Mensen vertellen hoe hun lockdown-date totaal verkeerd afliep

Het is zeker niet onmogelijk om in deze tijd liefde te vinden, maar aangezien daten nu vooral bestaat uit wandelingetjes in het park – waarbij je je constant afvraagt hoeveel afstand je nou eigenlijk van elkaar moet houden – gaat het ook weer niet vanzelf. Knus en ontspannen afspreken kan niet echt, tenzij je je date meteen al je huis toevertrouwt. En ’s avonds afspreken is ook niet handig, tenzij je het prima vindt om de hete adem van de avondklok de hele tijd in je nek te voelen hijgen.

Toch kan het nog een stuk erger. We spraken een aantal mensen die tijdens de lockdown op date gingen en daar geen leuke relatie aan overhielden, maar wel een naar verhaal.

Ik heb een paar dates gehad met dit meisje. Ze leek heel lief en ik zag niet echt signalen dat er iets mis was. Toen de tweede lockdown net was begonnen, spraken we bij haar af om wat te drinken. We begonnen te zoenen, maar daarna ging ik wel weer naar mijn eigen huis. Twee dagen later stuurde ik haar een berichtje. Ze antwoordde dat ze zich niet zo lekker voelde en helemaal niet meer uit bed was gekomen.

De volgende dag moest ik hoesten en werd ik kortademig. Ik vroeg haar of ze zich beter voelde, maar het ging alleen nog maar slechter. Nog twee dagen later kwamen de resultaten van onze coronatests terug: allebei positief. Het had verder geen invloed op wat ik van haar vond – ik vond haar nog steeds leuk en maakte me zorgen om haar.

Zelf was ze vanaf dat moment compleet van de radar verdwenen. Ze reageerde niet meer op mijn berichtjes – ik ging ervan uit dat ze daar te ziek voor was of zich te veel schaamde. Niet veel later werd ik zelf zo ziek dat het me ook weinig meer kon schelen. Maar een maand later had ik nog steeds niks gehoord, terwijl alles net weer wat meer open begon te gaan – ik ging zelf althans weer op kantoor werken. Dus stuurde ik haar nog een berichtje, met de vraag of het allemaal nog goed met haar ging.

Weer geen reactie, dus ik accepteerde maar gewoon dat ze me eerst corona had gegeven en me daarna had geghost. Ik heb nog altijd geen idee waarom – misschien omdat ze zich schaamde of schuldig voelde? Een week later blokkeerde ze me op WhatsApp en ook op Instagram. Ik zal niet ontkennen dat dat me kwetste, maar ik kwam er gelukkig redelijk snel weer overheen.
– Hannah, 25

Ik ging in januari op date met een jongen. Ik stelde voor om te wandelen, aangezien de derde lockdown net was begonnen. Hij had toen al voorgesteld om bij hem te gaan eten – wat al best een signaal was, achteraf gezien – maar hij vond een wandeling ook prima. In eerste instantie vond ik hem eigenlijk best leuk: hij zag er goed uit en was absoluut mijn type. Maar toen we over de pandemie begonnen te praten, zei hij wat dingen waar mijn mond van openviel.

Hij zei dat hij niet wist of hij gevaccineerd wilde worden, “wat dingen had gelezen” en geen “willekeurig spul” in zijn lichaam wilde krijgen. Daarna zei hij dat lockdowns “natuurlijk helemaal geen zin hebben.” Toen we ons derde rondje hadden gelopen, besefte ik dat ik op date was met een corona-ontkenner. Ik verexcuseerde me en ging weg.

Ik heb er nog veel over nagedacht en vraag me af hoe het zou zijn gegaan als er geen pandemie was geweest. Misschien hadden we dan wel een relatie gekregen en had ik nooit geweten hoe verschillend we tegen dit soort dingen aankijken. Al zit de kans er ook in dat hij in allerlei complottheorieën gelooft, waar ik dan ook al snel achter was gekomen. We zullen het nooit weten. – Charlie, 27

Ik had een match met een gast op een datingapp en we hadden iets van twee of drie dagen gepraat. Het gesprek verliep best vlot, dus we besloten buiten af te spreken. We wandelden een paar uurtjes en daarna stelde hij voor om naar zijn huis te gaan en wat eten te bestellen. Ik vond hem leuk – ik voelde me erg aangetrokken tot ‘m en had sowieso enorm veel behoefte aan aandacht en intimiteit.

Bij hem thuis opende hij een fles wijn, en daarna nog een. Ik deed vrolijk mee. Op een gegeven moment probeerden we seks te hebben, maar het lukte niet, omdat ik veel te dronken was. Blijkbaar had ik hem ondertussen verteld dat ik hem arrogant vond en kregen we ruzie. Geen idee waarom.

