Broadly sprak met een aantal vrouwen die in 2017 verschrikkelijk viral zijn gegaan: Anne Fleur Dekker, Sarah Izat en Famke Louise.
Famke Meijer (18) ken je waarschijnlijk beter als Famke Louise, de vlogger uit Almere die op haar 16e al begon met het uitbouwen van een succesvol youtubekanaal. Toen ze afgelopen november ook muziek begon te maken, kon niemand nog om haar heen. Haar nummers Op Me Monnie en VROOM pakten in verbazingwekkend weinig tijd miljoenen views, en spleten het internet in tweeën: mensen die houden van Famke Louise en mensen die genadeloos gal spuwen op Famke Louise. De haatreacties op social media waren zo talrijk dat ze er bij RTL Late Night over kwam praten en het gezicht werd van Tele2’s #hatersgonnalove-campagne.
Videos by VICE
We spraken viralkanon Famke Louise over My Little Pony, feminisme en de Miley Cyrus van Nederland genoemd worden.
Broadly: Ha Famke, gekke vraag misschien, maar waarom zeggen we ‘Femke’ en schrijven we ‘Famke’?
Famke Louise: Dat hebben mijn ouders zo bedacht. Mijn vader vond Famke Janssen een hele leuke en knappe vrouw, maar mijn moeder vond Femke leuker klinken. Dit was het compromis.
Je wilde afspreken in de muziekstudio. Wat ga je hier vandaag opnemen?
Een akoestische versie van Op Me Monnie, heel vet. Justin Bieber heeft er ook veel en die vind ik altijd heel cool. Live en puur, dat klinkt zo mooi. Dus ik dacht: waarom kan ik dat niet?
Vind je het spannend?
Een beetje, maar vooral erg leuk.
Je bent vlogger en artiest, maar wat wilde je vroeger worden?
Secretaresse. Ik volgde zelfs een secretaresse-opleiding.
Had je verwacht dat je in 2017 zo ontzettend viral zou gaan?
Helemaal niet! Ik had best een lastig jaar waarin ik een hoop rotdingen heb meegemaakt, zoals mijn vader die overleed en daarna mijn grootvader. Maar ook dingen die mensen niet weten en ik niet in mijn vlogs kan delen omdat ze gewoon te privé zijn. Ik moest vanalles verwerken, maar tegelijkertijd ook blijven werken – vloggen – om bijvoorbeeld huur te kunnen betalen. Ik heb me voor de buitenwereld altijd sterk moeten houden, maar voor mijn gevoel heb ik een paar keer helemaal opnieuw moeten opstarten. Bijvoorbeeld toen ik na de dood van mijn vader verhuisde van Almere naar Groningen, waar mijn moeder woont. Een hele andere stad, weg van mijn vrienden en het huis waar ik was opgegroeid.
En toen ineens luisterden mensen mijn muziek, kreeg ik een gouden plaat en werd ik gevraagd voor leuke campagnes zoals die van Tele2. Ik ben blij dat ik de dingen ben blijven doen die ik leuk vind, dat ik niet opgegeven heb.
Hoeveel volgers heb je nu?
335.000 op Instagram. Daarvan zijn ongeveer 75.000 nieuw sinds afgelopen maand. En op YouTube heb ik er 250.000. Dat zijn er ongeveer 5000 meer dan voor Op Me Monnie.
Wat veranderde er nog meer nadat je viral ging?
Nou, ik moet nu optreden in clubs. Dat is wel gek, want ik ben nog bijna nooit in clubs geweest omdat ik nooit uitging. Ik had die sfeer dus nog nooit geproefd. Verder werd ik door mijn kanaal op bepaalde plekken al vaak herkend, maar nu gebeurt dat letterlijk overal waar ik kom. Zelfs al sta ik op een parkeerplaats van een verlaten industrieterrein, dan nog staart iemand me aan. Ik weet nog niet zo goed wat ik daarvan moet vinden. Leuk, maar ook… ongemakkelijk soms?
“Jongens op het perron komen rond me hangen om me een hoer te noemen, totdat ik de politie bel.”
Het gebeurt ook dat iemand die langsloopt iets uit Op Me Monnie zingt of met me op de foto wil. Dat is leuk. Maar ik ben me er ook van bewust dat ik ineens erg weinig privacy heb. Ik kan niet voor mijn plezier naar een pretpark in Nederland, omdat ik dan met zoveel mensen op de foto moet, dat ik niet meer kan lopen. En als ik zin heb om trampoline te springen, zoek ik beter een uitgestorven trampolinepark in Groningen op dan eentje in Amsterdam. Verder is alles een beetje hetzelfde gebleven. Behalve met de trein reizen.
Hoezo?
