Το 2012, στην εκδήλωση του Creators Project, στο Σαν Φρανσίσκο, ανατέθηκε το ντεμπούτο έργο του Chris Milk, «Treachery of Sanctuary», στο γιγαντιαίο περίπτερο του Fort Mason. Αύριο, στο Λονδίνο, μια μεγάλη ψηφιακή έκθεση τέχνης ξεκινά στο Barbican Centre, που παρουσιάζει το «Treachery of Sanctuary» με μια ειδική μουσική συνοδεία της Mira Calix. Το Digital Revolution, η έκθεση επαγγελματιών σε διάφορους τομείς της tech-art, έχει άπειρα πράγματα για να δείτε -τόσο ρετρό όσο και μοντέρνα- σε όλα τα είδη της τέχνης, του design, της μουσικής, ταινιών και των video games.
Το «Treachery of Sanctuary» αποτελείται από τρεις λευκές μονολιθικές οθόνες που κάθονται πάνω σε μια μαύρη αντανακλαστική πισίνα. Οι επισκέπτες καλούνται να πάνε στην άκρη της πισίνας, όπου οι σκιές τους εμφανίζονται στην πρώτη οθόνη πριν διαλυθούν σε ένα κοπάδι πουλιών που φτερουγίζουν μακριά. Στο δεύτερο πάνελ, τα πουλιά εμφανίζονται πάλι, και αυτή τη φορά ραμφίζουν και καταναλώνουν τη σκιά του θεατή. Στις σκιές τους στην τρίτη οθόνη, ο συμμετέχοντες έχουν φτερά.
Videos by VICE
Διευρυμένο για το Barbican, αυτή η νέα προσέγγιση διαθέτει κάποιες αλλαγές -όπως την προσθήκη ενός δυναμικού μουσικού θέματος της Mira Calix. Συναντηθήκαμε με τον Milk και την Calix και μιλήσαμε για το είδος της συνεργασίας τους και τις διαφορές ανάμεσα στην νέα προσέγγιση του «Treachery of Sanctuary» και της αρχικής εγκατάστασης.
Η συνεργασία προέκυψε κατά –ευχάριστο- λάθος. Πίσω, στην εκδήλωση του Σαν Φρανσίσκο, εγκαταστάσεις της Calix και του Milk ήταν γείτονικές. Όταν οι ήχοι από το έργο της Calix ανακατεύτηκαν με το «Treachery of Sanctuary», ο Milk το περιγράφει σαν τη “μαγική στιγμή” που κατάλαβε ότι αυτή η εισβολή ήταν πραγματικά μια ευλογία -οι χορωδιακοί ήχοι της καλλιτέχνιδας είναι υπεύθυνοι για τις πέτρες που τραγουδάνε και έδεσαν τέλεια με τις εικονικές μεταμορφώσεις που λαμβάνουν χώρα στην οθόνη. Η συνεργασία γεννήθηκε όταν ο Milk ζήτησε από την Calix να συνθέσει ένα αντιδραστικό ηχοτοπίο που αλλάζει όταν οι συμμετέχοντες ξεδιπλώσει τα φτερά τους και να κάνουν διάφορες κινήσεις.
Ενώ η μουσική ήταν η πιο δραματική αλλαγή, δεν ήταν η μόνη. «Έχουμε προσθέσει μερικά Πασχαλινά αυγά που ο κόσμος μπορεί να ανακαλύψει» αποκάλυψε ο Milk στο Creators Project. «Επίσης, έχουμε ανανεώσει τον τεχνικό εξοπλισμό για να χρησιμοποιηθούν οι καινούργιοι αισθητήρες Kinect. Και κάνουμε κάτι που προσπαθούμε να πραγματοποιήσουμε τα τελευταία δύο χρόνια. Στην τρίτο πάνελ, πάντα ήθελα να σας κάνω να πετάξετε ψηλά, και εκτός οθόνης. Ήταν ένας τεχνολογικός εφιάλτης, αλλά έχουμε ένα λειτουργικό πρωτότυπο.»
