Ik ben single en iedereen om me heen heeft een partner. Hoe ga ik daarmee om?

In Vraag het VICE beantwoorden we, met de hulp van psychologen, experts en ervaringsdeskundigen, jullie levensvragen. Of die nu gaan over onbeantwoorde liefdes, irritante huisgenoten of het gevoel van verlammende onzekerheid dat je overvalt na een avondje zuipen. Wil je ook dat we je vraag beantwoorden? Stuur een e-mail naar djanlissa.pringels@vice.com.

Lieve VICE, 

Ik ben 29 jaar oud en gezegend met meerdere vriendengroepen die ik vertrouw. Toch zit er een ‘maar’ aan dit verhaal. Op dit moment zit iedereen in een relatie, terwijl ik zelf al bijna vijf jaar single ben. Het grootste gedeelte van de tijd ben ik of omringd door stelletjes of door mensen die over hun partner praten. Op zulke momenten voel ik soms zoveel ongemak en verveling. 

Ik ben er vooral helemaal klaar mee dat mensen over hun partner willen praten en mij vervolgens vertellen hoe jaloers ze op me zijn. Ze zeggen dat ze me onwijs interessant vinden: het meisje dat op dates gaat met verschillende mensen en soms zelfs met ze in bed belandt; het meisje wiens partners geanalyseerd mogen worden als ze te snel gehecht raken of zichzelf verliezen in het hele bindingsangstverhaal.

Ik geef graag toe dat ik heus wel geniet van over mijn leven praten, maar dan zeggen mensen weer dingen als “wacht maar af, ook jij vindt uiteindelijk de ware” en dan heb ik er opeens een stuk minder plezier in. Dit soort dingen worden vanuit een goed hart gezegd, omdat ze denken dat dit is wat je zegt of misschien omdat ze geen idee hebben wat ze anders moeten zeggen.

Ik zou liegen als ik zou zeggen dat er geen momenten zijn waarop ik een partner mis, of het soort seks die je alleen bereikt met een bepaalde mate van intimiteit, of iemand om geld mee te delen en te sparen. Soms maakt het me behoorlijk verdrietig. Maar dat is niet het grootste probleem. Het gaat me om de druk die ik voel als mensen zeggen dat ze geen idee hebben waarom ‘een meisje als ik nog altijd single is’. Het is het medelijden in de ogen van mensen als ze naar me kijken. 

Iedereen om me heen lijkt een bepaald standaardscript te volgen. Ondanks het feit dat ik omringd wordt door mensen die van me houden, voel ik me steeds eenzamer. Hoe zorg ik ervoor dat ik niet mee de neiging heb om mijn telefoon tegen een muur aan te gooien als mijn beste vriendin me vraagt om met haar en haar partner naar de bios te gaan? Hoe voel ik me minder eenzaam als ik niet wordt uitgenodigd en ik niks beters te doen heb? En wat als ik nog wel een tijdje single blijf, of het nou vrijwillig of onvrijwillig is? 

Dankje, P.
-
Lieve P.,

Er zijn steeds meer mensen die er zelf voor kiezen om single te zijn, aldus de Israëlische socioloog Elyakim Kislev, schrijver van “Happy Singlehood: The Rising Acceptance and Celebration of Solo Living”. Exacte data over het vrijgezellenbestaan is opvallend moeilijk te vinden - de meeste overheden noteren alleen wie er alleen woont, wie nooit getrouwd is en niet persé de mensen die niet in een relatie zitten. 

Maar volgens Kislevs onderzoek zijn singles de snelst groeiende bevolkingsgroep in de wereld. En dit komt door verschillende dingen: vrouwen die niet langer een man nodig hebben om voor ze te zorgen, bijvoorbeeld, waardoor ze meer waarde zijn gaan hechten aan onafhankelijkheid. Als een samenleving zijn we sowieso individualistischer en meer carrière-georiënteerd geworden en hebben we meer kansen om te migreren. 

En toch, mensen hebben nog altijd een negatief beeld van vrijgezellen, een fenomeen dat singlism wordt genoemd: de stereotypering en discriminatie van mensen die niet in een romantische relatie zitten. Deze stereotypen houden o.a. in dat mensen denken dat er ‘iets aan de hand is’ als een leuk persoon geen partner heeft. En hoewel het nogal verouderd is, kunnen zulke opvattingen overtuigend werken. Ze kunnen ervoor zorgen dat jij je op een of andere manier schuldig moet voelen omdat je single bent, zelfs als je eigenlijk hartstikke tevreden bent met je relatiestatus. “Onze manier van denken is niet echt meegegaan met de tijd,” zei Kislev in een eerder interview met VICE. “We denken nog steeds dat vrijgezellen niet te vertrouwen zijn.”

Federica Micale en Giulia Amicone, relatietherapeuten en mede-oprichters van het geestelijke gezondheidsplatform Apsicologa, claimen dat mensen vaak denken dat single zijn gelijk staat aan alleen zijn. “Maar mensen kunnen zich alleen voelen als ze single zijn, in een relatie zitten, fysiek alleen zijn of zelfs wanneer ze met een grote groep mensen zijn,“ schrijven ze in een email. 

