Deze twintigers, dertigers en veertigers hebben nog nooit seks gehad

De meeste mensen verliezen hun maagdelijkheid aan het eind van hun tienerjaren. Voor je het weet heeft bijna iedereen het gedaan: onderzoeken in de VS en Groot-Brittannië wijzen uit dat 95 tot 99 procent van de 30-jarigen minstens één keer seks heeft gehad. Voor die overgebleven minderheid is het een unieke uitdaging om door de tumultueuze wateren van een maatschappij te navigeren die geobsedeerd is door seks – en het stigma van maagd zijn.  

In de popcultuur worden mensen die nog geen seks hebben gehad nogal hard aangepakt. Iedereen moet lachen als ze denken aan The 40-Year-Old Virgin. Maar we horen zelden van echte maagden hoe ze zich voelen en wat ze meemaken. Voor sommigen is hun relatie met seks gecompliceerd door factoren zoals geestelijke gezondheid, trauma's en religie, en het dragen van het etiket “maagd” draagt alleen maar bij aan hun angst om belachelijk gemaakt of verlaten te worden. Voor anderen is het verliezen van hun maagdelijkheid gewoon geen prioriteit. 

Hieronder vertellen vijf mensen, variërend van 19 tot 52 jaar, waarom ze nog geen seks hebben gehad en hoe ze over de toekomst denken.

Tot ik ongeveer 16 of 17 was, begreep ik geen sociale signalen of hoe ik met mensen om moest gaan. Ik ben autistisch. Ik stotter veel. Als ik niet met mensen kan praten zonder te stotteren en over mijn woorden te struikelen en dingen er niet goed uit te krijgen, komt dat niet heel goed over.

Ik ben biseksueel; ik heb altijd alleen maar liefdesgevoelens gehad voor vrouwen. Als ik een partner zou hebben, zou ik willen dat mijn ervaringen met die persoon zowel seksueel als romantisch bevredigend zouden zijn voor ons allebei en niet alleen maar masturberen met het lichaam van de ander. Ik hou niet echt van porno en veel van de moderne ideeën over seks omwille van de seks. Ik denk dat ik het altijd heb willen zien als een band tussen twee mensen.

Ik ben bang dat ik straks 45 of 35 ben en alleen woon. Ik heb altijd al iets willen hebben als ik doodga, ik wil kinderen krijgen. Ik fantaseer daar graag over – over het hebben van een soort relatie in de toekomst, met een soort geïdealiseerde versie van mezelf. Als ik mensen die ervaringen zie opdoen en mijzelf op de achtergrond zie staan, terwijl ik daar niets mee doe, heb ik het gevoel dat ik een beetje achterloop. 

Ik ben geen incel ofzo, iemand die vrouwen de schuld geeft. Dit is een probleem van mezelf. Ik heb gewoon moeite om te praten met mensen voor wie ik gevoelens heb. Ik denk wel dat ik uiteindelijk iemand zal vinden. Ik ben geen Debbie Downer. Ik ben echt niet eens zo eenzaam. Ik voel emoties heel intens, maar ik kan ze niet altijd kwijt. En ik denk dat ik me altijd een beetje zorgen heb gemaakt over het feit dat ik ooit iemand leuk zal vinden, maar dat ik dan niet in staat ben om diegene dat te vertellen.

De druk op vrouwen en meisjes om seks te hebben is zeker iets wat ons wordt opgedrongen door veel van onze leeftijdsgenoten. Er wordt gewoon gedacht dat het zo hoort. Maar ik ga op mijn eigen tempo. Ik wil er zeker van zijn dat ik een leuke tijd heb en ik wil dat het met iemand is die ik vertrouw. Als het op romantiek aankomt, ben ik een slow cooker. Ik ben een stoofpot die je acht uur lang laat sudderen; ik ben geen zak popcorn die je even in de magnetron kan gooien. En het maakt me niet uit wat anderen daarvan vinden. Als ik ga trouwen, dan gebeurt dat. Als ik tevreden ben met nooit trouwen, dan ben ik tevreden met nooit trouwen. 

