Η Φοιτητική Ζωή για τους Πρωτοετείς εν Μέσω Πανδημίας Δεν Είναι Αυτή που Φαντάζονταν

Τον Σεπτέμβριο του 2020, λίγο μετά την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στα ελληνικά πανεπιστήμια, η Όλγα άρχισε να ψάχνει πυρετωδώς σπίτι στο Ναύπλιο. Είχε περάσει στη Σχολή Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και όλα τα μεσιτικά γραφεία με τα οποία ήρθε σε επαφή επέμεναν ότι αν δεν έκλεινε κάποιο διαμέρισμα άμεσα, κινδύνευε να μείνει χωρίς σπίτι λόγω της αυξημένης ζήτησης.

Το φετινό καλοκαίρι διαδέχθηκε μία δραστήρια περίοδος, με αυξημένη κινητικότητα και δυσοίωνες προβλέψεις. Μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου, οι περισσότεροι αδειούχοι είχαν επιστρέψει στη βάση τους, ενώ τα κρούσματα του κορονοϊού έδειχναν να αυξάνονται αργά αλλά σταθερά.

Οι όροι για την επαναλειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ήταν τότε ακόμα θολοί. Ωστόσο, λίγες μέρες μετά την υπογραφή του μισθωτηρίου της, η Όλγα έμαθε τηλεφωνικά από υπάλληλο του πανεπιστημίου ότι οι πιθανότητες να λειτουργήσει κανονικά η σχολή ήταν ελάχιστες.

Η σχολή δεν λειτούργησε κανονικά ποτέ και η Όλγα βρέθηκε με ένα σπίτι χωρίς καμία δυνατότητα χρήσης. Έχει παρακολουθήσει όλο το χειμερινό εξάμηνο από το laptop της, στο πατρικό της σπίτι στην Αθήνα.

«Ξενοίκιασα το σπίτι πριν από ένα μήνα διότι συνειδητοποίησα ότι δεν έχει νόημα. Στην αρχή σκεφτόμουν μήπως το κρατούσα για να πηγαίνουν οι γονείς μου τα σαββατοκύριακα ή σε περίπτωση που ξεκινήσουν κάποια στιγμή τα μαθήματα, αλλά καταλάβαμε ότι είναι άδικος κόπος», λέει.

Τα τηλεμαθήματα μπορεί να λειτουργούν προσωρινά ως εναλλακτική, αλλά δεν είναι πάντα βιώσιμα, σύμφωνα με την Όλγα. Η ίδια λέει ότι υπάρχουν μέρες που χρειάζεται να παρακολουθεί διαλέξεις για εννέα ώρες συνεχόμενα. «Είναι πολύ κουραστικό. Μου φαίνεται πολύ δύσκολο να παρακολουθώ μαθήματα για τόσες ώρες μπροστά από ένα laptop. Πολλές φορές το κλείνω, επειδή συνειδητοποιώ ότι απλώς στέκομαι μπροστά από μία οθόνη και κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Από ένα σημείο και μετά το νιώθω απλά σαν βαβούρα στα αυτιά μου», λέει.

Έτσι κι αλλιώς, δεν είναι όλα τα μαθήματα κατάλληλα να διδαχθούν μέσω Ίντερνετ. Δύο από τα μαθήματα που πρέπει να παρακολουθήσει στο χειμερινό εξάμηνο είναι πρακτικά: Θέατρο και χορός. Παρά τις προσπάθειες των καθηγητών να δημιουργήσουν συνθήκες κανονικής αίθουσας, η εμπειρία του τηλεμαθήματος παραμένει διαφορετική.

H Όλγα υποστηρίζει ακόμα ότι προκύπτει ζήτημα και με τη χωρητικότητα κάθε βιντεοκλήσης, ειδικά στα μαθήματα όπου οι παρουσίες είναι απαραίτητες ή βοηθητικές για τον τελικό βαθμό. Το σύνολο των πρωτοετών φοιτητών είναι 120, όμως λόγω των περιορισμών που θέτει η πλατφόρμα σε κάθε (βιντεο)κλήση μπορούν να συμμετάσχουν μέχρι 100 άτομα.

Καθώς φέτος οι πρωτοετείς της σχολής δεν είχαν έναν πραγματικό χώρο προκειμένου να συναντηθούν και να γνωριστούν, η Όλγα εξηγεί στο VICE πως η σελίδα του φοιτητικού συλλόγου στο Facebook ήταν η αφετηρία για να δημιουργηθεί ομαδική συνομιλία των πρωτοετών φοιτητών.

