Το ότι ήμουν μόνη στη διάρκεια του πρώτου lockdown μπορεί να μην ήταν τόσο δύσκολο, αν δεν είχα ξεκινήσει το 2020 σε σχέση. Ακόμα θυμάμαι τη χριστουγεννιάτικη κάρτα που μου χάρισε και έγραφε: «Πέρασα ένα υπέροχο 2019 μαζί σου. Ανυπομονώ για ένα ακόμη καλύτερο 2020 – και όχι μόνο». Ήθελα τόσο πολύ να γίνουν έτσι τα πράγματα. Αλλά έναν μήνα αργότερα καθόμασταν στο δωμάτιό του, με πρόσωπα κόκκινα από το κλάμα και τη βαλίτσα μου έτοιμη, για να φύγω μια και καλή. «Μπορούμε να συνεχίσουμε να βλεπόμαστε;» ρώτησε με μάτια που έλαμπαν με την αφελή ελπίδα εφήβου. Αλλά το 35χρονο λογικό κομμάτι του μυαλού του σίγουρα του έδινε την απάντηση. Ήξερε ότι δεν γινόταν. Ο λόγος που χωρίσαμε ήταν απλός αλλά και ζωτικής σημασίας. Είπε ότι ήθελε παιδιά μια μέρα. Κάτι που εγώ δεν είχα ονειρευτεί ποτέ και που δεν μπορούσα να του προσφέρω ακόμα κι αν το ήθελα.
Λένε ότι είναι deal breaker –το απόλυτο deal breaker, στην πραγματικότητα, καθώς δεν υπάρχει ελπίδα και δεν υπάρχει μέση λύση– αλλά αυτή η έκφραση κάνει τον πόνο που περνάς να μοιάζει με διαπραγμάτευση σε αίθουσα συσκέψεων. Θα ήταν πιο ακριβές να πούμε ότι η σχέση μας είχε μια χρόνια πάθηση και εγώ επέλεξα να βοηθήσω να πεθάνει με αξιοπρέπεια, παρά να την αφήσω να συνεχίζει προς ένα αναπόφευκτο αλλά άσχημο τέλος. Η θλίψη με τσάκισε. Ήταν μια θλίψη που την ένιωθα για μήνες, σαν σωματικό πόνο. Μήνες που δυστυχώς έτυχε να συμπέσουν με μια πανδημία, που αναποδογύρισε και την υπόλοιπη ζωή μου.
Videos by VICE
«Τώρα είναι η εποχή να γίνεις εξπέρ στη μαλακία», είπε η επίσης προσφάτως single φίλη μου Gemma σε ένα μήνυμα, λες και ο αυνανισμός είναι δεξιότητα σαν το καγιάκ ή το να κάνεις ένα σουφλέ να φουσκώσει και έπειτα συμπλήρωσε «και στο τηλεφωνικό σεξ». Βρισκόμαστε στα τέλη Μαρτίου του 2020 και ο Boris Johnson δέχεται αυξανόμενες πιέσεις να βάλει τη Βρετανία σε πλήρες lockdown. Μέσα έξι εβδομάδες από τον χωρισμό μου ο κορονοϊός έχει εξελιχθεί σε παγκόσμια καταστροφή. Η συμβουλή είναι σαφής: μην βγαίνετε από τα σπίτια σας, μην αγγίζετε κανέναν, μην κάνετε γνωριμίες, μη γαμιέστε.
Φυσικά αντέχω σωματικά χωρίς σεξ ή γνωριμίες – τις τελευταίες εβδομάδες αυτό έκανα. Αλλά επίσης έλεγα σε όλους ότι δεν πείραζε. Καυχιόμουν ότι το καλοκαίρι θα ήμουν ασυγκράτητη αλλά αυτό στην πραγματικότητα ήταν μια θλιβερή προσπάθεια να ενισχύσω την αυτοπεποίθησή μου. Αμέσως μετά τον χωρισμό ή ιδέα του αγγίγματος ενός άλλου άνδρα ή του βάρους του πάνω σε μένα φαινόταν αδιανόητη και ανεπιθύμητη. Όταν όμως έγινε και επισήμως παράνομο, πανικοβλήθηκα.
