Η Πανεπιστημιακή Αστυνομία Δεν Κάνει τον Σπήλιο Φλώρο να Αισθάνεται Ασφάλεια

Τον Σπήλιο δεν τον γνωρίζω καλά, όμως, τις λίγες φορές που τον έχω συναντήσει έχω εντυπωσιαστεί απ' τη "σπιρτάδα" του. Είναι ένας νέος κωμικός που χτίζει σιγά - σιγά το όνομά του σε μια ιδιαίτερα δύσκολη σκηνή. Μέλος της ιδιαίτερης Gen - Z, για την οποία έχουν ακουστεί πολλά ενδιαφέροντα πράγματα. Σύμφωνα με έρευνες έχει όλα τα φόντα να εξελιχθεί στην πιο δυναμική γενιά όλων των εποχών και παράλληλα, τη θέληση να αλλάξει τον κόσμο. Κανείς δεν γνωρίζει αν θα τα καταφέρουν, αυτό είναι κάτι που θα το δείξει ο χρόνος.

Ο Φλώρος (ο Σπήλιος) έχει πάντως τη δική του άποψη πάνω στο θέμα: «Προσωπικά μου φαίνεται λίγο γραφικό το “Η γενιά μας θα αλλάξει το μέλλον”. Είναι κάτι που έχει ειπωθεί για πολλές γενιές πριν απο εμάς και δυστυχώς, η κατάσταση είναι ακόμα η ίδια. Σίγουρα το διαδίκτυο μας δίνει την ευκαιρία να αναζητήσουμε πληροφορίες και να αποκτήσουμε μια κριτική σκέψη, αλλά, δυστυχώς -βάζω και εμένα μέσα σε αυτό-, έχουμε αποτύχει στο να βρούμε έναν σωστό τρόπο για να το χρησιμοποιήσουμε. Όσο αναλωνόμαστε σε ανούσιο "σκρολάρισμα" και βίντεο στο Tik Tok τα πράγματα δεν θα φτιάξουν από μόνα τους. Για να αλλάξει το μέλλον έχουμε το χρέος να αλλάξουμε πρώτα εμείς, μέσα από συνεχές διάβασμα, προσπάθεια και κοινωνικό έργο στους δρόμους. Η πολιτική από τον καναπέ δεν βοήθησε ποτέ».

Τον ρωτάω αν με την παρέα του μιλάνε για την πολιτική: «Θα συζητήσουμε για κοινωνικά προβλήματα που συναντάμε μπροστά μας όπως ο σεξισμός, η ομοφοβία και ο ρατσισμός, αλλά δεν θα αναλωθούμε ιδιαίτερα σε συζητήσεις για κόμματα και νέους νόμους. Μας ρίχνει ενεργειακά και νιώθουμε ότι οδηγούμαστε σε αδιέξοδο».

Γνωρίζω ότι παράλληλα με την καριέρα του ως κωμικός σπουδάζει Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Ο.Π.Α. Μια από τις πιο "ταλαιπωρημένες" σχολές όσον αφορά το θέμα της Αστυνόμευσης. Αναρωτιέμαι λοιπόν σχετικά με την άποψή του για το νέο σώμα αστυνομίας των πανεπιστημίων.

«Δεν συμφωνώ καθόλου με το ειδικό σώμα που ετοιμάζεται να μπει στα πανεπιστήμια. Θεωρώ το εν λόγω μέτρο, αφενός αχρείαστο και αφετέρου επικίνδυνο για τα πανεπιστημιακά ιδεώδη. Αρχικά, δεν πιστεύω ότι είναι αναγκαία η αστυνόμευση των πανεπιστημίων με πρόφαση “τη δημόσια ασφάλεια”, όταν αναλογικά το πλήθος των “εγκλημάτων” που συμβαίνουν σε πανεπιστημιακούς χώρους είναι ίδιο ή και μικρότερο από αυτά που συμβαίνουν συνολικά στην κοινωνία. 