Ik reis elke dag van Groningen naar Amsterdam en word door veel mensen aangekeken en lastiggevallen. Jongens op het perron komen bijvoorbeeld rond me hangen om me een hoer te noemen, totdat ik de politie bel. En in de trein kan ik niet rustig een telefoontje plegen: iedereen luistert mee, schreeuwt, filmt me en zet wat ik zeg online om het tegen me te gebruiken. Ik voel dat ik daar een beetje paranoide van word: als iemand op me afkomt, weet ik nooit hoe ze op me gaan reageren. Maar ik blijf die de trein gewoon nemen, hoor.
Heftig, lijkt me.
Ik probeer energie te putten uit de positieve dingen, zoals dat ik in dezelfde maand van mijn eerste plaat gelijk zeven boekingen binnenhaalde op vette plekken, zoals in de NYX in Amsterdam en Annabel in Rotterdam. Dat ik leuke videoclips heb die ik kan terugkijken, en dat mensen die ook echt leuk vinden. De laatste weken krijg ik bijna alleen maar positieve reacties op straat – de negatieve druppelen langzaamaan weg.
Hoe komt dat, denk je?
Ik weet het niet, misschien zijn mensen wakker geworden? Misschien beseffen ze dat het nergens op slaat, hoe ze reageren? Kijk, muziek is geen vak dat je maar op één manier moet uitoefenen. Iets kan je smaak zijn of niet. Niet iedereen moet wat ik maak tof vinden. Maar het moet wel een eerlijke kans krijgen.
Veel mensen denken voordat ze luisteren al: vloggers die muziek maken zijn niet cool. Terwijl mensen die al lang in de muziek zitten, zoals Boef, Donnie, Frenna en Bokoesam, me na mijn eerste plaat superveel love gaven. Ik voelde me vereerd. Hun mening maakte meer indruk dan wat zomaar iemand op straat zei, en het heeft me zelfzekerder gemaakt. Misschien is het ook door hun reacties dat mensen nu écht luisteren naar mijn nummers en denken: hey, dit is eigenlijk best wel hard.
Wat is het duurste dat je hebt gekocht met het geld dat je recent hebt verdiend?
Niks. Later zien ze me in mijn mooie huis wonen. Dát is mijn money.
Geen wilde shoppingdag, geen mooie vakantie, niks?
Zoals ik zeg in Op Me Monnie: ‘Al je doekoe in een Louis store, je bankstatus is niks’. Ik kan nu wel een Louis Vuitton-tas gaan kopen, maar dat vind ik echt zonde. Ik heb genoeg in mijn kast. Ik wil ervoor zorgen dat ik op mijn zestigste niet meer hoef te werken en lekker op de bank kan zitten met een kop thee.
In Vroom fantaseer je wel over een Honda of een Bentley.
Het is gewoon leuk om daarover te zingen, toch? Dat is de stijl waarvoor ik gekozen heb. Mannen zingen zo vaak over auto’s, geld en grove dingen. Ik wil gewoon laten zien: als je zulke muziek wil maken als vrouw, kan dat gewoon. Het hoeft niet alleen maar over bloemetjes en hakken te gaan; zing lekker over waar je maar zin in hebt.
“Ik vind het al jaren vreselijk irritant dat jongens andere dingen mogen dan meisjes.”
Hoe voelt het om nummers en videoclips te maken op een manier die in Nederland nog traditioneel toegeschreven wordt aan mannen?
Laatst zag ik comments onder mijn foto’s op Instagram waarin verschillende mensen vroegen: ‘Was Famke vroeger een man?’ Daar schrok ik wel van, dat komt hard aan. Maar aan de andere kant tonen zulke reacties wat ik al jaren vreselijk irritant vind: dat jongens andere dingen mogen dan meisjes. Bijvoorbeeld: als je met een jongen had gezoend op school vroeger, was je gelijk een hoer, maar een jongen die de hele klas had getongd was niet vies.
Heb je daarom in je laatste videoclip een ondergoedsetje aan met ‘feminist’ erop?
Dat had mijn stylist voor me meegenomen. Ik denk dat ze dat koos omdat ze weet waar ik voor sta, net als de andere mensen waarmee ik samenwerk.
Wat betekent het woord ‘feminist’ voor je?
Dat je doet wat je zelf wil en schijt hebt aan wat anderen daarvan denken.
Vind je jezelf een feminist?
Ja, maar het is niet gemakkelijk – ik ben jong en twijfel nog vaak aan dingen. Toen ik voor de clip van Vroom op Bokoesams schoot moest gaan zitten, dacht ik bijvoorbeeld even: oei, dat is een pikant stukje. Maar toen dacht ik: nee, ik beweeg niet, ik zit gewoon op zijn schoot. Dat is eigenlijk best onschuldig, onschuldiger dan modellen die met hun billen schudden in videoclips – wat trouwens ook oké is.