Από την αρχή του πρώτου lockdown, οι singles αγνοήθηκαν ή διαγράφηκαν από την επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης ως προς τους περιορισμούς λόγω COVID. Αν όπως εγώ μπήκες σε αυτή την πανδημία single (ή αν είστε ζευγάρι που δεν μένετε μαζί) το σεξ είναι θεωρητικά παράνομο. Υπήρξε μια σύντομη περίοδος, από τον Ιούλιο ως τον Οκτώβριο, που μπορούσες να το κάνεις αλλά οποιαδήποτε νέα σχέση που ξεκινούσε τότε έπρεπε να είναι αποκλειστική και να μείνετε μέσα σε λίγες εβδομάδες μαζί ενόψει του δεύτερου κύματος. Οι περισσότεροι που μπήκαμε στην πανδημία είμαστε ακόμα μόνοι και θα συνεχίσουμε να είμαστε μόνοι για αρκετό καιρό.
Φυσικά, κανείς δεν πίστευε ότι θα κρατήσει τόσο πολύ. Οι περισσότερες επίσημες συμβουλές πριν από έναν χρόνο δεν διέφεραν πολύ από αυτά που έλεγε η Gemma – ήταν μια εποχή των ραντεβού μέσω Zoom, των sex toys, του τηλεφωνικού σεξ και των γυμνών φωτογραφιών. Με καθησύχαζαν διαδικτυακά περιοδικά και φιλανθρωπικοί οργανισμοί σεξουαλικής υγείας που ακόυγονταν πού και πού αισιόδοξοι για αυτή την εποχή της τηλε-σεξουαλικότητας. Ακόμα και πριν από έναν χρόνο. Ακόμα και πριν από έναν χρόνο αισθανόμουν ότι έχαναν την ουσία. Το σεξ και οι γνωριμίες, για προσφάτως singles όπως εγώ, είχαν να κάνουν με την επανέναρξη ενός παλιού τελετουργικού συναντήσεων με άλλου ανθρώπους προκειμένου να ξαναφτιάξω μια συνεκτική εικόνα του εαυτού μου ως σεξουαλικού όντος.
Είμαι trans. Και είναι κοινή πεποίθηση ότι οι straight cis άνδρες που ερεθίζονται από την πρόταση για σεξ με μια transgender γυναίκα μας φετιχοποιούν σωματικά. Πρόκειται για μια ανάλυση που πάντα έβρισκα τετριμμένη και απλοϊκή, αν αναλογιζόμουν τι με έχουν μάθει ακόμα και οι πιο χαλαρές σεξουαλικές συνευρέσεις, για τους ανθρώπους και τη ζωή. Πριν από μερικά χρόνια, πρόσεξα ότι στις εφαρμογές γνωριμιών δεν φαίνονταν να τους προβληματίζει ιδιαίτερα το να είναι με μια transexual, αν είχαν χωρίσει πρόσφατα από γάμο ή σχέση. Οι ζωές που είχαν φανταστεί κάποτε είχαν διαλυθεί και έλπιζαν να δουν τι μπορεί να έχει να τους διδάξει μια γυναίκα εξόριστη από τις ετεροφυλοφιλικές νόρμες για τις δικές τους ανεπάρεκιες. Για πολλά χρόνια πριν γνωρίσω τον πρώην μου, είχα πάει «για ποτά» με άνδρες που έχουν την κρυφή ελπίδα ότι δοκιμάζοντας την παρέκκλισή μου θα μάθουν κάτι πιο ενδιαφέρον για τους ίδιους. Είναι μια βαμπιρική ανταλλαγή, ένα συμβόλαιο έντασης και αίματος. Υποθέτω ότι πέρσι έλπιζα πώς και πώς να αντιστραφούν οι ρόλοι. Ότι μετά τον χωρισμό, με την αποτυχημένη μου προσπάθεια να αφομοιωθώ στην ετεροφυλοφιλία, οι cis άδτρες μπορεί να μου μάθαινα πώς να εφαρμόσω την «κανονικότητα» καλύτερα την επόμενη φορά. Ότι εγώ θα ήμουν το βαμπίρ.
Είχα ρισκάρει να είμαι single. Δεν είχα διαλέξει να είμαι μόνη και έρημη επ’ αόριστον.
