Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια μεγάλη «άνθιση» στην εναλλακτική σκηνή, η οποία έχει αναζωογονήσει τα εγχώρια μουσικά δρώμενα, που φάνταζαν στάσιμα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μέρος αυτής της σκηνής είναι φυσικά και το «σκοτεινό» κομμάτι της.
Συγκροτήματα όπως οι: Metro Decay, Yell-O-Yell, Χωρίς Περιδέραιο, In Trance 95 και πολλά ακόμη, άφησαν μια βάση πάνω στην οποία χτίζουν σήμερα καλλιτέχνες όπως οι Selofan, Γεμάτος Αράχνες ρε Φίλε! και Kalte Nacht, μεταξύ άλλων, γεμίζοντας εναλλακτικά venues σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Videos by VICE
Μέρος αυτής της «σκοτεινής επίθεσης» είναι και οι Incirrina. Το σχήμα του Γιώργου Κατσάνου και της Ειρήνης Τηνιακού κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό το δεύτερό του album, μέσω του βερολινέζικου label της Cold Transmission. Το Lip Led Scream αποτελείται από δέκα κομμάτια που ενώνουν το darkwave με τη minimal αισθητική, δίνοντας ένα μεστό και άρτιο αποτέλεσμα. Τα κομμάτια έχουν βασιστεί σε στίχους του ποιητή Κωνσταντίνου Λόντου και αποτελούν το τέλειο soundtrack για εσωτερικές αναζητήσεις.
Πριν από λίγες ημέρες είχα την ευκαιρία να τους δω ζωντανά μαζί με τους εξίσου δυναμικούς The Man & His Failures, στο Bad Tooth. Ένα μικρό venue που τους πήγαινε πολύ. Έχοντας περάσει υπέροχα στο εν λόγω live, ήρθα σε επικοινωνία μαζί τους με σκοπό να μάθω περισσότερα για το σχεδόν -θα καταλάβεις γιατί το λέω- αθηναϊκό group.
VICE: Ποιο είναι το feedback που έχετε μέχρι στιγμής για τον νέο δίσκο; Γιώργος: Είμαστε πολύ χαρούμενοι με τον νέο δίσκο. Όπως θα καταλάβει κι ο κόσμος που μας παρακολουθεί, κάναμε μια στροφή στον ήχο μας και πλέον απολαμβάνουμε τα νέα μας «παιδιά». Έτσι βλέπουμε πάντα το υλικό μας, σαν τα παιδιά που έφυγαν και δεν ανήκουν πια σε εμάς. Από αυτά που βλέπω και ακούω έχω την αίσθηση ότι αρέσει στον κόσμο. Στα live βλέπω νέα και χαμογελαστά πρόσωπα.
Ειρήνη: Στόχος μας είναι να περνάει όμορφα ο κόσμος.
Γιώργος: Κυρίως όταν έρχεται κόσμος που δεν τον γνωρίζεις και σου λέει δυο όμορφα πράγματα, αισθάνεσαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο.
Οι στίχοι είναι του Κωνσταντίνου Λόντου, θέλετε να μου πείτε δυο λόγια γι’ αυτήν τη συνεργασία; Ειρήνη: Πρόκειται για έναν εκπληκτικό ποιητή. Ωστόσο, είναι πολύ κλειστός ενώ εμείς τον πιέζουμε να βγάλει τη δουλειά του προς τα έξω. Έχει πολύ υλικό, θα μπορούσε να έχει κυκλοφορήσει πολλούς τόμους ποίησης. Είναι ένας άνθρωπος που έχει επιλέξει την εσωστρέφεια. Γράφει πολύ καλά στα ελληνικά, αλλά και στα αγγλικά. Είχα δουλέψει ξανά μαζί του στο παρελθόν για ένα προσωπικό project.
Σας εμπνέει η ποίηση. Το λέω επειδή και το πρώτο album ήταν εμπνευσμένο από την ποίηση του William Blake .
Γιώργος: Ναι, διαβάζουμε αρκετή ποίηση.
Ειρήνη: Γράφουμε κιόλας, όμως, όταν βλέπεις ότι κάποιος εκφράζει καλύτερα αυτό που θέλεις, λες «θα χρησιμοποιήσω αυτό».