Ik wist dat daar reacties op zouden komen. Als je in een Calvin Klein-setje in je vlog staat, word je ook ‘hoer’ genoemd. Door jongens, maar misschien nog vaker door meisjes – net zoals ik toen ik zestien was ook gemeen deed tegen andere meiden, uit onzekerheid. Als we daar niet tegen in verzet komen, zal dat blijven gebeuren en mogen vrouwen binnen dertig jaar niet eens meer buiten komen.
Je wordt de Miley Cyrus van Nederland genoemd. Zie je die link zelf ook?
Het viel me pas na een tijdje op, maar inderdaad, zij was ook gewoon een meisje-meisje dat plotseling, toen ze de muziek in ging, een soort van bad girl werd. Maar bij haar is het wel veel heftiger dan bij mij. Wat ze doet is leuk en ik zou er geen slecht woord over zeggen, maar ik hoef niet met haar vergeleken te worden. Ik wil geen Miley Cyrus zijn. Ik wil gewoon Famke zijn.
In Op Me Monnie vliegen My Little Pony’s in het rond en in Vroom staan ze in lichterlaaie. Vertel.
Ik vond de vliegende My Little Pony’s een heel leuk effect hebben, maar veel mensen vielen daar weer over: ‘Waarom de fuck gebruik je zoiets onschuldigs als My Little Pony!!!’ In de tweede clip geven we een subtiele fuck you aan zulke comments door de My Little Pony’s terug te brengen en in brand te steken. Zo van: ze zijn er weer en ze gaan niet weg; ik doe nog steeds waar ik zin in heb. Hetzelfde met die Obama-achtige hope-posters, waarop ik beide middelvingers opsteek. Na Op Me Monnie zeiden mensen: ‘Is zij degene die de Nederlandse hiphop moet redden?’. We namen die grap en maakten ‘m beter.
Verzin je eigenlijk alles zelf?
Framez Productions zit achter de video’s, maar de nummers bedenk ik voor het grootste deel zelf. Natuurlijk krijg ik hulp, want als je vanuit het niets begint heb je dat gewoon nodig. Ik stapte op jongens af waarvan ik wist dat ze goed en betrouwbaar waren, besprak met ze wat ik ongeveer wilde maken, en toen gingen we zitten en kwam dit eruit.
Wie zijn die mysterieuze jongens?
Het label You Might Also Like, maar de jongens daarachter willen liever nog niet laten weten wie ze zijn. Ze hebben een soort beleid waarbij de artiest centraal staat en zij liever op de achtergrond blijven.
“Vrienden van mijn leeftijd snappen niet altijd wat ik doe en waarom ik zo weinig tijd heb. Zij zitten nog op school en zijn nog op zoek naar ‘hun ding’. Daardoor kunnen we niet altijd aansluiting vinden.”
Het einde van het jaar nadert. Heb je in 2017 dingen gedaan waar je spijt van hebt?
Nee, eigenlijk niet. Of ja, mijn haar afknippen. Nu moet ik elke keer nephaar in voor die vlechten. Dat is echt vervelend.
Heb je ook spijt van iets wat je niet gedaan hebt?
Ik had misschien wat langer op vakantie willen gaan. Mijn vakantie op Ibiza was echt leuk.
Waar ga je oud en nieuw vieren?
Net als vorig jaar met Tim thuis. Vuurwerk kopen en afsteken in de tuin. Hij dan – ik durf vuurwerk echt niet aan te raken.
Wat zijn je voornemens voor 2018?
Ik ben erg goed bezig met sporten en fitter worden, dus dat wil ik blijven doen. En ik wil ook hard oefenen op optredens geven en als artiest veel groeien. Nu word ik in het diepe gegooid, maar in 2018 wil ik dat alles perfect wordt. Er komt binnenkort ook een hele verrassende samenwerking aan, maar daar kan ik verder nog niks over zeggen.
Het wordt een druk jaar voor jou. Heb je wel nog tijd om je vrienden te zien?
Hm, ik heb door dit werk eerlijk gezegd best veel vrienden verloren. Ik heb eigenlijk alleen nog maar kennissen. Vrienden van mijn leeftijd snappen niet altijd wat ik doe en waarom ik zo weinig tijd heb. Zij zitten nog op school en zijn nog op zoek naar ‘hun ding’. Daardoor kunnen we niet altijd meer goede aansluiting vinden. Dat is jammer, maar ik ben blij dat ik iets gevonden heb waar ik helemaal voor wil gaan.
Succes, Famke!