«Αυτή τη στιγμή νομίζω είμαστε σχεδόν όλοι στη συνομιλία. Αυτό προσωπικά με βοήθησε πολύ. Μέσω αυτής, βοηθήσαμε ο ένας τον άλλον να συγκεντρώσουμε τα δικαιολογητικά για την εγγραφή στη σχολή, ανταλλάσσουμε σημειώσεις και γνωριζόμαστε», λέει.

Προβλήματα ανακύπτουν και με την προμήθεια των βιβλίων μέσω της υπηρεσίας Εύδοξος, καθώς φέτος λόγω καραντίνας δεν προβλέπεται η παραλαβή τους από τις συμβεβλημένες εκδόσεις. Οι παραδόσεις των εγχειριδίων, όμως, έχουν καθυστερήσει. Έτσι, ένα μεγάλο ποσοστό των φοιτητών θα παραλάβει τα βιβλία μόνο λίγες εβδομάδες ή και ημέρες πριν την εξεταστική του χειμερινού εξαμήνου.

Παρόμοια προβλήματα αναφέρει στο VICE και η Μάρα, φοιτήτρια στη τμήμα Θεωρία της Τέχνης της Σχολής Καλών Τεχνών στην Αθήνα.

Η Μάρα μεγάλωσε σε ένα προάστιο κοντά στο αεροδρόμιο στα Σπάτα και όταν έμαθε πως περνάει στη σχολή της επιλογής της, νοίκιασε σπίτι στο κέντρο της Αθήνας για να αποφύγει τις καθημερινές μετακινήσεις.

«Ήθελα πολύ να πάω στη σχολή, είχα ενθουσιαστεί. Τώρα κάνουμε μαθήματα μόνο διαδικτυακά. Μου αρέσει πάρα πολύ το αντικείμενο της σχολής, αλλά επειδή έχω μία ήπια διάσπαση προσοχής, μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να παρακολουθώ τρίωρες διαλέξεις χωρίς να αλληλεπιδρώ με τον καθηγητή», λέει.

Αρχικά, η διοίκηση της σχολής τους είχε υποσχεθεί πως θα προσπαθήσουν να χωρίσουν τους πρωτοετείς φοιτητές σε μικρότερες ομάδες, έτσι ώστε να μπορούν να παρακολουθούν μαθήματα εναλλάξ στο κτίριο της σχολής. Η καραντίνα ανέτρεψε αυτά τα σχέδια.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η Μάρα δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει έναν καινούργιο κοινωνικό κύκλο με επίκεντρο τη σχολή. Αντίστοιχα, η μόνη επικοινωνία που έχει με τους συμφοιτητές της είναι μέσω μιας ομαδικής συνομιλίας στο Facebook που δημιουργήθηκε από τους πρωτοετείς φοιτητές.

«Αυτό που μου λείπει περισσότερο αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν έχω επικοινωνία με τους συμφοιτητές μου. Έχω γνωρίσει μερικά παιδιά από την σχολή μέσω ίντερνετ. Στο τέλος του τρίτου μαθήματος, μία κοπέλα άνοιξε το μικρόφωνό της και είπε ότι έχουν φτιάξει μία ομαδική συνομιλία και ότι όποιος θέλει να μπει, μπορεί να της στείλει μήνυμα. Μέχρι στιγμής έχω γνωρίσει μόνο μία συμφοιτήτριά μου από κοντά. Συμπτωματικά μένουμε κοντά κι συναντιόμαστε πού και πού. Τώρα κάνω κυρίως παρέα με τους φίλους μου από το σχολείο, ή με άτομα που είχα γνωρίσει παλιότερα», λέει.

Ακολουθήστε την Κορίνα Πετρίδη στο Twitter.

Περισσότερα από το VICE

Η Φοιτητική Ζωή μου ως Έμπορος Ναρκωτικών στο Πανεπιστήμιο

Τα πιο Παράξενα Ψέματα που Λέγαμε ως Παιδιά

Ο CJ Κάνει τα Πρώτα του Βήματα στο Rap Game Μέσα Από τις Φυλακές Αυλώνα

Ακολουθήστε το VICE σε Twitter, Facebook και Instagram.