Με αυτήν την ερώτηση άρχισαν όλα. Να εξηγηθώ, αστρολόγος δεν είμαι. Είμαι δημοσιογράφος. Nαι, κάποια στιγμή στη ζωή μου το έψαξα το θέμα. Κατέληξα στο ότι η αστρολογία είναι ένα σύστημα εξήγησης του κόσμου, το οποίο στηρίζεται σε μια αυθαιρεσία. Οπως και η θρησκεία. Και κάπου εκεί έκλεισε το θέμα.
Πού να ήξερα τη συνέχεια…Πάμε όμως πίσω, στην αρχική ερώτηση. Ναι φυσικά και θέλω δουλειά. Τηλεοπτικό περιοδικό, εβδομαδιαίες προβλέψεις . Προς θεού δεν είναι πυρηνική φυσική, σκέφτηκα. Να γράφω ξέρω, τα βασικά περί αστρολογίας τα ξέρω, άσε που θα το διασκεδάσω κιόλας.
Videos by VICE
Φωτογραφία: Flickr: Ivan
Και κάπως έτσι έγινα αστρολόγος. Έκανα την έρευνά μου, βρήκα τα sites από τα οποία θα αντλούσα βασικές πληροφορίες (αστρολογικές εφημερίδες κλπ) κι άρχισα να γράφω. Είχα ήδη στο ενεργητικό μου τέσσερις εβδομάδες προβλέψεων, όταν με κάλεσαν στο περιοδικό για να γνωριστούμε. Ανυποψίαστη οδηγήθηκα στον Σύμβουλο Έκδοσης, ο οποίος με χαιρέτησε και μου δήλωσε ότι εκείνος δεν πιστεύει στην αστρολογία. Ούτε εγώ, του απάντησα.
Όπως έμαθα στην πρώτη ποιοτική έρευνα που έγινε, οι αναγνώστριες πρότειναν διάφορες αλλαγές στην ύλη, και ζήτησαν περισσότερη αστρολογία. Ναι σκέφτηκα, λογικό. Ο κόσμος χρειάζεται παρηγοριά κι ελπίδα. Το είπα κιόλας. Πέρασε μια ώρα συζητώντας για ένθετα, μηνιαίες προβλέψεις, έξτρα δισέλιδα για να καταλήξουμε στο πως είναι τα πράγματα για τους Υδροχόους αυτό το διάστημα. Βασικά για τον Υδροχόο Σύμβουλο Έκδοσης. Ναι, ναι, αυτόν που δεν πιστεύει στα ζώδια.
Φωτογραφία: Flickr: Dmitry Boyarin
Βγαίνοντας, πέρασα από την αίθουσα σύνταξης για να πω ένα γεια στο συνάδελφο που με σύστησε για τη δουλειά. Δεν πρόλαβα, γιατί σε μια πορεία δύο μέτρων, τρία άτομα σηκώθηκαν με πήραν παράμερα και μου ζήτησαν ραντεβού για προβλέψεις επί προσωπικού. Προσπάθησα να εξηγήσω ότι είμαι δημοσιογράφος. Δήλωσα ότι δεν κάνω ραντεβού, πάσχισα, πιστέψτε με, να τους επαναφέρω και τελικά παρέδωσα τα όπλα. Ήθελαν να τους πω πως θα πάνε τα πράγματα, ζητούσαν να προβλέψω το μέλλον τους. Εκείνο το απόγευμα έμαθα ένα πράγμα. Η αστρολογία είναι «δυνατό χαρτί».
Τα πρώτα ένθετα με μηνιαίες προβλέψεις πήγαν καλά. Πούλησαν. Κάποια ξεπούλησαν κιόλας. Έγινα βασικό στέλεχος της ομάδας, κλήθηκα να συμμετέχω και στις συσκέψεις. Κι άλλα ένθετα, περισσότερη ύλη. Κατέληξα να γράφω καθημερινά σελίδες επί σελίδων, ερωτικά, οικονομικά, προφίλ αστρολογικά, για τις εκλείψεις, τους ανάδρομους πλανήτες. Οι φίλοι μου, που στην αρχή με είχαν «λιώσει» στο δούλεμα και μου φέρνανε γυάλινες σφαίρες και τουρμπάν για να κάνω καλύτερα τη δουλειά μου, δειλά δειλά άρχισαν να με ρωτάνε διάφορα. Και πώς τον βλέπεις τον Απρίλιο και τι δεν πάει καλά αυτό το μήνα.
Κάπου εκεί έπιασα τον εαυτό μου να αποφαίνεται με σιγουριά για ορισμένα πράγματα. Ναι θα είναι δύσκολο το επόμενο διάστημα, η έκλειψη γίνεται εκεί, παίζει τετράγωνο και σκληρή όψη με τον τάδε πλανήτη, θα υπάρχει ένταση, μέχρι που ο ρασιοναλισμός μου έβαλε τις φωνές και με επανέφερε στην πραγματικότητα.
Άρχισα να το παρατηρώ με ψυχολογικούς και κοινωνιολογικούς όρους. Η κρίση. Όλοι χρειάζονται ένα αποκούμπι. Ελπίδα. Ναι αυτός ο μήνας είναι ζόρικος, μέχρι να περάσει η όψη, τι κι αν δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει αυτό. Παρηγοριά. Ναι μωρέ έχει αυτό το τετράγωνο και δε βοηθάει στις σχέσεις, όλοι είναι έτοιμοι για καυγά. Κάνε λίγη υπομονή θα περάσει. Το χειρότερο ήταν πως ακόμα κι εγώ έμπαινα στο «τριπάκι».
Έπιασα τον εαυτό μου πολλές φορές να κοιτάζει τις όψεις για να είμαι προετοιμασμένη, με τσάκωσα να καθησυχάζω εαυτόν με πρόσχημα μια αστρολογική συγκυρία. Κάπου εκεί, αναγνώρισα ότι η αστρολογία είναι υπερόπλο.
Τα τεύχη έβγαιναν σωρηδόν, εγώ είχα κάψει τον εγκέφαλό μου, διότι το να γράφεις 5-6.000 λέξεις εβδομαδιαίως για το ίδιο θέμα δε λέει και γενικά είχα αρχίσει και βαριόμουν αφόρητα. Φυσικά, έβγαζα χρήματα και είχα αποφύγει την άτιμη την ανεργία. Κάπου εκεί ο εκδότης αποφάσισε ότι δεν τον συμφέρει η έκδοση του περιοδικού. Και είπε στην ομάδα ή το πουλάω ή το κλείνω. Συνηθισμένα πράγματα. Αυτό στο οποίο δεν είχα συνηθίσει ήταν η «απαίτηση» των συναδέλφων να τους πω τι θα γίνει τελικά. Όπως και η πίεση από κάποιους για ατομική συνεδρία (ραντεβού το έλεγαν, αλλά αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, συνεδρία ζητούσαν).
Φωτογραφία: Flickr: ΛWΛ
Τι κι αν έλεγα παιδιά δεν είμαι αστρολόγος, δε διαβάζω χάρτες; Η απάντηση ήταν αποστομωτική. Έλα τώρα, αφού ό,τι γράφεις βγαίνει. Θυμάμαι τον εαυτό μου πολλές φορές να αναρωτιέμαι «ρε μπας και;». Στην πολλοστή φορά άρνησής μου για προσωπικό ραντεβού με κάποιον, ένας φίλος μου είπε «και γιατί δεν το κάνεις; Οι άλλοι που το κάνουν είναι καλύτεροι;».
Προσπάθησα να εξηγήσω:
«Είναι ηθικό το θέμα δε θα πληρωθώ για να κοροϊδέψω κάποιον»
«Έτσι κι αλλιώς θα τα δώσουν σε κάποιον. Θέλουν να τα δώσουν»
«Ναι αλλά δε θέλω να είμαι εγώ αυτός. Δεν είμαι αστρολόγος. Γράφω αστρολογία, είναι άλλο αυτό.»
«Είσαι κορόιδο, ξέρεις πόσα λεφτά θα βγάλεις;»
Ατράνταχτο επιχείρημα, λεφτά, όχι καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια, τους δίνεις αυτό που έχουν ανάγκη, δεν κάνεις κάτι πραγματικά κακό. Εν τω μεταξύ, ο εκδότης όλο και γκρίνιαζε, η κατάσταση πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Άνεργη πλην όμως τίμια; Η μέντιουμ αστρολόγος κληρονομικό χάρισμα; Οι φωνές υπέρ της δεύτερης εκδοχής στριφογύριζαν στο κεφάλι μου. Την απάντηση την έδωσε ο εκδότης. Η έκδοση μεταβιβάστηκε σε άλλον, χωρίς πρόβλεψη για το προσωπικό. Μείναμε χωρίς δουλειά. Τόσο απλά τόσο ξεκάθαρα.
Να ‘μαι λοιπόν στον καναπέ μου να έχω μείνει χωρίς δουλειά, να σκέφτομαι το ζοφερό μου μέλλον και να αναρωτιέμαι τι θα γίνω από δω και πέρα. Τα πρώτα δάκρυα διεκόπησαν από τον ήχο του κινητού. Νούμερο άγνωστο. Παρακαλώ;
«Η κ. Βεργοπούλου;»
«Μάλιστα»
«Είστε αστρολόγος;»
«Εεε όχι ακριβώς, γράφω αστρολογία, εσείς ποιά είστε;»
«Είμαι μια πελάτισσα, έψαξα και βρήκα το τηλέφωνό σας στον κατάλογο»
Ήθελε να συναντηθούμε για μια υπόθεση, με διάβαζε μήνες τώρα, ήξερε όπως είπε ότι θα της βρω τη λύση. Με το αζημίωτο φυσικά, διευκρίνισε. Όλη μου η αστρολογική ζωή, πέρασε μπροστά απ’ τα μάτια μου. Πήρα μια βαθιά αναπνοή και είπα «κυρία μου σας ευχαριστώ, αλλά τη λύση δε θα σας την βρουν τα άστρα, πιστέψτε με». Και κάπως έτσι έθαψα την αστρολόγο που υπερέβη τον ίδιο μου τον εαυτό.
Ξανάγινα για όλους η Σοφία που σε κάποια φάση έγραφε αστρολογία για ένα περιοδικό, που μπορούν να χαζορωτήσουν για τα μελλούμενα για να εισπράξουν την απάντηση, «ρε δεν τα κοιτάω πια, ήταν δουλειά».
Α! Και είμαι Ιχθύς με ωροσκόπο Ζυγό. Μπορώ να σας εξηγήσω για ποιο λόγο συνέβησαν όλα αυτά. Με πλανητικές όψεις και ντοκουμέντα.
