Οι Kαλύτερες Συμβουλές για Ρέιβ από Έμπειρους Ρέιβερ

Τη δεκαετία του ’80 η ρέιβ κουλτούρα γεννήθηκε από τις κλαμπ σκηνές των γκέι και μαύρων του Σικάγο. Σήμερα, άνθρωποι σε όλο τον κόσμο συνεχίζουν να πηγαίνουν σε ρέιβ μέχρι πρωίας, σε κλαμπ, φεστιβάλ αλλά και σε underground φάσεις, όπου κυριαρχεί το δυνατό μπάσο, οι καπνοί και τα λέιζερ.

Οι ρέιβερ, που συχνά παρουσιάζονται ως παράνομοι, βασίζονται μόνο στον εαυτό τους για να κρατήσουν την κουλτούρα τους ζωντανή ανά τις γενιές. Ανάμεσα σε bass drops και dance breaks, οι έμπειροι διδάσκουν τους νέους κάθε ηλικίας τους κάποιες φορές αφηρημένους αλλά βασικούς κανόνες του lifestyle - από το πρωτόκολλα στα κλαμπ και τη μείωση της βλάβης, μέχρι πώς να επιβιώσεις από ένα φεστιβάλ και να διαχειριστείς το comedown. 

«Γνώρισα τόσους πολλούς φιλικούς ανθρώπους και είδα τόσους πολλούς απίθανους χορευτές. Το vibe ήταν πολύ δεκτικό και ασφαλές. Έχοντας μεγαλώσει σε μια περιοχή όπου πάντα ένιωθα εκτός, αυτή η κοινότητα ποτέ δεν με έκανε να νιώσω έτσι», είπε στο VICE o 44χρονος Jamieson Bruce από το Οντάριο.

Ρωτήσαμε τον Bruce και άλλους παλιούς ρέιβερ ποια είναι τα πιο σημαντικά πράγματα που έμαθαν στην πίστα και ζητήσαμε τις καλύτερες συμβουλές που έχουν να δώσουν σε όσους μπαίνουν τώρα στο πάρτι.

Φόρα ωτοασπίδες

Ο Bruce έχει παίξει DJ σε events, έχει πάει σε φεστιβάλ και έχει κάνει πάρτι σε όλο τον κόσμο, από το Μόντρεαλ ως τη Νότια Κορέα. Το να ακούς δυνατή μουσική για παρατεταμένα διαστήματα, όπως σε ένα ρέιβ, προκαλεί προβλήματα ακοής π.χ. εμβολές. Ο Bruce λέει ότι είναι ευγνώμων που φορούσε ωτοασπίδες και μπορεί να απολαμβάνει τη μουσική ακόμα μετά από χρόνια.

Τα μεγάλη πλήθη δεν είναι πάντα καλύτερα 

Για τον Bruce, τίποτα δεν είναι καλύτερο από το να χορεύεις με τους κολλητούς σου σε ένα δωμάτιο ακούγοντας την αγαπημένη σας μουσική. Προτιμά τα πάρτι όπου ο DJ χορεύει μαζί με όλους τους άλλους και όχι τα μεγάλα events με τις μεγάλες σκηνές και τα 50.000 άτομα. Ένα καλό πάρτι έχει πιο μικρά δωμάτια, μεγάλα ηχοσυστήματα, ποιοτικό έλεγχο, όχι μεγάλο πλήθος και κανείς δεν κρίνει».

«Έχω χορέψει ακούγοντας τους κορυφαίους DJ με τα πιο ακριβά ηχοσυστήματα, ενώ βλέπω τα πιο μαγευτικά φώτα και λέιζερ. Είναι πάντα πολύ πιο διασκεδαστικό να χορεύω μόνος με τους κολλητούς μου», λέει.

Δεν είναι μόνο αυτά που φαίνεται

Είτε είναι σε ένα τεράστιο χωράφι είτε σε ένα μικρό δωμάτιο, είναι εύκολο πολλοί να θεωρήσουν τα ρέιβ ως καμένα τρελά πάρτι με ναρκωτικά. Αλλά δεν παίρνουν όλοι ναρκωτικά και ακόμα κι όσοι παίρνουν θα σου πουν ότι ένα ρέιβ δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται.

Ο Χavier, στέλεχος, σαραντάρης, πήγε στο πρώτο του ρέιβ τη δεκαετία του ’90 και άρχισε να πηγαίνει τακτικά από τις αρχές του 2000. Προτίμησε να χρησιμοποιήσει ψευδώνυμο για να αποφύγει επιπτώσεις στη δουλειά του. 

