνουν τις μεγαλύτερες θυσίες. Αφήνουν το παιδί τους πίσω για να πάνε σε περιοδεία, αλλά αμφιβάλλω αν κάτι τέτοιο αξίζει πραγματικά.
Μερικά μέλη των Grizzly Bear, μίας εξίσου πετυχημένης μπάντας με εσάς, έχουν πει σε συνέντευξη τους ότι δεν έχουν καν ασφάλεια παρά τη μεγάλη επιτυχία τους. Είναι κοινότοπο ανάμεσα στους μουσικούς αυτό ή η αμερικανική κυβέρνηση έχει νόμους που προστατεύουν τους ανθρώπους που δουλεύουν στη μουσική και την τέχνη γενικά;
Erika: Είναι κοινότοπο και η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα για τους καλλιτέχνες με κανένα τρόπο (γι’αυτό έχουμε το Kickstarter… Χαχαχα). Η μπάντα μας αντιμετωπίζεται σαν μικρή επιχείρηση. Η ασφάλεια υγείας έχει υπάρξει ένα ιστορικό πρόβλημα. Πληρώναμε ένα τεράστιο ποσοστό από τα εισοδήματα μας για μία εντελώς βασική ασφάλεια, αλλά αυτό άλλαξε με το Obama-care τον Ιανουάριο του 2014, και τώρα είναι πολύ πιο εύκολο για freelance καλλιτέχνες να αποκτήσουν ασφάλεια υγείας. Παρ’ όλη τη διευκόλυνση όμως, για να καταφέρεις να ζεις στη Νέα Υόρκη, πρέπει να είσαι πολύ δημιουργικός. Όταν ξεκινήσαμε τη μπάντα το 2003, υπήρχαν πολλοί καλλιτέχνες γύρω μας που μας βοηθούσαν και τους βοηθούσαμε σε πρακτικά θέματα, σαν δίκτυο αλληλεγγύης. Δεν ήταν σπουδαίο, αλλά ήταν πολύ ωραία η ζωή μας. Είναι ένα ρίσκο γενικά. Και ήμουν αρκετά τυχερή που είχα μία υποστηρικτική οικογένεια και ένα ψυχολογικό δίκτυο στήριξης. Είναι πολύ πιο δύσκολο να πάρεις το ρίσκο αν δεν έχεις πουθενά να πας σε περίπτωση που δεν τα καταφέρεις. Και είναι κρίμα, γιατί αυτό σημαίνει ότι μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού δεν έχει τη δυνατότητα να δείξει τη δημιουργικότητα του.
Είστε μία πολύ πετυχημένη μπάντα στο είδος σας. Ποια είναι η μεγαλύτερη πολυτέλεια που επιτρέπετε στον εαυτό σας και ποια η μεγαλύτερη θυσία που κάνετε για την μπάντα;
Erika: Η μεγαλύτερη πολυτέλεια είναι ότι μπορούμε να ταξιδεύουμε σε όλο τον κόσμο, αλλά αυτό είναι και η μεγαλύτερη δυσκολία, γιατί πρακτικά σημαίνει ότι είναι δύσκολο να διατηρήσεις σπιτικό, σχέση, φιλίες. Επίσης, υπάρχουν και άλλα καλά όπως το να παίρνεις δωρεάν ρούχα, να γνωρίζεις υπέροχους ανθρώπους, να έχεις εκπτώσεις σε μουσικούς εξοπλισμούς και να συνεργάζεσαι με ταλαντούχους σκηνοθέτες και φωτογράφους.
Heather: Συμφωνώ με την Erika ότι η μεγαλύτερη πολυτέλεια είναι να ταξιδεύεις σε όλο τον κόσμο. Επίσης πολυτέλεια είναι η ίδια η καριέρα του μουσικού, αν καλοσκεφτείς την οικονομική ανασφάλεια στην οποία υπόκεισαι όταν επιλέγεις να δώσεις στον εαυτό σου την άνεση του χρόνου και της προσωπικής έκφρασης. Η μεγαλύτερη θυσία είναι οι προσωπικές σχέσεις καθώς είναι δύσκολο να διατηρείς φιλίες όταν είσαι στο δρόμο για τόσο πολύ.
