Οι M.A.t.E. από την Underground Σκηνή της Θεσσαλονίκης Θέλουν να Βαδίζουν στα Άκρα

Με ένα ιδιαίτερο κράμα ήχου που ισορροπεί μεταξύ drum ‘n’ bass, trip-hop και dubstep, οι M.A.t.E., που κινούνται στην εναλλακτική underground σκηνή της Θεσσαλονίκης, ανέβηκαν πριν λίγες μέρες στο stage του Street Mode Festival και καθήλωσαν το κοινό με τα ομιχλώδη ηχοτρόπιά τους. Η Μαρία (φωνή), ο Αδάμ (live electronics) και ο Θωμάς (drums), μιλούν στο VICE και ξετυλίγουν ένα κομμάτι της ψυχοσύνθεσης και της ατμοσφαιρικής, σκοτεινής και abstract αισθητικής τους. Τους αρέσει να συναντιούνται στο μεταίχμιο, να βαδίζουν στην κόψη του «ξυραφιού» και να εξελίσσονται συνεχώς. Θεωρούν ότι η Ελλάδα είναι πολύ σκληρός χώρος για τους καλλιτέχνες και όπως λένε «αν κάποιος θέλει να ζήσει από την τέχνη του, θα πρέπει να είναι συμβιβασμένος με τους όρους που επιβάλλει η βιομηχανία αλλά και αρκετά ευέλικτος, ώστε να καταφέρει να παραμείνει δημιουργικός».

VICE: Να ξεκινήσουμε από τη δημιουργία του σχήματος: Πώς προέκυψε, πώς συναντηθήκατε οι τρεις σας και από πού εμπνευστήκατε το όνομά σας;
Αδάμ: Αρχικά βρεθήκαμε με τον Θωμά σε μια περίοδο που μας κινούσαν οι ίδιες ανάγκες και πειραματιστήκαμε με αυτό που είχαμε κατά νου. Το αποτέλεσμα μάς ικανοποίησε και με εντατική δουλειά και πειραματισμό φτιάξαμε μια βάση η οποία καρποφορεί μέχρι τώρα. Η συνάντηση με τη Μαρία, λίγο αργότερα, ήταν κάτι παραπάνω από ευτυχή συγκυρία, μιας και συμπλήρωσε και απογείωσε αυτό που μέχρι τότε είχαμε στήσει. Το όνομα ολόκληρο είναι Meetings Along the Edge, κάτι που δανειστήκαμε από μια συνεργασία του Ravi Shankar με τον Philip Glass. Σαν φιλοσοφία πιστεύω ότι κάθε «συνάντηση» είναι μια συνάντηση στο μεταίχμιο, πόσο μάλλον όταν σε αυτήν μεταβολίζονται εικόνες, εμπειρίες και συναισθήματα σε μουσική.

Videos by VICE

Θέλω να μου μιλήσετε για τα ακούσματά σας. Γιατί έχετε ένα κράμα ήχου πολύ ιδιαίτερο.
Μαρία: Εγώ μεγάλωσα ακούγοντας κυρίως ροκ/μέταλ με ιδιαίτερη αγάπη στη nu metal κατά την εφηβεία. Αργότερα ήρθα σε επαφή με την Bjork, τη Λένα Πλάτωνος και άλλα ιερά «τέρατα» της ηλεκτρονικής σκηνής.

Αδάμ: Hip hop, punk, nu metal, dark wave, nu jazz, post rock, world music.

Θωμάς: Τα πρώτα ακούσματα στην εφηβεία ήταν κυρίως metal (Slayer , Sepultura κ.ά) και ηλεκτρονική μουσική (Prodigy, Chemical brothers κ.λπ). Αργότερα ακολούθησαν πολλά άλλα είδη όπως jazz, παραδοσιακή, world music.

Αν μπορούσατε να περιγράψετε με λίγες λέξεις τον ήχο και την αισθητική σας, ποιες θα ήταν αυτές;
Μ: Ατμοσφαιρική, σκοτεινή, αφηγηματική.
A: Dark pop.
Θ: Συμπαγής, πληθωρικός με abstract αισθητική.

Μέχρι τώρα έχετε κυκλοφορήσει τέσσερις δίσκους: “Μeetings along the edge” (2013), “Transitions” (2016), “New obsession” (2020) και “Orbit” (2021). Θέλω να μας πείτε ποιες είναι οι ειδοποιοί διαφορές τους. Ποιος είναι ο πιο ξεχωριστός για τον καθένα από εσάς και γιατί;
Μ: Όταν συστήθηκα στο συγκρότημα, ο πρώτος δίσκος είχε ήδη ηχογραφηθεί και προσπάθησα να γράψω φωνητικά όπου υπήρχε χώρος. Ο δεύτερος δίσκος μας βρήκε στην πιο παραγωγική μας φάση, ενώ ο τρίτος θεωρώ πως είναι η πιο ώριμη δουλειά μας και ίσως ο αγαπημένος μου.