Τώρα πια έχει να πάει χρόνια αλλά θυμάται κάποια από τα σημαντικά πράγματα που έμαθε. «Το πιο σημαντικό πράγμα που έμαθα είχε να κάνει με τη θεραπεία του τραύματος, πολλοί άνθρωποι στιγματίζουν τα παράνομα ναρκωτικά και όσους τα παίρνουν και δεν ακούμε τις ιστορίες τους, ιστορίες ανθρώπων που έχουν σοβαρά τραύματα αλλά βρήκαν αποδοχή και παρηγοριά στην ηρεμία, την αγάπη, την ενότητα και τον σεβασμό (αρχές που σχετίζονται με τη ρέιβ κουλτούρα) - που τους επιτρέπουν να επεξεργαστούν και να θεραπεύσουν το τραύμα τους. Μερικές φορές πρέπει να χορέψεις για να σου περάσει», λέει.

Τα ναρκωτικά δεν είναι απαραίτητα

Η Alex, 38χρονη νοσοκόμα, ξεκίνησε να πηγαίνει σε ρέιβ στο Τέξας το 1999. Την πρώτη χρονιά δεν έκανε ναρκωτικά. «Την άκουγα με τη μουσική», λέει. Χρησιμοποιεί ψευδώνυμο για να διαφυλάξει τη φήμη της στη δουλειά.

Τα διαφορετικά ρέιβ χαρακτηρίζονται από διαφορετικά είδη μουσικής και η αγάπη γι’ αυτά τα είδη κρατάει τους ρέιβερ στην πίστα. Η Alex λεει ότι χόρευε για να διώξει τα άγχη της ακούγοντας gospel house, jungle και trance. «Το πιο σημαντικό μάθημα που έμαθα είναι να χορεύεις, να απολαμβάνεις τη μουσική», λέει.

Αφέσου

Η Jordyn Kortman, 28χρονη σερβιτόρα πηγαίνει σε ρέιβ από το 2016. Ενθαρρύνει τον κόσμο να χορεύει όπως γουστάρει, χωρίς να νοιάζεται πώς είναι. Για εκείνη είναι ένας τρόπος να δεχτείς τον εαυτό σου και να ανήκεις σε μια κοινότητα που κάνει το ίδιο.

Για τους νέους στη φάση προτείνει το εξής: «Να ακούτε προσεκτικά τη μουσική. Να απολαμβάνετε τη φάση. Και μην ανησυχείτε πώς σας βλέπουν οι άλλοι».

Βρες τη φάση σου

Τα ρέιβ βοήθησαν τον 27χρονο Tim από το Αμβούργο να μάθει να αγαπάει τον εαυτό του. Ο Tim χρησιμοποιεί το μικρό του όνομα για λόγους ιδιωτικότητας. «Πηγαίνω σε ρέιβ τα τελευταία οκτώ χρόνια. Είναι ιδιαίτερη κοινότητα. Δεν έχω δει ποτέ βία. Τα πάρτι όπου το αλκοόλ, για παράδειγμα, είναι το βασικό ναρκωτικό είναι πολύ διαφορετικά», λέει. «Είναι σκέτη χαρά».

Η καλύτερη συμβουλή του Tim είναι να βρεις μια ρέιβ φάση που σου αρέσει. Πολλές φορές, λέει, οι άνθρωποι κάνουν πράγματα επειδή τα κάνουν οι γύρω τους. Αυτό ισχύει και για τη μουσική και για τα ρούχα και για τον τρόπο που χορεύει κανείς. 

«Προσπάθησε να μην το κάνεις αυτό. Τα ρέιβ είναι το τέλειο περιβάλλον για να πειραματιστείς με το ποιος θες να είσαι και τι σου αρέσει πραγματικά».

Μέτρον άριστον

Όπως  είπαν ο Bruce και ο Tim, πολλοί ρέιβερ δεν νιώθουν ότι ανήκουν πουθενά μέχρι να ανακαλύψουν την υποκουλτούρα του ρέιβ. Αλλά όταν τη βρουν έχουν τρομερά θετικά συναισθήματα που τους κάνουν να πέφτουν με τα μούτρα. Κάποιοι που το έκαναν λέει ότι καλό είναι να προχωράς συνετά.

Η content creator Elena Lopez, 23 ετών από την Αριζόνα, ξεκίνησε να πηγαίνεικ σε ρέιβ το 2016. Πήγαινε σε underground raves στην έρημο κάθε σαββατοκύριακο τα δυο πρώτα χρόνια, έπειτεα σε κάθε μουσικό φεστιβάλ στην πολιτεία της για άλλα τρία χρόνια. Τώρα πηγαίνει σε μερικά φεστιβάλ τον χρόνο.

«Έμαθα ότι μέτρον άριστον», λέει και επισημαίνει ότι είναι πολύ εύκολο για κάποιους να μπουν σε κύκλους κραιπάλης, χαμένου χρόνου και ενέργειας καθώς και χρημάτων. «Περνάνε ένα-δυο χρόνια και συνειδητοποιείς ότι το μόνο που κάνεις είναι παρκάρεις και να γίνεις σκατά με άτομα που δεν ξέρει πια, κάνοντας το ίδιο πράγμα κάθε χρόνο».

