Χθες Ήταν μια Μέρα Αφιερωμένη στη Μάγδα Φύσσα που Κοιτάζει το Τέρας στα Μάτια

Λίγο πριν τις 6:30 το απόγευμα, ανάμεσα στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στο μνημείο του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, εμφανίστηκε αθόρυβα η μητέρα του, ντυμένη στα μαύρα – ένα χρώμα που δεν διάλεξε να τη συνοδεύει, αλλά καταδικάστηκε να ζει με αυτό για το υπόλοιπο της ζωής της. Άφησε φαγητό, ψωμί και μια μπίρα στον γιο της, όπως συνήθιζε. Την κατάλαβα μόνο από τους φωτογράφους και τους ρεπόρτερ που έτρεξαν προς τα εκεί μόλις την είδαν. Η Μάγδα Φύσσα δεν τους βλέπει. Δεν παρατηρεί κανέναν, παρά μόνο τον Παύλο. Του μιλάει για λίγο με το βλέμμα της οδύνης, που έχει μια μάνα η οποία δεν έχει δει τον γιο της χρόνια. Είναι η στιγμή η δική της και του Παύλου. Η στιγμή που θα καθίσουν μαζί να κάνουν ένα τσιγάρο. Χίλιες λέξεις θα μπορούσαν να γραφτούν γι’ αυτό και πάλι δεν θα μπορούσαν να περιγράψουν την απώλεια που εκπέμπει κάθε κύτταρό της.

Η μαυροφορεμένη φιγούρα της γυναίκας που έγινε σύμβολο και μητέρα όλων μας όταν αποφάσισε να συνεχίσει τον αγώνα του γιου της για ελευθερία και ισότητα, οδήγησε και την πορεία που είχε προγραμματιστεί για τη μαύρη επέτειο της δολοφονίας του Παύλου. Στάθηκε κάτω από το πανό του αντιφασιστικού μετώπου που έλεγε «Ούτε σπιθαμή δημόσιου λόγου και χώρου στους φασίστες» και ξεκίνησε να περπατά δίπλα στον πάντα σιωπηλό άνδρα της. Για όλους εμάς που την έχουμε παρακολουθήσει στα τόσα χρόνια που πολεμά να δικαιωθούν τα θύματα του φασισμού και του ναζισμού, ήταν σαν να μας πήρε από το χέρι για να μας δείξει για άλλη μια φορά τον δρόμο. Να μας δείξει πως δεν πρέπει να αφήσουμε τους θανάτους τόσων αθώων στη λήθη. Πως θα πρέπει να μην ξεχνάμε.

Videos by VICE

Διότι, είμαστε η γενιά που είδε τον Παύλο Φύσσα να αφήνει μια τελευταία ανάσα από το μαχαίρι του Χρυσαυγίτη Γιώργου Ρουπακιά. Είδαμε τον πατέρα του Πακιστανού Σαχζάτ Λουκμάν να οδύρεται σαν πρωταγωνιστής αρχαίας τραγωδίας πάνω από τη φωτογραφία του 27χρονου γιου του που δολοφονήθηκε άνανδρα το 2013 από τα δυο μέλη της Χρυσής Αυγής, ενώ πήγαινε στη δουλειά του με το ποδήλατό του. Ακούσαμε σε κάποιο έκτακτο δελτίο το 2011, ότι σκότωσαν στα Κάτω Πατήσια τον Αλίμ Αμπντούλ Μάναν από το Μπαγκλαντές, μόλις στα 21 του. Όλοι έπεσαν στο έδαφος με τον ίδιο τρόπο όταν το μαχαίρι των Ναζί βρήκε το σώμα τους. Είμαστε η γενιά που είδε το αίμα των θυμάτων αυτών -και πόσων άλλων που δεν γνωρίζουμε- να ποτίζει τα πεζοδρόμια. Είμαστε η γενιά που είδε εκείνους που υμνούν τον Χίτλερ να μπαίνουν στη Βουλή και να έχουν λόγο για το μέλλον μας. Είμαστε αυτή η γενιά που έχει ανάγκη χέρια σαν κι αυτά της Μάγδας Φύσσα που στέκεται εδώ και τόσα χρόνια στο δικαστήριο όχι μόνο για τη δικαίωση της δολοφονίας του γιου της, αλλά δίπλα σε όλα τα θύματα των χρυσαυγιτών. Δεν χρειαζόμαστε χέρια που χαιρετούν ναζιστικά.

