Στη δεκαετία του ’90, η μαμά μου έβγαινε με έναν τύπο που ήταν πολύ καλός στα μαθηματικά. Εκείνη την περίοδο, τη θυμάμαι να είναι σκυμμένη πάνω από ένα κασετόφωνο στην κρεβατοκάμαρά της, με ένα μικρόφωνο στο ένα χέρι, σε έξαλλη κατάσταση. Έβαζε το «I Have A Dream» των Abba και ηχογραφούσε από πάνω τη φωνή της λέγοντας «angles» κάθε φορά που το τραγούδι έλεγε «angels». Στο τέλος, έβαλε την κασέτα σε έναν φάκελο γράφοντας «στον Mark» και του την έστειλε για τα γενέθλιά του. Μερικές φορές τα σκέφτομαι όλα αυτά και εύχομαι να είχε κάνει κάποιος κάτι τέτοιο και για μένα.
Πρέπει να πω, βέβαια, ότι μου έχουν κάνει δώρο κάποια σπιτικά mix μέσα στα χρόνια. Τα περισσότερα τα έλαβα από τα 12 μέχρι τα 15 και είχαν emo τραγούδια με τεράστιους τίτλους που είχαν ανακαλυφθεί στο MySpace, είχαν κατέβει παράνομα από το Limewire και είχαν καεί σε CD από ένα αγόρι με ετερόκλητα γούστα, μεγάλη φράντζα και άπειρες ζώνες. Σήμερα, όμως, δεν γίνονται και πολύ τακτικά αντίστοιχα πράγματα. Φτιάχνουμε λίστες αναπαραγωγής στο Spotify ή στο Soundcloud, όμως δεν το κάνουμε ο ένας για τον άλλον. Η μόνη περίπτωση που κάποιος μπορεί να φτιάξει μια κασέτα ή ένα CD για κάποιον είναι όταν θέλει να κάνει μια νοσταλγική χειρονομία –ο σκοπός είναι περισσότερο να κάνει κάτι ρομαντικό, παρά να μοιραστεί πραγματικά τραγούδια.
Videos by VICE
Αλλά είναι ωραίες, έτσι δεν είναι; Υπάρχει κάτι το πολύ προσωπικό στο να γράφεις μια κασέτα ή ένα CD. Είναι σαν να λες: «Νοιάζομαι τόσο για εσένα, που αποφάσισα να επιλέξω προσεκτικά μερικά τραγούδια που εκφράζουν τη σχέση μας». Είναι σαν να λες: «Με χαρά μου αγόρασα μερικές άδειες κασέτες και πέρασα ένα ολόκληρο βράδυ γράφοντας σχολαστικά τραγούδια, χρησιμοποιώντας ένα κασετόφωνο που παίρνει δύο κασέτες» ή «Είναι μπελάς να κατεβάζεις παράνομα MP3s, να ρισκάρεις να κολλήσεις ιούς και να καις τα κομμάτια σε CD, όμως το άξιζες». Απαιτούν χρόνο και σκέψη. Κάτι που στη σημερινή μας εποχή, σημαίνει κάτι.
Έτσι, επειδή οι κασέτες και τα CD είναι πολύ προσωπικά, είναι λογικό πίσω από κάθε ένα να υπάρχει μια ξεχωριστή, προσωπική ιστορία. Έχοντας αυτά κατά νου, αποφάσισα να μιλήσω με διάφορους ανθρώπους για αυτά που έχουν λάβει ως δώρο και γιατί.
ALEXANDRA, 25 ετών
Η καλύτερη κασέτα που έχω πάρει ήταν όταν ήμουν 13. Μου την έδωσε ένα πολύ cool κορίτσι από το σχολείο που τότε πρέπει να ήταν 16 ή 17. Τα παιδιά τη θεωρούσαν γενικά πολύ περίεργη, αλλά εμένα μου φαινόταν θεά – φορούσε εκείνες τις τεράστιες πλατφόρμες Y2K με τη σχολική στολή της, είχε ξυρισμένο emo κούρεμα με ντεκαπάζ και φορούσε κοριτσίστικα κοκαλάκια.
Της είπα ότι ήθελα να ξεκινήσω να ακούω περισσότερο «girl rock» (lol), οπότε μου έγραψε μια κασέτα με συγκροτήματα που της άρεσαν και κάπως έτσι έμαθα την ύπαρξη του φεμινιστικού κινήματος riot grrrl. Την έχασα κάπου στο σπίτι μου πριν από χρόνια και στενοχωριέμαι πάρα πολύ, επειδή η κασέτα τα έσπαγε κανονικά. Είχε τραγούδια όπως το «Rebel Girl» των Bikini Kill, το «Bruise Violet» των Babes in Toyland, το «When I Am Queen, Strawberry Gashes» των Jack Off Jill, το «City of Angels» των Distillers και το «Monday, Sunsets You Know» των Bitch Alert.
