Dit is hoe je over vijf jaar seks hebt

Als je de afgelopen vijf jaar single bent geweest, en je vindt het leuk om seks te hebben met iemand anders dan jezelf, ben je ongetwijfeld bekend met dating-apps. Het is een golfbeweging die niet van plan lijkt om snel te verdwijnen; statistieken variëren zowel in hoeveelheid als in geloofwaardigheid, maar een rapport van Global WedIndex claimt dat er wereldwijd 91 miljoen mensen zijn die gebruik maken van dating-apps, waarvan 50 miljoen alleen al op Tinder.

Volgens de laatste volkstelling in Engeland is 51 procent van de bevolking aldaar vrijgezel. Als je bedenkt dat er 64,8 miljoen mensen wonen, kunnen we concluderen dat er ongeveer 33 miljoen mensen zijn die voor sociale aangelegenheden zijn aangewezen op hun gezellige platonische vrienden.

Wat hebben de startups en de bazen van de Silicon Valley in petto om het aantal eenzame rukkers (m/v) naar beneden te krijgen?

"Mensen willen heel, heel erg graag seks," zegt Michael Raven, een van de oprichters van Tinderus, een consultancyservice die voor veertig euro je Tinderprofiel zo verbouwt dat niemand nog naar links durft te swipen. "Een trend die ik zie is dat de lat hoger wordt gelegd, vooral door vrouwen. Eenvoudige toegang tot potentiële dates en seks betekent dat we alles te zien krijgen wat er beschikbaar is. Waarom zou je voor gemiddeld gaan als je iemand van een hoger niveau kunt krijgen?"

David Buss, de auteur van The Evolution of Human Desire: Strategies of Human Mating, is het hiermee eens, al is hij er wat voorzichtiger over. "Een voorspelling die wel hout snijdt is dat hoogopgeleide vrouwen het steeds lastiger vinden om een goede partner te vinden," vertelt hij me. "Dat komt door een combinatie van factoren: procentueel gezien zijn er meer en meer hoogopgeleide vrouwen ten opzichte van mannen, en omdat vrouwen een grotere voorkeur hebben om niet 'voor minder' te gaan, wordt de groep van hoogopgeleide en intelligente mannen met een goed inkomen steeds kleiner."Met dit in gedachten rijst de vraag: als 62 procent van de gebruikers van dating-apps mannen zijn, en vrouwen zoeken slimme, betrouwbare gasten, wat gebeurt er dan met de arme, laagopgeleide idioten?

Michael zegt dat "dating-apps steeds meer in een niche gaan zitten; ze gaan de markt met doorsnee mensen aanboren." Dat zagen we al met Ten, een app die je alleen matcht met mensen die even knap zijn als jij. Bij de app Bumble, die gelanceerd werd door Whitney Wolfe, medeoprichter van Tinder, moeten vrouwen het initiatief nemen om een gesprek te beginnen met een match. Als die niet reageert binnen vierentwintig uur, verdwijnt de match weer. Sarah Mick, hoofd van de afdeling Product and Design, zegt dat de wereld van online dating scheefgegroeid is, en dat Bumble een omgeving probeert te creëren waarin er "wederzijds respect en gelijkheid is, die past bij de wensen van ieder individu of stelletje."

Michael voegt toe dat er meer apps komen waar dingen als taillemaat, cupmaat, penisgrootte allemaal zichtbaar zijn, zodat gebruikers hun perfecte match kunnen uitzoeken.

Hij is van mening dat Happn, een app die werkt op basis van je locatie, "de eerste app voor massaconsumptie is die beacon technologie op een interessante manier integreert," al vindt hij de mogelijkheid om te zien hoe ver iemand van je vandaan is "best wel creepy."