Η πορεία ξεκίνησε λίγο μετά τις 6:30 με αντιφασιστικά συνθήματα. Κυρίαρχο σύνθημα ήταν το «Παύλο αλάνι άναψε φωτιά και κάψε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά». Οι αστυνομικές δυνάμεις έκαναν αισθητή την παρουσία τους, με διμοιρίες των ΜΑΤ να είναι παραταγμένες στα στενά του Κερατσινίου, ενώ έξω από το Δημαρχείο προκλήθηκε ένταση μικρής διάρκειας όταν μέλη που συμμετείχαν στην πορεία εγκλωβίστηκαν ανάμεσα σε δυο κλούβες και δέχτηκαν προκλήσεις από τους άνδρες των ΜΑΤ.

Κύριο θέμα συζήτησης ανάμεσα σε όσους είχαν συγκεντρωθεί στο Κερατσίνι ήταν και φέτος η τρομακτική και εγκληματική αργοπορία των δικαστικών μηχανισμών. Η δίκη της Χρυσής Αυγής που ξεκίνησε σχεδόν αναγκαστικά μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα όταν πυροδοτήθηκε και η αντιφασιστική έκρηξη της κοινωνίας δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη, παρά τις αποκαλύψεις, τις μαρτυρίες και τα στοιχεία που συνεχίζουν να έρχονται σωρηδόν στο φως. Η δίκη ξεκίνησε στις 20 Απριλίου 2015 στο Α’ Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων στη δικαστική αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, ενώ μετά από απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης στις 7/6/2016 και από την 68η συνεδρίαση (27/6/2016), η δίκη διεξάγεται στην Αίθουσα Τελετών του Εφετείου Αθηνών και για κάποιες δικασίμους στον Κορυδαλλό. Οι κατηγορούμενοι είναι 69, εκ των οποίων οι 18 είναι οι –εκλεγμένοι τον Ιούνη του 2012– βουλευτές της Χρυσής Αυγής που κατηγορούνται για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης. Εκτός του αδικήματος του άρθρου 187 (εγκληματική οργάνωση), συνεκδικάζονται τρία ακόμα κακουργήματα: για την ανθρωποκτονία του Παύλου Φύσσα, την απόπειρα ανθρωποκτονίας του Αμπουζίντ Εμπάρακ (Αιγύπτιοι ψαράδες) και την απόπειρα ανθρωποκτονίας των στελεχών του ΚΚΕ και μελών του ΠΑΜΕ.

Σε όλο αυτό το διάστημα, οι Ναζί της Χρυσής Αυγής είχαν την ευκαιρία να κυκλοφορούν ελεύθεροι τραμπουκίζοντας γονείς και δασκάλους σε σχολεία όπως αυτό του Νέου Ικονίου, γιατί ενοχλήθηκαν που τα παιδιά των προσφύγων θέλουν να μάθουν γράμματα και να βρεθούν σε ένα υγιές περιβάλλον που δεν θα θυμίζει πόλεμο. Τους είδαμε να επιχειρούν δολοφονικές επιθέσεις σε φοιτητές όπως τον Αλέξη Λάζαρη, όταν ο ίδιος έκανε το λάθος να περάσει από τα κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής για να πάει στο σπίτι του. Τότε, έξι μέλη της οργάνωσης με αρχηγό το πρωτοπαλίκαρο του Μιχαλολιάκου, Χρήστο Ζέρβα, αποφάσισαν να τον χτυπήσουν με μια αναίτια βιαιότητα, να τον ληστέψουν και να τον αφήσουν αιμόφυρτο και χωρίς τις αισθήσεις του στο έδαφος. Ο Λάζαρης δεν πέθανε από θαύμα. Γιατί; Δεν υπάρχει γιατί όταν μιλάμε για το ναζιστικό μόρφωμα. Όπως έχουν προτάξει και τα αρχηγικά μέλη της οργάνωσης, όπως ο Πατέλης, «Ό,τι κινείται σφάζεται».