»Θεωρώ πως η κυβέρνηση με πρόφαση κάποια μεμονωμένα περιστατικά προσπαθεί περισσότερο να εξυπηρετήσει πολιτικές σκοπιμότητες και όχι να μεριμνήσει για την ασφάλεια των φοιτητών. Όντας φοιτητής, η εικόνα του να βρίσκεται ειδικό σώμα καταστολής, επανδρωμένο με γκλοπ, εντός και εκτός του πανεπιστημίου, όχι μόνο δεν με κάνει να αισθάνομαι ασφάλεια, αλλά, απεναντίας, με κάνει να νιώθω πιο φοβισμένος. Η κατάχρηση εξουσίας των αστυνομικών και η αυθαίρετη αστυνομική βία, ολοένα και πληθαίνουν τα τελευταία χρόνια και το να της δοθεί περισσότερος χώρος στα ΑΕΙ μόνο προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει.

»Μάλιστα, προσωπικά έχω έναν λόγο παραπάνω να φοβάμαι, καθώς ως φοιτητής ήμουν μάρτυρας στο συμβάν κατά το οποίο αστυνομικός μπήκε ένοπλος μέσα στο πανεπιστήμιο μου (Ο.Π.Α.) και απειλούσε φοιτητές λέγοντας ότι χρησιμοποιήσει το περίστροφό του. Παράλληλα, έχω εισπνεύσει δεκάδες φορές τα χημικά που έχει πετάξει η ελληνική αστυνομία στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της σχολής. Αυτά όσον αφορά την φοιτητική μου ιδιότητα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αστυνομική αυθαιρεσία έφτασε και στον χώρο της κωμωδίας, όταν αστυνομικοί ξυλοκόπησαν άδικα τον συνάδελφό μου Αλέξανδρο Τιτκώβ, σε μια ειρηνικότατη αντιφασιστική διαδήλωση. Οπότε δεν μπορώ να φανταστώ πώς στην προκειμένη περίπτωση το ειδικό σώμα της Αστυνομίας στα πανεπιστήμια δεν θα δημιουργήσει ανάλογα φαινόμενα».

VICE Video: Η Gen Z για την Πολιτική στην Ελλάδα

Σίγουρα η παραπάνω άποψη εκφράζει πολλούς Έλληνες φοιτητές, πολλοί εκ των οποίων έχουν διαδηλώσει κατά της συγκεκριμένης απόφασης - δεχόμενοι για ακόμη μια φορά αναίτια επίθεση από τις δυνάμεις των ΜΑΤ.

Ρωτάω τον Σπήλιο αν έχει κατέβει ποτέ σε πορεία. «Εχω βρεθεί πάρα πολλές φορές σε πορεία, συνήθως κατά λάθος, αφού μένω στο κέντρο της Αθήνας και για να φτάσω σπίτι, αναγκαστικά, έχω περπατήσει ανάμεσα σε αρκετούς διαδηλωτές. Το μετράω αυτό (γέλια). Σοβαρά τώρα, έχω βρεθεί σε κάποιες πορείες. Όχι σε όσες θα ήθελα. Οι περισσότερες ήταν φοιτητικές και μαθητικές διαμαρτυρίες, ενώ έχω παραστεί σε πολλές αντιφασιστικές πορείες για τον Παυλο Φυσσα».

Αναφέρει τη δολοφονία του Φύσσα, μια από τις πιο συγκλονιστικές στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας. Με την καταδίκη της Χρυσής Αυγής να είναι ακόμη νωπή μέσα μας, αποφασίζω να εμβαθύνω σε αυτό και τον ρωτάω σχετικά με τα πολιτικά -ή κοινωνικά- γεγονότα που θεωρεί ότι στιγμάτισαν τη γενιά του -γνωρίζοντας ήδη την απάντηση.  