Ik heb met mensen gedate. Ik ben biseksueel en ik ben queer, dus mijn afspraakjes waren met mannen, vrouwen en elk ander geslacht. Mijn vrienden grappen dat ik hoge eisen stel, maar mijn eisen zijn niet extreem hoog. Ik ben een heel eigenaardig persoon en dat weet en begrijp ik. Ik ben erg onafhankelijk. Ik geef de voorkeur aan iemand die onafhankelijk is. Ik heb liever iemand die echt gedreven is. 

Het is moeilijk om te daten en het aan mensen te vertellen: “Ik heb nog nooit seks gehad. Dus dat gaat vanavond niet gebeuren; dat gaat de volgende date niet gebeuren. Ik wil dat je mijn level van comfort rondom deze zaken respecteert.” Ik heb geprobeerd dit soort dingen meteen aan mijn dates te vertellen en dat werkte niet. Mannen begonnen eng gedrag te vertonen of lieten me zitten. Voor sommige mensen is het een deal breaker. En dat mag. 

Ik kan nu op Tinder gaan en zeggen: "Ik ben op zoek naar afspraakjes" en binnen een paar minuten reageren er mensen. Het kan gebeuren. Het is gewoon niet zo'n groot probleem. Uiteindelijk is het een verzinsel. Het is een sociale constructie. Er is geen manier om te bewijzen of te weerleggen of iemand maagd is.

Ik heb online dating een kans gegeven, met Tinder, Bumble en Facebook Dating. Ik heb bijna niets gevonden, bijna geen swipes naar rechts gedaan. Het grootste probleem is mijn sociale angst. Ik vermijd drukke plekken en spreek zelden met vreemden. Aan het eind van mijn tienerjaren ging ik wel naar bars en clubs, maar ik voelde me altijd misplaatst en nooit op mijn gemak. Mijn uiterlijk helpt ook niet echt. Ik heb dan ook een heel laag zelfbeeld, bijna geen zelfvertrouwen en vertoon zelfdestructief gedrag. Daarnaast heb ik mezelf ervan overtuigd dat ik geen enkele relatie waard ben. 

Het is goed om te lezen over de worstelingen van anderen. Maar over het algemeen kunnen fora over maagdelijkheid een deprimerend effect hebben. Wat de problemen betreft, die zijn voor iedereen anders. Sommigen willen gewoon seks, terwijl anderen intimiteit willen en zich begeerd willen voelen door iemand. Sommigen maken er ook een drama van om op hun 16e nog maagd te zijn. Voor mijzelf is het niet hebben van seks wel belangrijk, maar het is niet het grootste probleem. Het is het gebrek aan intimiteit, je begeerd voelen en de algehele eenzaamheid.

Alleen mijn ouders en broer weten het. Het is niet iets waar ik trots op ben, dus ik houd het voor mezelf. Maar als je eenmaal een bepaalde leeftijd hebt bereikt, vragen mensen er niet meer naar of gaan ze er gewoon van uit dat je het al gedaan hebt. Ik zei altijd tegen mezelf dat als ik voor mijn 30e nog geen seks had gehad, ik naar een escort zou gaan. Ik ben bijna 32 en ik twijfel nog steeds of ik die weg moet inslaan. Soms denk ik dat ik gewoon een afspraak moet maken om het achter de rug te hebben. Misschien geeft het me meer zelfvertrouwen en neemt het wat onzekerheden weg. Als ik niet voor een escort ga, denk ik dat ik de rest van mijn leven maagd zal blijven.

Alle andere aspecten van mijn leven zijn prima: Ik ben financieel stabiel, ik hou van wat ik doe, ik heb veel hobby's, ik maak heel gemakkelijk vrienden. Maar als het op vrouwen aankomt, denk ik dat ik wel enig idee heb van wat ik denk dat vrouwen zoeken, in ieder geval fysiek, en ik denk niet echt dat ik de eigenschappen heb waardoor ik kan concurreren met andere mannen. Nu weet ik, vanuit een logisch standpunt, dat ik mijn eigen grootste obstakel ben. Ik voel gewoon dat ik niet door een zee van afwijzingen wil moeten waden om seks te bereiken. 