Γιώργος: Προσωπικά, μου ήρθε κάποια στιγμή η επιθυμία να γράψω χαϊκού. Δεν θα τα κάνω τραγούδια, ούτε θα τα εκδώσω, το έκανα επειδή ένιωσα την ανάγκη.
Πού μεγαλώσατε; Ειρήνη: Γεννήθηκα Γερμανία και στη συνέχεια ήρθα με την οικογένειά μου στην Αθήνα, αλλά τελικά καταλήξαμε στην Πάτρα όπου και μεγάλωσα.
Γιώργος: Εγώ γεννήθηκα στην Αθήνα, αλλά μεγάλωσα στην Ιαπωνία. Λόγω της εργασίας του πατέρα μου μείναμε εκεί για δέκα χρόνια. Έμεινα Χακοντάτε και Χιροσίμα.
Πώς ήταν η ζωή εκεί; Γιώργος: Η ζωή ήταν φαντιαστική, απλώς έφυγα με πολύ τραυματικό τρόπο. Μίλαγα άπταιστα τη γλώσσα, πήγαινα σχολείο, είχα φίλους εκεί και χωρίς να το θέλω επιστρέψαμε για να μείνουμε στην «εξωτική» Καλλιθέα.
Σας έχουν επηρεάσει τα περιβάλλοντα που μεγαλώσατε ως παιδιά, ή είναι πολύ μακρινές οι αναμνήσεις; Γιώργος: Πιστεύω πως ναι. Θεωρώ ότι ο άνθρωπος διαμορφώνεται μέχρι τα πέντε του, κάτι που βλέπω και στην κόρη μου. Αισθάνομαι ότι όσο μεγαλώνω, αντί να απομακρύνομαι, επιστρέφω προς τα εκεί. Αυτό δεν αφορά μόνο την τέχνη αλλά και την καθημερινότητα. Τη σκέψη και την αισθητική μεταξύ άλλων. Το τελευταίο παίζει τεράστιο ρόλο και στη μουσική.
Πόσο σημαντική είναι λοιπόν η αισθητική για έναν μουσικό που ζει στην εποχή της εικόνας; Γιώργος: Η εικόνα σίγουρα βοηθάει στο να διαδοθεί κάτι πιο εύκολα. Πιστεύω, όμως, ότι καμιά φορά ξεγελάει. Έχω την αίσθηση ότι ο κόσμος πλέον δεν ακούει μουσική, αλλά βλέπει το περιτύλιγμα. Πολλές φορές ηχογραφώ και υπάρχουν για παράδειγμα ηχολήπτες που θα σου πουν «εδώ, βλέπω ότι έχει στην κυματομορφή μια γραμμή, πρέπει να το ξαναπαίξεις».
Στη συνέχεια ρωτάω αν ακούει κάποιο πρόβλημα στην ηχογράφηση και συνήθως απαντάνε, ότι για να το δείχνει το πρόγραμμα υπάρχει κάποιο λάθος. Στο αυτί δεν ακούγεται βέβαια κάποιο λάθος. Θεωρώ πως έχει μετατοπιστεί το αισθητήριο από το αυτί, στο μάτι.
Ειρήνη: Η αίσθηση της όρασης είναι πολύ ισχυρή στον άνθρωπο, τραβάει την προσοχή και σε αποσπά από τα υπόλοιπα.
Γιώργος: Πολλές φορές, όταν βρίσκομαι σε συναυλίες κλείνω τα μάτια και ρωτάω τον εαυτό μου αν με πείθει αυτό που ακούω εκείνη τη στιγμή.
**
Ανήκετε σε μια κατηγορία μουσικών που, θέλοντας και μη, τα κάνουν όλα μόνοι τους.
Ειρήνη:** DIY or die!
Πόσο ψυχοφθόρο είναι αυτό; Ειρήνη: Die, die (γέλια). Τα πράγματα δεν όπως παλιά που είχες μια δισκογραφική από πίσω να βοηθάει.
Γιώργος: Πλέον, πρέπει να είσαι παραγωγός, μάνατζερ, ατζέντης και ό,τι άλλο χρειαστεί. Ταυτόχρονα δουλεύεις και για να ζεις, είναι δύσκολο πολύ.
