Είμαι έξω από ένα κατάστημα ΕΛΤΑ – υπάρχουν ακόμα. Είναι γεμάτα με ανθρώπους που περιμένουν δέματα, πληρώνουν λογαριασμούς, ίσως οι περισσότεροι να έρχονται εδώ για να περάσουν την ώρα τους. Εγώ είμαι εδώ, διότι αποφάσισα να αλλάξω ζωή για λίγο. Να κάνω μια απόπειρα επιστροφής στο παρελθόν, ένα απεγνωσμένο πείραμα νοσταλγίας για κάτι που δεν έχω ζήσει: Να επικοινωνήσω με όλους μου τους φίλους μέσω ΕΛΤΑ.
Σύντομα συνειδητοποίησα πως θα έμενα χωρίς φίλους.
Videos by VICE
Λίγες μέρες πριν, ψάχνοντας τα ντουλάπια στο σπίτι μου, ανακάλυψα κάτι κόλλες αλληλογραφίας που μου είχε χαρίσει η μαμά μου, οι οποίες ήταν κιτρινισμένες πλέον από τα χρόνια. Τις ξεφύλλισα και η μύτη μου έπιασε αυτήν την τέλεια μυρωδιά του ξεχασμένου και αχρησιμοποίητου χαρτιού. Σε αυτές θα έγραφα τα ανούσια μηνύματά μου. Ήταν μια δύσκολη αποστολή, αλλά έπρεπε κάποιος να την κάνει.
Με όλους μου του φίλους πλέον επικοινωνούμε μέσω κινητού, Facebook, Viber ή Skype. Η επικοινωνία μέσω Ίντερνετ κατέχει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής μας. Οι κοντινοί μου φίλοι ήξεραν ήδη τι συμβαίνει εκείνη την περίοδο στη ζωή μου, αφού είτε θα τους βλέπω από κοντά, είτε θα μιλάμε μέσω social media. Παράλληλα, υπήρχαν εκείνοι οι φίλοι μου που είχαμε χαθεί εδώ και καιρό, οι οποίοι δεν θα γνώριζαν αν ζω ή αν πέθανα, αν δεν ανταλλάσσαμε likes στο Facebook – χωρίς δεύτερη σκέψη έγιναν οι μελλοντικοί παραλήπτες των γραμμάτων μου.
VICE Video: Αυτό το Μάθημα Βlack Μetal Υoga Ξεκίνησε από μία «Τρολιά» στο Facebook
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
Όταν έπιασα το στιλό στο χέρι, παρατήρησα πως μου ήταν δύσκολο να χωρέσω όλα αυτά που ήθελα να πω, μέσα σε μια κόλλα Α4. Οπότε, τα έγραψα συνοπτικά. Αυθόρμητα ζωγράφιζα emoticon ανάμεσα στις λέξεις, όπως όταν μιλάμε μέσω social media. Επίσης, οι μουτζούρες και τα ορθογραφικά λάθη δεν έλειπαν και συνειδητοποίησα πως το autocorrect, όταν γράφεις μέσω ηλεκτρονικής συσκευής, σώζει αρκετές φορές όταν είσαι λίγο ανορθόγραφος/η.
Όταν ήρθε η ώρα να βρω τις διευθύνσεις των σπιτιών τους, για να στείλω τα γράματα, κάπως δυσκόλεψαν τα πράγματα. Δεν γνώριζα καμία από τις διευθύνσεις με ακρίβεια, οπότε ρώτησα τους παραλήπτες μέσω τηλεφώνου και social media, χωρίς να τους αποκαλύψω τον λόγο. Οι περισσότεροι περίμεναν κάποιο δέμα.
Στο ταχυδρομείο
Πηγαίνοντας στο πιο κοντινό ταχυδρομείο που είχα χρησιμοποιήσει τελευταία φορά ανακάλυψα πως είχε κλείσει. Σύμφωνα με τη Ναυτεμπορική, τα ΕΛΤΑ βρίσκονται σε κίνδυνο χρεοκοπίας, αφού η καθυστέρηση εξόφλησης των οφειλών του Δημοσίου σε συνδυασμό με τη μη καταβολή της αποζημίωσης καθολικής υπηρεσίας έχουν οδηγήσει πολλά ταχυδρομεία στο κλείσιμο. Παράλληλα με το νέο «σύστημα», ένας ταχυδρόμος καλείται να διανύσει σε ημερήσια βάση έως 200 χιλιόμετρα απόστασης, περπατώντας τα 32 από αυτά. Οι ταχυδρόμοι μάλιστα αναφέρουν πως πλέον οι πολίτες θα τους βλέπουν με το κιάλι, εξαιτίας του φόρτου εργασίας. Επίσης, καταγγέλλουν πως αυτές οι αλλαγές προωθήθηκαν χωρίς να υπάρξει διαβούλευση με τους εργαζόμενους.
Πάμε πάλι πίσω, σε άλλο ταχυδρομείο πια. Βγάζω χαρτάκι προτεραιότητας και βλέπω πως η σειρά μου είναι περίπου 20 νούμερα μετά. Οπλίζομαι με υπομονή και περιμένω στην ουρά. Δεν λείπουν οι μικροτσακωμοί για την προτεραιότητα και η δυσανασχέτηση στα πρόσωπα των ηλικιωμένων για την αναμονή τους. Όταν έρχεται μια υπέροχη γιαγιάκα να τους πει «χαμογελάστε λίγο, δεν πειράζει», η γκρίνια σταματά.