Οι προγραμματιστές του έργου έπρεπε να το τροποποιήσουν για να χωρέσει σε μικρότερο χώρο. Τα δύο πρώτα πάνελ έχουν κοπεί σε πλάτος, αλλά δεν παρέχουν μικρότερη συναισθηματική εμπειρία. «Ο Chris ήθελε τη συναισθηματική φόρτιση που είχαμε κατά λάθος στο Σαν Φρανσίσκο,», είπε η Calix, «αλλά έπρεπε να διασφαλίσουμε ότι τα πάντα χωράνε.»
Ένα ζήτημα που αντιμετώπισε η Calix ήταν η έλλειψη ενός σταθερού χρόνου μουσικής. Είναι συνεχώς ενεργό, καθώς οι συμμετέχοντες περπατάνε μέσα στην εγκατάσταση, κάτι το οποίο είναι «Παγίδα» σημειώνει, «επειδή δημιουργεί μια τριμερή αρμονία που λειτουργεί πάντα ανεξάρτητα με το από πού ενεργοποιείται. Το θέμα με τη μουσική είναι ότι είναι πολύ δύσκολο όταν δεν υπάρχει σταθερός χρόνος. Πρέπει να γίνει απίστευτα απλό ώστε να λειτουργεί πάντα. Υπάρχει ένας ήχος στο background, ένα υπόβαθρο, το οποίο είναι απόλυτα αρμονικό με τις τρεις οθόνες, ένα είδος αρμονικού ‘κρεβατιού’ που τρέχει στην εγκατάσταση. Είναι τα τρία αυτά μέρη και έρχεται να δέσει αρμονικά ως τέταρτο μέρος. Και οι φωνές στο background είναι μια μικροσκοπική έκδοση του εν λόγω.»
Αυτές οι φωνές είχαν διαμορφωθεί από τις μνήμες του χώρου στο Σαν Φρανσίσκο, συμπεριλαμβανομένων των ψηλών ταβανιών και του αντίλαλου του θαλάμου. «Θέλαμε να ξανακάνουμε αυτή την ασάφεια, σαν να έβγαιναν οι φωνές από τα κύματα,» σημειώνει η Calix. «Έχουμε πάρει αποσπάσματα από αυτή την αίσθηση και το συναίσθημα.»
Μαζί με το «Treachery of Sanctuary» τα άλλα έργα του Milk μαζί με το «Johnny Cash Project», μια συνεργασία με τον Aaron Koblin, και το «Wilderness Downtown», τα διαδραστικά βίντεο για τους Arcade Fire, βρίσκονται επίσης στην έκθεση. «Έχω ήδη κάνει αυτά τα projects με διαφορετικούς τρόπους για διαφορετικό κοινό, και έχω προσπαθήσει να καταλάβω τρόπους να χρησιμοποιήσω την τεχνολογία για να επικοινωνήσω με το κοινό σ’ ένα άλλο επίπεδο, χωρίς τη χρήση αυτής της τεχνολογίας» λέει ο Milk. «Για να γίνει αυτό σε κλίμακα σημαίνει ότι πρέπει να γίνει στο διαδίκτυο. Εάν θέλουμε ένα εκατομμύριο ανθρώπους να βιώσουν κάτι ταυτόχρονα, δεν μπορώ να το κάνω σε ένα μουσείο. Πρέπει να γίνει online.»
Αλλά ίσως υπάρχει ένας τρόπος για το συνδυασμό των δύο, και ο Milk βλέπει την εικονική πραγματικότητα, σαν κλειδί για τη συναισθηματική συμμετοχή στο έργο που μπορεί να φτάσει μαζικά στο κοινό. «Ο στόχος μου είναι πάντα ανθρώπινος», εξηγεί, «Η τεχνολογία που χρησιμοποιώ στο ένα άκρο του φάσματος έχει συναισθηματικό ενδιαφέρον, αλλά δεν είναι επεκτάσιμο, και από την άλλη πλευρά είναι επεκτάσιμο, αλλά δεν έχει συναισθηματικό ενδιαφέρον. Αυτό που προσπαθώ να βρω είναι πώς να τα έχω κ τα δυο:.. να έχει συναισθηματικό ενδιαφέρον και να είναι επεκτάσιμο. Αυτή είναι η εικονική πραγματικότητα. «Περιμένουμε εναγωνίως τη στιγμή που θα μπορέσαμε ν’ απολαύουμε το «Treachery of Sanctuary» από το σπίτι.