Annie: Τα ταξίδια είναι το πλεονέκτημα και το μειονέκτημα μαζί. Φαινόταν πολύ δύσκολο να ταξιδεύεις και να μην κοιμάσαι, αλλά τώρα που είμαι μαμά και έχω ζήσει τι σημαίνει να ξαγρυπνάς για το γιο σου, τα ταξίδια φαίνονται εύκολα και κάπως λυπητερά. Το να εγκαταλείπω την οικογένεια μου είναι σαφώς το πιο δύσκολο πράγμα αν και με την τεχνολογία τα πράγματα δεν είναι τόσο δύσκολα όσο 20 χρόνια πριν. Σε θέματα καθημερινότητας, ο άντρας μου και εγώ είχαμε πάντα συγκατοίκους μέχρι και μερικά χρόνια πριν και θυσιάζαμε την ιδιωτικότητά μας ώστε να μπορούμε να εξοικονομούμε λεφτά. Μάλλον δεν θα έπρεπε να γκρινιάζω, βέβαια, αν καλοσκεφτείς ότι στη Νέα Υόρκη υπάρχουν ολόκληρες οικογένειες μεταναστών που συγκατοικούν σε μικρά διαμερίσματα.
Όλοι διαβάζουμε για τα τεράστια κέρδη που έχουν οι ποπ καλλιτέχνες που κυκλοφορούν ένα πετυχημένο single. Είναι το ίδιο για τους rock stars; Επίσης, μπορείς αν είσαι όλη την ώρα στο δρόμο να ζήσεις για πάντα μόνο από τη μουσική σου;
Erika: Νιώθω πως είναι προσωπικό. Μερικοί υπογράφουν κακές συμφωνίες και κάνουν τεράστια τουρ μόνο για να βγάλουν λεφτά για άλλους ανθρώπους. Ξέρω πολλούς ανθρώπους που είναι εργασιομανείς και βάζουν οι ίδιοι χρήματα για να στηρίξουν τα projects τους. Η καλύτερη κίνηση καριέρας είναι να γράψεις ένα χιτάκι, γιατί έτσι βγάζεις λεφτά κάθε φορά που ακούγεται στο ραδιόφωνο.
Υπάρχουν περιπτώσεις μουσικών όπως αυτή του White Town που στα 90s έβγαλε το πετυχημένο single «Your woman» και ζουν ακόμα με τα δικαιώματα ενός τραγουδιού; Είναι πιθανό να συμβεί το ίδιο και στις μέρες μας; Τι σας έχει αποδείξει η εμπειρία σας;
Erika: Η διαφορά με την εποχή εκείνη είναι ότι ο χρόνος που ένα τραγούδι είναι επιτυχία και ακούγεται συνέχεια είναι μικρότερος. Ακόμα και για τη Lady Gaga και την Katy Perry τα νέα τους τραγούδια αντικαθιστούν τα παλιότερα. Οι Peter, Bjorn and John με το «Young Folks» πρέπει να είχαν πολλή μεγάλη επιτυχία με το τραγούδι τους αφού το ακούω ακόμα, όπου και αν πάω στον κόσμο.
Εσείς που ζείτε στη Νέα Υόρκη, ζείτε τελικά από την μπάντα ή έχετε και καθημερινές δουλειές;
Erika: Ζω από την μπάντα τώρα. Είναι μία πολυάσχολη χρονιά γιατί το album μας βγήκε πριν μερικούς μήνες και θα κάνουμε τουρ μέχρι το τέλος του καλοκαιριού. Είναι πολύ δύσκολο να χαλάσουμε λεφτά στo τουρ γιατί συνέχεια ταξιδεύουμε και δεν έχουμε ποτέ χρόνο. Χαλάσαμε τα χρήματα μας για την παραγωγή του δίσκου μας, οπότε κυριολεκτικά τα βγάζουμε πέρα πουλώντας t-shirts και τσάντες στο τραπέζι με merchandising μας,
Heather: Μερικές φορές κάνω ιδιαίτερα μαθήματα μαθηματικών και χημείας για να βγάλω έξτρα χρήματα.
Annie: Θα μπορούσα να ζω από την μπάντα, αλλά έχω και πρωινή δουλειά με ελαστικό ωράριο και το καλύτερο αφεντικό οπότε την κρατάω για να πληρώνω την υποθήκη του σπιτιού μου.
Το Brooklyn αυτή τη στιγμή είναι η παγκόσμια Μέκκα για νέους καλλιτέχνες. Από τον κοινωνικό σας περίγυρο νιώθετε ότι ο πολιτισμός μπορεί να δημιουργήσει αρκετές θέσεις εργασίας για αυτούς που θέλουν να ασχοληθούν;
Erika: Όχι. Η πραγματικότητα είναι ότι είτε πετυχαίνεις είτε αποτυγχάνεις και για να πετύχεις στο Brooklyn σήμερα, πρέπει να έχεις πολύ ταλέντο ή καλό προϊόν ή να είσαι πολύ καλός σε μία δουλειά ή να έχεις πολύ πετυχημένα social media ή ιδανικά όλα τα παραπάνω. Αν είσαι διατεθειμένος να πάρεις ρίσκα και να στηρίξεις την επιλογή σου μέχρι να πετύχεις, τότε μπορείς να τα καταφέρεις.