Η κασέτα ήταν καλυμμένη με αυτοκόλλητα Pucca και συνοδευόταν από μια καρφίτσα των Hole που είχε φτιάξει, την οποία έχω ακόμη (παραπάνω). Ήταν καθοριστική για μένα, επειδή με εισήγαγε σε εξαιρετικούς καλλιτέχνες, όπως τους Queen Adreena, τους οποίους δεν θα είχα μάθει διαφορετικά. Εξακολουθούσα να ακούω emo softboi σαχλαμάρες, όπως τους Fall Out Boy, αλλά ήταν υπέροχο που είχα αυτό το mix που με κρατούσε σε τάξη.
ARI, 26 ετών
Κάθε εβδομάδα, σε ένα σπίτι στον ίδιο δρόμο με τον δικό μου αφήνουν διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα στην εξώπορτα, για να τα παίρνει ο κόσμος. Έχω πάρει ένα βιβλίο από τη δεκαετία του ’80 για την ιστορία της κούκλας, μια τσάντα γεμάτη με αχρησιμοποίητα μανό, διάφορα μπλοκ σχεδίου, ένα ταλαιπωρημένο αντίτυπο της Ηλικίας της Λογικής του Jean-Paul Sartre και πολλά άλλα. Το αγαπημένο μου εύρημα, ωστόσο, ήταν μια κασέτα με ημερομηνία Φεβρουαρίου του 1997, η οποία ήταν γεμάτη με κομμάτια του Tom Petty. Τρελαίνομαι να φαντάζομαι για ποιον προορίζονταν αρχικά, ποια ήταν η σχέση μεταξύ αποστολέα και παραλήπτη και πώς θα ένιωθαν αν μάθαιναν ότι είχε καταλήξει με κάποιον τρόπο στο δωμάτιό μου στο Χάκνεϊ του ανατολικού Λονδίνου, όπου την έβαζα να παίζει στη διαπασών. Δεν μου άρεσε και πολύ ο Tom Petty, αλλά, για κάποιον λόγο, ακούγοντάς τον σε κασέτα απορροφάς καλύτερα τα κομμάτια του, οπότε τώρα είμαι fan.
VICE VIDEO: Ζώντας με τον HIV
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
RUBY, 25 ετών
Το καλοκαίρι προτού κλείσω τα 16, πέρασα τρεις εβδομάδες στη Νέα Ορλεάνη με τους συγγενείς μου στην Αμερική. Όπως συμβαίνει συνήθως στις διακοπές όταν είσαι έφηβη, κατέληξα να τα φτιάξω με ένα αγόρι και το αποκορύφωμα της περιπετειούλας μας ήταν σε ένα πισίνα-πάρτι ένα καυτό βράδυ γεμάτο υγρασία στη Λουιζιάνα. Προτού φύγω, μου έγραψε δύο CD, το ένα με τίτλο «Pizart 1» και το άλλο –φυσικά- με τίτλο «Pizart 2».Το καθένα περιλάμβανε ύμνους του hip hop από τα 90s και τα 00s, συμπεριλαμβανομένου του «Overnight Celebrity» του Twista και φυσικά, κομμάτια του γεννημένου στη Νέα Ορλεάνη Lil Wayne. Έχω ακόμη το ένα CD στο σπίτι και μάλιστα μετέτρεψα και τα δύο CD σε λίστες αναπαραγωγής στο Spotify πριν από μερικά χρόνια, για να κρατήσω ζωντανή την ανάμνηση (lol).
SIMON, 38 ετών
Για πολύ καιρό αντάλλασσα κασέτες με τον Ian, έναν από τους κολλητούς μου από το σχολείο στα 90s. Ήταν πολύ χαμηλών τόνων, οπότε η προσωπικότητά του, οι εμμονές του και οι παραξενιές του έβγαιναν στις μπλεγμένες, ιδιόρρυθμες επιλογές τραγουδιών που έκανε. Θυμάμαι να γράφει τραγούδια όπως το «For the Dishwasher» των Grandaddy, το «New Partner» των Palace Music, κομμάτια από τα πιο σκοτεινά άλμπουμ του Tricky και το «DasJunior» των Scott 4.