Στις 20:00 η πορεία φτάνει στο Καστράκι της Δραπετσώνας, απέναντι από την πύλη Ε2 στο λιμάνι του Πειραια. Εκεί ήταν προγραμματισμένη η εκδήλωση με τίτλο «4 Χρόνια χωρίς τον Παύλο – Πώς ανέχεσαι ΝΑΖεΙς μαζί τους?». Λίγο πριν ο κόσμος της πορείας μπει στην έκταση όπου επρόκειτο να γίνει η συναυλία, μια μικρή ομάδα 15 ατόμων αποσχίστηκε από την πορεία και έβγαλε πέτρες από τις τσάντες με εμφανείς διαθέσεις για ταραχές. Τα μπλοκ της πορείας τούς απώθησαν αμέσως, εξηγώντας πως κανείς σήμερα δεν ήρθε για να κάνει μπάχαλα και φασαρίες. Ωστόσο, οι ίδιοι φάνηκε να επιμένουν, με τους αναρχικούς του μαύρου μπλοκ να τους φωνάζουν και να τους επισημαίνουν να φύγουν από το σημείο. Ένας από τους κουκουλοφόρους που κρατούσε πέτρες άρχισε να φωνάζει «Όλοι μαζί είμαστε παιδιά», αλλά έλαβε την κατάλληλη απάντηση από ένα κορίτσι που του φώναξε «Όχι, δεν είμαστε όλοι μαζί. Εσύ ήρθες για να κάνεις μπάχαλα. Εγώ ήρθα για να τιμήσω τον Παύλο». Στη συνέχεια και μάλλον χωρίς να αντιλαμβάνονται πως το μόνο που κάνουν είναι να χαλούν το κλίμα συγκέντρωσης, άρχισαν να πετούν πέτρες και μολότοφ προς τυχαίες κατευθύνσεις, ενώ ο κόσμος της πορείας περιφρούρησε την είσοδο του χώρου της συναυλίας ώστε να μπουν όλοι μέσα με ασφάλεια.

Τα επεισόδια που έγιναν περιμετρικά της συναυλίας κράτησαν για περίπου μιάμιση ώρα, με τους άνδρες των ΜΑΤ να κάνουν εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων. Ένας άνδρας, πιθανότατα κάτοικος της περιοχής, τραυματίστηκε σοβαρά και έχασε τις αισθήσεις του από μια πέτρα που τον βρήκε στον λαιμό και αναγκάστηκε να λάβει τις πρώτες βοήθειες από ασθενοφόρο που κατέφθασε στο σημείο. Τραυματίστηκε ακόμη ένας τεχνικός τηλεοπτικού συνεργείου ενώ από θαύμα δεν τραυματίστηκαν άλλοι δημοσιογράφοι και ρεπόρτερ, αφού οι πέτρες περνούσαν κυριολεκτικά δίπλα στα κεφάλια μας. Η ένταση που είχε δημιουργηθεί από τη συγκεκριμένη ομάδα που θεωρεί πως πρεσβεύει αναρχικές ιδέες, χωρίς να έχει ιδέα το κακό αντίκτυπο που άφησαν οι πράξεις τους σε μια τέτοια ημέρα, σχολιάστηκε άλλωστε ιδιαιτέρως επικριτικά, κυρίως από τους αναρχικούς που βρίσκονταν εντός της συναυλίας.

Σε πείσμα ορισμένων, η ημέρα έκλεισε όπως θα ήθελε και ο Παύλος: με τραγούδια. Στη συναυλία συμμετείχαν φιλικά οι Παύλος Παυλίδης, Γιάννης Αγγελάκας, Magic de Spell, Υπόγεια Ρεύματα, Fundracar, Alex K & Stef (Last Drive), Μύκητες, Σ. Γραμμένος, Taburo Bota και άλλοι, ενώ μέχρι τα ξημερώματα και με θέα τα φωτισμένα πλοία του λιμανιού, ακούστηκαν γνωστά αλλά και ακυκλοφόρητα τραγούδια του Παύλου Φύσσα.

Όταν ο Γιάννης Αγγελάκας και ο Παύλος Παυλίδης εμφανίστηκαν στη σκηνή για να τραγουδίσουν, φρόντισαν με όσα προλόγισαν να εγκιβωτίσουν όλο το νόημα της χθεσινής ημέρας σε μερικές λέξεις: «Θα είμαστε εδώ να τραγουδάμε μέχρι τα σκουπίδια του ναζισμού να εξαφανιστούν», είπε με την μπάσα του φωνή ο Αγγελάκας. Ο Παυλίδης, πριν τραγουδίσουν το «Ελλάδα», εκ μέρους όσων βρίσκονταν εκεί, εκ μέρους όσων θέλουν το ναζισμό να σβήνει επιτέλους σαν κακοστριμμένο τσίγαρο και να πατιέται κάτω με δύναμη, είπε πως «η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη στη Μάγδα που κοιτάει το τέρας στα μάτια χωρίς να φοβάται. Να πούμε ένα τραγούδι για εμάς που αγαπάμε την Ελλάδα χωρίς να μισούμε καμιά άλλη χώρα και κανέναν άνθρωπο». Αυτό το μίσος, υπάρχει τώρα μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ να σβηστεί. Να σταματήσουμε να μισούμε, να σταματήσουμε να βλέπουμε ανθρώπους να πεθαίνουν όρθιοι και σε δημόσια θέα από το μαχαίρι των φασιστών και των Ναζί. Να σταματήσουμε να αναγκάζουμε μανάδες να αντικρύζουν τέρατα που πήραν μακρυά τα παιδια τους.

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες παρακάτω: