Οι Τελευταίες Πολικές Αρκούδες Μπορεί να Πεθάνουν σε 80 Χρόνια

Λόγω της κλιματικής αλλαγής οι πολικές αρκούδες μπορεί κυριολεκτικά να πεθάνουν της πείνας, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στις 21 Ιουνίου. Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Climate Change, προβλέπει ότι ένα από τα δύο πιο μεγάλα χερσαία σαρκοφάγα μπορεί να έχει εξαφανιστεί ως το τέλος του αιώνα.

Οι πολικές αρκούδες χρειάζονται τον πάγο της θάλασσας για να πιάνουν φώκιες, το κυρίως γεύμα τους. Καθώς η παγκόσμια υπερθέρμανση και η απώλεια θαλάσσιου πάγου συνεχίζονται, ο πληθυσμός τους αναμένεται να μειωθεί πολύ.

Αυτή η νέα μελέτη είναι η πρώτη που δίνει ένα χρονικό πλαίσιο του αφανισμού τους: καταλήγει ότι οι πολικές αρκούδες σε 12 υποπληθυσμούς της Αρκτικής, σχεδόν 80% του συνολικού πληθυσμού, θα αποδεκατιστούν σε λιγότερο από 80 χρόνια.

Δεν υπάρχουν αρκετά δεδομένα για άλλους υποπληθυσμούς για να είμαστε σίγουροι για τη μοίρα τους. Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι υπάρχουν λιγότερες από 26.000 πολικές αρκούδες σε 19 υποπληθυσμούς από τους πάγους του Σβάλμπαρντ στη Νορβηγία ως τον Χάντσον Μπέι στον Καναδά και τη Θάλασσα Τσούκτσι ανάμεσα στην Αλάσκα και τη Σιβηρία.

Η μελέτη βασίστηκε σε ένα σενάριο στο οποίο η μέση θερμοκρασία επιφάνειας της Γης θα ανέβει 3,3 βαθμούς Κελσίου πάνω από το όριο της θερμοκρασίας, πριν τη Βιομηχανική Επανάσταση. Ένας βαθμός μέχρι στιγμής έχει προκαλέσει καύσωνες, κυκλώνες και ένα σωρό καταστροφές τα τελευταία πέντε χρόνια.

Ο Αλέξανδρος Τιτκώβ και ο VoxPopuli στο VICE

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook

Η Αρκτική ήδη θερμαίνεται δύο φορές πιο γρήγορα από τον υπόλοιπο πλανήτη. Ακόμα και αν η ανθρωπότητα μπορούσε να σταματήσει την παγκόσμια υπερθέρμανση –κάτι πολύ φιλόδοξο– οι περισσότερες υποομάδες πάλι θα αφανίζονταν.

Οι επιστήμονες επίσης συμπληρώνουν ότι η ευάλωτη κατάσταση των πολικών αρκούδων στην Κόκκινη Λίστα απειλούμενων ειδών στην Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) δεν δείχνει με ακρίβεια το πρόβλημά τους. Οι κατηγορίες της Ένωσης βασίζονται κυρίως σε απειλές, όπως λαθροθηρία και καταπάτηση περιβάλλοντος που μπορεί να αντιμετωπιστεί με τοπική δράση.

«Σκεφτείτε το έτσι: αν σε έσπρωχνα από την ταράτσα ενός κτιρίου 100 ορόφων, θα με θεωρούσατε ευάλωτο ως προς τον βαθμό απειλής μέχρι να φτάσω στον δέκατο όροφο;», είπε στο πρακτορείο ειδήσεων AFP ο επικεφαλής επιστήμονας του Polar Bears International, Dr Steven Amstrup, ο οποίος συμμετέχει στη μελέτη. «Ή θα ήμουν απειλούμενος από την αρχή; Ο μόνος τρόπος να τις σώσουμε είναι να προστατεύσουμε το φυσικό τους περιβάλλον σταματώντας την παγκόσμια υπερθέρμανση».

Η απειλή για την επιβίωσή τους δεν είναι οι θερμοκρασίες που ανεβαίνουν per se, αλλά η ανικανότητα των ζώων να προσαρμοστούν σε ένα περιβάλλον που αλλάζει γρήγορα ως συνέπεια της αύξησης της θερμοκρασίας. Ο μειούμενος θαλάσσιος πάγος έχει μειώσει τον χρόνο που έχουν οι αρκούδες για να βρίσκουν την τροφή τους. Έτσι τα ζώα έχουν αναγκαστεί να στραφούν στην ξηρά –μακριά από τα σημεία που βρίσκουν τροφή– για μεγαλύτερες περιόδους.

Η παρατεταμένη αφαγία και ο μειωμένος θηλασμός των μικρών, λόγω ανεπαρκών θρεπτικών συστατικών και ενέργειας, θα οδηγήσουν σε ραγδαία μείωση της αναπαραγωγής και της επιβίωσης. «Αυτό που δείξαμε είναι ότι πρώτα θα χάσουμε την επιβίωση των μικρών. Θα γεννιούνται, αλλά τα θηλυκά δεν θα έχουν αρκετό λίπος για να παράγουν γάλα ώστε να περάσουν την εποχή χωρίς πάγο», είπε ο Amstrup στο BBC News.

Η νέα προσέγγιση λαμβάνει υπόψη δύο σύνολα δεδομένων: το ένα είναι η ολοένα μεγαλύτερη περίοδος αφαγίας των πολικών αρκούδων –η περίοδος ανάμεσα σε δύο κυνήγια– και το άλλο οι προβολές της κλιματικής αλλαγής που παρακολουθούν τη μείωση του θαλάσσιου πάγου ως το τέλος του αιώνα. Υπολογίζοντας πόσο λεπτές και παχιές μπορούν να είναι οι πολικές αρκούδες, όπως και τη χρήση ενέργειάς τους, υπολόγισαν τον αριθμών ημερών που οι πολικές αρκούδες μπορούν να μείνουν νηστικές πριν αρχίσουν να πέφτουν τα ποσοστά επιβίωσης.

Οι επιστήμονες λένε ότι το μειούμενο σωματικό τους βάρος υπονομεύει τις πιθανότητες για επιβίωση στους αρκτικούς χειμώνες χωρίς φαγητό. «Οι αρκούδες αντιμετωπίζουν μια ακόμα μεγαλύτερη περίοδο χωρίς τροφή πριν ο πάγος ξαναπαγώσει και μπορούν να βγουν ξανά για να τραφούν», είπε ο Amstrup στο AFP. Όσο δεν τρώνε, οι αρκούδες κινούνται όσο λιγότερο μπορούν για να διατηρήσουν ενέργεια. Η απώλεια όμως του θαλάσσιου πάγου και οι πληθυσμιακές μειώσεις δημιουργούν προβλήματα: οι αρκούδες αναγκάζονται ξοδέψουν περισσότερη ενέργεια αναζητώντας ταίρι. Αυτό επηρεάζει την επιβίωσή τους.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE IN.

Περισσότερα από το VICE

Πώς Είναι να Είσαι Θετικός στον HIV και να Κάνεις Σεξ με Κάποιον που Είναι Αρνητικός στον Ιό

Πόσα Λεφτά Βγάζει Ένα Cam Girl

H Άνοδος και η Πτώση του Mikeius

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.