Μην έχοντας τέτοια τύχη, πέρασα μεγάλο μέρος του πρώτου lockdown κολλημένη στο Hinge και στο Tinder τσατάροντας. Εφόσον δεν μπορούσαμε να συναντηθούμε, μιλούσα με άνδρες που άλλοτε θα απέρριπτα για ένα κανονικό ραντεβού. Διασκέδαζα τους φίλους μου που έπηξαν με το λlockdown με ιστορίες των απίθανων εικονικών αλληλεπιδράσεών μου. Κάποια στιγμή το καλοκαίρι, για παράδειγμα, μιλούσα με τρεις διαφορετικούς αξιωματικούς του στρατού (μην ανησυχείτε – σε άλλα τάγματα) παρόλο που είμαι ενάντια στον ιμπεριαλισμό σε βαθμό που αμφισβητώ την ανάγκη ύπαρξης του στρατού.
Άλλες φορές η μοναξιά είναι πολύ μαυρίλα για να κάνεις αστεία. Μέχρι να αρχίσουν τα πράγματα να ανοίγουν τον Ιούλιο με βασάνιζαν αναμνήσεις του πρώην μου τις ώρες, μέρες και εβδομάδες που περνούσαν μόνη κλεισμένη στο σπίτι. Το χέρι του στη μέση σε μια γεμάτη πλατφόρμα του μετρό, όταν κάναμε βαρκάδα στην Πλάζα Εσπάνια στη Σεβίλλη και εγώ έκανα πλάκα διαρκώς γιατί μου ήταν πολύ άγνωστο να μου φέρεται κάποιος σαν σε ε οποιοδήποτε κορίτσι σε διακοπές με τον φίλο της, ο τρόπος που άλλαζε ο ρυθμός της ανάσας του στο σεξ, το πώς χαμογελούσε αφοπλιστικά όταν κέρδιζα σε κάποια διαφωνία για κάποιο πολιτικό ζήτημα.
Μια επίκριση απέναντι στην κυβερνητική πολιτική κατά τη διάρκεια της πανδημίας είναι ότι έχει παγιώσει παραδοσιακές νόρμες με βάση τις οποίες μόνο τα ζευγάρια έχουν την παρηγοριά του αγγίγματος και της οικειότητας. Πέρασα τον χειρότερο χωρισμό της ζωής μου καν να με αγκαλιάσει ένας φίλος ή χωρίς ένα μάθημα στο γυμναστήριο που θα υποσχόταν υπόσχεται να αποκαταστήσει την αυτοεκτίμησή μου. Είναι λοιπόν αναπόφευκτο που υπήρξαν στιγμές που μετάνιωσαν την απόφασή μου να χωρίσω. Χωρίζοντας μαζί τους είχα ρισκάρει να είμαι single και να φτιάξω μια άλλη ζωή, πιο ταιριαστή στις ανάγκες και στις επιθυμίες μου. Δεν είχα διαλέξει να είμαι μόνη και έρημη επ’ αόριστον.
VICE Video: Κ2 – Αγώνας για την Κορυφή
Αν λάβουμε υπόψη την παρενέργεια της πανδημίας – να ενισχύσει κοινωνικά συντηρητικές σχέσεις και προσδοκίες, η απόρριψη της πρότασης του πρώην μου για αυτά ακριβώς τα πράγματα με βασάνιζε πολλές φορές. «Είσαι transexual κι αυτός ήταν ψηλός, όμορφος, έξυπνος, με δικό του σπίτι και τέλεια δόντια: γιατί το έκανες αυτό γαμώτο;» μου φώναζε ο καμένος μου εγκέφαλος. Μερικές φορές οι ερωτήσεις ήταν ακόμα πιο σκληρές. «Και γιατί δεν θέλεις να γίνεις μάνα, για να ‘χουμε καλό ερώτημα;», έλεγε η σαδιστική φωνή μέσα μου. «Δεν είσαι τελικά και τόσο γυναίκα, ε»;
Πρέπει πρώτα να πάρω πίσω τα άλλα κομμάτια της ζωής μου όταν τελειώσει επιτέλους αυτό το κολαστήριο.
Έχοντας βαρεθεί να αμφισβητώ την ίδια μου την κρίση, παράτησα τις γνωριμίες. Ήταν σκληρό και δεν θα ευχόμουν να συμβεί σε κανέναν αλλά στο τέλος ο χρόνος με γιάτρεψε – όλοι έχουμε ζήσει με περιορισμούς για τόσο μεγάλο διάστημα που η σχέση μου με τον πρώην μου μοιάζει να συνέβη σε μια άλλη εποχή, μια εποχή με γεμάτα μπαρ και εστιατόρια. Στέλνουμε κανέναν μήνυμα πού και πού ή τον φαντάζομαι με τη μελλοντική γυναίκα και τα παιδιά του και δεν νιώθω τον φρικτό πόνο. Είμαι σε θέση να χαίρομαι που μπορεί να φτιάξει το μέλλον του.