Ωστόσο, προχωρήσατε σε μια συνεργασία με την Cold Transmission, ένα label από το Βερολίνο, μέσω του οποίου προέκυψαν και κάποιες εμφανίσεις που πραγματοποιήσατε στο εξωτερικό. Ειρήνη: Το label αποτελείται από δυο άτομα, τη Suzy και τον Andy, οι οποίοι εκτός από επαγγελματίες είναι και πάρα πολύ καλοί άνθρωποι. Πιστεύουν πολύ στη μουσική και ζουν γι’αυτή. Έχουν και αυτοί πρωινές δουλειές βέβαια, πέραν της δισκογραφικής. Γνωριστήκαμε διαδικτυακά, όταν πριν από λίγα χρόνια μας είχαν ζητήσει ένα τραγούδι για μια συλλογή τους.
Διατηρήσαμε επαφή μέσω social media και όταν είχαμε έτοιμο το υλικό για τον δεύτερο δίσκο, μια φιλική μας μπάντα -οι Grey Gallows- που είχε βγάλει το δίσκο της από το label, μας πρότεινε να τους στείλουμε τα demo. Το κάναμε και μας απάντησαν το ίδιο βράδυ. Εξαιρετικά σπάνιο για label, εμείς περιμέναμε ότι θα πάρουμε απάντηση τρεις μήνες μετά. Κάπως έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας και συνεχίζεται άψογα σε όλους τους τομείς.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ ότι ο σκοτεινός ήχος έχει αρχίσει να ανοίγεται και βλέπω να τον ακούει πολύ περισσότερος κόσμος. Εσείς, το αντιλαμβάνεστε αυτό; Ειρήνη: Σίγουρα. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον κόσμο. Έχει γίνει ένα τεράστιο «μπαμ».
Γιατί πιστεύετε ότι συνέβη αυτό; Ειρήνη: Υπάρχει μια ανάγκη. Πριν κάνουμε τους Incirrina, δεν γνωρίζαμε ότι υπάρχει αυτή η «άνθιση» στον ήχο. Θέλαμε απλά να κάνουμε ένα συγκρότημα για να παίξουμε μουσική με synths, όπως αυτή που ακούγαμε στην εφηβεία μας. Στη συνέχεια γνωρίσαμε τα άτομα της σκηνής, όπως τον Πάνο της Geheimnis Records. Αυτό το νέο κύμα -για να μην πάμε πίσω στα 80’s και στα 90’s- ξεκίνησε την τελευταία δεκαετία με τους Selofan και συνεχίζεται δυναμικά.
Θεωρώ ότι η εγχώρια σκοτεινή σκηνή είναι από τις παραδοσιακές της Ευρώπης. Γιώργος: Και δυνατή. Ταιριάζει πολύ στον χαρακτήρα του ήχου.
Ειρήνη: Ναι, υπάρχουν πολλές και καλές μπάντες.
Γιώργος: Η κάθε μια από αυτές έχει πολύ ισχυρή ταυτότητα σε αυτό που κάνει και γι’ αυτό θεωρώ ότι ξεχωρίζουν.
Από εδώ και στο εξής, ποια είναι τα επόμενα σχέδια των Incirrina; Ειρήνη: Έπειτα από όλον αυτό τον εγκλεισμό, θέλουμε να κάνουμε όσα περισσότερα live μπορούμε και να βάλουμε μπροστά τον τρίτο δίσκο.
Γιώργος: Να γνωριστούμε με περισσότερες μπάντες της σκηνής και να γράψουμε νέα κομμάτια.
Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.
Κάνε subscribe στο YouTube – VICE Greece.
Περισσότερα από το VICE
ΜΠΑΜ FC: Η Ποδοσφαιρική Ομάδα που Φτιάχτηκε από YouTubers Πάει «Τρένο»
Θα Ήσουν Φίλος με τους Φίλους σου αν Δεν Παίρνατε Ναρκωτικά Μαζί;
«Δούλεψα σε Studio με Μεξικανούς Gangster» – Ο Joza Είναι Νομάς Tattoo Artist