«Οι δολοφονίες του Αλέξη και του Παύλου. Δύο νέοι άνθρωποι που έφυγαν άδικα. Ο πρώτος βρέθηκε αντιμέτωπος με την κατάχρηση εξουσίας της αστυνομίας και ο δεύτερος με μια εγκληματική, φασιστική οργάνωση. Είναι δυο προβλήματα, που, δυστυχώς, μαστίζουν ακόμα την ελληνική κοινωνία και θεωρώ ότι ταρακούνησαν πολλούς νέους στην ηλικία μου, δείχνοντας το πόσο κοντά μας και πόσο επικίνδυνα είναι. Ήταν δύο συμβάντα που μας έκαναν όλους να συνειδητοποιήσουμε πόσο σημαντικό είναι να αποτάξουμε τον φασισμό και τον ρατσισμό που υπάρχουν εκεί έξω και να αναχθούμε επιτέλους κοινωνικά σε κάτι καλύτερο».  

Σοκάρομαι όταν συνειδητοποιώ ότι τη μέρα που δολοφονήθηκε ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, ο Σπήλιος ήταν μόλις 10 ετών. Έχουν περάσει 13 χρόνια από εκείνη τη νύχτα του Δεκέμβρη και η μνήμη του 15χρονου συνεχίζει να ζει στα θρανία. Η 6η Δεκεμβρίου είναι και θα παραμείνει μια ημέρα μνήμης και ας δυσαρεστεί αρκετούς αυτό. Όπως και η 18η Σεπτεμβρίου. 

Δυστυχώς, δεν έχουν αλλάξει πολλά από τότε που ήμουν και εγώ στην ηλικία του Σπήλιου. Κάποτε, όταν όλη η Ελλάδα είχε τυλιχτεί στις φλόγες, όχι από αναρχικούς, αλλά από ανθρώπους κάθε ηλικίας και πολιτικής πεποίθησης, πίστευα ότι δόθηκε ένα ηχηρό μήνυμα, όμως, σήμερα η καταστολή είναι ακόμη εδώ. Προσπαθώ να βρω κουράγιο μέσω της δικής του οπτικής, τον ρωτάω τι θα ήθελε να δει από τους Έλληνες πολιτικούς.

«Δυστυχώς, στο μυαλό μου οι πολιτικοί στην Ελλάδα είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με πολύ αρνητικές εικόνες και δυσάρεστα συναισθήματα. Τα πρώτα πράγματα που σκέφτομαι όταν ακούω “Έλληνες πολιτικοί” είναι: ανειλικρίνεια, αδιαφάνεια, δημαγωγία και μιντιακή προπαγάνδα. Σίγουρα μπορώ να πω πολλά περισσότερα, αλλά θα αυτοπεριοριστώ για την οικονομία των λέξεων. Για να είμαι ειλικρινής, οι προσδοκίες μου με τον καιρό έχουν πέσει. Θα ήθελα πολλά, ίσως  μια πιο ρηξικέλευθη κοινωνική πολιτική». 

Γαμώτο, σκέφτηκα, αυτή η γενιά είναι πιο συνειδητοποιημένη απ'ότι εμείς -οι Millennials- στην ηλικία τους. Δεν πήρα τον καθησυχασμό που έψαχνα και έτσι αποφασίζω να κλείσουμε σε λίγο πιο χαλαρό κλίμα. 

Ποιο πολιτικό πρόσωπο πιστεύει ότι θα ήταν καλός στο stand up; «Δεν είναι πολιτικός (ακόμα), αλλά θα ήθελα πάρα πολύ να δω τον Σωτήρη Τσιόδρα να κάνει stand up. Είναι ήρεμος, γλυκούλης και συμπαθητικός. Θα ήταν μια ωραία εικόνα, να τον έβλεπες να τσαλακώνεται στην σκήνη, πόσο μάλλον αν είχε raw υλικό με κάφρικα αστεία. Θα ήμουν εκεί σε κάθε παράσταση. Από πολιτικούς θα πάω με την εύκολη απάντηση τον Άδωνι, που ήδη παίρνει αρκετά γέλια». 

Περισσότερα από το VICE

«Βάλε Έξι Μαύρα και Τέσσερα Μπλε» - Το Λαθρεμπόριο Βουλγάρικου Αλκοόλ στην Ελλάδα

O Solmeister Αναλύει τις Κινηματογραφικές Αναφορές των Clip του Νέου Δίσκου του

Unplugged - Podcast by VICE Greece

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.