Κείμενο: Κώστας Κουκουμάκας
«Ο μεγαλύτερος υπονομευτής της Περαίας και των Νέων Επιβατών είναι η ίδια η Θεσσαλονίκη. Αν σηκώσουν κεφάλι αυτές εδώ οι περιοχές, η πόλη κάτω στο βάθος έσβησε» μου είπε ένας ηλικιωμένος κύριος στην πιο κοντινή καλοκαιρινή ακτή της μεγάλης πόλης.
Videos by VICE
Το παραλιακό μέτωπο της Ανατολικής Θεσσαλονίκης, μετά το αεροδρόμιο και ως τη Νέα Μηχανιώνα, ήταν ταυτισμένο με τις θερινές διακοπές πριν από τη δεκαετία του ’70. Τα άλλοτε άσημα χωριουδάκια των προσφύγων ψαράδων ήταν η τουριστική ατραξιόν πολύ πριν την «άλωση» της Χαλκιδικής. Με το πέρασμα των χρόνων, τουριστικές καμπάνες χτίστηκαν πάνω στο κύμα, τα μπανγκαλόου για τους αξιωματικούς του Στρατού ασπρίζονταν κάθε καλοκαίρι και στο κάμπινγκ του ΕΟΤ γινόταν κοσμοσυρροή. Περαία, Νέοι Επιβάτες, Αγία Τριάδα, Αγγελοχώρι. Εδώ χτυπούσε η καρδιά της πόλης τα καλοκαίρια. Τα γκαρσόνια φορούσαν λευκά πουκάμισα και φίρμες της εποχής ανέβαιναν κάθε χρόνο για μεροκάματα στα νυχτερινά κέντρα.
Το ανατολικό παραλιακό μέτωπο υποβαθμίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Η απαξίωση τουριστικών υποδομών και οι σειρήνες της Χαλκιδικής είχαν ως αποτέλεσμα να μείνουν πίσω μόνο ντόπιοι και νέο-μετανάστες. Και όσοι είχαν αγοράσει παραθεριστικές κατοικίες τη χρυσή εποχή και πλέον φιλοξενούσαν τα εγγόνια τους.
Τα τελευταία χρόνια η κρίση άλλαξε δραματικά τα δεδομένα. Οι υποδομές δεν βελτιώθηκαν, μόνο η θάλασσα καθάρισε αρκετά εξαιτίας της λειτουργίας του βιολογικού καθαρισμού. Οι τοπικές δημοτικές αρχές υποστηρίζουν ότι δεν έχουν χρήματα και προσωπικό για να καθαρίσουν την πλαζ, έστω να βάψουν τις πινακίδες ή να συλλέξουν τα κλαδιά που ξεβράζει τον χειμώνα το κύμα. Παρ’ όλα αυτά, στις παραλίες μετά το αεροδρόμιο ζωντανεύουν ξανά σήμερα τα ρετρό μπάνια του λαού.
Η αστική συγκοινωνία με την πόλη δεν είναι κακή. Εκτός από τη γραμμή 72 (ΙΚΕΑ – Νέα Μηχανιώνα) ο ΟΑΣΘ δρομολόγησε φέτος δύο επιπλέον καλοκαιρινές γραμμές-εξπρές με αφετηρία τον σιδηροδρομικό σταθμό. Επιπλέον, το καραβάκι «Κωσταντής» εκτελεί πυκνά δρομολόγια από τον Λευκό Πύργο ως την Περαία, διαδρομή μιας ώρας με εισιτήριο 2,70 ευρώ.
Η κίνηση ξεκινά από νωρίς το πρωί. Γυναίκες με μπανιερά και άντρες με πλαστικά παπούτσια θαλάσσης για τα πετραδάκια του βυθού, μπαίνουν πρώτοι στο νερό. Παλιοί ερασιτέχνες ψαράδες ψάχνουν με καμάκια για σουπιές στα απόμερα βραχάκια. Ο ήλιος ανεβαίνει και πιτσιρίκια δεν χορταίνουν να βουτούν από την τσιμεντένια σκάλα της Περαίας στη θάλασσα. Οι παρέες μεγαλώνουν κάτω από τα αρμυρίκια στην άκρη της ακτής και αργότερα στις ομπρέλες των καφέ και των εστιατορίων θαλασσινών.
Η αρχιτεκτονική πληγώνει συχνά την αισθητική. Δίπλα σε άναρχα ρετρό κτίρια, οι ιδιοκτήτες των οποίων έχουν αναρτήσει πινακίδες «πωλείται», ανεγέρθηκαν τα τελευταία χρόνια κιτς μοντέρνες οικοδομές. Το εντυπωσιακό φέτος είναι ότι παραθερίζουν στην περιοχή τουρίστες από τη Δυτική Ευρώπη, αλλάζοντας αναγκαστικά τις επιγραφές στις βιτρίνες και τους τίτλους των εφημερίδων. Νέες ξενοδοχειακές μονάδες έδωσαν καινούρια πνοή στην περιοχή.
Η νύχτα πέφτει στην Περαία και στην παραλία ανάβουν τα φώτα των πάγκων των μικροπωλητών. Η βόλτα δίπλα στο κύμα μέχρι τους Νέους Επιβάτες και πιο πέρα, δεν σταμάτησε ποτέ. Η Θεσσαλονίκη φαίνεται τώρα πολύ μακρινή στο βάθος.
Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.