A: Για μένα ο πρώτος δίσκος ήταν σαν να γίνεται το όνειρο πραγματικότητα. Φρέσκος, δυναμικός και με διάθεση να μην αφήσει τίποτα έξω. Στον δεύτερο, τα πράγματα πήγαν κάπως πιο γρήγορα και τα κομμάτια βγήκαν χωρίς πολύ ξεψείρισμα. Θα έλεγα ότι είναι δυναμικός, αλλά κάπως συγκρατημένος. Στον τρίτο δίσκο, προσωπικά, προσέγγισα τον ήχο που με ενδιαφέρει πιο πολύ, μιας και ήμουν σε αναζήτηση όποιας αυθεντικότητας μπορούσα να βρω. Συνολικά είναι ένας ώριμος δίσκος και φουλ δυνατός. Στον τέταρτο δίσκο γράψαμε διάφορα ορχηστρικά κομμάτια που είχαν ξεμείνει μέσα στα χρόνια όπως και άλλα που προέκυψαν από στιγμιαίους αυτοσχεδιασμούς. Ταξιδιάρικος και με διαφορετικό ήχο.

Θ: Για μένα ο πιο ξεχωριστός είναι ο πρώτος δίσκος. Όλη η διαδικασία από την αρχή μέχρι το τέλος συνοδεύονταν από ένα συναίσθημα ενθουσιασμού και έκπληξης, ήταν όλα πρωτόγνωρα και η ενέργεια διάχυτη. Ο δεύτερος δεν είχε τα ίδια χαρακτηριστικά με τον πρώτο, έγινε πιο σύντομα και χωρίς πολλούς πειραματισμούς. Στον τρίτο δίσκο τα πράγματα ήταν πολύ πιο ευνοϊκά, υπήρχε χρόνος, τεχνογνωσία και πολύ καλή διαχείριση της ενέργειας. Είναι ένα αρκετά συγκροτημένο άλμπουμ. Ο τέταρτος ήρθε σαν αποτέλεσμα των πολύ σύντομων συνευρέσεων (καθότι στέλναμε κωδικό 6 για «σωματική άσκηση») όπου αυτοσχεδιάσαμε πάνω σε παλιές και νέες ιδέες εισάγοντας νέα ηχοχρώματα και διατηρώντας μία πιο απλή φόρμα σε σχέση με τους προηγούμενους δίσκους.

Ήταν η καραντίνα μια δημιουργική περίοδος για εσάς; Διότι, τους δύο τελευταίους δίσκους τους βγάλατε κατά τη διάρκειά της. Πώς τη βιώσατε;
Μ: Τα περισσότερα κομμάτια του τρίτου δίσκου είχαν ήδη ολοκληρωθεί και τα παίζαμε στις συναυλίες μας από καιρό. Η καραντίνα ήταν η αφορμή να ηχογραφηθούν και να γίνουν πιο συγκεκριμένα.

Α: Η καραντίνα ήταν μια έντονα δημιουργική περίοδος για μένα. Κάτι σαν αντιστάθμισμα αυτού που ζούσαμε όλοι μας τότε. Ήμουν συνεχώς στο στούντιο και δοκίμαζα και ηχογραφούσα διάφορα πράγματα συνεχώς. Το μόνο που βρίσκω ατυχές ήταν το γεγονός ότι δεν μπορούσαμε να τρέξουμε τα δύο τελευταία άλμπουμ όπως θα έπρεπε σαν κυκλοφορίες. Μια ζωντανή παρουσίαση για παράδειγμα.

Θ: Η καραντίνα δημιούργησε ένα μεγάλο χρονικό περιθώριο, το οποίο μας έδωσε την ευκαιρία και τη δυνατότητα να δουλέψουμε και να ολοκληρώσουμε τους δύο τελευταίους δίσκους. Σε προσωπικό επίπεδο, η μη δυνατότητα ζωντανών εμφανίσεων επηρέασε αρνητικά και την επαγγελματική ζωή αλλά και την ψυχολογία μου.

Για εσάς η μουσική μεταφράζεται ως μια διέξοδος από όσα εγκλωβίζουν το μυαλό και καταπιέζουν τις υπάρξεις ή ως μία σαφή αποτύπωση των κοινωνικών συνθηκών που βιώνουμε;
Μ: Σίγουρα είναι διέξοδος από την πραγματικότητα, αλλά αναπόφευκτα επηρεάζεται κι από αυτήν. Οπότε μάλλον είναι συνδυασμός.