Μετά από 45 λεπτά ήρθε η σειρά μου και ενώ πλήρωσα περίπου έξι ευρώ για τους φακέλους, ρώτησα την υπεύθυνη σε ποιο κουτί πρέπει να ρίξω τα γράμματα – στο κίτρινο. Μου επιβεβαίωσε τον τρόπο που γράφεις τα στοιχεία του αποστολέα και του παραλήπτη -για να είμαι σίγουρη πως θα φτάσουν τα γράμματα- και επιτέλους βγήκα από έξω, κάθισα σε ένα σκαλί και, με λεπτομέρεια και προσοχή, έγραψα τα ανάλογα στοιχεία στους φακέλους και τους έριξα στο κίτρινο κουτί – και όχι στο κόκκινο που μόλις είχα μάθει πως είναι για express αποστολές.
Φεύγοντας από εκεί, η σκέψη μου ήταν μια: Πώς ζούσαν παλιά οι άνθρωποι; Πόσο καιρό έκανε να πάει η πληροφορία από χώρα σε χώρα; Ισως να υπάρχει ένα σχετικό νόημα στην αναμονή. Όπως βλέπουμε τις τρεις τελίτσες ανυπόμονοι μέχρι να απαντήσει ο άλλος στο μήνυμά μας στο Messenger, μήπως θα ήμασταν καλύτεροι άνθρωποι αν περιμέναμε περισσότερο; Μήπως η αναμονή και η διαδικασία σού προσφέρουν μια αίσθηση ενθουσιασμού και νέων οπτικοακουστικών ερεθισμάτων; Ίσως και όχι.
Το αποτέλεσμα
Κάποια γράμματα έφτασαν μετά από δύο μέρες, κάποια δεν έφτασαν ποτέ (ή απλώς, ακόμα, δεν έχουν τσεκάρει κάποιοι φίλοι μου το ταχυδρομικό κουτί στο σπίτι τους) και κάποια έκαναν πάνω από μια βδομάδα να φτάσουν. Οι φίλοι μου με ενημέρωσαν για το γράμμα που έλαβαν μέσω social media – δεν τους απάντησα εκεί, γιατί περνούσα την αναλογική μου φάση. Κάποιοι μου εξομολογήθηκαν ότι ήταν η πρώτη φορά που έλαβαν κάποιο γράμμα και πως αυτό τους χαροποίησε ιδιαίτερα. Κάποιοι μου απάντησαν -μέσω social media- και με ενημέρωσαν πως δεν προλαβαίνουν να μου γράψουν πίσω, λόγω περιορισμένου ελεύθερου χρόνου.
Τα γράμματα που έστειλα ήταν επτά και τελικά έλαβα πίσω ένα, το οποίο έφτασε στα χέρια μου μετά από 15 μέρες. Κοιτούσα καθημερινά μήπως μου έχει έρθει κάποια απάντηση και όταν είδα το γράμμα, ένιωσα σαν να είχα λάβει κάποιο δώρο.
VICE Video: Μαθήματα Επιβίωσης στα Βουνά της Βόρειας Ελλάδας: Τροφή και Ανίχνευση Τόπου
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
Η απάντηση
Το γράμμα που έλαβα από τη φίλη μου, με έκανε να καταλάβω πως δεν ήξερα τον γραφικό της χαρακτήρα πριν από αυτό. Το γράμμα μύριζε σαν την ίδια, ενώ τα νέα που κατάφερε να μου γράψει ήταν ελάχιστα, αφού μου τόνισε και αυτή πως δεν της φτάνει μια κόλλα Α4 για να μου τα πει όλα. Συμφωνούσαμε πως πρέπει να τα πούμε από κοντά. Μου έγραψε, επίσης, ότι ένιωσε πολύ όμορφα εκείνο το πρωινό που έλαβε το γράμμα και πως ήταν ενθουσιασμένη την ώρα που έγραφε την απάντηση για εμένα. Έκλεισε το γράμμα με το «Με αγάπη, η φίλη σου», όπως είναι ο καθιερωμένος τρόπος.
Το πείραμα ήταν μέτριο, μάλλον αποτυχημένο αλλά με έμαθε ένα πράγμα: την αξία της αναμονής. Τα συναισθήματά μου μετά από αυτή την εμπειρία ήταν ανάμικτα. Ήξερα τους φίλους μου αρκετά καλά και ήξερα πως δεν θα μου απαντούσαν όλοι, όχι επειδή δεν το ήθελαν αλλά επειδή -όπως ανακάλυψα και εγώ- είναι μια διαδικασία που χρειάζεται να αφιερώσεις αρκετό χρόνο. Άνοιξα ξανά το Messenger. Έγραψα στη φίλη μου, τη μοναδική φίλη που μου απάντησε. Είδα τις τελίτσες, έγραφε μια απάντηση. Αργούσε να έρθει. Μου φάνηκε σαν να πέρασαν δυο εβδομάδες μέχρι να δω το emoticon της. Η τάξη είχε αποκατασταθεί.
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.
Περισσότερα από το VICE
Ήρθε η Ώρα να Μιλήσουμε Σοβαρά για το «Μακελειό»
Η Κληρονομιά του Θρυλικού Φαρσέρ Φουσέκη στην Ελληνική Pop Κουλτούρα
«Άβυζη», «Χοντρή», «Σημαδεμένη» – Γυναίκες στην Ελλάδα Φωτογραφίζονται Μιλώντας για το Body Shaming