Veel van mijn vrienden zeiden altijd: “Ach, maak je geen zorgen, man – het gebeurt wel.” Ik verwachtte gewoon dat het zou gebeuren zonder dat ik er moeite voor hoefde te doen. Nu ik zo oud ben en deze normale menselijke ervaring, die voor een groot deel bijna een toegangspoort tot volwassenheid is, niet heb, voel ik me nog minder zelfverzekerd. 

Ik verdedig mijn gevoelens door mensen weg te jagen voordat ze me pijn kunnen doen. Ik weet dat dit soort dingen meestal opgelost kunnen worden met cognitieve gedragstherapie en dat ik waarschijnlijk het beste mijn angst rechtstreeks kan confronteren door afwijzingen op te zoeken. Ik denk dat ik me in zekere zin bijna emotioneel belemmerd voel omdat ik deze ervaringen niet heb gehad. 

Ik loop er niet mee te koop, maar tegelijkertijd wil ik niet dat zoiets bepaalt wie ik als persoon ben. Ik weet dat het makkelijk is om er grapjes over te maken, maar ik voel me geen complete loser. Ik kan het niet met zekerheid zeggen, maar ik heb het gevoel dat de meeste mensen het gevoel hebben dat ze de hoofdpersoon in hun eigen verhaal zijn. En ik heb altijd het tegenovergestelde gevoeld: Ik was altijd een soort bijrol voor iedereen om me heen.

Ik heb in het verleden dates gehad, maar nooit iets dat langer dan een maand duurde. Wat ik tegen sommige mensen heb gezegd, is dat ik ook in m’n eentje seks kan hebben – wat ik echt mis, is een band met iemand anders. Er zijn momenten geweest waarop je iets probeert, het mislukt; je probeert nog iets anders, het mislukt weer; en het leidt tot een ander niveau van frustratie waarbij je op den duur gewoon besluit, ik ben het nu zat om met mijn hoofd tegen een muur te blijven bonken in een poging om iets te laten gebeuren. Ik lijd aan depressies en gebruik daar medicijnen voor. 

Op een gegeven moment besloot ik dat het belangrijkste doel van datingapps en websites is om de zakken van eenzame mensen te legen. Dus heb ik al mijn profielen verwijderd. Ik denk niet dat ik moeite heb om met mensen te praten. Ik denk dat mijn probleem is dat ik nooit geleerd heb hoe hechte relaties werken. Het is een beetje eng. Je denkt dat je gewoon vernederd wordt. Ik weet niet of de juiste persoon bereid is om geduldig genoeg te zijn als ik zeg dat ik niet weet wat ik moet doen. 

Ik verberg het niet per se. Op dit moment zijn de meeste van mijn vrienden getrouwd en hebben ze kinderen. De veronderstelling is dat je in deze fase van je leven seks hebt gehad, dus het is niet iets wat vaak ter sprake komt. Ze hebben het meestal over hun carrière, hun privéleven of hun kinderen.

Er was altijd weer een jaar waarin ik tegen mezelf zei: “Dit wordt het jaar, alles wordt anders”, en dan is er nooit iets anders. Het kan leiden tot frustratie, depressie, vrouwenhaat. Het is echt oneerlijk om boos te zijn op de wereld, of op zijn minst op de helft van de wereldbevolking, omdat ik niet krijg wat ik wil. 

Wat ik nu probeer te doen is het gewoon loslaten en me realiseren dat het op dit punt in mijn leven onwaarschijnlijk is dat ik die speciale persoon zal vinden, en gewoon proberen zo goed mogelijk te leven onder de omstandigheden die ik heb.

Dit stuk verscheen oorspronkelijk op VICE US.