Α: Για μένα η μουσική είναι το όχημα για να διασχίσω αυτό που λέμε «ζωή». Γράφω μουσική για να ακούσω όταν χρειαστεί. Σαν φάρμακο.

Θ: Η μουσική για μένα είναι μία καθημερινή πρακτική, η οποία συνδυάζει όλα τα παραπάνω αλλά και πολλά περισσότερα.

Πείτε μου μία ένοχη απόλαυσή σας.
Μ: Ξέρω ‘γω; Υπερβολική δόση σοκολάτας;
Α: Video games και να χαζεύω ότι νέο κυκλοφορεί σε synthesizer, drum machine κλπ.
Θ: Δεν έχω.

Αν σας δινόταν η ευκαιρία να είστε στο line-up ενός μουσικού φεστιβάλ -είτε εξωτερικού, είτε εσωτερικού– ποιο θα ήταν αυτό;

Μ: Σίγουρα το Fusion Festival στη Γερμανία – η καλύτερη διοργάνωση που έχω βρεθεί.
Α: Βurning Man.

Όταν έχετε νεύρα και θέλετε να ξεσπάσετε, τι θα βάλετε να παίζει στο Spotify;
Μ: Μάλλον ήχους από ποτάμι ή θάλασσα.
A: Αir moon safari.
Θ: Tίποτα, όταν έχω νεύρα θέλω την ησυχία μου.

Πέρα από τη μουσική, με τι άλλο ασχολείστε; Περιγράψτε μου την καθημερινότητά σας με τρεις λέξεις.
Μ: Γυμναστική, φίλοι, δημιουργικότητα (πηλός, παραμύθια κ.ά).
A: Ασφυκτικά γεμάτη, έμπνευση από παντού.
Θ: Αυτή την περίοδο δεν ασχολούμαι με τίποτα άλλο.

Ένα κομμάτι που αντικατοπτρίζει την ψυχοσύνθεσή σας αυτόν τον καιρό;
A: Mejiwahn June.
Θ: Διαχρονικά το “My ass is on fire” των Mr. Bungle.

Το καλύτερο live που έχετε δει ποτέ;

Μ: Pertubator στη Θεσσαλονίκη. Φοβερό show, σχεδόν άδειο το μαγαζί, ένιωθα προνομιούχα.
Α: Massive Attack.
Θ: Trentemoller.

Πέρα από τη μουσική, τι άλλο σας βοηθά να κατευνάσετε τον εαυτό σας;
Μ: Διαλογισμός και μεγάλες βόλτες στην πόλη.
Α: Video games, βόλτες, ταξίδια, επαφή με τη φύση.
Θ: Το περπάτημα, συναντήσεις με φίλους διάβασμα, ζωγραφική.

Αν μπορούσατε να δώσετε ένα τίτλο κομματιού που αντανακλά τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα, ποιος θα ήταν αυτός;
Α: If you want to know why something happens, follow the money.

Μπορεί ένας καλλιτέχνης από την Ελλάδα να ζήσει από την τέχνη του; Αν όχι, τι πιστεύετε ότι θα έπρεπε να αλλάξει για να επιτευχθεί αυτό;
A: Στην Ελλάδα γίνεται όλο και πιο δύσκολο να ζήσεις από την τέχνη σου. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν γίνεται. Για να γίνουν οι συνθήκες πιο ευνοϊκές για τους καλλιτέχνες, θα ήταν απαραίτητη η ευαισθητοποίηση από πλευράς της πολιτείας.

Θ : Η Ελλάδα είναι ένας πολύ σκληρός χώρος για τους καλλιτέχνες. Αν κάποιος θέλει να ζήσει από την τέχνη του, θα πρέπει να είναι σε θέση να συμβιβαστεί με τους όρους που επιβάλλει η βιομηχανία και ταυτόχρονα αρκετά ευέλικτος, έτσι ώστε να καταφέρει να παραμείνει δημιουργικός. Για να μπορέσει να αλλάξει αυτό, χρειάζεται μία κοινωνία ώριμη η οποία να κατανοεί τη σημαντικότητα της τέχνης στην καθημερινότητά της.

Ποια είναι τα επόμενα βήματά σας; Τι ετοιμάζετε αυτή την περίοδο;
Αυτή την περίοδο είμαστε στη φάση της οργάνωσης των επόμενων συναυλιών και της προώθησης της δουλειάς μας προς το εξωτερικό.