Dat idee van 'creepiness' is iets waar datingsites en -apps vanaf dag een al last van hebben. Julia Spira, die de website cyberdatingexpers.com oprichtte en die volgens eigen zeggen Amerika's Top Online Dating Expert en Digitale Matchmaker is, beaamt dit. Net als Michael denkt ze dat we meer niche-apps gaan tegenkomen, maar ook "apps waar je makkelijk mensen kan ontmoeten op de plek waar je bent."

Lees tussen de regeltjes door en het is wel duidelijk dat we het hier hebben over seks zonder enige verplichtingen. En waar je dan mee te maken krijgt, is de vraag "wie is deze vreemdeling die me om elf uur 's avonds dick pics stuurt?"

"Veiligheid wordt een belangrijk component, en singles zullen iemand willen ontmoeten die een vriend kan aanbevelen, of iemand met wie ze gemeenschappelijke vrienden hebben op bijvoorbeeld Facebook," zegt Julia.

Hello Soda is een bedrijf dat hier een oplossing voor biedt. Ze gebruiken het principe van een probabilistisch netwerk, wat zoveel betekent als "we kijken naar data en maken een weloverwogen analyse." Het bedrijf kan analyseren wat je online doet en bevestigen dat je daadwerkelijk Joost de Vries uit Bennekom bent, en niet Richard Vis uit Oude Pekela. Je zou het kunnen vergelijken met kredietbeoordeling, alleen wordt in dit geval – met jouw toestemming – je Facebook, tweets, blogposts en sociale contacten geanalyseerd, in plaats van je bankrekening.

James Blake, de CEO van Hello Soda, zegt dat de app op die manier nepprofielen of catfishers kan identificeren, maar ook bijvoorbeeld kan kijken naar dingen die je leuk vindt op Facebook, en je zo kan matchen met mensen die dezelfde interesses hebben als jij.

Dit alles ervan uitgaande dat je in de toekomst überhaupt nog wil daten met mensen. Onlangs kwam er een rapport uit waarin werd voorspeld dat in 2050 seks met robots populairder is dan seks met mensen. Toegegeven, het rapport was gefinancierd door een bedrijf dat seksspeeltjes maakt, en overduidelijk gericht op het genereren van krantenkoppen. Toch lijkt het niet ondenkbaar, als je rekening houdt met de opkomst van wearables, die we ongetwijfeld de komende vijf jaar gaan gebruiken.

Je hebt vast wel gehoord van de Oculus Rift. VICE testte vorig jaar de seksuele mogelijkheden in de documentaire The Digital Love Industry, en eerlijk gezegd liet het nogal wat te wensen over.

Ayliffe Brown, van het bedrijf Wearable Technologies, zegt dat ze er vanuit gaat dat "handsfree seksspeeltjes die werken met je smartphone over vijf jaar populair zullen zijn."

Neem een bedrijf als Lovense, dat twee speeltjes heeft: de Nora (een vibrator) en de Max (een geval dat een beetje op een Fleshlight lijkt). Met behulp van de Lovense-app kan je deze speeltjes besturen, evenals je partner, of ze nou bij je in bed liggen of aan de andere kant van de wereld zijn.

Dan is er Fundawear, dat wearable ondergoed maakt dat je partner op afstand kan laten trillen, en Frixion – een sociaal netwerk waarmee je je computer gebruikt om op afstand iemand te laten neuken door een robot.

Met al deze verschillende methodes om elkaar het hof te maken – en die ons stilletjes weglokken van de prachtige traditie van iemand ontmoeten tijdens een avondje uit, samen dronken worden en eindigen met geile seks doen – is het de vraag of technologie uiteindelijk de enige manier wordt voor mensen om relaties te beginnen.

Maar zelfs als die onwaarschijnlijke uitkomst werkelijkheid wordt, is dat niet per se slecht. Zoals David Buss aanstipt, blijft het noodzakelijk dat twee mensen elkaar ontmoeten, ongeacht welke technologie er gebruikt wordt. Het is de enige manier om te ontdekken of er een klik is, of niet.