Als je vrienden het met jou erover hebben, proef je wat medelijden in hun woorden. Of ze het nou goed bedoelen of niet, het is normaal dat je een emotionele reactie hebt op wat ze zeggen, wat zich weer kan manifesteren in uitingen of frustraties zoals je telefoon tegen een muur willen gooien.

Je geeft terecht aan dat je niet minderwaardig bent alleen omdat je geen partner hebt. Dus wanneer iemand vraagt waarom "een meisje zoals jij" "nog steeds single is", bedenk dan dat deze oordelen veel meer zeggen over henzelf en de vooroordelen die zij hebben dan over jou. "Voordat je single bent, ben je P., met je lichaam, je persoonlijkheid, je interesses, je verhaal, je dagelijks leven", schrijven de deskundigen verder. Met andere woorden, single zijn of deel uitmaken van een stel definieert jou niet als persoon en zal waarschijnlijk vele malen veranderen gedurende je leven.

Deze opmerkingen kunnen bijzonder kwetsend zijn omdat je waarschijnlijk je leven vergelijkt met dat van vrienden of met mijlpalen die je volgens de maatschappij op verschillende leeftijden in het leven zou moeten hebben bereikt. Dat is volkomen normaal, het hoort bij de menselijke natuur. Maar het kan je ook belasten. "Daarom is het zo belangrijk om echt te begrijpen waar we het meest waarde aan hechten als we ons onbevredigd voelen," vervolgen de relatietherapeuten. 

Bijvoorbeeld, buiten wat je vrienden en sociale omgeving zeggen, lijk je een relatie te willen. Maar je vindt het ook prima om te wachten op de juiste persoon. Het klinkt alsof je jezelf helemaal niet onder druk zet.

Als iemand zegt: “wacht maar jij gaat ook iemand vinden", zelfs met de beste bedoelingen, triggert dit je omdat het je in een positie van machteloosheid plaatst. "Het werkwoord 'vinden' is een oversimplificatie, en is erg passief, terwijl 'kiezen' proactief is," schreven Micale en Amicone. "Bedenk eens hoe anders het zou zijn om te horen: 'Jij kiest ook iemand'." Het proces van het kiezen van een langdurige partner kost gewoon tijd, en kan verschillen op basis van geluk, prioriteiten, volwassenheid en allerlei factoren. 

Bovendien "brengt elke toestand zowel bevredigingen als ontevredenheden met zich mee, en dat is gezond en normaal," schrijven Micale en Amicone. Zolang het geen gevangenis of comfortzone wordt, is het altijd een kans om jezelf te leren kennen, te experimenteren en nieuwe dingen te doen. 

Dit geldt ook voor je vrienden - als single zijn niet betekent dat je iets mist in het leven, dan betekent een relatie ook niet dat je alles hebt wat je wilt en nodig hebt. Op een bepaalde manier kan het feit dat je vrienden te graag praten over wat er gaande is in jouw datingleven een reactie zijn op het verlies van het gevoel van avontuur dat soms gepaard gaat met het hebben van een relatie.

Daar is op zich niets mis mee, en je vindt het ook leuk om te delen. Maar soms lijkt het alsof je je daardoor ook anders voelt, vervreemd, beoordeeld op een bepaald niveau. Als dat het geval is, praat dan met je vrienden en leg je standpunt uit, of stel misschien wat grenzen vast - dingen waarover je niet met vriend A. of B. zult praten vanwege de reactie die je van hen verwacht.

Je schrijft ook dat je soms eenzaam bent in je vrije tijd, vooral wanneer je vrienden uitgaan zonder jou of wanneer iedereen zijn toevlucht neemt tot koppelpraat. Een oplossing zou kunnen zijn om "je vrienden te vragen om apart met je af te spreken", stellen Micale en Amicone voor. "Zelfs mensen in koppels hebben graag momenten voor zichzelf." 

Maar je moet ook overwegen je vriendschapskring uit te breiden met mensen die nu meer met je corresponderen. "Dat is altijd stimulerend en nuttig," vervolgen de psychologen. "Niet omdat je goede oude vrienden in de steek wilt of moet laten, maar om het simpele feit dat we niet altijd in elke levensfase dezelfde interesses hebben of dezelfde dingen met hen kunnen delen." 

Trouwens, alleen met stellen omgaan kan ook beperkend zijn voor het ontmoeten van romantische partners. "Er kunnen vrienden zijn met wie we het heel goed kunnen vinden en waarmee we graag uit eten gaan of naar een tentoonstelling, of wandelen," schrijven Micale en Amicone, "en anderen met wie we liever gaan dansen en mensen ontmoeten." 

Dit betekent niet dat je niet van je vrienden houdt of ze niet waardeert. Maar single of niet, we veranderen in de loop van ons leven, net als onze behoeften en verwachtingen. Onderscheid maken tussen wat goed voor ons is en wat we geleerd hebben te geloven dat goed voor ons is, is een grote opgave - maar je bent goed op weg om die te volbrengen.