Τον Ιανουάριο, ο Ισπανός φωτογράφος Manu Mart, επισκέφτηκε τις Φιλιππίνες, για να φωτογραφίσει τα θύματα του πρόσφατου τυφώνα. Αντ’ αυτού, βρήκε την κοινότητα του Smokey Mountain, στο Τόντο, μια από τις φτωχότερες συνοικίες της Μανίλα. Οι οικογένειες και τα παιδιά που ζουν εκεί, ψάχνουν στα σκουπίδια να βρουν καλώδια και μεταλλικά αντικείμενα, για να μπορέσουν να τα πουλήσουν. Η μεγαλύτερη εισφορά γίνεται από την παραγωγή κάρβουνου σε εξωτερικούς φούρνους. Οι μισοί εργαζόμενοι απ’ αυτούς, είναι κάτω των 17 ετών.
Λόγω του μεγάλου αριθμού άστεγων, της παιδικής εργασίας, της φτώχιας και της κακής υγιεινής, ο μέσος όρος ζωής έχει πέσει στα 40 έτη. Ο Manu, χρησιμοποιεί τις φωτογραφίες του για να προωθήσει το NGO project του, ALIVE, και να προστατέψει τα παιδιά από τους σωρούς κάρβουνων και τα φουγάρα.
Videos by VICE
VICE: Πώς ανακάλυψες το Smokey Mountain;
Manu Mart: Γνώρισα τον υπεύθυνο του Malaya Kids Ministry, στο Smokey Mountain. Τους είπα ότι είμαι φωτογράφος και τους άρεσε η ιδέα να έκανα ένα project εκεί. Έμενα κοντά, σε μια εκκλησία του NGO, μαζί με ορφανά παιδιά που δούλευαν στα ορυχεία.
Ποια ήταν τα προβλήματα εκεί;
Τα πάντα. Η κατάσταση ήταν δύσκολη και περίπλοκη, όταν ξεκίνησα να δουλεύω εκεί, και δεν ήξερα καν πού να εστιάσω, γιατί τα πάντα παρουσίαζαν φωτογραφικό ενδιαφέρον. Σιγά-σιγά, ανακάλυψα ότι η ομάδα που ζούσε υπό τις χειρότερες συνθήκες, ήταν τα παιδιά και οι νέοι.
Πόσες ώρες δούλευαν τα παιδιά;
Γύρω στις 13 με 14 ώρες την ημέρα. Τα παιδιά δεν πληρώνονται -η κύρια εργασία τους, είναι να ψάχνουν στα σκουπίδια για ξύλο και μέταλλο και αντικείμενα όπως καρφιά και καλώδια, για να πουληθούν. Μάζευαν ό,τι έβρισκαν.
Ακούγεται αναπότρεπτη η κατάσταση.
Εξαρτάται από τις οικογένειες. Κάποιες κατάφεραν να φτιάξουν μικρά μαγαζιά και επιχειρήσεις στο Smokey Mountain, και έτσι βγήκαν από την παραγωγή κάρβουνου. Αλλά υπάρχουν και παιδιά χωρίς οικογένεια, όπου ζουν και δουλεύουν γύρω από τους φούρνους.
Περιέργως, τα παιδιά στις φωτογραφίες σου, δεν φαίνονται πολύ λυπημένα. Φαίνονται κανονικά παιδιά. Πώς συμπεριφέρονται;
Δεν παύουν να είναι παιδιά. Αυτή είναι η πραγματικότητά τους, και δεν άκουσα ποτέ κανένα να λέει: «Δεν θέλω να βρίσκομαι εδώ.» Τα παιδιά αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα και κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν, παρ’ όλες τις σκληρές συνθήκες.
Ποιες είναι οι επιπτώσεις των ορυχείων στην υγεία των ανθρώπων;
Όλων των ειδών οι αρρώστιες: φυματίωση, ηπατίτιδα Β, αναπνευστικά προβλήματα και οτιδήποτε μπορεί να δημιουργήσει η εισπνοή κάρβουνου, που καίει ακατάπαυστα. Μακροπρόθεσμα, είναι θανάσιμες.
Πες μας για το project ALIVE.
Το project δημιουργήθηκε από το Malaya Kids και στοχεύει στην υποστήριξη των οικογενειών, δίνοντάς τους εναλλακτικές λύσεις, για να μπορέσουν να φτιάξουν δικές τους επιχειρήσεις ή μαγαζιά, και να ξεφύγουν από την παραγωγή κάρβουνου. Στόχος είναι να πάνε στο σχολείο, έτσι ώστε ακόμα και αν δεν βγουν από τα ορυχεία, να δουλεύουν λιγότερες ώρες.
Πώς αντιμετωπίζουν οι ντόπιοι τα παιδιά που ψάχνουν στα σκουπίδια;
Το Smokey, βρίσκεται ανάμεσα σε φτωχογειτονιές. Η ζωή στο Τόντο είναι πολύ σκληρή. Δεν υπάρχει συμπόνια, όλοι βρίσκονται στην ίδια κατάσταση φτώχιας, και όλοι ζουν την ίδια πραγματικότητα.
Στο φωτορεπορτάζ, υπάρχει πάντα η αντιπαράθεση για το πού βρίσκονται τα όρια στη φωτογράφιση της φτώχιας. Τις περισσότερες φορές, φαίνεται σαν να γίνεται για διαφημιστικούς λόγους, παρά για την επίτευξη κάποιας αλλαγής.
Όσο μεταδίδεις και ενημερώνεις τον κόσμο για τα προβλήματα που υπάρχουν, είναι καλό. Αυτό που δεν πρέπει να γίνεται, είναι η φωτογράφιση της φτώχιας, μόνο και μόνο ως επιλογή θέματος. Ως φωτογράφοι, πρέπει να παρουσιάζουμε το τι συμβαίνει στον κόσμο, είτε στην άλλη άκρη της γης, είτε δίπλα μας. Το πρόβλημα είναι όταν η φτώχια αντιμετωπίζεται σαν εύκολο θέμα, λόγω της εύκολης προσβασιμότητας.
Ποια ήταν η πιο θλιβερή κατάσταση που είδες;
Δεν κάτι που λέγεται εύκολα, αλλά η φωτογράφιση του Smokey Mountain, δεν ήταν μια θλιβερή εμπειρία που είχα. Προσπαθώ να έχω στο νου μου ότι αυτή είναι η πραγματικότητά τους. Ασφαλώς και δεν είναι δίκαιο, αλλά ισχύει, και αν αφήσεις τη θλίψη να σε καταβάλει, θα δυσκολευτείς να βγάλεις εις πέρας το project.
Σε ενοχλεί η ανισότητα;
Εννοείται. Και το θέμα είναι ότι υπάρχει παντού, σε όλο τον κόσμο. Δεν μπορείς να τη σταματήσεις, αλλά ως φωτογράφος μπορείς να την καταγγείλεις.
Υπάρχει διαθέσιμο το project του Manu.
Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.
Photo: Manu Mart
Photo: Manu Mart
Photo: Manu Mart
Photo: Manu Mart
Photo: Manu Mart
Photo: Manu Mart
Photo: Manu Mart
Photo: Manu Mart
Photo: Manu Mart
Photo: Manu Mart
