Van katers tot kamernood en studieschuld tot soa's: VICE sleept je door je studententijd heen.
Advertentie
Verantwoordelijkheid nemen voor de toestand van je eigen leefomgeving is iets wat de meeste mensen leren door schade en veel schande. En dat kan tot behoorlijk onsmakelijke situaties leiden. VICE verzamelde een aantal smerige gruwelverhalen over wat er zoal kan gebeuren als je als amper volwassene ineens geconfronteerd wordt met de vrijheid en de verantwoordelijkheid van zelfstandig leven.
Trui met larven
Advertentie
Je zou zeggen dat een trui vol larven een goede les zou zijn, maar een paar weken later merkte ik weer dat mijn huis verslonsde. Ik deed de afwas niet en de pannen met etensresten raakten allemaal aangekoekt en beschimmeld. Mijn oplossing: ik gooide de pannen weg en kocht weer nieuwe. Dit heb ik een paar keer gedaan en dat koste best veel geld. Ook kocht ik plastic bordjes om maar geen tijd kwijt te zijn aan afwassen. Een paar weken later ben ik bij mijn ouders gaan wonen en gestopt met mijn studie. Een jaar later ben ik weer op kamers gegaan en en heb ik een studie gekozen die beter bij me paste.Marijn (25)Ik was achttien toen ik op kamers ging. Dat betekende dat ik voor mezelf moest gaan zorgen, maar daar had ik nog niet zo over nagedacht. Mijn huisgenoten waren op vakantie, dus de eerste week zette ik geen stap in de gemeenschappelijke keuken. Ik bestelde al mijn eten, want ik wilde alles doen wat thuis niet mocht. Toen ik na een aantal dagen voor het eerst de keuken inliep, stonk het daar behoorlijk. Er waren opvallend veel vliegen, maar ik dacht: ik bekijk dit morgen wel weer.De volgende dag was de stank nog erger geworden, dus besloot ik te gaan schoonmaken. Toen ik de vuilnisbak open deed, zag ik maden. Het waren er niet een paar, maar duizenden – het krioelde overal. Shit, dacht ik. De hele vuilniszak zat er vol mee, ze kropen ook aan de buitenkant. Het was echt ranzig. Ik wist dat ik alle maden moest uitmoorden om het probleem op te lossen. Gelukkig waren er schoonmaakhandschoenen. Ik zette de vuilnisbak in de gang en goot er kokend water in, maar dat had geen effect. Ik ben uren bezig geweest, met een heet hoofd van de inspanning. Mijn moeder durfde ik niet te bellen, omdat ik net het huis uit was. Ik belde in plaats daarvan de vriend van mijn tweeling. Die durfde de zak gelukkig wel aan te raken en heeft ‘m weggegooid en alles uitgespoeld. Ik wilde nooit meer in de keuken komen en kocht een magnetron voor op mijn kamertje, zodat ik altijd een optie had om daar iets te koken. Mijn huisgenoten had ik toen nog niet eens ontmoet, maar ik was wel een beetje geïrriteerd over de situatie. Inmiddels moet ik erom lachen: het was een soort welkomstcadeautje ter ere van het begin van mijn zelfstandige leven.
Een krioelend welkomstcadeau
Advertentie
Mirte (26)
Geen nooduitgang
Advertentie
Een vreemde geur
Advertentie
Maud (26)