Heather: Συμφωνώ με την Erika. Η αλήθεια είναι ότι η πόλη είναι πολύ πιο δύσκολη πλέον σε σχέση με το 1997 που ήρθα εγώ, καθώς είναι πολύ πιο ακριβή. Είναι δύσκολο να είσαι δημιουργικός όταν έχεις άγχος για το πώς θα πληρώσεις το νοίκι σου.
Annie: Είναι δύσκολο να ξέρεις αν θα πετύχεις ως μουσικός, δεδομένου ότι υπάρχει τόση καλή μουσική εκεί έξω για να ακούσεις, που τελικά δεν ακούγεται ποτέ. Είναι πολύ κρίμα να έχω τόσους φίλους που κάνουν καταπληκτική μουσική και να μην τους ξέρει κανείς. Το σημαντικό είναι να μπορείς να προωθείς τη μουσική σου, στο οποίο είμαι απαίσια, αλλά ευτυχώς μας στηρίζει πολύ ο κόσμος.
Υπάρχει κάποιο δίλημμα μεταξύ προσωπικής αισθητικής και εμπορικής επιτυχίας; Θα θυσιάζατε την αισθητική σας για να γίνετε πιο διάσημες;
Erika: Αποκλείεται. Αλλά υπάρχει απάντηση στο δίλημμα αυτό, καθώς πολλές επιχειρήσεις σου δίνουν πλέον την ευκαιρία να εκφραστείς καλλιτεχνικά για να κάνεις για αυτό που χρειάζονται και αυτός είναι ένας καλός τρόπος για να βγάλεις λεφτά στην τέχνη.
Annie: Είμαστε τελειομανείς στο μουσικό μας όραμα. Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε, γιατί είμαστε άνθρωποι που ζούμε με το όνομα του project μας και μπορούμε να κάνουμε μόνο πράγματα που μας κάνουν περήφανους.
Θα κάνατε κάτι διαφορετικό αν ξαναρχίζατε την καριέρα σας;
Erika: Μερικές φορές εύχομαι να είχαμε έναν πιο έμπιστο manager/συνεργάτη/σύμβουλο γιατί αναγκαστήκαμε να μάθουμε μόνες μας κάποια πράγματα. Αλλά έχει αλλάξει τόσο η μουσική βιομηχανία τα τελευταία δέκα χρόνια που ίσως και εκείνος δεν μπορούσε να μας βοηθήσει τόσο.
Heather: Πολλές φορές σκέφτομαι πώς θα ήταν ο ήχος μας αν είχαμε παραδοσιακά όργανα όπως drums και μπάσο. Δεν θα άλλαζε το παρελθόν μας, αλλά θα ήθελα να ξέρω πως θα ακουγόμασταν.
Annie: Θα έκανα μαθήματα φωνητικής πολύ πιο νωρίς.
Εκτός από τα live πώς μπορεί ένας μουσικός να βγάλει λεφτά;
Erika: Γράφοντας μουσική για διαφημίσεις, για ταινίες, αν γίνει viral στο YouTube και παίζοντας στο μετρό (χαχαχαχα)
Annie: Στις πιο «φτωχές» μου εποχές, είχα δοκιμάσει να παίξω στο μετρό και στην καλύτερη των περιπτώσεων είχα βγάλει τύπου 20 δολάρια που είναι πολύ καταθλιπτικό. Υποθέτω αν το συνέχιζα θα γινόμουν πολύ καλή σε αυτό (χαχαχαχαχα). Το να πουλάς merchandise βοηθάει σίγουρα.
Ήταν οι Au Revoir Simone ένα από τα όνειρα σας ως φοιτήτριες;
Erika: Νομίζω ότι ήταν όνειρο μου από την παιδική μου ηλικία κιόλας. Το να είσαι σε μπάντα είναι πολύ διασκεδαστικό. Είναι ένας ξεκαρδιστικός τρόπος να περνάς το χρόνο σου.
Heather: Όχι, καθόλου. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα γίνω επαγγελματίας μουσικός. Δεν το είχα ονειρευτεί, ούτε το ήθελα. Ακόμα και σήμερα με εντυπωσιάζει.
Annie: Εντυπωσιάζομαι που είμαι σε μπάντα. Δεν νιώθω ότι πληρώ καν τα δικά μου κριτήρια στο θέμα του ταλέντου. Μου αρέσει όμως τόσο πολύ να γράφω μουσική και θεωρώ τεράστια τιμή που οι άνθρωποι αγαπούν τις δημιουργίες μου.