Στις αρχές του 2000 μετακόμισα στην Αυστραλία. Ένα από τα πιο όμορφα πρωινά μου εκεί –νιώθοντας νοσταλγία για το σπίτι και μοναξιά, έξι μήνες μετά τη μετακόμιση– ήταν όταν μια ταλαιπωρημένη κασέτα εμφανίστηκε στο γραμματοκιβώτιό μου. Δεν είχε κανένα σημείωμα, ήταν μια σκέτη κασέτα. Την έχω ακόμη, είναι φυλαγμένη δίπλα σε ένα σαραβαλιασμένο Walkman για να την ακούω σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
ΚΑΤΥ, 27 ετών
Lol, θα ήθελα να σου πω μια χαριτωμένη ιστορία για ένα πρώην αγόρι μου ή κάτι τέτοιο, αλλά η κατάσταση ήταν λίγο πιο μονόπλευρη. Ένας τύπος που με γούσταρε για χρόνια στο σχολείο –κυριολεκτικά για χρόνια– μου ζητούσε συνέχεια να τα φτιάξουμε και εγώ του έλεγα πάντα όχι, επειδή δεν ήταν ο τύπος μου. Την τελευταία μέρα του σχολείου, όταν όλοι υπογράφαμε στις σχολικές στολές των υπολοίπων, μου έδωσε μια κασέτα με ερωτικά τραγούδια. Ήταν κυρίως γλυκανάλατα τραγούδια από τραγουδιστές όπως ο Jason Mraz, οι One Republic και οι The Fray (;!), αν θυμάμαι καλά. Μάλλον πίστευε ότι τελικά έτσι θα με κέρδιζε, αλλά εγώ του είπα αμήχανα «Ευχαριστώ» και σκέφτηκα μέσα μου ότι αν με ήξερε έστω και λίγο, θα ήξερε ότι σιχαίνομαι αυτά τα συγκροτήματα.
ALI, 24 ετών
Η καλύτερή μου φίλη, η Kate, μού είχε γράψει ένα CD με επιλογές, με τίτλο «Κομματάρες για το Αυτοκίνητο», ως δώρο για το δίπλωμα οδήγησης που πήρα στα 17. Κάναμε βόλτες στο νότιο Λονδίνο με το αυτοκίνητο της μαμάς μου πηγαίνοντας σε διάφορα πάρτι και άλλες περιστάσεις, με τον ήχο και τα μπάσα στη διαπασών και νιώθαμε πολύ cool. Το CD είχε τα πάντα μέσα – ήταν ένα συνονθύλευμα από όλα τα είδη που ακούγαμε εκείνη την εποχή, αλλά κατά βάση είχε rap, grime, garage και dubstep – διάφορα πράγματα, όπως Katy B, Tinchy Stryder, Skepta…
Μέχρι σήμερα, η Kate εξακολουθεί να είναι η κολλητή μου. Τα γούστα μας στη μουσική έχουν εξελιχθεί με την πάροδο του χρόνου, αλλά νομίζω ότι αν ψάξω λίγο στο αυτοκίνητο της μαμάς μου, θα καταφέρω να βρω το αρχικό, γρατζουνισμένο CD «Κομματάρες για το Αυτοκίνητο». Δεν θα μπορούσα ποτέ να το αποχωριστώ, επειδή είμαι πολύ συναισθηματική και έχω δεθεί μαζί του.
NATHAN, 26 ετών
Η παρέα μου και εγώ τρελαινόμαστε για το franchise του Real Housewives, οπότε μου έγραψαν ένα CD γεμάτο με τραγούδια από το reality show. Κάθε φορά που το ακούω (κάτι που κάνω αρκετά συχνά) πάντα στέλνω μηνύματα στους φίλους που μου το έγραψαν και τους διηγούμαι την εμπειρία μου. Είναι πάντα διαφορετική! Κάθε φορά που το ακούω, γελάω με διαφορετικά πράγματα. Επίσης, μερικά από τα τραγούδια είναι αρκετά αξιοπρεπή, όπως το τραγούδι της Kandi από το Real Housewives of Atlanta «Fly Above» (μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι αυτή έγραψε το «No Scrubs» και το «Bills, Bills, Bills»), όπως και το τραγούδι της Porsha, «Flatline».
Βέβαια, το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι το CD έχει και ένα κομμάτι που τραγούδησε η κόρη από το Real Housewives of New Jersey στον γάμο της αδερφής της, όπου μιλάει για τις οικογενειακές τους διαμάχες και πραγματικά σε κάνει να φρικάρεις. Πόση σκέψη μπήκε σε αυτό το CD! Ώρες ολόκληρες λήψεων βίντεο από το YouTube και μετατροπών τους σε αρχεία MP3! Το βρίσκω πολύ συγκινητικό και ξεκαρδιστικό και αυτό ακριβώς σημαίνει ένα καλό CD με επιλογές.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.
Περισσότερα από το VICE
Πώς οι Παλαιστίνιοι του Ισραήλ Χρησιμοποιούν τη Μουσική, για να Καταργήσουν τα Σύνορα
Ο Πάνος Φραγκιαδάκης Μετά το «Ταξικό» Τραγουδάει «Τζετέ κι Ερωτικά»
After Dark: Οι Ήρωες της Νυχτερινής Αθήνας