Hij had me toen al een paar keer gevraagd om weg te gaan, dus ik belde een taxi. Toen ik zijn huis verliet had ik alleen maar mijn jas aan, met niks eronder. Het was me nog wel gelukt om wat spullen mee te nemen. In de taxi belde ik hem een paar keer en zei ik dat het voorbij was – ik hoefde hem niet meer te zien.

Ik werd wakker met de ergste kater ooit en ik had geen flauw idee wat er was gebeurd. Ik schaamde me natuurlijk kapot – ik had ook een T-shirt van hem meegenomen. Na een paar uur stuurde ik hem een berichtje en verontschuldigde ik me voor mijn gedrag. Hij belde op en zei dat het oké was, zand erover. Hij stelde voor om nog eens af te spreken: hij zou koken en me gelijk mijn spullen teruggeven. Dat stelde me gerust, maar toen gaf hij ineens geen antwoord meer op mijn berichtjes. Ik stuurde hem zijn T-shirt per post, met wat geld erbij om mijn spullen ook op te sturen. Nadat ik een paar weken niks had gehoord, stuurde hij dat hij het druk had gehad en me mijn spullen op zou sturen. Ik heb nog steeds niks gekregen.

Hij had zijn stem verheft toen we bij hem waren, maar ik heb alsnog het gevoel dat ik het zelf heb verknald, omdat ik zoveel had gezopen. Ik had me zo alleen gevoeld tijdens de lockdown en had zoveel behoefte aan genegenheid dat ik mezelf totaal had laten gaan. Het deed me wel denken over wat ik wil en nodig heb, en hoe ik daar tijdens deze lockdown mee om kan gaan. – Ria, 26

Ik ontmoette hem in november, hij was erg leuk. We volgden elkaar al een tijdje online en na een tijdje vroeg ik of hij ergens buiten wat biertjes wilde drinken. Dat werden er op een gegeven moment zeven, waarna we begonnen te zoenen. Hij vroeg of ik met hem mee naar huis wilde komen, maar zei dat zijn huisgenoten wel erg strikt met de regels omgingen – wat trouwens ook zeker voor mij geldt, als ik nuchter ben. Het zou volgens hem dus beter zijn als zijn huisgenoten het niet door zouden hebben. Hij woonde om de hoek, dus ik dacht: ja prima, waarom niet?

Wat ik niet wist, was dat hij in een klein optrekje woonde met vier mensen, die daar de hele tijd gewoon waren. Hij liet me buiten voor de deur wachten – bijna een half uur, wat behoorlijk lang voelde. En toen we eindelijk in zijn kamer waren zat hij de hele tijd te fluisteren en te vragen of ik stil kon zijn. Ik werd er gek van. Hij zei dat ik kon blijven slapen, maar wel weg moest voordat de rest wakker zou zijn, dus rond zeven uur. Ik dacht: fuck dat, ik ga echt niet blijven. Gelukkig zat iedereen op zijn kamer, dus kon ik gewoon weg zonder dat iemand het doorhad.

Ik vond het nogal een afknapper, want ik vind dat als je de regels overtreedt, je daar ook gewoon voor uit moet komen. Het voelde gewoon zo onvolwassen, zoals kinderen die stiekem iets voor hun ouders verbergen. Als iemand ‘sst’ tegen me zegt vind ik dat sowieso helemaal niks, ongeacht de omstandigheden. Ook als ik op een begrafenis sta te schreeuwen.
– Nathan, 24

Ik had een match met een meisje op Tinder. Ze vroeg me of ik bij haar langs wilde komen, dus dat deed ik. Ze was al een beetje dronken toen ik aankwam en we gingen vrijwel meteen met elkaar naar bed. Toen zei ze dat ze zin had in drugs. Ik had alleen ketamine bij me, dus ze nam daar iets van en toen gingen we verder.

Na een tijdje realiseerde ik me dat ze in slaap was gevallen. Ik haalde haar arm van mij af, en toen draaide ze zich om en begon ze over me heen te kotsen. Nadat ik de situatie wat meer onder controle had, probeerde ik haar naar de badkamer te begeleiden, maar ze kon nauwelijks meer lopen. Tien minuten later ging ik naar de keuken om mezelf te wassen. Toen ik terugkwam in haar kamer lag haar bed vol met kots, en had ze ook over het tapijt en mijn bh heen gekotst. Ik pakte een boodschappentasje om mijn bh in te doen, en toen kwam ze terug uit de badkamer. Ze ging linea recta op bed liggen, lekker tussen de kots.
– Redgi, 26

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.