Δεν σταματάς να πηγαίνεις σε ρέιβ επειδή σε παίρνουν τα χρόνια, σε παίρνουν τα χρόνια επειδή σταματάς τα ρέιβ

Ο Cheeseburger, 40, είναι υπεύθυμος υλικός αεροναυπηγικής από την Καλιφόρνια που ξεκίνησε τα ρέιβ το 1999, όταν ήταν 17. «Ξεκίνησα και δεν ξανακοίταξα πίσω μου», λέει. Σταμάτησε μόνο στη διάρκεια της πανδημίας όταν πίστευε ότι δεν άξιζε τον κίνδυνο να πεθάνει ή να είναι υπεύθυνος για τον θάνατο κάποιου. Το κάνει 23 χρόνια τώρα επειδή του αρέσει πολύ η μουσική και επειδή έκανε φίλους για μια ζωή απ΄όλο τον κόσμο.

«Το πιο σημαντικό πράγμα που έμαθα είναι μάλλον ότι δεν σταματάς τα ρέιβ επειδή σε παίρνουν τα χρόνια, αλλά σε παίρνουν τα χρόνια επειδή σταματάς τα ρέιβ», λέει. «Το έμαθα ταξιδεύοντας και γνωρίζοντας ravers απ’ όλο τον κόσμο. Έχω διασκεδάσει μαζί με ανθρώπους που. Ξεκίνησαν τη δεκαετία του ’80 και με ανθρώπους που ξεκίνησαν πριν από μερικά χρόνια. Το πάθος μας ενώνει, όποια κι αν είναι η ηλικία μας».

Πιστεύει ότι ο κόσμος πρέπει να το διασκεδάζει όσο μπορεί και να φροντίσει να το μεταδώσεις και σε άλλους ανθρώπους. «Όταν είσαι έτοιμος να σταματήσεις, βρες δύο καινούργιους να πάρουν τη θέση σου ώστε να συνεχίσει να αναπτύσσεται η κοινότητα».

Να θυμάσαι τις ρίζες και κράτα ζωντανό την κουλτούρα 

Η 26χρονη Michaela από την Καλιφόρνια πήγε στο πρώτο ρέιβ της το 2011 και δεν έχει σταματήσει. «Μου αρέσει η ατμόσφαιρα και η κουλτούρα. Είναι κάτι που πρέπει να ζήσεις για να το καταλάβεις», λέει. Χρησιμοποιεί το μικρό της όνομα για λόγους ιδιωτικότητας.

Ως έφηβη, αντιμετώπιζε πρόβλημα κατάθλιψης. Στο πρώτο της ρέιβ ένιωσε ελεύθερη, ότι θα μπορούσε να είναι ο εαυτός της. «Έκλεισα τα μάτια μου στην πίστα και όλα τα άσχημα έσβησαν. Βρισκόμουν στην τέλεια στιγμή». Λέει ότι αυτό άλλαξε την πορεία της ζωής της. 

«Θα μπορούσα να μιλάω ασταμάτητα για τα μικρά πράγματα που έμαθα όπως να φοράω ωτοασπίδες, άνετα παπούτσια, να δείχνω σεβασμό ενώ περιφέρομαι μες στο πλήθος, ό,τι κάνω να το κάνω με ασφάλεια. Αυτά είναι πολύ σημαντικά πράγματα να ξέρεις και να κάνεις», λέει η Michaela.

«Όμως πιστεύω ότι η πιο σημαντική συμβουλή είναι να κρατάς τις ρίζες και την κουλτούρα ζωντανή. Να μάθεις την ιστορία, να σέβεσαι το πού και πώς ξεκίνησε το ρέιβ — το ότι μαύροι και queer δημιουργοί έφτιαξαν αυτόν τον χώρο που αγαπάμε και απολαμβάνουμε. Να ξέρεις ότι είναι ένας χώρος φτιαγμένο από τη διαφορετικότητα, τη δημιουργικότητα και την απεριόριστη έκφραση. Ας κάνει ο καθένας μας ό,τι μπορεί για να μην αφήσουμε το μήνυμα να χαθεί μέσα στα φώτα που αναβοσβήνουν»

Περισσότερα από το VICE

Τα Αυθαίρετα που Νομιμοποιήθηκαν στο Σχολείο στις Σέρρες

Οι Eιδικοί Απαντούν: Τι Τρώμε Όταν Έχουμε Χανγκόβερ;

Η Σρεμπρένιτσα Ακόμα «Μιλάει» για τη Φρίκη του Πολέμου και τον Παραλογισμό του Εθνικισμού

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.