Δεν βοήθησε μόνο ο χρόνος: ένα σύντομο ειδύλλιο στα τέλη του καλοκαιριού με έναν (ελαφρώς) νεότερο άδτρα που μου έστειλε απρόσμενα μήνυμα στο Instagram κατάφερε να αλλάξει τον αρνητικό τρόπο σκέψης μου, ότι θα έμενα μόνη για πάντα: μακροπρόθεσμα δεν λειτούργησε, αλλά το ότι ήμασταν μαζί για λίγο μου έδειξε ότι μπορεί να λειτουργήσει με κάποιον. Ένας δεύτερος χωρισμός, αν και λιγότερο έντονος, και ένα δεύτερο lockdown ήταν μαρτύριο. Και πάλι: δεν υπήρχε μάθημα spinning για να νιώσω καλά, ούτε ποτά με τις φίλες μου. Απ’ όταν τελείωσε εκείνη η σύντομη σχέση απότομα όταν ξαναμπήκαμε σε lockdown το φθινόπωρο, η δυσκολία να προσπαθείς να φτιάξεις μια σοβαρή σχέση μετά απ’ όλη αυτή τη μοναξιά, το άγχος και την αβεβαιότητα με έπεισαν ότι δεν είμαι σε φάση να προσφέρω σε κάποιον μια υγιή σχέση. Πρέπει πρώτα να πάρω πίσω τα άλλα κομμάτια της ζωής μου όταν τελειώσει επιτέλους αυτό το κολαστήριο.
Η πανδημία έχει δείξει και στους μόνους και στα ζευγάρια ότι οι σχέσεις είναι πρακτικά πράγματα, που χτίζονται περισσότερο με ένα μίγμα τύχης, timing, εγγύτητας και μακροπρόθεσμης συμβατότητας παρά από την αρχική χημεία και τη σεξουαλική επιθυμία, που μπορείς να έχεις με πολλούς. Αγαπούσα τον πρώην μου τόσο πολύ που μερικές φορές πριν από μερικά χρόνια μου φαινόταν ως η μόνη μου πραγματική ευτυχία. Αλλά ήταν σωστό που το τελειώσαμε, όπως έκαναν πολλοί στην πανδημία για παρόμοιους λόγους: ασυμβατότητες και ανασφάλειας αποκαλύφθηκαν όταν αφαιρέθηκαν οι περισπασμοί και υπήρξε υπερέκθεση του ενός στον άλλον.
Απ’ όταν άρχισε το lockdown έχω βασιστεί τόσο στην τηλε-στήριξη από τους φίλους μου που η επιθυμία μου για ρομαντική επιβεβαίωση έχει υποχωρήσει καθώς η ανάγκη μου για να γελάω και να περνάω καλά με τους φίλους μου έχει φτάσει σε απελπιστικά επίπεδα. Λαχταρώ το κέφι και τον αυθορμητισμό ενός πάρτι σε ένα σπίτι που κρατάει ως τις 6 πμ, ένα απρογραμμάτιστο δείπνο, κουτσομπολιά και σαρκασμούς. Αν επιβίωσες σε αυτά τα lockdown χωρίς φιλία, τι να σου πει η έλλειψη ερωτικής σχέσης;
Επί χρόνια πριν γνωρίσω τον άντρα που λάτρεψα και στο τέλος αναγκάστηκα να αφήσω, φαντασιωνόμουν να γνωρίζω κάποιον σαν εκείνον και τη ζωή που θα χτίζαμε μαζί. Ονειρευόμουν πώς ένας τέτοιος άνδρας θα μαλάκωνε το τραύμα της απίστευτης δυσκολίας του να είσαι trans γυναίκα στον κόσμο και θα δυνάμωνε το πνεύμα μου. Φυσικά ελπίζω να ξαναβρώ τον έρωτα μετά την πανδημία αλά πλέον δεν φαντασιώνομαι την πιο ολοκληρωμένη και ανθεκτική και δυνατή γυναίκα που θα γίνω όταν θα την αποκτήσω. Έχω ήδη γίνει αυτή. Μόνη μου.
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.
Περισσότερα από το VICE
Η Ελλάδα Πληρώνει 4.900 Ευρώ Αποζημίωση σε Πρώην Κρατούμενο των Διαβατών
O Chris Christodoulou Ζει Κάνοντας Μουσική για Video Games
